Bilme İşte...!

 Sen Bilmek Nedir Bilir misin? 
Onu Bilmenin, 
Sevmenin, 
Onun İçin Kendini Bile Bilmeyişin Ne Demek Olduğunu? 
Pimi Çekilmiş Gecelerde Göğsüne Ateşli Bir Hasretin Oturuşunu? 
Düş Yorgunu Saatlerde, 
Ritimsiz Kalp Atışlarıyla, 
Onulmaz Yaraların Koynunda, 
Yitik Duyguların Karmaşıklığında Sonsuzluğun Ardına Sığınışı? 
Özünü Yitirmeden, 
Saf, 
İlk Gün ki Mahcuplukla, 
Bazen İlkbahar Coşkusunda, 
Bazen Sonbahar Hüznünde, 
Tertemiz Duyguların Hatırına, 
Bir Nefes Kadar Yakındayken, 
Bir Hayal Gibi Uzakta Olsa da, 
Sevmenin Ne Demek Olduğunu? 

Bilir misin Sen, 

Karanlık Odanın Soğukluğunda Hayallerine Gem Vurmanın, 

Ayyuka Çıkmış Duyguları Dizginlemenin, 

Kalbinin Rıhtımındaki Düşleri Nadasa Bırakmanın, 

Gönlün Doruklarından, 

Berrak Bir Aşk Damladıkça; 

Yetmeyen Kelimelerle, 

Yorgun Cümlelerle, 

Sayfalara Sığmayan Satırlarla Yüreğine, 

Nefesine Vuran Buruk Yalnızlığı Bilir misin?

Bilme...! 
Seni Özledikçe Damarlarımda Hasretinin Dolaştığını... 
Anlamsızca, 
Manasızca Boş Satırlara Baktıkça, 
Hayallerimin Ruhuma Ağır Geldiğini... 
İçinde Yalnızca Seni Barındıran Düşler Kurdukça, 
Yüreğimden Sürülerce Kırlangıcın Diyarına Göç Ettiğini... 
Ömrünün Mevsimlerinden Ruhuma Ilık Ilık Rüzgarlar Estiğini...
Her Gece Yüreğimi Esir Alarak Sorgusuz Sensizliğe Mahkum Ettiğini...
Bilme...! 
Gezinmesek de El Ele, 
Bakmasak da Göz Göze, 
Yanmasa da Kalbin İçten İçe, 
Başka Bir Yüreği Sevmekten Korktuğumu...
Bilme İşte...! 
Düşlerimde Sessiz Sedasız Dudaklarından Öptüğümü...
Çünkü,
Şimdilerde Hayallerim İlkbahar Kokusu Taşısa da,
Yarınsız Yarınların Sessizliği Hakim Ruhumda...
Gözlerimin Yağmurlarıyla Islanan Hüznüm,
Yaprakları Dökülen Sonbahar Ağaçlarının Hazan Yapraklarında... 
Bir Çocuk Saflığı İle; 
Sabırsızca, 
Israrla, 
Açmayacağını Bilmeden, 
Açılacağına Olan İnancımla, 
Umudu Yaşatarak, 
Hesapsız, 
Sorgusuz Çaldım Kapını...
Olmadı, 
Olmayacak, 
Olamazda da...
Çünkü Ben Sende Hiç Olmadım, 
Olmayacağımda...!
Bazen Yel, 
Bazen Deli Fırtına Olup Essen de.
Biz Farklı Dünyaların Farklı İnsanlarıyız, 
Yar Olmayız Birbirimize...

Tek Tanem...!

Tek Tanem...! 
Ben Dipsiz Bir Kuyuydum, 
Sen Geldin Günüme Gün, 
Yüzüme Aydınlık Oldun, 
Sen Benim Yarım, 
Sen Doğan Günüm, 
Sen Yüzüme Sıcacık Tebessüm Oldun... 
Sen Neşem, 
Sevincim, 
Hevesim, 
Hayalim, 
Tutkum, 
Umudum, 
Nefesim,

Aşkım,

Sevdam Oldun...

Göz Nurum...! 

Sen Aklımdasın...

Kokun Yadımda... 

Seni Hep Aklımda Tutuyorum...

Seni Gözlerimde...

Seni Düşlerimde... 

Sen, Hayatımda... 

Mısralarımdasın Tek Tanem... 

Hecelerimde... 

Uykusuz Gecelerimin Akşamında... 

Sabahında...

Ömrüm...!

Bütün Yaşamın Güzel Geçsin... 
Yıllar Canını Yormasın... 
Yolun Karanlık Gölgelerden Uzak, 
Yüzün Hep Gün Yüzlü, 
Hep Gül Yüzlü Olsun...
Yüreğin Hüzne Yelken Açmasın, 
Gözlerine Umutsuzluk Çökmesin... 
Sen Ümitlere Kanat Çırptıkça, 
Gönlün Her Zaman Umuda Yaslı Olsun...
Rabbim Sana Sağlıklı, 
Bereketli Ömür Versin... 
Hakkında Hayırlı Olacak Arzularını, 
Allah cc Bir Bir Yoluna Sersin...

Babaannesinin Gözbebeği...!

Sen Çok Güzelsin...
Çok Özelsin...
Bir O Kadar da Değerlisin...
Sen İyi ki Var Dediklerimden Birisin...
İyi ki Doğdun Cennet Kokulum...
İyi ki Bizimlesin...
İyi ki Bizimsin Kanatsız Meleğim...

Bahtın Açık Olsun...

Son Aşk; 
Sen Bana Dalımdaki Çiçekler Solunca... 
Saçlarıma Aklar Dolunca... 
Mevsimlerim Güze Dönünce... 
Gözlerimdeki Yıldızlar Sönünce;
Sevda Çekmeye Değil, 
Sevilmeye Muhtaç Olunca Geldin... 

Son Hayat; 
Sen Aklımın Bir Köşesinde Hep Olsan da, 
Yağmur Yüklü Bulutlar Gibi Kirpiklerime İnerek, 
Gözyaşı Olup Gözbebeklerimde Kalsan da, 
Bende Zaman Ağını Çoktan Örmüş, 
Mevsimlerim Güze Dönmüş... 
Ellerimde Koca Bir "Hiç!" ten Başka Bir Şey Kalmamış... 

Son Nefes; 
Bilirim, 
Ben Yokum Diye Dünya Başına Yıkılmaz, 
Gecelerin Zifiri Karanlık Olmaz... 
İyisi mi Sen; Dünleri Sil... 
Sende Hatırı Olmayan Günleri, 
Anlamsız Sohbetleri Unut, 
Küçük Umutlarınla Büyük Hayaller Kur... 
Düşlerini Kalıplara Sığdıramadığın Yerde; 
Soluğuna Yerleştirdiğin Sevdaya Adanmış Cümlelerinle,
Şiirlerinin En Güzel Dizelerinde Yeniden Sev... 
Ruhunu Yanına Alıp,
Yaşanmışlıkları Unutarak,
Huzuru,
Neşeyi, 
Mutluluğu Yaşa... 

Velhasılı Kelam;
Uğruna Ömrünü Verebileceğin...
Uğruna Günde Bin Kez Öleceğin...
Seni Menfaatsizce Sevecek...
Hayallerden Gerçeğe Dönüşecek, 
İç Huzuru İle Seni Gülümsetecek Birini, 
Yüreğinde Sonsuza Dek Yaşat...

Bahtın Açık Olsun...
Gözlerinden Akan Damlalar
Hüzünden Değil,
Mutluluktan Olsun... 

Öyle Kadınlar Vardır ki...!

Öyle Kadınlar Vardır ki; 
En Asil Aşkı Kendilerine Yakıştırır... 
Aşkı Yaşarken Aşkla Güzelleşir, 
Aşkın Değerini Bilir, 
Vuslat Kadar Ayrılığı da Sahiplenirler... 

Öyle Kadınlar Vardır ki; 
Sevmeleri Riyasızdır... 
Kalbinin Acıdığı Anılarda, 
Ellerin Buz Tuttuğu Soğuklarda, 
Gittiğince Yakın, 
Sarıldığınca Hayattır... 

Öyle Kadınlar Vardır ki; 
Muammadır... 
Ne Sıfatlandırabilirsin, 
Ne de Adlandırabilirsin... 
Yoktur Ama Yaşanır... 
Görülmez Ama Dokunulur... 

Öyle Kadınlar Vardır ki; 
Bilinmeyen Bir Alfabenin Harfleri Gibidirler... 
Mısralarıyla Uçurtmalar Gibi Gökyüzünde Uçurur... 
Kuşlarla Yarıştırır, 
Özgürlüğünü Tadını Tattırır... 
Cümleleriyle Doyururken Ruhunu, 
Yüreğini Dinlendirir... 

Öyle Kadınlar Vardır ki; 
Aldığın Nefes, 
Soluduğun Hava Gibi Yanında, 
Yaşamının Tam Ortasındadırlar... 
Gidince Kendinin, 
Hayal Ettiğince Senin Olur... 

Öyle Kadınlar Vardır ki; 
Yasaklı Bahçe Gibidirler... 
Kanat Çırpmaya Hazırlanan Kuşlar Gibi, 
Bir Yanları Hasret, 
Diğer Yanları Vuslattır... 
Zaman, 
Mekan, 
Mevsim Kavramına Takılmadan, 
Gecenin Zifirisinde Tüm Odanı Aydınlatır... 

Öyle Kadınlar Vardır ki; 
Vuslatsız Hasret Gibidirler... 
Yalnızlık Kadar Ürkek, 
Geceler Kadar Sakin Suskun Çığlıklarla, 
Araf'ın Tam Ortasındadırlar... 
Gözleri Kalbini Yakarken, 
Gönlüne Su Gibi Akarlar... 

Öyle Kadınlar Vardır ki; 
Asaletleri Farklıdır... 
Umutları Sevilenin Umutları İle Buluştuğu An, 
Yüreklerde Kıyamet Koparır, 
Nefesiyle Depremlere Maruz Bırakır... 

Öyle Kadınlar Vardır ki; 
Gülüşleri Yasaklıdır... 
Yüreklerinden Tüten Duman Eşliğinde, 
Hesapsız, 
Delicesine, 
Çılgıncasına, 
Ölesiye Sever, 
Ruhunu Sevilenin Ruhuna Hediye Ederler... 

Öyle Kadınlar Vardır ki; 
Hasretleri Bıçak Yarası Kadar Derindir... 
Tüm Hayal Kırıklıkları Örselenmiş Ömürlerindedir...
Her Şeyin Suspus Olduğu Saatlerde, 
Ayaz Kimsesizlikleri İle Hüznün Duraklarında Soluklanarak, 
Dünlerin Hesabını Sorarcasına, 
Hayattan Yılmışçasına;
Umutları Sağ Omzunda, 
Geçmişleri Sol Omzunda, 
Gözlerindeki Kara Bulutlarla, 
Akşamın Sessizliğinde, 
Kalabalığın Ardındaki
Kimsesizlikleri İle Karanlığı Delerler... 
Umutları Kayıp Gittikçe Ellerinden,
Hece Hece, 
Nefes Nefes, 
Dalga Dalga Hasretle,
Büyütürler Sevdiklerinin Varlığını...

Ve Öyle Kadınlar Vardır ki; 
Duygulu, 
Hassas, 
Sevecendirler...
Onların Adı Sevdadır...
Hasrettir...
Özlemdir,
Sevgidir...