Yazmak,
Yaşayamadığım Tüm Hayallerime Hayat Verebilmek...
Tüm Çocuksuluğumla,
Umuda Tutunmuşluğumla,
Susmuşluğumla,
Susamışlığımla,
Gerçekleştiremediğim Hayallerime Sarılabilmek...
Bitmiş Olan Bir Sayfaya Kalmış Olduğum Yerden Yeniden Yazmak...
Aslında Nerede Kaldığımı Bilmiyorum,
En Son Hangi Tattı Yutkunduğum?
Hangi Acıda,
Hangi Hüzünde,
Hangi Hayalde,
Hangi Kırılgan Tebessümde?
Hangi Düşte Kalmıştım?
En Son Kim Yüzümde Yetim Bir Gülüş Bırakmıştı?
Umuduma Hazan,
Düşlerime Hüzün Yürütmüştü?
Kim Kurduğu Cümlelerle,
Ağaçtan Kuru Dal Kopar Gibi Bölmüştü,
Acıtmıştı,
Burkmuştu Yüreğimi?
Üşütmüştü Bakışlarımı?
Ağlatmıştı Gözlerimi?
Dahası,
Kim Hayallerimden,
Düşlerimden Koşarcasına,
Kaçarcasına Umudumu Çalmıştı?
Neye Kırılmıştım En Son?
Savrulmuş Yaşamıma mı,
Hiç Elinden Tutulmamış Umutlarıma mı?
Başında mıydım Yaşadıklarımın,
Yoksa Sonunda mı?!
Koskoca Bir Boşluk,
Uzun Bir Dalgınlık,
Kaybetmişim Zamanımı,
Mekanımı...
Sahipsiz Sözcükler Var İçimi Kanatan,
Beni Hiçliğe Salan...
Gönlümün Sürgün Şehrinde,
Yarınsız,
Sevgisiz,
Uykusuz Bir Yıl Daha Geçirdim;
İçi Buruk,
İçi Hüzünle Bezeli,
İçi Acıyla Çepeçevreli Bir Yıl Bıraktım Ardımda,
Ve Anlamını Yitirmiş Bir Yaşam...
Ki Benim Hep Yalnızdı Gülüşlerim,
Acılar Damlarken Gözlerimden,
Gölgelerde Üşüyüşlerim...
Bitip Giden Bir Yılın Sonunda,
Öyle Çok Şey Var ki Ruhumun Çarmıhına Gerilmiş...
Gönül Kırgın,
Gönül Yorgun Herşeye,
Yokoluşun Yorgunluğu Var Üzerimde,
Bitip Tükenmişlik Gözlerimde...
Dilimde Milyonlarca Hece,
Binlerce Kelime,
Çaresizliğimi Örtmek İstercesine...
Ay Hiç Yoktu Gecelerimde,
Yıldızlar Yoktu,
Bir Kördüğüm,
Çıkmaz Sokak Buralar,
Bugün de Ölmedim,
Bugün de Direndim Sevgisizliğe,
Göz Kapaklarım Yılların Yorgunluğa Direniyor Olsa da Var Gücüyle,
Vücudum Ölürcesine "Uyu!" Diye Yalvarıyor Beynime...
Farkım Yok İşte Annesiz Çocuklardan,
Darağacında ki Mahkumdan...
Elim,
Yüzüm,
Gözüm Mutsuzluk,
Koşuyorum Bilmediğim,
Adını Duymadığım Yalnızlıklara...
Yıkık,
Dökük,
Virane Dalıyorum Uykulara...
Adını Koyamadım Henüz Yokluğuyla Geçen Zamanın;
Uzun,
Çok Uzun…
Öyle Uzak,
Öyle Can Yakıcı,
Öyle Onsuz İşte...!
Kalbim Hep Kırık Kaldı Bu Arayış Öyküsünde,
Kırılmadım Kimseye,
Sadece Yittim,
İçimden Yine İçime Akan Dizelerin Bilinmezliğinde Bittim...
Çünkü Ben Ruhuna Dokunmuş,
Nağmeler Fısıldamıştım Kalbine,
Binlerce Sevda Şiiri Dökmüştüm Yüreğimin Dilinden...
Neden Sevdim ki Ben?!
Bu Acıları Yaşamam İçin mi?!
Ya da,
Uykukalarımdan Uyanmak İçin mi Yaşlı Gözlerle?!
Geç Anladım,
Geç Farkına Vardım.
Belliydi Acısı,
Sözlerinde Saklıydı Sancısı...
Neden Hala Seviyorum ki?!
Hiç Bilmiyor,
Anlayamıyorum Kendimi...!
Keşke Kendimi Anlatabilseydim;
Korkularımı,
Geceleri Nasıl Çaresizliğime Sarıldığımı,
Soğuk Kış Gecelerinde Ona Sığınıp,
Gülümsemelerinde Isındığımı,
Nefesiyle Buluşup,
Harf Harf,
Şiir Şiir Ona Döküldüğümü...
Bir Kavşakta Ömrüm Şimdi,
Adresi Yok Duygularımın,
Yüzümde Bir Hüznün Yansıması İle,
Fırtına Sonrasını Topluyorum Avuçlarıma...
Korkuyorum Artık Hüzün Rüzgarlarına Kapılıp Sürüklenmekten,
Sıkıntılardan Kurtulmak İstedikçe Batmaktan,
Ölmeyi Düşündükçe Yaşıyor Olmaktan,
Gecesi Sabahtan,
Yarını Bu Günden Belli Olan Günlerden,
Kırgınlıklarımdan
Sancılarımdan,
Çığlıklarım,
Bağıra Bağıra Suskunluklarımdan,
Çığlık Çığlığa Ağlayamayışlarımdan...
Ne Yapsam Suç,
Bu Nasıl İş Böyle!?
Yok Artık Karşı Koyacak Gücüm,
Sanki Dakikalar Geçtikçe Küçülüyorum...
Öyle Bıkmışım ki Kendimden,
Öyle Bıktırdı ki Kendimden,
Sevgisizliğinden,
Bitirmek İstiyorum Artık,
"Önemli Değil!" Demek Belki de...
Bana Yaşattıkların İçin Özür Dilemeden,
Zaten Dilemez de;
Kendimi Avutuyorum İşte,
Bitirmek İstiyorum,
Ölüme Gidercesine...
Evet,
"O" Yüreğimde Fırtınaydı,
Aklımda Zelzele,
Ruhumda Çözümsüz Bir Girdaptı...
Soluduğum,
Yüreğimde Var Olan,
İçimi Baştan Aşağı Acıttı...
Ruhumda Çığlıklar,
Umutsuzluğumun Girdabında Fırtınalar Oluşturdu...
Bitmeli Kalp Sancılarım,
Gece Yarısı Haykırışlarım,
Uykusuz Geçen Gecelerim...
Bitmeli Bu Çile,
Bu Ruh Yangınları,
Ağlama Nöbetlerim Dinmeli...
Beni Ben Yapan Ne Varsa,
Herşeyi,
Her Duyguyu Unutmalıyım,
Unutmak Adına Kendimden Vazgeçmeliyim...
Gözyaşlarım,
Hayallerim Eşlik Etse de Gecelerime,
Sırf Adını Anmamak Pahasına Onlardan da Vazgeçmeliyim...
Bitirmeliyim Herşeyi...
Olmamalı Artık Onu Düşünmek Gecenin Bir Yarısı,
Her Saat Hayalini Kurmak Islak Gözlerle...
İçimde Ne Varsa Koparıp,
Duygularıma Sırtımı Dönmem Gerek...
Bir Daha Geçmemeli Hayali Gözlerimin Önünden,
Gece Kafamı Yastığa Koyduğumda,
Sayıklamamalıyım İsmini...!
Gözlerinin Derinliğine Kör Düşlerimle Gitmemeliyim,
Kalakalmamalıyım Ortada Ruhumla Çırılçıplak,
Yazmamalıyım İnleyen İniltilerimi,
Şiirlerimin Ortasına Yangınlarım Düşmemeliyim...
Siliyorum İşte Resimlerini,
Kulaklarımda Yankılanan Sesini,
Ruhuma Fısıldayan Nefesini,
Tenini,
Hasretini,
İçimi Acıtan,
Yüreğimi Ağlatan Zehir Zemberek Sözlerini...!
Siliyorum Artık Gözlerimde ki Gözlerini,
Elerimdeki Ellerini,
Yüreğimden Rengini,
Aklımdan İsmini...
Kırıp Yürek Kalemini,
Yırtıp Gönül Defterimi,
Kalbinden,
Ruhundan,
Bedeninden Uzağına Düşürüp Hayallerimi,
Bu Günümden,
Yarınlarımdan,
Yaşantımdan Siliyorum...
Sonsuza Dek Yazabileceğim Bir Masala "Son" Düşürmek İstemezdim,
Ama Bu Masalı Yazmanın Bedeli Bu Kadar Ağır Olmamalıydı,
Hüzünlerle Şekillenmemeliydi Yüzüm...
Titrek Ellerimle Yazdığım Tüm Şiirleri Sildim Bugün.
Bir Kibrit Çakıp,
Ateşe Verdim Birikmiş Yazılarımı...
Verdiğim Söz Tutulacaktır Şüphesiz;
"O" Sonsuza Dek Yazılacak,
Sadece Harfler Şahitlik Etmeyecek Yazıldığına,
İçimin Sayfalarına Karalanacak...
