Hangi Hüzünde, Hangi Hayalde, Hangi Düşte Kalmıştım?

Duygular Her Zaman Sözsel Dile Getirilemez,
Yazmak, 
Yaşayamadığım Tüm Hayallerime Hayat Verebilmek...
Tüm Çocuksuluğumla,
Umuda Tutunmuşluğumla,
Susmuşluğumla,
Susamışlığımla,
Gerçekleştiremediğim Hayallerime Sarılabilmek...


Bitmiş Olan Bir Sayfaya Kalmış Olduğum Yerden Yeniden Yazmak... 
Aslında Nerede Kaldığımı Bilmiyorum, 
En Son Hangi Tattı Yutkunduğum?
Hangi Acıda,
Hangi Hüzünde,
Hangi Hayalde,
Hangi Kırılgan Tebessümde?
Hangi Düşte Kalmıştım?
En Son Kim Yüzümde Yetim Bir Gülüş Bırakmıştı?
Umuduma Hazan,
Düşlerime Hüzün Yürütmüştü?
Kim Kurduğu Cümlelerle,
Ağaçtan Kuru Dal Kopar Gibi Bölmüştü,
Acıtmıştı,
Burkmuştu Yüreğimi?
Üşütmüştü Bakışlarımı?
Ağlatmıştı Gözlerimi?
Dahası, 
Kim Hayallerimden, 
Düşlerimden Koşarcasına, 
Kaçarcasına Umudumu Çalmıştı?
Neye Kırılmıştım En Son?
Savrulmuş Yaşamıma mı,
Hiç Elinden Tutulmamış Umutlarıma mı?
Başında mıydım Yaşadıklarımın,
Yoksa Sonunda mı?!
Koskoca Bir Boşluk, 
Uzun Bir Dalgınlık,
Kaybetmişim Zamanımı, 
Mekanımı...

Sahipsiz Sözcükler Var İçimi Kanatan,
Beni Hiçliğe Salan... 
Gönlümün Sürgün Şehrinde,
Yarınsız, 
Sevgisiz,
Uykusuz Bir Yıl Daha Geçirdim;
İçi Buruk,
İçi Hüzünle Bezeli,
İçi Acıyla Çepeçevreli Bir Yıl Bıraktım Ardımda,
Ve Anlamını Yitirmiş Bir Yaşam...
Ki Benim Hep Yalnızdı Gülüşlerim,
Acılar Damlarken Gözlerimden,
Gölgelerde Üşüyüşlerim...
Bitip Giden Bir Yılın Sonunda, 
Öyle Çok Şey Var ki Ruhumun Çarmıhına Gerilmiş...
Gönül Kırgın, 
Gönül Yorgun Herşeye,
Yokoluşun Yorgunluğu Var Üzerimde,
Bitip Tükenmişlik Gözlerimde...
Dilimde Milyonlarca Hece,
Binlerce Kelime, 
Çaresizliğimi Örtmek İstercesine... 
Ay Hiç Yoktu Gecelerimde, 
Yıldızlar Yoktu, 
Bir Kördüğüm, 
Çıkmaz Sokak Buralar,
Bugün de Ölmedim,
Bugün de Direndim Sevgisizliğe, 
Göz Kapaklarım Yılların Yorgunluğa Direniyor Olsa da Var Gücüyle,
Vücudum Ölürcesine "Uyu!" Diye Yalvarıyor Beynime...
Farkım Yok İşte Annesiz Çocuklardan,
Darağacında ki Mahkumdan...
Elim,
Yüzüm,
Gözüm Mutsuzluk,
Koşuyorum Bilmediğim,
Adını Duymadığım Yalnızlıklara...
Yıkık,
Dökük,
Virane Dalıyorum Uykulara...
Adını Koyamadım Henüz Yokluğuyla Geçen Zamanın;
Uzun, 
Çok Uzun…
Öyle Uzak,
Öyle Can Yakıcı,
Öyle Onsuz İşte...!

Kalbim Hep Kırık Kaldı Bu Arayış Öyküsünde,
Kırılmadım Kimseye,
Sadece Yittim,
İçimden Yine İçime Akan Dizelerin Bilinmezliğinde Bittim...
Çünkü Ben Ruhuna Dokunmuş,
Nağmeler Fısıldamıştım Kalbine,
Binlerce Sevda Şiiri Dökmüştüm Yüreğimin Dilinden...

Neden Sevdim ki Ben?!
Bu Acıları Yaşamam İçin mi?!
Ya da,
Uykukalarımdan Uyanmak İçin mi Yaşlı Gözlerle?!
Geç Anladım, 
Geç Farkına Vardım.
Belliydi Acısı,
Sözlerinde Saklıydı Sancısı...
Neden Hala Seviyorum ki?!
Hiç Bilmiyor,
Anlayamıyorum Kendimi...!

Keşke Kendimi Anlatabilseydim;
Korkularımı, 
Geceleri Nasıl Çaresizliğime Sarıldığımı,
Soğuk Kış Gecelerinde Ona Sığınıp,
Gülümsemelerinde Isındığımı,
Nefesiyle Buluşup,
Harf Harf, 
Şiir Şiir Ona Döküldüğümü...

Bir Kavşakta Ömrüm Şimdi,
Adresi Yok Duygularımın,
Yüzümde Bir Hüznün Yansıması İle,
Fırtına Sonrasını Topluyorum Avuçlarıma...
Korkuyorum Artık Hüzün Rüzgarlarına Kapılıp Sürüklenmekten,
Sıkıntılardan Kurtulmak İstedikçe Batmaktan,
Ölmeyi Düşündükçe Yaşıyor Olmaktan,
Gecesi Sabahtan,
Yarını Bu Günden Belli Olan Günlerden,
Kırgınlıklarımdan
Sancılarımdan,
Çığlıklarım,
Bağıra Bağıra Suskunluklarımdan,
Çığlık Çığlığa Ağlayamayışlarımdan...
Ne Yapsam Suç, 
Bu Nasıl İş Böyle!? 
Yok Artık Karşı Koyacak Gücüm,
Sanki Dakikalar Geçtikçe Küçülüyorum...
Öyle Bıkmışım ki Kendimden,
Öyle Bıktırdı ki Kendimden,
Sevgisizliğinden,
Bitirmek İstiyorum Artık,
"Önemli Değil!" Demek Belki de...
Bana Yaşattıkların İçin Özür Dilemeden,
Zaten Dilemez de;
Kendimi Avutuyorum İşte,
Bitirmek İstiyorum,
Ölüme Gidercesine...

Evet,
"O" Yüreğimde Fırtınaydı,
Aklımda Zelzele,
Ruhumda Çözümsüz Bir Girdaptı...
Soluduğum,
Yüreğimde Var Olan,
İçimi Baştan Aşağı Acıttı...
Ruhumda Çığlıklar,
Umutsuzluğumun Girdabında Fırtınalar Oluşturdu...
Bitmeli Kalp Sancılarım, 
Gece Yarısı Haykırışlarım, 
Uykusuz Geçen Gecelerim...
Bitmeli Bu Çile, 
Bu Ruh Yangınları, 
Ağlama Nöbetlerim Dinmeli...
Beni Ben Yapan Ne Varsa,
Herşeyi, 
Her Duyguyu Unutmalıyım,
Unutmak Adına Kendimden Vazgeçmeliyim...
Gözyaşlarım, 
Hayallerim Eşlik Etse de Gecelerime, 
Sırf Adını Anmamak Pahasına Onlardan da Vazgeçmeliyim...
Bitirmeliyim Herşeyi...
Olmamalı Artık Onu Düşünmek Gecenin Bir Yarısı,
Her Saat Hayalini Kurmak Islak Gözlerle...
İçimde Ne Varsa Koparıp,
Duygularıma Sırtımı Dönmem Gerek...
Bir Daha Geçmemeli Hayali Gözlerimin Önünden,
Gece Kafamı Yastığa Koyduğumda,
Sayıklamamalıyım İsmini...!
Gözlerinin Derinliğine Kör Düşlerimle Gitmemeliyim,
Kalakalmamalıyım Ortada Ruhumla Çırılçıplak, 
Yazmamalıyım İnleyen İniltilerimi,
Şiirlerimin Ortasına Yangınlarım Düşmemeliyim...

Siliyorum İşte Resimlerini,
Kulaklarımda Yankılanan Sesini,
Ruhuma Fısıldayan Nefesini,
Tenini,
Hasretini,
İçimi Acıtan,
Yüreğimi Ağlatan Zehir Zemberek Sözlerini...!
Siliyorum Artık Gözlerimde ki Gözlerini,
Elerimdeki Ellerini,
Yüreğimden Rengini,
Aklımdan İsmini...
Kırıp Yürek Kalemini,
Yırtıp Gönül Defterimi,
Kalbinden,
Ruhundan,
Bedeninden Uzağına Düşürüp Hayallerimi,
Bu Günümden,
Yarınlarımdan, 
Yaşantımdan Siliyorum...

Sonsuza Dek Yazabileceğim Bir Masala "Son" Düşürmek İstemezdim,
Ama Bu Masalı Yazmanın Bedeli Bu Kadar Ağır Olmamalıydı, 
Hüzünlerle Şekillenmemeliydi Yüzüm...
Titrek Ellerimle Yazdığım Tüm Şiirleri Sildim Bugün. 
Bir Kibrit Çakıp,
Ateşe Verdim Birikmiş Yazılarımı... 
Verdiğim Söz Tutulacaktır Şüphesiz; 
"O" Sonsuza Dek Yazılacak, 
Sadece Harfler Şahitlik Etmeyecek Yazıldığına,
İçimin Sayfalarına Karalanacak...

"Seni Seviyorum" Diyerek Bitiriyorum...

Sana Yazdığım Kaçıncı Sayfa Bu?
Sana Dair Kaç Cümle Kurdum Bu Güne Kadar?
Ya Yazmadıklarım?
Yazamadıklarım?
Beynimde Tükettiğim,
Tüketmek Zorunda Bırakıldıklarım?!
Seni Sevmenin Ne Demek Olduğunu Sana Anlatmak İçin Yazdığım İlk Şiirim Değil Bu...
Sana Koşan Yorgun Adımlarım,
İçimdeki Kırık Hüzünlerim İlk Değil...
İçimdeki Sevginin Ne Kadar Büyük Olduğunu Anlatamadan Hazanda Kalışım,
Solmuş Yapraklar Gibi Dökülüşüm de İlk Değil...

Ne Zaman Yazmak Gelse Aklıma;
Sana Duyduğum Hasret Çığ Gibi Büyüdü,
Yüreğim Kor Alevlerde Yandı,
Kan Revan İçinde Kaldı Ellerim...
Özlemin Çoğaldıkça,
Yokluğunun Adı Karanlık Oldu... 
Sana Yazdıkça,
Seni Yazdıkça Parmak Uçlarım Acıdı...
Adın Düştükçe Yürek Kalemimden Satırlarıma,
Ruhum Can Çekişti...
Sana Yazmak,
Seni Yazmak Yok Olmaktı Kelimeler Arasında, 
Her Dizede Özlemek,
Her Dizede Ağlamak,
Umuda Küsmekti...
Seslendiğim "Sen" mi Çok mu Uzaklardaydın?
Yoksa Sesi Duyulmayan Ben miydim? 
Belki de Yazdığım Her Cümle Ömrümün Hikayesiydi...!

Sen Hep Kendini Tanımadan Yaşamış,
Aşktan Korkmuş,
Sevgi Dolu Yüreğinden Kaçmıştın...
Bir Gün Ben Çıkageldim Ansızın,
En Dokunulmazına,
Yüreğine Dokundum,
Senden Daha Derin,
Senin Bile Bilmediğin "Sen" Buldum Sende...
Ve Bir Gün; "Merhaba" Dedin,
En Dokunulmazıma Dokundun,
Gülüşün Kirpiklerime Değdi,
Yüreğin Yüreğime Ses Verdi...
Yüreğime Damlarken Sessizce,
Giriyordun Aslında Gönlüme...
Uykularımın Bölündüğü Saatlerde,
Tek Düşündüğüm Sendin Soluk Soluğa...
Kokun Sarardı Geceleri Odamı,
Kokunu Derin Derin İçime Çekerdim,
Başım Dönerdi,
Uçardım Bulutların Üstünde...
Teninin Sıcaklığı Isıttıkça Buz Kesmiş Bedenimi,
Erirdim Avuçlarında...
Uyuyamazdım,
Hayalini Kurardım Sancılar İçinde...
Penceremden Her Sokağa Baktığımda,
Her Giden Sen Olurdun,
O An; Gözlerim Ayaklarım Olurdu,
Yüreğim Kanatlarım,
Seni Arardım,
Yokluğuna Ağlardım Sonra...
Günlerce,
Haftalarca,
Aylarca,
Hatta Yıllarca Gecenin Karanlıklarında, 
Yalnız Yüreğimle Seni Bekledim,
Yazdım Bekledim, 
Yandım Bekledim...
Sevdam Öyle Büyüktü ki,
Karanlıklar Korkutamadı,
Rüzgarlar Savuramadı,
Ateşler Yakamadı,
Soğuklar Üşütemedi...
Biliyorum,
Sen de Beni Sevdin,
Ama Beni Ben Olduğum İçin Değil,
Senin Peşinden Bir Çocuk Gibi,
Tertemiz Duygularla,
O Masum Halimle,
Peşinden Gelmemi,
Uzakta Olsan da,
Sana Yakın Olmak İçin Engel Tanımadan Yollarına Düşüşümü Sevdin...
Usumda Usanmadan Savruluşunu,
Seni İçinde Taşıyan Bedenimi,
Senin İçin Çarparken Kalbimi,
Senin İçin Yazdığım Şiirleri,
Yaşadığım Uykusuz Geceleri,
Sana Ayırdığım Zamanımı Sevdin...

Sende Bilirsin,
Yazmak;
Konuşamadığım,
Yaşayamadığım Tüm Duygularıma Hayat Verebildiğim,
Erişemediğim,
Gerçekleştiremediğim Hayallerime Sarılabildiğim, 
Onlara Hayat Verebildiğim Tek Gerçeğim Oldu...
Hiçbir Şeyden Korkmadan, 
Kimseden Çekinmeden, 
Korkusuzca Yüreğimi Yazdım... 
Yüreğimi Dinledikçe,
İç Sesime Kulak Verdikçe,
Ardı Arkası Kesilmedi Cümlelerimin...
Adını Sayıkladıkça Kalemim, 
Yazma Dürtüsü İçimden Hiç Eksilmedi...
Ne Seni Yaşamaktan, 
Ne de Cümlelerimde Yaşatmaktan Korkup Kaçtım,
Hep Sana Yazdıysam Şiirlerimi,
Bir Bildiği Vardı Elbette Kelimelerimin...
Hep Sana Ait Hissettiysem Düşlerimi,
Umutlarımı,
Bir Hayalim Vardı Elbette Senli Benli,
Daha Çok Bizli...
Ben ki; Kalbimi Bağışlamıştım Kalbine,
Ellerimi Ellerine,
Yastığına Bırakmıştım Düşlerimi,
Emanet Etmiştim Sana Hayallerimi,
Ama Sen Koparttın Umutlarımı, 
Sensizlik Gölgesini Düşürdün Peşime,
Suskunluk Düşürdün Dilime,
Anlamadın İçimdeki Suskun Dizelerimi,
Hep Yalnız Bıraktın Aşkta, 
Sevdada,
Hayatla Kavgamda...
İsmin Yüreğimde Dua İle Başlarken,
El Açarken Rabbimin Huzurunda, 
Kokuna,
Sesine,
Nefesine,
Yani Varlığına Susattın...
Acıttın Yüreğimi Sözlerinle,
Her Cümlen, 
Her Kelimen Yaktı,
Sürükledi Dipsiz Kuyulara...

Belki Bende Olmayan Yanlarındı Beni Sana Yaklaştıran,
Damarlarımda Dolaştıran...
Gün Oldu "Bir Rüyadır" Dedim,
Gün Oldu "Sevgilimsin" Benim...
Adına Ne Dersen De...! 
Bana Ne Söylersen Söyle...! 
Ölümüne Bir Sevdayla Sevmiştim Seni...
Sana Olan Aşkım Bir Yangındı,
Dalgay‍dı Hiç Durulmayan,
Rüzgardı Delice Esen,
Ama Duymadın Rüzgarın Fısıldayarak Sana Anlatmaya Çalıştığı Sevgimi,
Dinmek Bilmeyen Hasretimi...
Ben Sevgimin Büyüklüğünü Sana Benzeyen Mutluluk Olmadığı İçin Anlatamadım Belki de...
Bu Olmayanlar Var Oldukça Anlatamayacağımı da Biliyorum...
Çünkü "Sen" Diyemediklerimdeydin, 
Göremediklerimde...

Ben Seni Kalbindeki Ateşin Sıcaklığını Duyacak Kadar,
Geceleri Sabaha Kadar Gözümü Kırpmadan Sabahlayacak Kadar Sevdim...
Ben Seni Unutacak Kadar Değil,
İçimde Bir Ömür Yaşatacak Kadar Sevdim...
Sabahları Seni Düşünerek Uyanmayı,
Her Düşüncemde Benimle Olmanı,
Tüm Hayallerimde Esirin Olmamı Sevdim...
Ben Kalbimle Sevdim Seni,
Dilimle Değil,
Ben Özümle Sevdim Seni,
Sözümle Değil...
Fırtınam Oldun Durgun Sularıma,
Dalga Dalga Sokuldun Gönlümün Koylarına...
Ben Büyük,
Çok Büyük,
Büyük Yürekle Ne Kadar Sevilirse O Kadar Büyük Sevdim Seni
Sakın...!
Sakın Sen Benim Gibi Sevme, 
Hatta Benim Kadar...!
Dayanamazsın...! 
Aklın Durur, 
Yüreğin Şaşırır...!

Umut Etmek İçin Yaşamıyorum Artık,
Umut Ederek de Yaşamıyorum,
Ama Bil ki; Bu Aşkın Enkazıyla Yaşamak Zor...
Yüreğim Sana Korken,
Başka Bir Sevdanın Yanına Yaklaşmak,
Kalbe Başka Bir Sevda Almak Zor...
Sensiz Çekilmezmiş Bu Ömür, 
Anladım, 
Farkına Vardım...
Ve Anlıyorum ki; 
Ben Artık Beni Anlatmamalıyım... 
Beni Bende Saklayıp,
Beni Bende Susturmalıyım...
Çünkü Anladım, 
Ben Beni Anlatamıyorum...
Yaralarımı Gömeceğim Yüreğimin En Derin, 
En Karanlık Köşelerine...
Yüreğimi Bir Kafese Hapsediyorum,
Üzerine Zincirler Vurup,
Söküyorum Ruhumdan...
Biliyorum Kolay Değil Sensiz Olamayacağımı Bilirken, 
Kapkaranlık Bir Yalnızlıkta Kalmak,
Ama Bir Daha Gel Demeyeceğim Sana...
Gülüşümde Çiçekler Açtıracak,
İçimin Acısını Dindirecek,
Karanlık Gecelerimi Aydınlatacak Olsan da,
Bir Daha Gel Demeyeceğim Sana...

Belki Bir Gün Sen de Uzandığında Dokunabileceğin Birini Ararsın...
Çığlıkların Yükselirken Gecenin İçinde,
Belki de Kendini Susturamazsın...
Gözlerin Uzaklara Dalar,
Gittiği Yollara Bakarsın,
Yürüdüğünüz Yerlerde Yürür,
Hayallere Dalıp,
İkinizi El Ele Görürsün...
Belki Bir Gün Sende Muhtaç Kalırsın; Bir Selamına,
Bir Merhabasına,
Bir Yudum Sevgisinin Sıcaklığına...
Eğer Birgün; Benim Halime Düşersen,
Avucunda Taşıdığın Yüreğin Ellerinde Yorulursa, 
Ben Senin Bana Yaptığını Yapmayacağım....
Sana Taştan Duvar Değil, 
Umut Olacağım...

Ölüm Kokan Bir Sevda Masalıydı Bu...
Kelebek Misali Dolaştı Alaca Karanlıklarında,
Gönlünün Soğuk İklimlerinde...
Var Gibiydin,
Ama Yoktun,
Sadece Uzaklardan Göründün Siluetler Gibi... 
Uzaklığın Özleti, 
Yakınlığın Acı Çektirdi... 
Bir Sızıydın, 
Her Yeri Toz Duman Eden Bir Fırtına... 
Sessiz Bir Fırtınanın Ardında Kalanlar;
Gönül Kırgınlıkları, 
Hüzünlü Ağlayışlar,
Bilmiyorum Artık Ruhum Nerede,
Sadece Susmak Geliyor İçimden,
Bir Köşede,
Sessizce,
Kocaman Sessizlikte,
Çaresizlikler İçinde Ağlamak Sakince...

Sanırım Bu Kadar Yeterli,
Kozama Geri Dönüyorum,
Yalnızlığı Seçiyorum Kendime...
Bundan Sonra Yazmamak En Doğrusu Olacak,
Belki de Kaçmak,
Sonu Görünmeyen Bir Yola Çıkmak,
Terk Etmek Gölgesine Sığındığım Hayalleri,
Sensiz Gecelerin Düşlerini,
Gecenin Karanlığında Donan Ümitleri...
Duygularımı Yüreğime Kilitleyerek,
Düşsüz, 
Hissiz,
Haddimi Bilerek,
Sonu Görünmeyen Yollara Düşmeliyim...
Çünkü Sen Benim İçin Bir Hayal İdin;
Sonu Olmayan,
Tutamadığım,
Dokunamadığım,
Sıcaklığını Hissedemediğim Bir Hayal...
Ben Seni Yüreğime, 
Yüreğimin Derinliklerine,
Damarlarıma,
Gözlerime,
Nefesime,
Dudaklarıma Saklıyorum...
Gülümsemelerin Solmasın, 
Ben Her Zamanki Gibi Uzaklardan Severim;
Sana Hasret Gözlerimle,
Resimlerinle Yaşamasını Öğrenirim...
Belki Gün Olur İçimdeki Acımı Dindiririm,
Kirpiklerimi Kuruturum,
Hayallerim mi?
Onları da Karanlığa Savururum...
Belki,
Belki Bir Gün Seni Unuturum...! 

Allah Şahidimdir ki: Ben Seni Saf,
Temiz,
Lekesiz Sevdim...
Yarama Merhem Olmayacağını Bile Bile Sevdim...
Yalvarırım, 
Sakın Hiçbir Kadının Elini Tutar Gibi Yapıp,
Aniden Bırakma,
Üşütme Sakın Hiçbir Kadının Düşlerini,
Öldürücü Cümlelerinle Öldürme Benim Gibi...
Yalvarırım,
Nefes Diye Savurma Soluğundan,
Her Sabah; Sessiz,
Nefessiz,
Eksik Kalkmasına Sebep Olma Yatağından...

Sen Bu Şiiri Okuduğunda;
Ben Sisli Sokaklarda,
Parklarda Dolaşacağım...
Bazen Uyurken Yorgana "Sen" Diye Sarılıp,
Yastığımda Seni Koklayacağım... 
Dudaklarım İsmini Heceleme Çabasında Oldukça,
Sesimi Sessizliğimle Bastırıracağım...
Aynalardan Toplayacağım Kırılmışlıklarımı...

Bu Güne Kadar Hiç Kimsenin Karşısıda Eğilmemiş Başım Eğsem de,
Kimsenin Çiğnemeyi Başaramadığı Gururumu Çiğnesem de, 
Bilirim Yüreğini Başka Başka Sevdalarda Ateşlediğini,
Gözlerinin Beni Görmeyecek Kadar Uzaklarda Olduğunu Bilirim...
Bilirim Bilmesine de;
Karşılıksız,
Umarsız Yine Severim Seni...
Hani Sen Hep İsterdin Ya Sonsuz Sevilmeyi?
Ben "Seni Sonsuz Seviyorum" Diyerek Bitiriyorum Sözlerimi...
Bunu Laf Olsun Diye Değil,
Öylesine Hiç Değil,
Sonsuz Sevdiğim İçin Söylüyorum... 
Şimdi, 
Her Zaman, 
Ölene Dek,
Çünkü Ben Seni Gerçekten Seviyorum...

Bu Aşk Son, Bu Son, Son...!

Uzun Zamandır Bulutlarda Asılı Kimliğini Kaybetmiş Gölgem...
Dilim Lal,
Kirpiklerimde Çiğ Taneleri...
Can Çekişirken Düşlerim,
Üşüyor Yüreğim...
Kanadıkça Can Kesiği Yaralarım,
Avuçlarımı Yakıyor...
Yuvasız Kalmış Kuş Misaliyim;
Ne Çırpınmaya Mecalim Var,
Ne de Bu Acıyı Taşıyacak Kanatlarım...
Acım Öyle İçime Yerleşmiş ki;
Benle Öyle Bütünleşmiş ki;
Acım Bile Acımıyor Artık...
Alabildiğim Nefesle Yaşıyor,
Ya da Yaşıyormuş Gibi Yapıyorum...
Nefes Alacak Nefesim Yok,
Varlığı Olupta Ruhu Olmayan,
Cansız Bir Varlık Gibiyim... 
Ne Mevsimin Kokusunu Alıyorum,
Ne de Güneşin Sıcaklığını Hissediyorum...
Bakışlarım Bazen Sağanak Yağmur,
Bazen Hırçın Dalga... 
Sessiz Bir Nefes Gibiyim;
Özlem Gibi,
Düş Gibi…
Öyle Bir Zaman ki; Geçmiyor Saatler,
Avuçlarım Nemleniyor Gözlerim Yerine...
Bazen Cümlelerin Anlamını Yükleniyorum Kalemime,
Bazen de Derinlerimde Bir Yerlerde Saklıyorum,
Lal Oluyorum Her Şeye...
Yüreğim Tutuklu Kalıyor Kalemimde,
Dökülmüyor Satırlara...

Ne Kadar Oldu; 
Umutlarım Avuçlarımda,
Düşlerimi Zamansız Zamanlarda Bıraktığım?
Düşlerimi Yağmur Tanelerinden Topladığım?
Yorgun Gözlerimi Aynalarda Seyrettiğim?
Gündoğumlarından Düşürülen Düşlerimi Topladığım?
Kaç Yıl Geçti Kanattığı Hayallerimin Üzerinden?
Kaç Mevsim Baharsız Kaldım?
Hani Layık Olmadığımı Bilerek, 
İç Çekerek,
Bir Yüreğin Kapısında Beklediğim?
Cesaretimi Topladıkça Yüreğinin Kapısına Tekrar Tekrar Gelişlerim?
Bir Işık Görme Hevesiyle Yaklaşabildiğim Kadar Yaklaşışım?
Bu Kaçıncı; 
Beni Yokluğuyla Terbiye Ettiği Geceleri,
Attırdığı Sessiz Çığlıkları,
Gündüz Yaşattığın Geceleri Kaleme Alışım?
Ama Sesim Geçemedi Yüreğinin Duvarlarından İçeri,
İçerlerime Battı  Hep Sessiz Haykırışlarım,
Kendinden Yoksun Bırakışları,
En Kötüsü de Benden Aldıkları,
Kendi İçin Beni Bende Yitirişleri...

Ben ki; Kendimi Yok Edercesine,
Ne Çok Unutmaya Çalıştım... 
Ne Çok Nefes Almaktan Korktum,
Ondan Bir Koku Gelir Diye...
Ne Çok Ayak İzlerine Basarım Diye,
Yürüdüğü Yollardan Uzak Durdum, 
En Çok da Gözlerimi Korudum Uykularımdan,
Rüyalarımda Onu Görürüm Diye...
Onu Kelimelerimden Çıkarmak İstedikçe,
Yağmur Gibi Yağdı Yokluğunun Sızıları...
Parmak Uçlarımdan Dökülen Binlerce Sızılı Satır,
Damarlarından Süzülüp Yüreğime Aktı...
O Geldikçe Aklıma,
Göğsüne Yaslayamadığım Başım Bir Külçe Oldu Omzuma... 
Perdeleri Kapatıp, 
Işıkları Söndürdüğünde; 
Ellerimin Suskunluğunda Düşler Sığdırdım Mısralarıma...
Hayalini Çizdim Gökkuşağının Renkleri Arasına... 
Öyle Büyüktü ki Varlığı; Beni Aştı,
Ama Ona Ulaşmadı,
Bundandı İşte Ben Onu Hep Uzak Sevdim, 
Hep Uzak Öptüm...
Onu Düşünürken, 
Gecenin Zifiri Perdesine Resmini Düşürdüm Gökkuşağı Renginde...
Sensizliği Adımları Ruhumun Tavanıda Gezindikçe,
Tenimde Teninin Nemini Hissettikçe,
Ona Uzanan Ellerim Hayalline Dokundu, 
Sevgisini Tuttu Aşkından Tir Tir Titreyen Ellerim...
Aldığım Her Nefeste Kokusunu Duydukça,
Verdiği Her Nefes Tenime Değdi,
Kalp Atışlarımı Titretti,
Yüreğimin Kıpırtısında Hayat Buldu Sureti...
Adı Yok Ona Yazdığım Şiirlerin,
Bende ki Yokluğunun,
Geçen Zaman Teselli Etmiyor,
Ruhumu Avutmuyor...
Yüreğimin Kaldırımları Onun Varlığına Aşina Ya?
Ne Tarafa Baksam "O" Duruyor Karşımda...
O Benim Gökkuşağım Oldu,
Karanlıklarımdan Aydınlığa Çıkardı...
Rüzgarım Oldu,
Sevda Okyanuslarına Savurdu...
Yüreğim Oldu,
Özgürce Damarlarımda Dolaştı...
Nefesim Oldu,
İçime Çektiğim Her An Yaşattı...
O Benim Baktıkça Bakasım,
Sevdikçe Sevesim Gelen,
Canıma Can,
Ömrüme Ömür Oldu...
Üzerine Titrediğim,
Sevdiğim,
Kaybetmekten Korktuğum Vazgeçilmezim Oldu...
O Bilmese de, 
Her Yağan Yağmurda Yağmur Damlalarıyla Gözlerinden Akıp, 
Buse Kondurfum Yanaklarına,
O Bilmeden Ona Sarıldım...

Ben ki; Hayatımda Bu Duyguyu Hiç Tatmamıştım,
"Onsuz Yaşayamam" Kelimesini Hiç Ama Hiç Kullanmamıştım,
O Hep İlkleri Yaşattı Kalbimde...
Ondan Uzak Olunca;
Aklım Onda Kaldı,
Hüzünlü Tebessümlerim Onu Aradı...
O Gitmiş Olsa da Kendince,
Benim Yüreğimde Tutuklu Ömrümce...

Biliyorum, Kolaydır "Seni Seviyorum" Demek,
Zor Olan Taşıdığı Yükü Kaldırabilmek,
Ki Bakışı Bana Uzaktan Bakarken, 
Nefesin Uzakta Solurken Hayat Bende Durmuş Sanki...
Böyle Uzaktan Severken Yetmiyor Satırlar, 
Doldurmuyor Yerini... 
İçimde Kocaman Bir "O" Var,
Kalbimde Onu Her An Hissediyorum...
Ben Onu, O Yokken Yaşarken,
Sessizliklerde Sesini Duyarken,
Kocaman Bir "Hiç!" Oluyorum,
Ama Yine de Ben Her Nefeste Onu İçime Çekiyorum...
Ki Ben Umutsuzca, 
Beklentisizce
Hayallerimin Derinliğince,
Yüzlerce Mesafe Uzağından Sevdim...
İlkbahardan Sonra Yazı Beklerken Birden Bastıran Karakış Gibi Birşey Bu Aşk;
Titreten,
Sızlatan Bir Ayaz...
Gözlerimden Akan Yaş, 
Tarafından Görülmeyen...
Onunla Yaşanmak İsteyipte,
Yaşanamayan An'lara Özlem,
Yüreğimde Bir Sızı,
Canını Acıtan...

Ömrün Ona Sürgünken,
Yüreğimde Gözlerinin Kahvesi Var,
Bir de Yokluğunun Nefesi...
Görülmeyen Bir Hasret Bende,
Mesafelerin Ötesinden Sıcak Bir Dokunuş,
Yüreğimin Parmaklarımdan Akışı,
Suskunluğumun Dili,
Gecelerimin Dokunuşu,
Titreyen Mısralarımda Bahsettiğim Sevdam,
Yazılmayı Bekleyen, 
Bir Ömür Yazılmaya Devam Eden...
Ki Cümlelerimde Hep Onu Anlattım,
Birikip Sel Oldu, 
İçime Aktı,
Kim Çıkarsa Çıksın Karşıma, 
Kim Uzatırsa Uzatsın Ellerini, 
Parmak İzi Tenime Bulaşmasın Diye Geri Çekildim,
Çünkü "O" Öyle Güzel İzler Bıraktı ki Üzerimde;
Silinmez, 
Kazınmaz, 
Atılmaz...

Bölüşemedik İşte Sabahları Sıcacık Bir Çayı,
Tebessümle Uyanamadık Sabahları,
Uyku Mahmurluğunda Öpüp,
Başımı Göğsüne Yaslayıp,
Sayamadım İşte Benim İçin Atan Nabzını...
Oysa Sevdasını Öyle Bir Serpmişti ki Kalbime,
Ruhunun Tebessümü Öyle Yayılmıştı ki Gönlümün İklimine,
Utanmıştım Bunca Yıl Kurak Topraklarda Yaşadığıma...

O ki; Başkasıyla Olabilir, 
Birbirlerini Sevebilirler de, 
Ama "O" Hala Benim Herşeyim... 
İçimde Ondan Bir Sevda Var Yalnızlıklarımla Büyüttüğüm,
Ve Ben Artık Anladım ki; 
O Unutmam İçin Dağlar Yürümeli,
Denizler Kaynamalı,
Yani Kıyamet Kopmalı, 
Çünkü; Doğumum Oydu,
Mahşerim de O...

Anlatırım Sandım Harflerle Aşk'ı;
Aşk Anlatılmazmış Meğer,
Cesaretin Varsa Yaşarsın Sadece...
Şimdi Çıkıp Dağlara Haykırsam,
Anlatsam,
Ağlasam...
Desem ki; 
Bu Son Sonbahar,
Kirpiklerimden Avuçlarıma Düşen Son Yağmur Damlaları,
Son Çırpınışlar...
Desem ki;
Bu Aşk İlk,
Bu Aşk Son,
Bu Son, Son...!
Bu Son Olsun,
Bu Son...!!!