"Seni Seviyorum" Diyerek Bitiriyorum...

Sana Yazdığım Kaçıncı Sayfa Bu?
Sana Dair Kaç Cümle Kurdum Bu Güne Kadar?
Ya Yazmadıklarım?
Yazamadıklarım?
Beynimde Tükettiğim,
Tüketmek Zorunda Bırakıldıklarım?!
Seni Sevmenin Ne Demek Olduğunu Sana Anlatmak İçin Yazdığım İlk Şiirim Değil Bu...
Sana Koşan Yorgun Adımlarım,
İçimdeki Kırık Hüzünlerim İlk Değil...
İçimdeki Sevginin Ne Kadar Büyük Olduğunu Anlatamadan Hazanda Kalışım,
Solmuş Yapraklar Gibi Dökülüşüm de İlk Değil...

Ne Zaman Yazmak Gelse Aklıma;
Sana Duyduğum Hasret Çığ Gibi Büyüdü,
Yüreğim Kor Alevlerde Yandı,
Kan Revan İçinde Kaldı Ellerim...
Özlemin Çoğaldıkça,
Yokluğunun Adı Karanlık Oldu... 
Sana Yazdıkça,
Seni Yazdıkça Parmak Uçlarım Acıdı...
Adın Düştükçe Yürek Kalemimden Satırlarıma,
Ruhum Can Çekişti...
Sana Yazmak,
Seni Yazmak Yok Olmaktı Kelimeler Arasında, 
Her Dizede Özlemek,
Her Dizede Ağlamak,
Umuda Küsmekti...
Seslendiğim "Sen" mi Çok mu Uzaklardaydın?
Yoksa Sesi Duyulmayan Ben miydim? 
Belki de Yazdığım Her Cümle Ömrümün Hikayesiydi...!

Sen Hep Kendini Tanımadan Yaşamış,
Aşktan Korkmuş,
Sevgi Dolu Yüreğinden Kaçmıştın...
Bir Gün Ben Çıkageldim Ansızın,
En Dokunulmazına,
Yüreğine Dokundum,
Senden Daha Derin,
Senin Bile Bilmediğin "Sen" Buldum Sende...
Ve Bir Gün; "Merhaba" Dedin,
En Dokunulmazıma Dokundun,
Gülüşün Kirpiklerime Değdi,
Yüreğin Yüreğime Ses Verdi...
Yüreğime Damlarken Sessizce,
Giriyordun Aslında Gönlüme...
Uykularımın Bölündüğü Saatlerde,
Tek Düşündüğüm Sendin Soluk Soluğa...
Kokun Sarardı Geceleri Odamı,
Kokunu Derin Derin İçime Çekerdim,
Başım Dönerdi,
Uçardım Bulutların Üstünde...
Teninin Sıcaklığı Isıttıkça Buz Kesmiş Bedenimi,
Erirdim Avuçlarında...
Uyuyamazdım,
Hayalini Kurardım Sancılar İçinde...
Penceremden Her Sokağa Baktığımda,
Her Giden Sen Olurdun,
O An; Gözlerim Ayaklarım Olurdu,
Yüreğim Kanatlarım,
Seni Arardım,
Yokluğuna Ağlardım Sonra...
Günlerce,
Haftalarca,
Aylarca,
Hatta Yıllarca Gecenin Karanlıklarında, 
Yalnız Yüreğimle Seni Bekledim,
Yazdım Bekledim, 
Yandım Bekledim...
Sevdam Öyle Büyüktü ki,
Karanlıklar Korkutamadı,
Rüzgarlar Savuramadı,
Ateşler Yakamadı,
Soğuklar Üşütemedi...
Biliyorum,
Sen de Beni Sevdin,
Ama Beni Ben Olduğum İçin Değil,
Senin Peşinden Bir Çocuk Gibi,
Tertemiz Duygularla,
O Masum Halimle,
Peşinden Gelmemi,
Uzakta Olsan da,
Sana Yakın Olmak İçin Engel Tanımadan Yollarına Düşüşümü Sevdin...
Usumda Usanmadan Savruluşunu,
Seni İçinde Taşıyan Bedenimi,
Senin İçin Çarparken Kalbimi,
Senin İçin Yazdığım Şiirleri,
Yaşadığım Uykusuz Geceleri,
Sana Ayırdığım Zamanımı Sevdin...

Sende Bilirsin,
Yazmak;
Konuşamadığım,
Yaşayamadığım Tüm Duygularıma Hayat Verebildiğim,
Erişemediğim,
Gerçekleştiremediğim Hayallerime Sarılabildiğim, 
Onlara Hayat Verebildiğim Tek Gerçeğim Oldu...
Hiçbir Şeyden Korkmadan, 
Kimseden Çekinmeden, 
Korkusuzca Yüreğimi Yazdım... 
Yüreğimi Dinledikçe,
İç Sesime Kulak Verdikçe,
Ardı Arkası Kesilmedi Cümlelerimin...
Adını Sayıkladıkça Kalemim, 
Yazma Dürtüsü İçimden Hiç Eksilmedi...
Ne Seni Yaşamaktan, 
Ne de Cümlelerimde Yaşatmaktan Korkup Kaçtım,
Hep Sana Yazdıysam Şiirlerimi,
Bir Bildiği Vardı Elbette Kelimelerimin...
Hep Sana Ait Hissettiysem Düşlerimi,
Umutlarımı,
Bir Hayalim Vardı Elbette Senli Benli,
Daha Çok Bizli...
Ben ki; Kalbimi Bağışlamıştım Kalbine,
Ellerimi Ellerine,
Yastığına Bırakmıştım Düşlerimi,
Emanet Etmiştim Sana Hayallerimi,
Ama Sen Koparttın Umutlarımı, 
Sensizlik Gölgesini Düşürdün Peşime,
Suskunluk Düşürdün Dilime,
Anlamadın İçimdeki Suskun Dizelerimi,
Hep Yalnız Bıraktın Aşkta, 
Sevdada,
Hayatla Kavgamda...
İsmin Yüreğimde Dua İle Başlarken,
El Açarken Rabbimin Huzurunda, 
Kokuna,
Sesine,
Nefesine,
Yani Varlığına Susattın...
Acıttın Yüreğimi Sözlerinle,
Her Cümlen, 
Her Kelimen Yaktı,
Sürükledi Dipsiz Kuyulara...

Belki Bende Olmayan Yanlarındı Beni Sana Yaklaştıran,
Damarlarımda Dolaştıran...
Gün Oldu "Bir Rüyadır" Dedim,
Gün Oldu "Sevgilimsin" Benim...
Adına Ne Dersen De...! 
Bana Ne Söylersen Söyle...! 
Ölümüne Bir Sevdayla Sevmiştim Seni...
Sana Olan Aşkım Bir Yangındı,
Dalgay‍dı Hiç Durulmayan,
Rüzgardı Delice Esen,
Ama Duymadın Rüzgarın Fısıldayarak Sana Anlatmaya Çalıştığı Sevgimi,
Dinmek Bilmeyen Hasretimi...
Ben Sevgimin Büyüklüğünü Sana Benzeyen Mutluluk Olmadığı İçin Anlatamadım Belki de...
Bu Olmayanlar Var Oldukça Anlatamayacağımı da Biliyorum...
Çünkü "Sen" Diyemediklerimdeydin, 
Göremediklerimde...

Ben Seni Kalbindeki Ateşin Sıcaklığını Duyacak Kadar,
Geceleri Sabaha Kadar Gözümü Kırpmadan Sabahlayacak Kadar Sevdim...
Ben Seni Unutacak Kadar Değil,
İçimde Bir Ömür Yaşatacak Kadar Sevdim...
Sabahları Seni Düşünerek Uyanmayı,
Her Düşüncemde Benimle Olmanı,
Tüm Hayallerimde Esirin Olmamı Sevdim...
Ben Kalbimle Sevdim Seni,
Dilimle Değil,
Ben Özümle Sevdim Seni,
Sözümle Değil...
Fırtınam Oldun Durgun Sularıma,
Dalga Dalga Sokuldun Gönlümün Koylarına...
Ben Büyük,
Çok Büyük,
Büyük Yürekle Ne Kadar Sevilirse O Kadar Büyük Sevdim Seni
Sakın...!
Sakın Sen Benim Gibi Sevme, 
Hatta Benim Kadar...!
Dayanamazsın...! 
Aklın Durur, 
Yüreğin Şaşırır...!

Umut Etmek İçin Yaşamıyorum Artık,
Umut Ederek de Yaşamıyorum,
Ama Bil ki; Bu Aşkın Enkazıyla Yaşamak Zor...
Yüreğim Sana Korken,
Başka Bir Sevdanın Yanına Yaklaşmak,
Kalbe Başka Bir Sevda Almak Zor...
Sensiz Çekilmezmiş Bu Ömür, 
Anladım, 
Farkına Vardım...
Ve Anlıyorum ki; 
Ben Artık Beni Anlatmamalıyım... 
Beni Bende Saklayıp,
Beni Bende Susturmalıyım...
Çünkü Anladım, 
Ben Beni Anlatamıyorum...
Yaralarımı Gömeceğim Yüreğimin En Derin, 
En Karanlık Köşelerine...
Yüreğimi Bir Kafese Hapsediyorum,
Üzerine Zincirler Vurup,
Söküyorum Ruhumdan...
Biliyorum Kolay Değil Sensiz Olamayacağımı Bilirken, 
Kapkaranlık Bir Yalnızlıkta Kalmak,
Ama Bir Daha Gel Demeyeceğim Sana...
Gülüşümde Çiçekler Açtıracak,
İçimin Acısını Dindirecek,
Karanlık Gecelerimi Aydınlatacak Olsan da,
Bir Daha Gel Demeyeceğim Sana...

Belki Bir Gün Sen de Uzandığında Dokunabileceğin Birini Ararsın...
Çığlıkların Yükselirken Gecenin İçinde,
Belki de Kendini Susturamazsın...
Gözlerin Uzaklara Dalar,
Gittiği Yollara Bakarsın,
Yürüdüğünüz Yerlerde Yürür,
Hayallere Dalıp,
İkinizi El Ele Görürsün...
Belki Bir Gün Sende Muhtaç Kalırsın; Bir Selamına,
Bir Merhabasına,
Bir Yudum Sevgisinin Sıcaklığına...
Eğer Birgün; Benim Halime Düşersen,
Avucunda Taşıdığın Yüreğin Ellerinde Yorulursa, 
Ben Senin Bana Yaptığını Yapmayacağım....
Sana Taştan Duvar Değil, 
Umut Olacağım...

Ölüm Kokan Bir Sevda Masalıydı Bu...
Kelebek Misali Dolaştı Alaca Karanlıklarında,
Gönlünün Soğuk İklimlerinde...
Var Gibiydin,
Ama Yoktun,
Sadece Uzaklardan Göründün Siluetler Gibi... 
Uzaklığın Özleti, 
Yakınlığın Acı Çektirdi... 
Bir Sızıydın, 
Her Yeri Toz Duman Eden Bir Fırtına... 
Sessiz Bir Fırtınanın Ardında Kalanlar;
Gönül Kırgınlıkları, 
Hüzünlü Ağlayışlar,
Bilmiyorum Artık Ruhum Nerede,
Sadece Susmak Geliyor İçimden,
Bir Köşede,
Sessizce,
Kocaman Sessizlikte,
Çaresizlikler İçinde Ağlamak Sakince...

Sanırım Bu Kadar Yeterli,
Kozama Geri Dönüyorum,
Yalnızlığı Seçiyorum Kendime...
Bundan Sonra Yazmamak En Doğrusu Olacak,
Belki de Kaçmak,
Sonu Görünmeyen Bir Yola Çıkmak,
Terk Etmek Gölgesine Sığındığım Hayalleri,
Sensiz Gecelerin Düşlerini,
Gecenin Karanlığında Donan Ümitleri...
Duygularımı Yüreğime Kilitleyerek,
Düşsüz, 
Hissiz,
Haddimi Bilerek,
Sonu Görünmeyen Yollara Düşmeliyim...
Çünkü Sen Benim İçin Bir Hayal İdin;
Sonu Olmayan,
Tutamadığım,
Dokunamadığım,
Sıcaklığını Hissedemediğim Bir Hayal...
Ben Seni Yüreğime, 
Yüreğimin Derinliklerine,
Damarlarıma,
Gözlerime,
Nefesime,
Dudaklarıma Saklıyorum...
Gülümsemelerin Solmasın, 
Ben Her Zamanki Gibi Uzaklardan Severim;
Sana Hasret Gözlerimle,
Resimlerinle Yaşamasını Öğrenirim...
Belki Gün Olur İçimdeki Acımı Dindiririm,
Kirpiklerimi Kuruturum,
Hayallerim mi?
Onları da Karanlığa Savururum...
Belki,
Belki Bir Gün Seni Unuturum...! 

Allah Şahidimdir ki: Ben Seni Saf,
Temiz,
Lekesiz Sevdim...
Yarama Merhem Olmayacağını Bile Bile Sevdim...
Yalvarırım, 
Sakın Hiçbir Kadının Elini Tutar Gibi Yapıp,
Aniden Bırakma,
Üşütme Sakın Hiçbir Kadının Düşlerini,
Öldürücü Cümlelerinle Öldürme Benim Gibi...
Yalvarırım,
Nefes Diye Savurma Soluğundan,
Her Sabah; Sessiz,
Nefessiz,
Eksik Kalkmasına Sebep Olma Yatağından...

Sen Bu Şiiri Okuduğunda;
Ben Sisli Sokaklarda,
Parklarda Dolaşacağım...
Bazen Uyurken Yorgana "Sen" Diye Sarılıp,
Yastığımda Seni Koklayacağım... 
Dudaklarım İsmini Heceleme Çabasında Oldukça,
Sesimi Sessizliğimle Bastırıracağım...
Aynalardan Toplayacağım Kırılmışlıklarımı...

Bu Güne Kadar Hiç Kimsenin Karşısıda Eğilmemiş Başım Eğsem de,
Kimsenin Çiğnemeyi Başaramadığı Gururumu Çiğnesem de, 
Bilirim Yüreğini Başka Başka Sevdalarda Ateşlediğini,
Gözlerinin Beni Görmeyecek Kadar Uzaklarda Olduğunu Bilirim...
Bilirim Bilmesine de;
Karşılıksız,
Umarsız Yine Severim Seni...
Hani Sen Hep İsterdin Ya Sonsuz Sevilmeyi?
Ben "Seni Sonsuz Seviyorum" Diyerek Bitiriyorum Sözlerimi...
Bunu Laf Olsun Diye Değil,
Öylesine Hiç Değil,
Sonsuz Sevdiğim İçin Söylüyorum... 
Şimdi, 
Her Zaman, 
Ölene Dek,
Çünkü Ben Seni Gerçekten Seviyorum...