Aşk Sen Bana Hiç İyi Gelmiyorsun!

Yaşamımda Her Şeye Erken Başladığım İçin Bu Kadar Çabuk ve Acımasızca Kaybediyordum Belki...!

Bu Gece Son Kez Seni Yazmayı İstiyorum Sevgili...
Harf Harf Satır Satır Seni Yazmayı...
Sindirmeye Çalışıyorum Bu Ayrılığı...
Kendimi İnandırmaya Çalışıyorum Artık Olmayacağını...
Evet Sevgili Artık Sen Olmayacaksın...
Yağmurlar Yağmayacak Topraklarıma...
Güneş Hiç Vurmayacak Sabah Uyananan Yüzüme..
Ya da Ben Farketmeyeceğim!
Çünkü Sen Olmayacaksın...
Hayat Damarlarımdan Biri Kopmuş Olacak...
Ve İyiye Dair Ne Varsa Akıp Gidecek İçimden...
Yine Düşman Edeceksin Beni Kendime...!
Ama Biliyor musun Yine de Kızamıyorum Sana..
Silemiyorum Seni Yürek Defrerimden...
Herşeye Rağmen Sevileni Silmek İhanet Geliyor Bana...

Noktayı Koyuyorum Satırlarıma..!
Bu Bitmişliğimin, Tükenmişliğimin, Yorgunluğumun Bir Yansıması...
Noktayı Koyuyorum Bu Son Satırlarıma Üç Noktasız Yaşamanın Ne Olduğunu Bilmek İstercesine..
Beklemeden, Umut Etmeden, Gözlerim Dalmadan, Acaba Gelir mi? Diye Beynimi Allak Bullak Eden Sorulardan Kaçarcasına...
Anlayacaksın Bir Gün Senin İçin Dökülen Bir Damla Yaşın Ne Anlama Geldiğini...!
Anlayacaksın Kaybetmenin Vermiş Olduğu Sızıyı...
Ve İşte O Zaman Sende Ağlayacaksın...!
Ve Anlayacaksın Bensizliğin Sensizlikten Beter Olduğunu...!
Hüznün Son Satırlarında Ağlarken Duygular Ben Yokluğunun Acılarında Boğulmus Olacağım...
Küseceğim Belkide Herkese, Herşeye...
Sana Adanılan Bu Ömrü Hiçliklere İtip, Halime Tebessüm Açarken Yüzün O Tebessümde Yokolacağım Ben...!
Ardına Saklandığım Sevdam Bırakmış Olacak Beni Bizi Bitirdiğin Yerde...

Şimdi Ağlasam Gözyaşlarımda Boğulup Yokolurcasına Dindirirmiydi Bu Acıyı?
Unutabilirmiydim Seni?
Vazgeçermiydi Arsız Yüreğim Yüzsüz Sevdandan...!
Yokluğunun Sessizliklerine Teselli Vermekten Vazgeciyorum...!
Topluyorum Gururumu Sokaklarından!
Dilimin Ucuna Birikmiş, Söyleyemediğim Tüm Kelimeleride Yutup ve İşte Bende Gidiyorum Atıpta Çaresizliğimi Aciz Bedenimden, Silipte Gözümden Akan  Son Yaşları!
Çok Geçmeden Sonsuzluğun Kapısını Çoktan Çalmış Olacağım...

Susturamadım Kalbimin Çığlıklarını...
Derken Gözyaşlarım ve Hıçkırıklarım Bozdu Gecenin Bütün O Güzelim Sessizliğini ve Uyandırdı Beni Rüyamdan...
Sen Rüya İdin, Ben Rüya İdim ve Yaşam Koskocaman Bir Rüya İdi Yalnızca...
Beni Sana Bağlayansa Gördüğüm Rüyanın En Büyülü Anıydı Sadece...
Biliyorum, Sen Beni Hiç Tanıyamayacaksın...
Belki, Hiçbir Zaman Cesaretimi Toplayıp Konuşamayacağım Seninle...
Ama Senin O Büyülü Sevginle Son Nefesimi Verene Dek Yaşayacağım...
Kimbilir Belki de Bir Gün, Bir Yerde Görüşmek Ümidiyle...

Aşk Sen Bana Hiç İyi Gelmiyorsun!
Yüreğime Acılarını Bırakıp Gidiyorsun!
Mutluluğu da Ekiyorsun Ama Bir Deniz Köpüğü Gibi Sular Alıp Götürüyor Mutluluğumu...
Olsun Bu Yürek Unutur Gidenleri, Bıraktıkları Aşk'ın Acılarını!
İnanıyorum ki Sevgi Bir Gün Geldiği Zaman Yüreğimde Kalıcı Olacak...
Acılara Katlanan Yüreğim Bir Gün Mutluluğu da Bulacak...
Çok Seven Bir Yürek Çıkacak Elbette Karşıma...
Bu Defa Yüreğim Gülecek Taa Derinlerde...!

Bu Kadar mı Büyüksün Ey Aşk!
Gerçekten Bu Kadar mı Güçlüsün!
Her Şeyin Üstünde, Her Acının Önüne Geçecek Kadarda mı Büyük ve Güçlüsün!?