Sesin Bahar Esintisi Gibi Değdikçe Ruhuma,
Uzun Zamandan Sonra,
Sıcak Sesinle,
Ninniler Söyledim Kendime...
Söylediğin Her Kelimen Gözyaşım,
Her Susuşun Haykırışım Oldu...
Sesin Düştükçe Sesime,
Adın Geçti Kalbimden...
Anlatamadığım,
Tarif Edemediğim Düşlerim,
Uykusundan Uyandı...
Sesinde; Kaçtığım Hüzün,
Kovaladığım Mutluluk,
Aradığım Huzur Vardı...
Duymalıydın Dile Dökemediklerimi...
Yerleştiğin Her Zerre mi,
Sebep Olduğun Hüznü,
Yaşattığın Coşkuyu Bilmeliydin...
Bilmeliydin,
Sevdiğim,
Özlediğim Her Şeyin,
Bildiğim,
Bilmediğim Her Hazzın,
Her Coşkunun Sende Biriktiğini...
İçimdeki Derin Yarada,
Gönlümün Haritasında,
Yüreğimin Menzilinde Olduğunu,
Adımın Senin Coğrafyana Yazıldığını,
Sana Taştığımı,
Sana Aktığımı,
Sana Müebbet,
Sana Tutsak,
Sana Aç,
Sana Susuz Olduğumu Bilmeliydin...
Bilmeliydin Günlerimin,
Düşlerimin Sensiz Tadı,
Sensiz Adı Olmadığını...
Bilmeliydin İşte,
Yasak Olsan da Düşlerime,
Tenime,
Rüyalarıma,
Yüreğimin Mabedinde Seni Ağırladığımı...
Yolumun Sen,
Sonumun Sen Olduğunu Anlayıp,
Yerleşmeliydin Ruhuma,
Ellerin Saçlarımda Gezinirken,
Zaman Tam Aramızda Dururken,
Gözlerimizin Kuytusunda,
Dünyayı İzlemeliydik Birlikte...
Olağanüstü Ne Varsa,
Seninle Beraber Yaşamalıydık...
Hani Kelimelerin Anlamını Yitirdiği Zamanlar,
Anlamların Bile Anlamsızlaştığı Zamanlar Vardır Ya?
Hani Delik Deşik Uykularında,
Bıkmadan,
Usanmadan Can Çekişirken Umutsuz Umutlar,
İnsan Canına Aldırmaz Derler Ya?
Hani Zaman En İyi İlaçtır,
İnsan Yaşadıklarını Unutabilir,
Zaman Çekilen Sıkıntıları Siler Derler Ya?
Sahi,
Yürekte Hiç mi İz Bırakmaz?
Acılar Aşırı Dozda Yüklenmişse Ruhuna,
Öldürmez mi Sahiden?
Düşüncelerimdeki Bitmek Bilmeyen Özlemden,
Dinmeyen,
Gün Be Gün Büyüyen,
Parça Parça Tüketen,
Ağır Ağır Öldüren Hasretimden,
Anlıyorum ki,
Zamanla Geçmiyor Hiç Bir Şey...
Zamanlı,
Zamansız Akan Gözyaşlarım Çare Olmuyor Acılarıma...
Kırılıp,
Kuruyup Düşüyorum,
Kalbimin Yıpranmış Dallarından...
Bir Kasırga mı Bu?
Kırkikindi Yağmurları mı Yoksa?
Bilmiyorum...!
Kimim,
Neyim,
Nasılım?
Yaşıyor muyum?
Yoksa Yaşar Gibi mi Yapıyorum?
Pek Önemsemiyorum Galiba...
Üzüntülerimle,
Gözyaşlarımla,
Sen Gibi,
Ben Gibi,
Hayat Gibi,
Darmadağınım İşte...!
Yaşam Denilen Kavram Bazılarına Gülüyor,
Bazılarının İse Yanına Bile Uğramıyor...
Bazılarına Mutluluk Gökkuşağı Kadar Yakınken,
Bazılarına Güneş Kadar Uzak Kalıyor...
Bazılarının Her Gece Bir Acı Oluyor Suretinde,
Hayallerle Kandırılmış Kabuslar Gecelerinde...
Kimi Gecelerde Büyütüyor Düşlerini,
Kimisi Yüreği Sevdasını Yaşarken,
Çoğaltıyor Yalnızlığını...
Kimi Sevgiyi Yürekten Vermenin Yeterli Olduğunu Sanıyor,
Yanılgılarla Tükeniyor,
Mevsimleri İçinde Bir Bir Öldürürken,
Zamansızlığın İçinde Ağlıyor...
Kimisi Sevdasını Yüreğinin Dehlizlerine Salıyor...
Gözleri Gökkuşağına Hüzünle Baksa da,
Aşkına Hasret Prangaları Vursa da,
Kırıyor Zincirli Duvarlarını...
Cam Kırığı Hüzünler Kapımda Nöbette...
Baharlarım Kışa Dönmüş...
Sebepsiz Günlere Aşık,
Karanlık Gecelere Arkadaş,
Cümlelere Keder Olmaktan Yorgunum...
İçim Sanki Hiç Çizilememiş Bir Resim,
Ruhum Notalara Hiç Dökülememiş Şarkı,
Kalbim Issız Bir Ada Gibi...
Fırtınalarla Boğuşan Ruhum,
Öyle Yorulmuş ki Yaşamaktan,
Öyle Yorulmuşum ki Yüreğimde Yaralar Taşımaktan,
Yıllar Geçip Giderken Yorgun Nefesimle Birlikte,
Hayatımdaki Tüm Güzel Şeyler Ya Yarım Kalıyor,
Ya da Hepten Bitiyor...
Üzgün Üzgün Bakarken Hüznüme,
Anlıyorum ki Vazgeçmişim Her Şeyden,
Şiirlerimden,
Hayallerimden,
Vazgeçmişim Farkına Varmadan Benden,
En Çokta Kendimden...
Artık Hiç Kimseye Yaralarımdan Söz Etmiyorum,
Buram Buram Keder Koksa da Ruhum,
Gelecek Günlerden Merhamet Dilenmiyorum...!
Her Seferinde Biraz Daha Tüketip,
Yok Ediyorum Umutlarımı....
İç Sesimi Dinlerken;
Fark Ediyorum ki;
Vazgeçmişim Ben Her Şeyden....
Hiç Bir Korkusu Olmazmış Ya Ölümden Korkmayanın?
Galiba Bu Yüzden Hayatı da Umursamıyorum...!
Öyle Halsizim ki,
Gün Gün Eksiliyorum Kendimden,
Azala Azala Yitiyorum...
Öyle Kırılmış ki İçimde Yaşamaya Dair Umutlar,
Olumsuzluklara Karşı Koyacak Gücüm Yok...
Bıraktım Kendini Hayatın Akışına,
Nereye Dilerse Oraya Savuruyor Yorgun Ruhumu...
Evet,
Her Şeyden,
Ama Her Şeyden,
Hatta Ömrümü Taşıyan Yüreğimden,
Yani Canımdan,
Yani Kendimden Vazgeçmişim Ben...!
Taşıyamıyorum Artık Yaşamın Ağırlığını...
Ey Hayat,
Eğer Kapanıp Kendi Kabuğuma,
Sükutlar da Yürüyorsam,
İçimde Çok Yaralı Umutlar Bıraktığın İçindir...
Taşıyamadığım Öyle Çok Yükler Yükledin ki Omuzlarıma
Kabullenemediğim,
En Sevdiklerimden Aldığım Yaralarla Doldurdun...
Hep Ben miydim Yanlış Yapan?
Neden Acı Çekmek İçin Tüm Yokuşlar?
Diken Dolu Yollar?
Neden Neye Değsem Kırılıyor?
Her Şey Anlamını Yitiriyor?
Özlediğin,
Sevdiğin Her Şey Yok Olurcasına Terkediyor?
İkiye Bölünmüş Deniz Gibi,
Neden Bir Yanım Hırçın Dalgalarla Taşarken,
Diğer Yanım Durgun Sular Gibi?
Bir Yanım Dalgalarla Boğuşurken,
Diğer Yanım Sükuta Bürünmüş Gibi?
Ey Hayat,
Neden Aciz,
Çaresiz,
Her Şeye Küsmüş,
Hayattayken Ölümü Yaşayan,
Varlığını Yokluğa Bürüyen,
Bir Sessizlik İçinde Bırakıyorsun?
Ey Hayat,
Verdiğin Sıkıntıları Uçurumlara Salıvermek Geliyor İçimden...
Fazla Artık Çektiklerim...
Yüreğim Bezdi,
Ruhum Yoruldu,
Yeter Artık,
Zamanın Sıkıntılarını Hücrelerime İşleme...!
Gitmek,
Bitmek Bilmeyen Sıkıntıları,
Sarmaşık Gibi Benliğime Sarma...!
Bilmiyorsun İşte,
Canım Yanıyor Derinden...
Ruhumun Bilinmez Köşelerinden,
Çığlıklar Yükseliyor Göklere...!
Duymuyor musun Seslenişimi?
Bak,
Çığlıklarım Kanatıyor Yaralarımı...!
Çıkarıyor Sığınağından Acılarımı...!
Ey Hayat,
Hayatıma Esen Soğuk Rüzgarlardan,
Sert Fırtınalardan,
Ömrüme Yağan Yağmurlardan Sonra,
Geçmişten Bugüne Sarkan Sancılarımı,
Yarılara Bıraktığım Varsayımlarımı,
Yani Beni Acıtan Ne Varsa Çıkarıp Atmak,
Bir Uçurtmanın Peşine Takılıp,
Bilinmezlikte Kaybolmak İstiyorum...
Bitsin Diyorum Artık,
Bitsin...!
Uzun,
Çok Uzun,
Ama Çok Çok Uzun Sürdü Hazan Yağmurlarım...!
Neydi ki Hayat?
Tarifi Var mıydı?
Bir Oyun muydu?
Bir İmtihan?
Engebeli Bir İniş?
Düz Bir Yokuş?
İnce Bir Çizgi?
Sırat Köprüsü?
Hızla Akan Bir Nehir?
Akıp Giden Su?
Küllenen Umutlar?
Ah İle Karışık Derin Bir Nefes?
Çığlık Veren Sancı?
Yaralardan Kalan Köz?
İçinde Gurbeti Taşıyan Tahammül?
Boşluğa Resmedilmiş Bakış?
Keşkelerin,
İyikilerin Savaştığı Meydan?
Sorgulanan Günlerin Toplamı?
Yoklukta Varlığı,
Sevgisizlik de Sevgiyi,
Ölmekte Yaşamayı Aramak?
Tam Bir Yere Ait Oldum Derken,
Bir Yerde Olmadığını Fark Etmek?
Geçen Saatlerden Umarsız,
Yaşamak Belki de...
İçimde Sıkışıp Kalan Cümlelerim Var,
Sessiz Bir Bekleyiş...
Avuntularla Kendini Dinledikçe Ruhum,
Uykusuz Gecelerin Ardından,
Med-Cezirlerimle,
Girdaplarımla,
Sağanaklarımla,
Benliğimin İçine Düşen Korlarla,
Yüreğimi Lime Lime Eden Hasretle,
Araf'a Açılan Pencerelerde Sabahlıyorum Çoğu Zaman...
Gündüzlerim Gecelerim Kadar Siyah,
Umudunu Yitirmiş Dünlerde Kaldığımı Kimse Bilmiyor...
Hiçbir Şey Göründüğü Gibi Değil...
Onca Gürültünün Arasında Öyle Bir Sessizlik,
Doğan Her Günün Arkasında Öyle Bir Karanlık Var ki,
Bir Asır Gibi Sanki Zaman.
Bazen Boş,
Bazen Anlamsız,
Ama Uzun İşte,
Upuzun,
Geçmek Bilmeyen...
Kimisi İz Bırakmadan Geçer Gider,
Kimisi Ağlatır...
Yüreğimdeki Sızı Tarifsiz...
Koca Çınarım,
Ellerini Avuçlarıma,
Bakışlarını Gözlerime Bıraktığında,
Sözlerini Kulağıma Fısıldadığında,
Nefesim Kesildi,
İçimin Bütün Kuşları Sustu,
Yetim Çocuklar Gibi Boynum Büküldü,
Ölmüş Umutlarıma,
Yenileri Eklendi....
Koca Çınarım,
Yaprak Misali Dalından Düşmeye,
Yavaş Yavaş Ömür Merdivenlerinin Zirvesinden İnmeye,
Yolun Son Virajından Dönmeye Başladığında,
Kanım Çekildi Damarlarımdan...
Ferini Yitirmiş Gözlerimde,
Dilsiz Perişanlıklar Büyüdü...
Sahi Neydi ki Hayat?
Tarifi Var mıydı?
Evet,
Vardı...!
Hayat;
Son Duraktan Sonsuza Giden,
Tek Bir Nefestir...
Alamadın,
Veremedin,
Bitti...!
İnna Lillahi Ve İnna İleyhi Raciun
Nurlar İçinde Yat Babam...
