9 Eylül 2012 Pazar

Severken Unutmaya Çalışmak Ne Kadar Zor!

İçimde Sana Dair Bitmek Tükenmek Bilmeyen Hisler Var...
Herzaman ki Gibi Dışarıyı İzliyorum Acıyla...
Yol Gözlemek Gibi Algılansada Ben Aslında Yokluğu İzliyorum Kaldırım Taşlarında...
Camlar Islak...
Ağlıyor Kaldırımlar... 
Nedensiz Çığlıklar...
Yaşlar...
Ezintiler...
Kabuslar...
Gözbebeklerimden Yüreğine Doğru Hareket Halini Almış Gözyaşlarım...
Yol Uzun...
Karmaşık...
Tehlikeli....
Sorgusuz Sualsiz Bir İz Çekmiş Görünmeyen Yollar...
Kalbimde İğne Küçüklüğünde Bir Delik Açmış Tümcelerin...
Kaldırımdaki Yaşlar Gidişinden Bu Yana Hala Kurumaz...
Hep Islak...
Yağmurlar Yağar...
Mevsimler Döner...
Karlar Yağmaya Başlar Sessizlikten Sonra Ama Kaldırımlar Hala Islak...
Gece Olduğunda Kabuslar Bedenimi Sarar...
Islanmış Bir Vaziyette Kalkar ve Yine Camdan Dışarı Bakarım...
Kaldırımlar Hala Islak...
Yine Islak...
Hep Islak...
Ne Kadar da Zormuş, Seni Tam İçimdeyken Özlemek Her Zerreni...
Ne Kadar da Zormuş, Atabilmek Kalbimden Seni...
Seni Mutluluğum, Seni Işığım, Seni Nefesim Görürken...
Sen Birden Bire Karanlık Dünyama Güneş Gibi Doğmuşken...
Sen Tam "Ben Düşerken" Elini Uzatmışken, Ne Kadar da Zormuş O Karanlıklara Gömülmek Yeniden!
Ne Kadarda Zormuş Sevmek Seni Sen Başkasıyla Birlikteyken!
Ne Kadar da Zormuş Seni Sevmemem Gerekirken Bu Kadar Sevmek...
Ne Kadar da Zormuş Aşk'ından Ölesiye Mutluyken Şimdi Kahrolmak...
Ne Kadar da Zormuş Bir Zamanlar Mutlu Ederken Şimdi Ağlatman Beni...
Biliyor musun Her Gece Yastığımın Yaşlarla Islandığını Kimseye Belli Etmemek Ne Kadar da Zordur...
Biliyor musun Senin Başkasına Ait Olduğunu Bilmek Ne Kadar da Zordur!
Biliyor musun Seni Hala Bu Kadar Çok Severken Unutmaya Çalışmak Ne Kadar Zordur!
Ama Bilmiyorsun Seni Ne Kadar Çok Sevdiğimi...
Bilmiyorsun Senin İçin Neleri Feda Ettiğimi...
Bilmiyorsun Senin İçin Nelere Katlanabileceğimi...
Ve Bilmiyorsun Seni Unutmanın Seni Sevmek Kadar Zor Olabileceğini...
Ama Ben Biliyorum Senin Beni Hiç Sevmediğini...
Ben Biliyorum Senin İçin Birşey İfade Etmediğimi...
Ben Biliyorum Bütün Bunlara Rağmen Bunları Bile Bile Seni Hala Sevdiğimi!
Keşke Bilseydim Bu Aşk'ın Bu Kadar Acı Verbileceğini...
Ama Biliyorum Mutlaka Unutmalıyım Seni...!!!

Sensizliği Yaşıyorum Buna Yaşamak Denirse...
Zaman Herşeyin İlacı Derler Ya, Bende Böyle Avuttum Kendimi Günlerdir...
Ama Nafile Seni Tek Bir Gün Bile Unutamadım...
Sesini Duymadan...
Yüzünü Görmeden...
Ellerine Dokunmadan da Günler Geçiyor...
Geçiyor da Bir Bilsen Zamanın İlerlememek İçin Nasıl Direndiğini...
Ah Bir Görebilsen Kalbimin Nasıl Çırpındığını...!
İlk Zamanlar Kolay Olacak Diye Geçiriyordum Aklımdan...
Meğer Kendimi Kandırmışım Günlerce...
Özlemin Günden Güne Çoğalıyor İçimde...
Hayalin Her An Her Dakika Gözlerimin Önünde...
Bu Kadar Can Yakar mı Ayrılık Denen Bu İşkence?!
Sensizliği Yaşamak Nasıl Bir Şeymiş Böyle...
Meğer Sen Benim Bir Parçammışsın...
Varlığınla Tamamlanıyormuşum Ben...
Ayrıldığımız O Gün Yüreğimi Koruyan...
Isıtan...
Huzuru Mutluluğu Veren Örtüyü Çektin Üzerimden...
Ve Yeniden Örtene Dek Durmadan Üşüyecek...
Hep Gözyaşı Dökecek...
Korkuyla Yaşayacak Bir Yürek Bıraktın Bana Her An İçin İçin Kanayan...
İçim Müthiş Bir Azapla Yanıyor Çaresizliğime...
Elimin Kolumun Bağlı Oluşuna...
Sensizliğe Nasıl Alışırım?
Gündüzler Neyle Dolar Geceler Neyle?
Sabahlar Hangi Umudu Getirir Akşamlar Hangi Hayali?
Gündüzler Sensiz Artık Nasıl Geçer?
Ruhum Artık Neye Yarar?

Ne Diyebilirim ki Sana Seni Seviyorum Demekten Başka? Nasıl Gösterebilirim Sana Nasıl Delice Tutkun Olduğumu?Kalbim Bu Denli Acırken Yokluğunda Ne Yapabilirim ki Acımı Dindirmek İçin?
Hem Her Şeyimdin Hem de Hiçbir Şeyimdin...
Aslında Hiçbir Şeyimde Sendin...
Her Şeyimi Sen Yaptıktan Sonra Varlığın Bütün Benliğimi Ele Geçirdikten Sonra Hiçbir Şeyim de Sen Olmuştun...
Sabah Kalktığımda ve Gece Tekrar O Buz Gibi Karanlık Odama Döndüğümde Gözlerimden Akan Yaşların Sebebi Sendin... Sen Benim Hem Her Şeyim Hem de Hiçbir Şeyimdin…
Aslında Hiçbir Şeyimde Sendin...
Her Şeyimi Sen Yaptıktan Sonra Varlığınla Beni Kendini Tutkun Ettikten Sonra Ne Diyebilirim ki Seni Seviyorum Demekten Başka? Nasıl Gösterebilirim ki Sana Delice Tutkun Olduğumu?!
Seni Ararken Kendimi Kaybetmekten Yoruldum...
Bulduğumu Zannettiğimde Kendimden Ayrı Düştüm...
Hep İçimdesin...
Ne Kadar Uzağa Gitsem de Gittiğim Her Yerde Benimlesin....
Hiçbir Gidiş Uzaklaşma Olmayacak Biliyorum...
Nereye Gitsem Kendimi Kovalayacağım...
Hoşçakal Demek de Yetmiyor!


İnsanın Koşulsuz Acı Çekeceğini Bile Bile Katlandığı Tek Şey Sevgidir...
Aslında Önceleri Onun Gerçekten Güzel Olduğu Yanlışına Kapılırsınız...
Bir Anda Onun Birçok Güzel Renklerini Görürsünüz, Fakat Daha Sonra Onun Ürkütücü Renklerini Görmeye Başlarsınız...
Seslenişleriniz Boşunadır...
Kendinizi Zincirlenmiş Gibi Hissedersiniz...
Duvarlar Üstünüze Yıkılmaya Başlar, Ama Artık Çok Geçtir...!
Çoktan Zincirlenmişsinizdir Bile...!!!


İçimde Onulmaz Bir Boşluk Var...
Bu O'nun Boşluğu...
O'nun Boşluğu ve İşin Kötüsü Gittikçe Büyüyor...
Ve Ben Bunu Nasıl Dolduracağım Bilmiyorum...:(

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.