Say ki; Derinlerde, Bilinmezlerde Bir Kadın Tanıdın...

Ölümcül Bir Hastalık Gibiydin,
Tüm Bedenimi Sardın...
Kanıma Bir Bulaşsan,
Ölecek Gibiydim...
Bunun İçin Ben Hep Ellerinden Tut İstedim Rüyalarımın,
Saçlarıma Dola İstedim Ayak İzlerini...
Kirpiklerinde Yakıp,
Gözlerine Düşür İstedim Beni,
Bir Kez Solu İstedim Nefesimi...
Dudakların Dudaklarıma Değerken,
Öleyim İstedim..!
Özlemden Depremler Baş Gösterdikçe Kıyılarımda,
Coşmuş Yüreğim,
Uzaklardan Kanat Çırpıp,
Serçe Misali Kondu Avuçlarına,
Ama Hiç Görmedin...!
Sen Hep Gittin...
Bitmek Bilmeyen Yollarda,
Ayrılık Oldun...

Sahi,
Hiç Saydın mı?
Bugün Ruhumdan Kopardığın Kaçıncı Gün?
Yarına Çıkabilmek İçin Yeterli Gücüm Kaldı mı?
Gelmeliydin...
Boş Kalmamalıydı Ellerim...
Gelmeliydin,
Ellerini,
Gözlerini Getirmeliydin…
Zamanlarım Sana, 
Dünyam Sanaydı,
Bilmeliydin...
Kanıma Karışıp,
Damarlarıma Dolaşıp,
Hücrelerime Kadar Sarhoş Etmeliydin...

Biliyor musun?
Dün Gece Rüyamda Seni Gördüm...
Öyle Güzeldi ki,
Hiç Bitmesin İstedim...
Uykumun Arasında,
Hüzünler Diyarından,
Hayalinin Rüzgarıyla Sana Doğru Savrulurken,
Yüreğinde ki Ateşin Fırtınalarında,
Sevdamın Silüetini Taşıdın...
Eylül Kokusu Sinmişken Nefesime,
Üşüyen Nefesimi Kokunda Isıttın...
Bana "Canımsın" Dedin Ya?
İşte O An,
Can Evimden Vuruldum...
Bakışlarının Esiri,
Sözlerinin Sarhoşu Oldum...
Derinlerinde Kayboldum,
Kollarında Can Buldum...

Biliyor musun?
Dün Gece Rüyamda Seni Gördüm...
El Ele, 
Göz Göze, 
Diz Dize,
İki Sevdalıydık... 
Aşk Kapısını Seninle Açıp,
Sevda Yolunda Seninle Yürüdük...
Öyle Bir Bakışın Vardı ki;
İçten,
Yumuşak,
Öyle Bir Gülüşün Vardı ki;
Sıcak,
Sımsıcak...
Kollarında Uyudukça,
Seni İçtim Yudum Yudum...
Şefkatini Hissettikçe,
Gülüşünde Kalmak,
Orada Yaşamak,
Orada Ölmek İstedim...
Hassas Kalbini Benden Başka Kimse Görmesin,
Kimse Sevmesin İstedim...
Öyle Bir Öptün ki Beni,
Gönlümü Talan Edilmiş Bir Ülkeye Çevirdin...
Bir Vaktin Orta Yerinde,
Dudaklarıma Dudak İzlerini Bıraktın...
Dün Gece Bedenime Sinen,
Öyle Bir "Sen" Vardı ki Bende,
Usul Usul Eritti Bedenimi...
Sonra mı?
Uyandım,
Rüyadan Kalma Bir Sarhoşlukla,
Keder Misali,
Tuhaf mı Tuhaf Bir Boşlukla,
Kalakaldım...!

Özlediğim Adam;
Yüreğinde Daha Ne Kadar Sürgün Yaşayacak Sevgim?
Daha Ne Kadar Isınmak İçin Düşlerime Sarılıp,
Sabahlara Kadar Öylece Kalacağım?
Kaç Kez Susup,
Sözlerime Kelepçe, 
Duygularıma Pranga Vurup,
Harflere Öylece Bakacağım?
Daha Kaç Kez Yetim Kalacak Cümlelerim?
Öksüz Kalacak Şiirlerim?
Kaç Kez Kirpiklerimden Sarkan Hüzün, 
Dudaklarımdan Çığlık Çığlığa Düşecek Ayak Uçlarına?
Daha Kaç Kez Ölmem Gerekecek,
İçimde Üşüyen Ateşin Çığlığında?
Sınırları Belli Olmayan Bir Coğrafyada Beni Bırakıp,
Aşkının Susuzluğu İle Beni Daha Kaç Kez Sınayacaksın?
Daha Ne Kadar Sana Sarılamayan Üşümeler Olacak Bedenimde?
Sahi Daha Kaç Kez Kırıp Yürek Kalemimi,
Darağaçlarında Hükmünü Vereceksin Sevdamın?
Bilmiyorum...!
Sadece Bildiğim,
Zaman Geçtikçe Büyüyen Bir Yokluk,
Yoksunluksun...
"Yoksun Yine"
Diye Başlayan Cümlelerim Ne Zaman Ulaşır Sana?
Bilmem Ama,
Bil ki;
Sen Hala Gönlümde Söz Sahibisin...
Bil ki;
Hala Dudaklarımda Uyuyor Dudaklarının İzleri...
Farkında Değilsin Biliyorum,
Bir Bedenim Yok Artık Benim...!
Ben ki,
Ruhuna Kördüğüm Gibi Dolanmış,
Bir Ruhtan İbaretim...!

Anladım...
Ben,
Her Kelimesi Sevda,
Her Satırı Aşk Yüklü Bir Sevda Masalı Mahkumuyum...
Artık Biraz Daha Yaşlı,
Biraz Daha Yorgunum...
Sahi,
Hiçbir Cümlenin İçinde, 
Birlikte,
Yan Yana Duramaz mıyız Seninle?

______________________________________

Hani Yaşamak, 
Umudunu Yitirmemek,
Her Şeye Rağmen İnanmak, 
Azmetmek,
Umutlarla, 
Düşlerle,
Tutunmaktır Ya Hayata Sıkı Sıkıya?
Ben Hayatın Dengesini Tutturamadığım İçin,
Hayatın Ellerini Bıraktım...
Doğan Güneş Aydınlatmıyor Artık İçimi,
Tatsız Tuzsuz Geçiyor Her Gecem,
Her Gündüzüm...
Oysa Öyle Bir Yüreğim Vardı ki Benim,
İhaneti Sevmezdi..
Cesurdu, 
Mertti 
Tertemizdi,
Öyle Bir Yürekti ki
Sevdi mi Tam Severdi...
Ölürcesine,
Bitercesine,
Erircesine Severdi..
Ki,
Yıllarca Hasretini Besleyip Büyüttüğüm,
Esen Rüzgarlarda Yüzüme Çarpıp,
Yüreğimdeki Acıları Tutuşturan Kimdi?
Beni Çepeçevre Kuşatan Halkaların,
Kuşatmaların,
Hayatımdaki Dengesizliğin Sorumlusu Kim?
Ben Neyim?
Ne Yapmak İstiyorum?
Ne Zaman Hayallerden,
Düşlerden,
Umutlardan Çekip Aldım Kendimi?
Cevapları Kolay Gibi Görünüyor Değil mi?
Ama Kolay Değil,
Çünkü Ben;
Korkusuzluğumu Tüketip, 
Cesaretimi Kaybetmişim... 
Tıkanmış Kalmış Her Şey Kaybolan Değerlerimin İçinde...
Oysa Bir Zamanlar Benim de Özlemlerim Vardı,
Küçükte Olsa Gülümşeyişlerim...
Sessiz,
Kimsesiz Bekleyişler İçinde,
Temiz Düşüncelerimin En Yalın,
En Saf Haliyle Beklerdim...
Ama Düşlerimi Öyle Üşüttüler ki;
Umutlarım Tükendi Hayata Dair...
Öyle Yarım ki Artık Yaşadığım Her Şey,
Öyle Yarım ki Gülümseyişlerim,
Tam Olan Sadece Gözyaşlarım,
Yalnızlığım,
Çaresizliğim...
Bir Başıma Yorulmuşum Doğruluk Penceresinden Bakmaktan...
Her Adımımın Ayrı Ayrı Uçurum Kenarına Varmasından...
Yorulmuşum Her Gün Derin Bir Nefes Almayı Umarken,
Nefessizlikte Boğulup,
Karanlığa Gömülmekten...
Kaybettiğim Değerler İçimde Eksildikçe,
Bulamaz Oldum Kendimi...
Beklemiyorum Artık Hiç Bir Şey,
Yok Ettim En Son Kalan Umut Kırıntılarımı...
Bıraktım Hayatı...
Yoruldum Cefasından,
Umutsuzluklarından...
Sevdaya, 
Aşka Dair Ne Varsa,
Hepsini, 
Ama Hepsini;
Bir Daha Yaşamamak Üzere Tevbelere Bıraktım...
Bundan Sonra Benim Yakalayabileceğim Ne Olur?
Tabii ki Sadece An Olur...
İnsanoğlu Ya Bu?
Kimisi Gider,
Kimisi Gelir,
Kaderin Yönü Değişmez...
Hayır da,
Şer de Yüce Haktan…
Say ki;
Derinlerde, 
Bilinmezlerde,
Var İle Yok Arasında Bir Kadın Tanıdın...
Say ki;
Sevgini Kucaklayamadan,
Gün Be Gün, 
Dirhem Dirhem Tükendi...!