Bir Avuç Hüzün...

Yazmak;
İç Çekip Rahatlamak, 
İçindekileri Haykırmak,
Acıyan Yarayı Tekrar Acıtmak, 
Her Bir Satırı Yaşadıklarınla İmzalamak,
Kelimelerin Arasına Sevgiliyi Saklamak,
Sonra Sevgiliyi Aramak...

Sevmek Yürek İşi,
Şiir de Öyle...
Şiirle Onu Yazmak,
Anlatmaya Çalışmak,
Gökyüzünde Kanatsız Uçmak Gibidir...
Yazmaya Çalıştıkça Şiir Yazmayı,
Ve Kendini Şiirle Anlatmayı Öğrenirsin...
Yazdıkça Daha Çok Sever,
Sevdikçe Daha Çok Yazarsın...
Yazmak,
Gecenin Herhangi Bir Saatinde Uyanıp,
Mısra Mısra,
Satır Satır Yazmak,
Kendini Bile Unutarak...
Yazmak,
Gökten Yıldız Toplamak Gibi,
Aşkla Buluşma Anını Yaşamak,
Olmak,
Onda Var Olmak...
Her Yol Ona Çıkar,
Her Söz Onu Anlatır,
Çünkü,
Her Bakışta Onu Görür Gibisindir,
Her Yer,
Her Şarkı,
Ondan Bir Şey Anlatır Sana…
Her Esen Rüzgar,
Kokusunu Taşır Yüreğine…
Sabahına Doğan Güneş,
Gülüşünü Taşır Can Çekişen Ruhuna…
Duyduğum Her Sözcük Sevgini,
Sevdanı Anlatır...

Yıllanmış Bir Hüznü Daha Saklıyorum Bu Gece Gözlerimde...
Bir Yaşına Daha Bastı Hüznüm...
Güneşim mi Üşümüş,
Yoksa Yorgun mu Düşmüş Kalbim Hayata? 
Nefes Almak Hiç Yorar mıydı İnsanı?
Bir Gün Daha Yaşandı ve Bitti...
Ne Dünden Farklıydı,
Ne de Yarından...
Herhangi Bir Gün...
Hüznüm Dünden Yarınlara Devretti...
Aynı Hüzne Akan Farklı Bir Gözyaşı,
Yanaklarımda Aynı Islaklık...
Gözlerimde Hasret Gözyaşları...
Uykular Benden Firari...
Dünden Farksız Bu Gecemde,
Dün Gece Yine Bu Saatlerde,
Olduğum Yerde,
Ona Hitaplı Şiirler Yazıyordum...
Islak Şiirler...
Bir Gecedeyim İşte,
Gecenin En Kuytu Saatlerinde...
Şehir Uyuyor,
Şehir Bilinmezliklere Gebe,
Şehir Dilsiz,
Bir O Kadar da Çığlık Çığlığa...

Siz Hiç Okunmayacağını Bildiğiniz Cümleleri Yazdınız mı? 
Ben Yazdım... 
Kendi Ölüm Fermanım Gibi, 
Acımı Daha da Korlar Gibi...
Gözyaşımdan Mürekkep Yapıp, 
Hiç Duyulmayacak Sözler Fısıldadım Yastığıma Geceleri... 
Hiç Kimsenin Bilmediklerini,
Dile Getiremediklerimi Anlattım Gecelerin Koyusunda...
Ben Hiç Anlatamadığım Kendimi Yazdım O Satırlara,
Hiç Yaşayamadığım Umutlarımı...
O'na Seslenirken İçimden Söylediklerimi,
Yüzüne Hiç Diyemediklerimi, 
Anlatamadığım Rüyalarımı Anlattım Kelime Kelime... 
Kurduğum Hayalleri Yazdım,
Kuramayacağım Cümleleri, 
Hiç Soramayacağım Soruları...
Duyduklarınız mı Sandınız Yaşadıklarımı? 
Unutuyorum mu Sandınız?
Geçiyor mu Kalp Ağrısı? 
Kolay mı Sandınız? 
Siz Okumuyorsunuz Diye Şiir Yazmıyor muyum Ben?
Var mı Aranızda Okuyabilen Sahiden?
Sahi,
Siz Ne Kadar Yandınız? 
Ne Kadar Sevdiniz?
Gözleriniz Yandı mı Hiç Tuzlu Gözyaşlarıyla?
Ya da Bir Gece Yarısı Titrerken Soğuktan, 
Sol Yanınız Ateş Gibi Yaktı mı Sizi?
Eğer Yanmadıysanız,
Sevmediyseniz, 
Ne Görebilirsiniz Yazdıklarımı, 
Ne Duyabilirsiniz Sesimi...
Ne Gözyaşlarıma Ortak Olabilirsiniz, 
Ne Anlayabilirsiniz Söylediklerimi... 

Yok Olmak,
Hiç Olmak İçin Yokluğu Öğrenmek Gerekliymiş Meğerse,
Yokluğunu Öğrendiğimde Anladım...
Yokluğunu Fark Ettiğimde,
Bir Hiç Olduğumu Gördüm...
Böyle Başladı Hiçlik Maceram...
Yine de Seviyordum Böyle Belirli Belirsiz Yaşamayı,
Aynalara Baktığımda Kendimi Görmemeyi,
Ve Hiçliği...
Bu Sevdayı Deli Dolu Yaşayabilirdik,
Deliler Gibi Aşık Olup,
Adlarımızı Dilimizden Ömür Boyu Düşürmeyebilirdik,
Her Şeyi,
Ama Her Şeyi Onunla Başarabilirdik...
Zor Olan Her Şeyi Hem de...
İlk Ona Dedim Yürekten Seviyorum,
İlk Onun Kokusu Sindi Tenime,
İlk Onda Hayallerim Gerçeğe Yakındı...
İlk Onunla Geçen Zamana Acımadım,
İlk Onunla Gerçek Mutluluğu Tattım,
Bir Ona Yıkıldı Gönlümün Kapıları,
Ona Yazıldı Mısralarım,
Kalpten Gözlere Yol Varsa Eğer,
O Yollar Bir Onun İçin Sevdaya Geçit Verdi...
Emin Oldum Sevgimden,
Hiç Korkum Yoktu Kendime Dair,
Ondan Öncesi Yoktu,
Sonrası da Yoktu..
Her Şeyin Bir İlki Vardır Ya?
O Benim En Güzel İlkimdi,
İlk Sevdiğim,
İlk Uğruna Ömür Verebileceğim,
İlk Günahım,
İlkimdi İşte,
Ve Hep de İlkim Olacak Bende...
Bir Kere Hissettiysem Nefesini Tenimde,
İlk Kez Sindi İse Bir Erkeğin Kokusu Üzerime,
Hep de Öyle Olmalı,
Öyle Kalmalı Bende...
Hayatım Onunla İlklendiyse,
Onunla Sonlanmalı İşte...
Biliyorum Aslında,
Hayal Etsem de Biliyorum,
Pencereme Asla Konmayacak Bir Kuş,
Sokağımdan Asla Geçmeyecek Biri O...
Ne İçime Koymaya Gücüm Var Onu,
Ne de İçimden Söküp Atmaya...
Umutsuz Olsak ta,
Uzak Olsak ta,
Hep Benimle...
İçimin En Güzel Yerinde...
Aslında Beşinci Mevsimde Yaşamak İsterdim Onu...
Sonsuz Bir Alemde Değmek Eline,
Kaybolmak Gözlerinde,
Nefesinde Isınmak,
Sadece Onu Yaşamak Sessizce...
Adına Aşk Denen Büyüde
Aşk Denen İmkansızı İçmek Seve Seve,
Bir de Sevmek Delicesine...
Bir Mahremiyeti Var Onu Sevmenin,
Olmayacağını Bile Bile,
Onu Biriktiriyorum Gizlice...
Şiirler Yazıyorum
Büyük İhtimalle Okumayacağı,
Okusa, 
Ona Yazıldığını Anlamayacağı...
O Sevme Dese de,
Ben Seviyorum,
Tüm Hayatıma Meydan Okurcasına,
Ve Kaybediyorum Belki de Bu Yüzden...
Bazen Saçmalıyorum Diyorum
Sonra Düşünüyorum, 
Sonra Saçmalık Zaten Aşkın Kendisi Diyorum...
Kaçmak,
Saklanmak,
Zor Geliyor Bana…
Bazen Takılıp Kalıyorum Ona...
Zor Geliyor Bana…
Ona En Yakınken Elden Öte El Olmak...
Yabancı Kalmak...
Herkesten Öte Bir Yabancı Olmak,
Zor Geliyor Ona Küskün Yaşamak...
Deliler Gibi Özleyeceğimi Bilerek,
Ona Uzak Yaşamak...
Kalsın...
Öylece Kalsın...
Çünkü O Benim Şiirlerim,
Acım,
Yaram...
Zaman Olur Busem,
Tebessümüm,
Şımarıklığım,
Deliliğimin Sebebi...
Kalsın...
Yeter ki Var Olsun...
Aradığımda Bulayım Onu,
Bulduğumda Kaybedeyim Kendimi...
Çünkü O Benim Şairliğim,
Ruhumu Saran,
Ömrümü Çalan...
Yeter ki Var Olsun...
Şiirlerim,
Şairliğim Olsun...
Hala Her Dokunduğumda İçin İçin İçime Kanayan,
Yaşanamamış Bir Sevda Duruyor Ayakta,
Ve Hala Özlemlere Dalıyor Gözlerim...
Keşkeler Yansıyor Gözlerimden Odamın Duvarlarına...
Yüreğim Hala İzlerini Taşıyor... 
Sanki Cümleler Bana Küsmüş Gibi Anlatamıyorum Kendimi...
Sonra Susuyorum,
Çünkü Her Şey Hayal Kırıklığı...
Çalıntı Artık Gülüşlerim,
Farkındayım,
Yüreğin Üşüyen Bir Serçe...
Yokluğu ile Koskoca Deryalarda Boğuluyorum...
Her Yer Acı mı Dolu, 
Yoksa Yaşamayı Ben mi Beceremiyorum?
Cevabı Bir Avuç Hüzün...
Ve Ben Ruhumun En Karanlık Sokaklarında,
Kendimi Arıyorum,
Ama Bulamıyorum...
Nerdeyim,
Hangi Zamandayım?
Uçsuz Bucaksız Şu Alemde,
Kendime Varamıyorum...!