Bazen Söylenmemiş Sözler,Söylenmişlerden Daha Çok Yakıyor İnsanın Canını...Daha Derine İşliyor Acısı... Özlemler Tahmin Edildiğinden Daha Fazla Acıtıyor İnsanı...Aşk Kanıyor Bu Gün Hasret Yangınlarımda...Canım Çok Yanıyor...Dili Yok Sensizliğimin...Çok Yorgun Duygularım...Yığınla Kelime Var Zihnimde,Ve Yazılası Cümleleri Biriktirdim İçime...Ne Zaman Bedenime Uygun Bir Şiir Düşse İçime,Üzülüyorum Kendime...Mutsuzluğun Bedeli Hiçlik Ya?Kendimi Sigara Molalarına Terk Edip,Karanlık Bir Odada Uyku Dileniyorum Kendime...İçimde Ölen Çocuğun Çığlığı Yankılanıyor Kulağımda...Gün Geçtikçe Eriyen RuhumuGecenin Ayazına Terk Edip,Karanlıklarda Kayboluyorum...Zamansızım Bu Aralar...Zamansız ve Mekansız...Uzaklara Dalmış Yorgun Bakışlarım...Yüzümde Özlemini Anlatan Buruk Bir Çizik,Elimde Özleminle Yaktığım Sigaram,Mürekkebimden Sen Damlıyorsun...Bitmez Bir Bekleyişteyim... Her Tarafım Soğuk Yokluğunda...Aklım Gel-Gitlerini Yaşıyor Hiç Yaşamadığı Kadar...Belki Gelirsin Diye Yollara Kaç Kez Baktığımı, Kaç Kez Çalan Telefona Umutlar Yüklediğimi Bilir misin?Kaç Sigarayı Peş Peşe Yaktığımı, Ciğerlerimi Kavururcasına Havaya Üflediğim Nefesimin,Kaç Kez Daraldığını Bilir misin?Ve Seni Beklerken, Akrebin Yelkovanı Nasıl Kovaladığını, Her Dakikanın Her Saniyenin Sensiz Nasıl Geçtiğini,Nasıl İlerlediğini Bilir misin?Ruhumda Hissettiğim Seni,Satırlara Nasıl Yazdığımı Bilir misin?Şiirlerim Hep Sen Kokuyor Bilmesen de...Belki de Hiç Okuyamayacağını Bile Bile,Durmadan Seni Yazıyorum Her Mısraya...Yastığıma Hiç Uğramayan,Ve Hiç Uğramayacak Olan Kokunu Özlüyorum...Dilim Suskun,Gözlerim Nemleniyor Sen Olmayınca...Hep Seni Görüyorum Gözlerimi Kapattığımda...Dokunduğum Her Şeyde Seni Hissediyorum...Kalbimdesin,Ama Seni Kalbimden Bile Kıskanıyorum...Yalnız Aklımda, Yüreğimde Değil,Tüm Hücrelerimde "Sen" Varsın...Sen "Can’sın" Benim İçin, Yaşama Sebebimsin...Ve Sen Benim Bu Hayatta ki Tek Eksiğimsin...İnsan Sadece Ölümle Kaybetmez Sevdiğini;Ve Ben Kaybettim...!Neyi Kaybettiğimi Bile Bilmiyorum...Bencil Olamadım, İsteyemedim Seni Senden...Hakkım Yoktu Buna...Ama Sevgimdi Özgür Olan...Ben Tutsaktım Gecelere, Ama Sevgim Özgürdü,Dilediği Gibi Çekip Alıyordu Seni İçine....Bir Ömür Yanında Yaşlanmaktı Elbette Dileğim...Ellerin Ellerimde, Gözlerin Gözlerimde,Öylece Tenlerimizin Buluşmalarını Görebilmekti...Ben Sadece Bir Kez Olsun Dokunabilmek İstedim Senin Yüreğine... Gözlerinden Bir Kez Olsun Geçebilmek,Sana Bir Nefes Kadar Yakın Olmak İstedim...Yüreğimdeki Varlığını Bilmenden Çok, Yüreğinde Var Olmak İstedim... Hayatımdaki Anlamını Bilmenden Çok, Hayatında Bir Anlamım Olsun İstedim... Beni Gör,Beni Bil İstedim...Belki Bir Hayaldi Ama, Beni Sev, Çok Sev İstedim...Kaç Kez Eridi Yüreğim... Kaç Kez Ölümü Aratan Sancılar İçinde Kıvrandım...Fırtınaydın, Kasırgaydın Bir Türlü Dinmek Bilmedin...!Yine de Sevdim... Çok Sevdim Ben...Bir Kez Diyebilseydim Seni Nasıl Sevdiğimi...Uğrunda Her Şeyi Silebileceğimi...Sevgisizlikten Kuruyan, Bir Yudum Sevgiye Muhtaç, Hiç Başka Bir Şey İstemeyen,Çatlamış Dudaklarımda Hep Seni Hissettiğimi...Göz Pınarlarım Kururcasına Ağladığımı...Sonsuzlukta Kaybolduğumu...Geceleri Kabuslar Gördüğümü...Düşlerimde Hep Seni Hayal Ederek Kalbimde Gizlediğimi...''Seni Seviyorum'' Diye Haykırmak İstediğimi Bir Diyebilseydim...Acizliğim Kimsesizlikten Değil, Sana Olan Düşkünlüğümden...Seni Çok Özlediğimden...Oysa İçin Titrerdi Bakarken Gözlerime...Ateş Gibi Yanardı Ellerin Ellerimde...Öpüşlerin Can Verirdi Yorgun Bedenime...Yakar Kavururdu Tenin Tenimi...Biliyordum Aşk Bize Yasaktı...Gözlerim Gözlerinin İçinde Kaybolurken,Ne Kadar Kaçmaya Çalıştıysam da,Gözlerin ve Sözlerin Hep Önüme Çıktı...Kaçtıkça İçime İşledin Nefes Gibi...Yüreğini Dinlediğim Zaman,Yüreğimdeki Titrekliği Hissetmekti Seni Sevmek...Gözlerimin İçindeki Işığı Görebilmekti Baktığımda Aynaya...Yatağa Yattığımda, Gözümü Kapttığımda, Uykuya Daldığımda Düşünebilmekti Seni Sevmek...Seni Düşünebilmekti Hesapsızca,Sonunun Nereye Varacağını Bilmeden...Dönüşü Olmayan Yollara Girebilmek, Kalbime Saplanan Bıçağı Çıkarıp,Akan Kanında Seni Aramaktı...Bir Ömrü Seninle Harcamak İsterken,Bir Nefesi Bile Birlikte Veremedim Seninle...Ben Ne Zaman Hayatımı Sensiz Yaşamaya Çalışsam,Biraz Daha Öldüm Sana...Sen, En Çok Kendimi Bulduğum Kaybım, Sığmazken Hiçbir Yere,Hiçbir Yüreğe, Açmazken Kapılarını Hiç Kimseye Sığındığımdın...Gözlerimden İnen Gözyaşlarımın Adıydın...Hasret Sendin... Ayrılık Sendin... Aşk Sendin...Yaşayamadığım...! İçimde Burukluklar Bırakan... Geldi mi Heyecandan Yerinde Durdurmayan... Gitti mi Beni Bana Unutturan Bir Aşk'tın Sen... Sen Sustukça Sana Susamayı, Sana Doyamamayı, Doyulmaz Olmanı Sevdim...Gözlerimin "Sen" Diye Dolmasını, Canım Deyişinin İçimi Isıtmasını Sevdim...Ben En Çok Seni Sevdim Seni Özledim... Her Gittiğinde Gözyaşlarımla Yıkadım Dünyayı... Seni Her Bulduğumda Yeniden Döndüm Hayata...Yüzünü Görmediğim, Varlığını Hissetmediğim Her Gün Ben Bir Öldüm... Çok Sevdim...Ben Seni Çok Başka Sevdim...Kimseyi Sevmediğim Gibi Sevdim...Yanında Olmasam da,Sana Dokunamasam da,Kokunla İçimi Dolduramasam da,Seni Uzaktan Sevmek Zorunda Kalsam da, Seni Çok Başka Sevdim...Alıştım Dersem Yokluğuna Sakın İnanma...!Henüz Alışamadım...Değişmedi Bende Hiç Bir Şey...Ben Hala Tam İstediğin Gibiyim...Yalnızım, Mutsuzum...!Hala Sol Yanımda Duruyor Acım...Birkaç Mevsim Daha Sürer Bu Acı...Bir Kaç Yaz Daha...Ve Hala Bu Kadar Yanıyorsa Canım,Ne Kadar Unutabildiğimi Sen Düşün...Gözümde, Gönlümde Tütüyorsun, İçimde Yanıyorsun...Şu An Bu Satırları Sana Yazarken,Yüreğimdeki Delice Çarpıntıyı, Seninde Hissedebilmeni Ne Kadar Çok İsterdim... İçimde Kopan Fırtınaları,Kalbimin Deli Gibi Atışını...Yüreğimin Çığlık Çığlığa "Seni Seviyorum" Diye Haykırışlarını Duymanı Çok İsterdim... Sensizken Seni Her Düşündüğümde,Gözlerimi Kapayınca Düşüncelerime Giren Görüntün Önümde Gülümseyerek Belirince Sana Sıkı Sıkıya Sarılmak, Yüreğimde Alev Alev Yanan Aşkıma Sarmak İstiyorum, Sıcaklığın Onu Beslesin, Büyütsün Diye...Yüreğinden Kopup,Dudaklarında Biçimlenen Gülümsemeni Öyle Özledim ki...Onu Yakalamak, Avucumun İçinde Sıkıca Tutmak, Avucumu Hiç Açmak İstemiyorum, Kaçmasın, Uçup Gitmesin Diye...Hiçbir Şey İstemiyorum Şimdilerde; Gözlerinde Kaybolmaktan, Yüreğinde Olmaktan, Benim Olmandan, Senin Olmaktan Başka...Hiçbir Şey İstemiyorum Şimdilerde; Senle Uyumaktan, Senle Uyanmaktan, Senle Yaşamaktan, Senle Yaşlanmaktan Başka...Hiçbir Şey İstemiyorum Şimdilerde; Senin Kokundan, Senin Gözlerinden, Senin Sözlerinden, Senin Sevdandan Başka...Hiçbir Şey İstemiyorum Şimdi, Yüreğinden Başka...!Sen Benimdin,Benim Olmalıydın...Sana Bakan Yalnız Ben Olmalıydım... Seni Paylaşmamalıydım, Paylaşamazdım Demiştim Sana Kurabildiğim Cümlelerimde,Ama Şimdi Sustum...! Kim Bilir Belki Bir Gün Benim Gibi Seversin... Birşeyler Söylemek, Aşkını Anlatmak İstersin... Şimdi Anlamadığın O Cümlelerimi,O Gün Söylerken Başkasına Anlamlarını Çözersin... Kim Bilir,Belki Gün Gelir,Sen de Tüm Kelimelerini Yakar, Bir Köşede Yalnızca Susmak İstersin...!Eğer Bir Gün Dönersen Yüreğimin Yalnızlığına, Tüm İmkansızlığa İnat Bir Gün Kavuşabilirsek,Gülüşlerimi Yüreğine Takıp Yağmura Aldırmadan,Saatlerce Dans Edeceğim Seninle... Yağmur Sonrası Gökkuşağının Tüm Renklerini Çalıp Usulca,Bırakacağım Naif Yüreğine...Ben Her An'ımda Seni Bekliyor Olacağım...Ben Seni Sensiz Yaşatmama, Kelimelerimin Susmalarına, Satırlarımdan Gittiğin Güne Ağıtlar Yakıyor Olacağım... Gitmiş Olsan da,Yaşadığım Aşkın Mutluluklarını Bulutlara Yazıyor Olacağım... Eğer Bir Gün Doğan Güneş Yüreğini Isıtmaz da Üşürsen Koş, Sarıl Bana, Yüreğini Koy Yüreğimin Üzerine...Gün Olur da Gelirsem Aklına, Ararsan Beni Apansız Gözlerimdeki Hayalin Silinmeden Gel... Özlersen, Bilmek İstersen Yüreğimde ki Varlığını Gel...Gel ki; Can Bulsun Bedenim de Ruhum... Bil ki; Gözlerinin Derinliklerinde Kaldı Umudum...
Biz Seninle, Hicran, Zindan, Müebbet, Acı Nedir Hiç Bilmezdik Yüreğim...Sevgiyi Bilirdik Ama, Aşkı Tatmamıştık Hiç...Sonra Aşkı Öğrendik,Aşk Şiirleri Yazmayı,Kalemin Ağladığını Dizelerde...Evimiz Zindan Şimdi, Evimiz Hicran…Müebbet, O'nsuz Geçen Anlar, Günler, Yıllar...Hadi,Toparlan Gidelim Yüreğim;Hicran zindanlarında Sevgilinin Yasını Tutmaya,Acıyı Müebbet Yapmaya...Hadi Yüreğim,Yüklen Aşk'ını...! Sırtlan Sevdanı,Ve Zemheri Gecelere Doğru Yol Al...! Sevdaya Dair, Aşk'a Dair Ne Varsa,Al ve Düş Yollara...!Topla Hayallerini,Yanına Almayı Unutma Özlemlerini, Bir Ömre Sığmayan Hasretlerini...Hadi Yüreğim,Acımızı Sevda Bilip.Ardımıza Bile Bakmadan,Sol Yanımızda ki Aşkı Öldürelim...
Bir An Gelir Nefes Alırsın,Ama Yaşayamazsın... Yaşarsın Ama Anlamazsın...!Şu Sıralar Nefes Alıyorum,Ama Yaşamıyorum... Yaşıyorum,Ama Anlamıyorum...Karışık Hallerde,Çaresizliğin En En Doruk Noktasında,Umudumu Ayakta Tutmaya Çalışıyorum...Nedenini Bilmediğim Bir Keder Akıyor Damarlarımdan... Kalbimin Üstünde Binlerce Bıçak Ağzı...Yüzüm Ömrümün Atlası, Düzlükleri Bunaltı, Yükseklikleri Korku, Uçurumları Yıkıntılarımla Dolu Bir Engebeler Atlası... Yağmur Yağıyor...Gökten Değil, Yüreğimin Boşluğundan Ömrümün Issız Toprağına,Ve Ben Sonsuz Bir Düzlükte,Küçücük Silik Nokta Gibi Eriyip Gidiyorum... Seslensem Kim Duyar Sesimi Yalnızlıklar Katından? Yaşama Sevinci Adına Bir Tutamağım Kalmadı, Bir Garip Boşlukta Çiviliyim Günlerdir Gözbebeklerimden... Sahi Nedir Yaşamın Anlamı? Geriye Dönüyorum Sık Sık Yanıt Aramak Adına, Yüreğimin Silik İzler Bırakıp, Ağır Yükler Aldığı Zamanın Derin Denizlerine... Bakıyorum Umut Karamsarlığın, Sevinç Acının Azıcık Soluk Almasından Başka Ne ki? Yaşamsa Gerçekle Düşün Umutsuz Bir Savaşı...Her Şeyi İçine Alan Kocaman Bir Yansıma Değil mi Yoksa? Bir Söz İnsanın Neresinden Doğar Dersiniz? Dilinden mi, Yüreğinden mi, Aklından mı? Düşlerinden mi,Yoksa Gerçeğinden mi? Ve Kaç Kapıdan Geçip Yerini Bulur Bir Başka İnsanda? Yerini Bulur mu Gerçekten? Yaşamak Bir Can Sıkıntısı mıdır? Her Şeyi İyi Yanından Görmeyi Kim Öğretti Bize? Acıyı Görmeyen İnsan, Umutsuzluğu Yaşamayan, İliklerine Dek Kederin İşleyip Yaralamadığı Bir İnsan, Mutluluktan, Umuttan, Sevinçten Ne Anlar?
Hala Yaşıyorum Neden?! Kim bilir Ne Zaman Dinecek Bu Gözyaşları... Bu Merhametsiz Koşu Ne Zaman Bitecek...Yoruldum Artık!Bir An Önce Bu Koşu Bitsin İstiyorum... Şimdi Seni Sevdiğime Değil, Yaşadığıma Ağlıyorum...!
Hayat Kendi Mahkemesinde Yargılarken Beni, Hangi Zindanlarda Hapsetti Ümitlerimi? Kaç Yaşındaydım Üstüme Acıları Yakıştırdığında? İçimde Ne Varsa Sevgiye Dair,Kaç Kez Bıraktırdı Bir Dilencinin Avuçlarına?Bu Kaçıncı Umutlarımı Çocukluğumda,Hayallerimi Gençliğimin Pembe Dallarına Bırakışı?Gözlerimde Bir Kaç Damla Aşk Kırıntısı,Sineme Bir Sevda,İçimde Acı,Dışımda Gözyaşı, Dilimde Adını Asışı?Ne Arıyorum Ben Şimdi?Kendimi mi,Yoksa Karanlığı mı?Aşkı mı, Yoksa Sonsuzluğumu?Acıyımı,Yoksa Umudumu?Yokluk Kokan Sokaklara Öyle Alışmış Ayaklarım,Kendi Cehennemimde Azaptayım...Ne Araf,Ne Sırat,Kendi Mahşerindeyim...Çünkü Zamansız Zamanlarda Tanıdı Onu Gözlerim,"Ölüyorum!" Dediğim Noktada Sevdi Yüreğim...
Ey Benim Yürek Yangınım...! Kar Hiç Eksilmiyor İklimlerimden,Grinin Tüm Tonlarını Giymiş Mevsimlerim...Yaralarım Küsmüş Merhemlere, Kabuk Tutmuyor...!Susmuyor Yüreğimde Sana Çekilen Ahlar,Hala Sana Akıyor İçimdeki Lavlar...Ben Hala Aynı Adresteyim,Umutlarımı Yitirdiğim Hayalerimin Sokağında... Dilimde ki Dualar Geceyi Acıtıyor,Uyutamıyorum Sen Dolu Hücrelerimi...Acıların En Acısını Ben Seni Severken Tattım,Seni Sensiz Var Ettim Hep... Bir Yerini Tamamlasam, Başka Bir Yerin Eksik Kaldı...Toplamaya Çalışırken Seni, Gizinde Yittim...Seninle Var Olduğumu Düşünürken,Sensiz Kayboldum... Susmayı Sen Bildim, Seninle Sustu Dilim...Yüzüme Asmadığın Gülücüklerimle,Ben Hala Seni Düşünüyorum Geçemediğim Sen, Gözlerimden Geçiyorsun... Adını Sustursam da Dilimde,Haykırışlarımsın Derinlerimde,Tüm Hücrelerimi Acıtıyorsun...Çözülüyor Bağları Ayaklarımın,Takılıyor Hislerime... Saatler Gün Kadar Uzak,Dakikalar Saatlere Takılıyor...Arasatta Asılı Kalıyor Ruhum...Affet Beni Sevgili,Affet, Veremem ki Ben Sana Seni...Bir Gün Mutluluğu da Yazacağım Biliyorum,Sadece Mutluluğun Gözyaşını Döküp, Dirileceğim Yeniden Sönmüş Heyecanlarımla…"Keşke"li Geçmiş Zamanların Pişmanlığını Silip Yüreğimden, Kucak Açacağım Senli Günlere…Biliyorum,Bir Gün Dalga Dalga Sokulduğunda Koyuma,Fırtınam Olacaksın Durgun Sularımda...
Şiir;Ruhun İçinde ki Fırtına,Bazen Issız, Bazen Yakıp Yıkan...Ve Gece,Şairlerin Mabedi,Kimsesizliğin,Gizli Sevişmelerin Ev Sahibi...Bazen Mehtaplı Gecelerdir Huzur Buldukları,Bazen Zifiri Karanlıklar...Suskunluğun İçinde,Gecenin Sessizliğinde Onu Düşünmek,Sabaha Gözlerini Açtıklarında Benliklerinde Onu Hissedebilmektir Onlar İçin Yaşamak...Zifiri Karanlık Gecelerde, Güneşin Doğmasını Beklerken, Korkuları Gel-Gitlerdeyken,Duyuları Duygularına Karıştığı Yerde,Kokusuna Sarılır,Sokulurlar İyice Sevdiklerinin Sıcak Tenine, Sığınacak Sevgi Limanları Ararcasına...Ve Onlar Hep Hayallerde Yaşarlar Sevdiklerini...Umutlarını, Aşklarını,Acılarını, Hüzünlerini,Sevgilerini...Duyguları Kan Ağlarken;Hasretleri Sel Olup Geceye Taşarken;Damla Damla Erirler...Sevdikleri Zamansız Zamanlarda Çıkar Karşılarına,Habersizce Gelip Kurulurlar Göğüslerindeki Derin Boşluğa,Ve Onlar Sarılırlar Yüreklerinden Akan Sıcaklığa... İniltiler Yükselir Yüreklerinin Unutulmuş Sokaklarından... Çoğaldıkça Feryatları Sahipsiz Sokaklarda, Gerçek Olur İmkansızlık...Ruhlarını Hapseden O Büyük Boşlukla Öyle Zordur ki Savaşmak, Yüreklerinde Tatlandırmak Acıları...Daralır Zaman,Günler Daha da Kısalır,Koşarak Geçerler Karanlıklardan,Adına Umut Dedikleri Ne Varsa Tükete Tükete,Tükene Tükene İlerlerler...Düşerler Hüznün Uçurumlarından, Kederin Karanlık Kuyusuna...
Yazmaktan Çok Daha Zordur Bir Acıyı Yaşamak,Bir Asra Sığacağına İnanamadığımız Duyguları Küçücük Bir Ana Sıkıştırıp,Yarım Asırlık Kederi,Hüznü,Gözyaşını Bir Sayfaya Sığdırmak...Unutamıyor Aslında İnsan; Unuttuğunu Zannediyor Yalnızca...Ne Siliniyor Açılan Aşk Yarası Göğsünde,Ne de Duruyor Kanaması Ömrü Boyunca...
Kaybediyoruz; Gerçek Anlamda Hiçbir Şeye Sahip Değilken Neyi Kaybetmek? Bir Çukurun İçinde Debelenmekten; O Çukurda Bir Ömrü Geçirip,O Kuyuda Kalmaktan Başka Bir Şey Değilken Hayat; Neyi Kaybediyoruz?Ya da Kaybetmiş Sayılıyoruz?Hadi Diyelim Kaybettik,Ama Neyi?Kendimizi mi?Umutlarımızı mı?Yoksa Düşlerimizi mi? Kaybımızın Adı Ne? Eğer Kaybettik Diye Ağlıyorsak, Gözyaşlarımız Islatıyorsa Kirpiklerimizi, Bu Yenilginin Acısından Değil ki, Yalnız Kalmaktan da Değil,Onun Artık Bizimle Olmadığını,Olmayacağını Bilmekten, Ve Yenilginin Yükünü Taşımanın Ağırlığından da Değil; Bunun Tek Bir Cevabı Var;Hayat Boyunca Debelenmeleri Sonucunda Bir Elin Kaybına Duyulan Özlem, Duyulan Üzüntü, Ve Yerini Dolduracak Başka Bir Elin Olmayacağını Bilmenin,Hissetmenin Hüznü,Hepsinden de Önemlisi;Beklenen Elin Kendini Avutmaktan Başka Bir Şey Olmadığını Anlamanın Acısı...
Biz Hep Aradık,Ama Kendimizi Bulamadık...Hiçbir Sokakta,Hiçbir Şarkıda,Hiçbir Aynada Kendimize RastlamadıkHerkes İçinde Taşır Derler Ya Yangınını?Kül Olduktan Sonra Anladık...Biz Hep Kaybeden Olduk;Onu, Diğerini, Ötekini Derken,Hep Kaybettik...Her Şey Bize Kaldı;Acı, Hüzün, Hasret,Gözyaşı, Hepsi Bizde...Elimizde Avucumuzda,Sadece Nefesimiz Kaldı...Kimseler Görmedi Ağladığımızı,Hep İçimize Akıttık Gözyaşlarımızı...Şimdi Aşktan Çok Uzaklarda,Dönülmez Bir Yolda, Bir Garip Akşamda,Kapkara Gecenin Koynundayız...Evet,Kendi Halinde Bir Su Birikintisi Gibiyiz...Duygularımız Kundaksız Bir Çocuk,Titreyerek Ağlıyoruz Gecelerin İçinde,Ve Düşlerimizi Okşayacak Gülüşlerimiz Yok Yastıklarımızın Altında...Yavru Serçe Gibi Ürkek,Tedirgin Yüreklerimiz...Sonsuzluklar İçinde Kalarak Kesilirken Nefeslerimiz,Tütüyoruz Hasret Korunda,Yar Kokusunda Yanıyoruz Hiç Sönmeden...Evet,Yalnızız...Issız Köprülerdeki Ayak Sesi Gibiyiz Belki de...Issız Bir Çığlık Ya da, Ama Yankısız...Koca Bir Dünyaya Sahibiz,Ama Gelin Görün ki Düşlerimiz Kimsesiz...Milyonlarca Kelimede Hep Kendimize Yansıyoruz,Kendimizi Özlemle Arıyoruz,Kaçabileceğimiz Bir Kendimiz Bile Yok,Bu Yüzden mi Bunca Kalabalıkta Sesimizin Sessiz Kalması?Biliyoruz,Bir Gün Kıracağız Bu Aynaları;Tek Sesi, Tek Sesimiz Kalacak,Ama O Güne Kadar, Kim Bilir Kaç Yalnızlık Canımızda Kanayacak...Ve Biliyoruz,Adını Anmayı Unutsak ta,Aşkı Kirletmeyeceğiz Karanlık Sokaklarda;Unuttuktan Sonra da Yine Böyle Titreyecek Dizlerimiz, Sayfalara Düşen Her Cümlede,Kalbimiz Yine Heyecanla Çarpacak;Çünkü Biz Onlardan Daha Fazla Aşka Aşığız...
Ve Gittiler...Geride Bıraktıkları Sarı Hüzünlerle,Baş Başa Kala Kaldık Öylece...Aslında Biz Kaybetmedik Gidenleri Gidenler Kaybetti Sevgimizi...Çünkü Hiç Bilmediler Böylesine Sevildiklerini Hep Korktular Bu Kadar Sevilip Sevememekten...Biz Diyorum,Kaybetmedik Sevmelerimizi,Onlar Kaybetti Bizi...
Bir Güneş Daha Çekip Gitti Hayatımdan...Yine Yandı Işıkları Sokakların,Şehir Geceliğini Giyinmek Üzere...Sensizlik Kokusu Var Odamda... Dört Duvarımda, Yastığımda,Çektiğim Dertler de...Sensizliği Sığdırmaya Çalışıyorum Dudaklarımın Arasına...Senden Uzak,Kilometrelerce Uzak Olmanın Çaresizliği Büküyor Boynumu...Karanlığa Doğru Derin Bir İç Çekerken,İçi Sensizlikle Dolu Bir Yalnızlık Çöküyor Üzerime...Rutubetli Dudaklarımın Arasında İsmini Saklıyorum...Bilinçaltımda Sana Dair Hayaller İnşa Ediyorum,Seninle Dolup Taşıyor Düşlerim,Sensizlik Sancılarıyla Kıvranıyor Bedenim...Sensizliği Cümlelerime Sığdırmaya Çalışıyorum...Sensizliğe Sarıldığım Her An,Yeni,Yine,Yeniden Yaraları Açılıyor Ruhumda...Seni Hatırlatıyor Ne Yana Baksam Her Şey;Bitmek Bilmiyor Sensizliğin Ruhumdaki Yankısı...Zaman Karanlık Bir Şal Gibi Akıp Gidiyor Omuzlarımdan...Nefesim Sessiz Bir Çığ Gibi,Düşüyor Ruhumun Uçurumlarından...Yokluğunu Sarmışım Ya Yüreğime?Suskun Teninde Arıyorum Nefesini...Kanatsız Kuşların Kanat Çırpışları Dolu Gözlerim...Gün Batımlarında Hüzün Yüklü Gemiler Yanaştıkça Gönlümün LimanınaHırçın Dalgalar Teninin En Uzak İklimlerine Sürüklüyor Gölgemi...Bazen Avaz Avaz Bağırarak Zamanı Durdurur,Bazen de Gözlerinin Derinliklerine Yelken Açar,Usulca Sokulurum Koynuna...Ama Her Defasında Karanlık Bir Hüzün Çıkar Karşıma... Kirpiklerimin Ucunda Fırtınalar Doğar Aniden,Tutamam Ruhunun Ellerinden...Eğilir Kirpiklerim Solgun Kaldırımlara...Dilimdeki Cümlelerle Parçalanıyorum...Parçalarımı Bulabilsem de,Kendimi Tamamlayamıyorum,Hep Bir Şey Eksik Kalıyor...Her Gece Soğuk Yatağımda,Şikayet Ediyorum Seni Gözyaşlarıma...Sabahlar Şahit Sana Mecburiyetime, Rüzgarlar Şahit...Nefesim Nefesinde Ateşlenirken;Gözyaşlarımın Kumsalında Eser Hasret Rüzgarlarım...Sensizlik Çekilince ÜzerimeDamarlarımdan Akar Ateşin Lavı...Yandıkça Yüreğim,Devleşir Yalnızlığım...Kağıdım Gece,Kalemim Yalnızlık Olur,Akar Gözyaşlarım Her Satıra,Bir Çığlık Taşar Kelimelerimden...Sarınca Gecenin Ayazı;Yürek Çırpınışlarım Artar, İçimi Bir Hüzün Kaplar...Gözlerimden Akan Damlalarım Yazar Seni; Alevlenir Sözcüklerim,Yitip Giderim Gözbebeklerinde,Yüreğim Öper Yüreğini...Yüreğim Sende Çoğalır Düşerim Aşk Girdabına...Üşüyen Dudaklarımda Yanar Öpüşün, Aşkınla Isınırım... Özlemim Kor Ateş Gibi Alevlenir,Adın Dilime Dolanır,Kirpiklerime Takılı Kalır SuretinSevdan Kefenim Olur...
Gelme Artık...! Gelme Duyamadığım Ayak Seslerinle...Yetmedim Ya Sana?O Halde Çık Git Yaşamımdan;Girme Ruhuma, Gelme Gözlerime,Gelme ki,Girme ki, Hasret Toplamayayım Bir Damla Gözyaşımdan...Gelme Yalnızlığıma,Nakışlanma Soluğuma,Boyun Büktürme Geceye Gözlerimi,Kar Düşürme Sıcaklığıma,Hıçkırıklarım Tutulurken Fırtınalara;Kırma Sana Kurban Olmuş Dallarımı...Ayaklarım Dolanırken Yollarında;Güneşte Ağlayan Kar Tenesi Gibi Üşütme,Dondurma Ruhumu... Sıcak Gözyaşlarımı Sessizce Döktürme Yastığıma...Kasırgam Olma, Vurma Yerden Yere...Ruhum Kelepçeleyip,Düşlerimi Zincirleyip,Bakışlarına Hapsetme...Şafağını Unuttmuş Karanlıklar Gibi,Dalma Uykusuzluğuma;Yıkılır Hücrelerim,Hasretinle Üşürüm,Gözlerime Sığmaz Olursun...Girme Rüyalarıma,Davetsiz Bir Misafir Gibi Vurma Kapımı,Tutma Ellerimi Gecenin Orta Yerinde,Rüya İçince Rüya Gördürme Gözlerinde,Alıp Beni Başka Dünyalara Götürme...Ne Olur Girme Rüyalarıma...!Çık Rüyalarımdan,Yalnız Bırak Beni,Karanlık Gecelerimde,Yetim Kalan Aşkımı Gölgeler İçinde Aratıp,Tenine Değen Elbiselerine Giydirtme Düşlerimi...Katran Karası, Hicranlı Elemler Açtırma Yanağımda... Kalbimde Esme...! Ufalama Umutlarımı,Kurutup Bozkıra Döndürme,Çöl Yalnızlığında Seni Aratma,Aratma ki; Martı Olmasın Gönlüm Aşk Deryasında,Kanat Çırpıp Seni Aramasın...Aklıma Düşme,Düştükçe Saklanma Yüreğimin Yitik Kentine...Kalp Atışlarında Uyandırıp Bedenimi,Peşinden Sürükleme Beni;Çünkü Zor Senli Yarınları Sensiz Yaşamak...Zor...! Suskun Esen Rüzgarda Yolumun Sensiz Düşlere Düşmesi,Ayaz Gecelerde Sevdamın Üşümesi...Zor...! Hayallerimden Rüyalarımı,Rüyalarımdan Seni Çıkarmak,Seviyorum Derken Unutmak...Ruhun Dolarken Ruhuma,Sana "Yalansın" Demek Zor...Bir Bilmecesin Sanki,Çözemiyorum...Heceliyorum Kelimeleri,Yetmiyor, Harf Harf Bölüyorum...Sussam Gönül Razı Gelmiyor,Konuşsam Anlatamıyorum...Vuslata Dokunmadan,Yaşamaya Çalışıyorum...Sana İçimin Mahzenlerinde Şiirler Biriktiriken;Keşke Up Uzun Cümlelerce,Yanımda Olsaydın Diyorum...________________________________________
Varlık Yokluk Arasında Sürükleyerek, İnletiyor Beni Gecenin Yalnızlığı...Bir Başınayım Tüketilmiş Bir Dünyanın Unutulmuş Noktasında...Ayaklarımda Uzun Yılların Ağır Sancıları,Kelepçe Üstüne Kelepçeler Takmışım Duygularıma...Baktıkça Kelepçeli Duygularıma,Savruluyor Soğumamış Küllerim Gecelerden...Ruhumun En Mahrem Yerlerinde Yangınlar Dolaşıyor,Sarmaşık Bir Sevda;Sıktıkça Sıkıyor,Aklımı Kilitliyor...Zaman Süzüldükçe Damarlarımdan, Her Gece Kabusa Dönüşüyor Dudaklarımda...Islak Gözlerimde Sevdamın Ahengi,Hikayeler Yazıyorum Yalnızlığıma,Titretiyor Yüzümü Ayaz,Tortulaşıyor Mesafeler...Öğreniyorum Sonunda;İnsan Düşünce Aşka Kalmıyor Hiçbir Şeyi,Kelepçeli Bir Kalpten,Prangalı Bir Gönülden Başka...
Yokluğuyla Başladı Her Şey...Aynalarda Göremez Oldum Kendimi,Düşünemez Oldum Ondan Başka Bir Şey...Ağzımdan Çıkan Kelimeler Onunla Başlayıp,Gözyaşlarımla Bitiyor Artık...Yokluğu Ölüm Gibi Geldi Bana,Ruhum Nerede? Ben Bile Bilmiyorum...Yanında Uyuyamadığım,Ama Sesiyle Uykulara Daldığım Geceler Var Ömrümde...Tenine Dokunmadığım,Ama Kokusunu Hissedebildiğim Günler Var...Binlerce İnsanın Arasın da,Ses Tonundan Onu Tanıyabilecek Gücüm Var...Bunun Adı Aşk, Öyle Bir Aşk ki;Şiddetinden Göğsüm Deliniyor...Esiri Olurken Bedenim, Ruhum Can Çekişiyor...Ne Zaman Gitmek İstesem,Büsbütün Yok Oluyorum...Kalmaya Kalksam,Izdırab Çekiyor Kalbim,Şiirlerde Yaşamaya Mahkum Kalıyor...Çok Acıtıyor Gitmeleri, Dünya Onsuz Sanki Dönmüyor... "Sevme" Diyorum Ama,Gönül Dinlemiyor... O Olmayınca Ellerim Soğuyor, Gözlerim Gözlerini Arıyor... Bu Aşk Çok Fazla Canımı Yakıyor...Keşke Gidebilecek Gücüm Olsaydı;Kendimden Değil,Ondan Gidebilecek Gücüm Olsaydı Keşke...!
Biliyorum Okumayacağını,Okusan da Takmayacağını,Hiç Önemli Değil;Benim Derdim Zaten Ona Ulaşmak Değil;Aşkın Zaferi Lazımdı Bana,Sayesinde Tattım Onu da...Şimdi Tüm Doğrularım Yanlış,Tüm Hayallerim Batık,Sevgilerim Yıkık...Bir Ağlayış Bekliyor Beni Artık,Kocaman Bir Hasret...Evet,Onunla Bir Alıp Veremediğimiz Vardı,Adı Aşktı..Yokluğunda Öğrendim Ben Ağlamayı,Duvarlarla Konuşmayı,Durup Durup Kanamayı..Sitemim Diyorum,Ona Değil,İmkansızlığa...
