İçimdeki Boşluk...

Duvarlara Asılı Bir Yalnızlık,
Yaşamış, 
Görmüş Geçirmiş Bir Hüzün...
Beklenenler Gelmiş, 
Gelmeyenler Beklenmekten Vazgeçilmiş...
Bu Kalp Ununu Elemiş, 
Eleğini Duvara Asmış...
Dibe Çökmüş Seven Yönleri...
Öylesine Yorgunum ki;
Yılların Birikmiş Yükü Var Üzerimde...
Yorgunum Yıllardır Gelmeyenleri Beklemekten,
Beni Sevmeyenleri Sevmekten...
Hiçbir Şey Eskisi Gibi Değil;
Hayat Yüzünü Yüz Çizgilerimde Gösteriyor... 
Yüzümden Okunuyor Yılların Yorgunluğu…
Hüzünlerimden,
Acılarımdan,
Gecelerimden,
Hecelerimden, 
Ve Şiirlerimden Çıkıp Yaşıyorum İşte Ağır Aksak...
Hiçbir Şey İçin Acele Etmiyorum Artık...
İsteyeni Aynı Durakta Bekliyorum,
Yetişmesine Fırsat Veriyorum...
İstemediklerimle Arama Buz Dağından Engeller Koyuyorum...
Bir Yerlere Yetişme Telaşım da Yok,
Akışına Bırakıyorum Akışkan Zamanı...
Susarak Anlatmayı Öğrendikten Sonra,
İsraf Etmiyorum Hiçbir Kelamımı...
Kalemimle Meydan Okuyorum Dertlerime...
Vakitsiz Bir Ecele Kurulmuş Saatim,
Hiçbir Şey İçin Acele Etmiyorum...
Gönlümden Kara Trenler Geçiyor Artık, 
Hayallerim Soluyor, 
Son Deminde Hayatım,
Son Yudumlarında Aşkın...
Elimde,
Gönlümde Sevgiye Dair Ne Denli Sözcük Varsa, 
Gözlerimde Birikmiş...
İçimdeki Boşluk Yıllar Geçse de Dolmayacak Gibi... 
Vefasız Aşkta, Aşık Oldum Ben, 
Bu Yüzden Dağıldım,
Bu Yüzden Yittim...
Şiirlerim Bu Yüzden Hüzne Gebe, 
Sevdiğim Her Şeyde Ayrılık Rüzgarları, 
Bu Yüzden Esti...
Mevsim Hep Hazan Oldu...
Yani Sözün Özü;
Hayat, Bir Elime Yaşanası Bir Aşk Bırakırken, 
Diğerine Onu Yok Edecek Kadar Acı Bıraktı...
Çok İsterdim Benim Gözümle Bakmasını Bu Aşk'a...
Keşke Sığınsaydı Dizelerimdeki Sıcaklığa,
Başını Koysaydı Satırlarıma...
Yazdığım, 
Yazacağım, 
Anlattığım,
Anlatacağım Tüm Güzelliklere...
Çünkü Her Dizem Onu Anlatır,
Onu Konuşur, 
Ona Dokunurdu...

Sevgisi Bende Nelere Maloldu Bir Bilseniz:
Ellerim Asla Başka Bir Sevgi Eli İstemedi...
Hüzün Yorgunu Şiirlerimle Aşka Tevbeli Bir Ben Kaldım, 
Aşık Olmaya,
Sevmeye Korkar Oldum...
Biraz Uyusam Diyorum;
Geçecek Sanki Her Şey,
Dökülecek Yükleri Göz Kapaklarımın... 
Kapansa Göz Kapaklarım,
Bitecek Gibi Her Şey... 

Bilirsin İşte/Kendime Kendimce...

Hani Bilirsin;
Bir Yerlerde Gülen İnsanlar Vardır,
Birde Ağlayan Başka Yerlerde...
Bilirsin İşte;
Sevenler Vardır Bir Yerlerde,
Birde Özleyenler Mesafeler İçinde...
Hani Bilirsin, 
Bazı Anılar Hiç Silinmez İnsanın İçinden...
Bilirsin İşte, Ağlatır İnsanı...
Canını Yakar, 
Kanını Durdurur Sanki...
Dünya Bir Anda Yok Olur,
Yıldızlar Kaydırır Tek Tek Gözlerinin İçinden...
Acayip Şeydir Bir Mumun Işığında Aramak Onu,
Arayıp Bulmak Silüetini...
Acayiptir İşte Her Gece Aramak Onu,
Bulabilmek Bütün Benliğini...
Bazen Dökülür Kelimeler İçinden, Figan Olur,
Bazen Sessiz Çığlıkları Kainatı Doldurur...
Bilirsin İşte,
Yasak Kelimelerin Vardır Ona Söyleyemediğin,
Ama Delicesine Söylemek İstediğin...
Engellerin Vardır Kendince,
Kendi İçinde,
Ta Şuranda İşte,
Yüreğinde...
Bir Yürek Sızısı,
Bir Kalp Ağrısı Kainata Sığmayan,
İsmi Olmayan,
Anlatamadığın,
Söyleyemediğin,
Yandığın...
Varken Yok Oluş Gibi,
Yokken Var Oluş Gibi...
Heceler Dökülür Tane Tane Kalemine...
Geçerken Gecenin İçinden,
Bir Kaç Kelime Dökülür Sessizce Kalemimden...
Gözüne Yaşlar Dolar,
Yazılmaz Ona Dair Kelimeler...
Kelimeler Onu Anlatmaz,
Seni Sende Boğar...
Gün Doğar,
Gün Batar,
Aylar Geçip Senelere Sığar da,
Sen Sana Sığamazsın O Kadar...

Biliyorum;
Olmadık Umutlara Kapılmayı Seçtik Seninle,
Belki de Umut Etmeyi Sevdik Hiç Bir Zorluğa Aldırmadan...
Korkusuzca Kimsenin Olmadığı Yangınlara Atladık, 
Ateşlerde Yanmayı Seçtik...
Bir Yangının Küllerinden Yine,
Yeni,
Yeniden Tekrar Doğmayı,
Tekrar Kül Olmayı Seçtik...
Biliyorum Yoruldun Hep Bir Şeyleri Kovalamaktan,
Ve Hiçbir Şey Yapmadan Kala Kalmaktan,
Anlamsızca Kendini Avutmaktan,
Aynada ki Mutsuz Surata Bakmaktan...
Biliyorum Saçlarına Her Gün Bir Ak Daha Düşüyor,
Görüyorum...
Ve Yoruldun Sokakta ki Yüzlerden,
Anlamın İçinde ki Anlamsız Yüreklerden,
Ve Bir Çok Şeyin Anlamını Aramaktan,
Yorgunluğuna Belirsiz İsimler Takmaktan...
Yoruldun İşte İnsanları Tanımaktan, 
Anlamamaktan...
Bırak Bulutlar Gelsin Üzerine, 
Fırtınalar Çıksın, 
Şimşekler Yüreğinin Ortasına Çaksın,
Ne Fark Eder ki...! 
Kim Alabilir Onu Senden?
Kim Ayırabilir Sen İstemezsen? 
Bilirsin, Sen Neyi Hissedersen Hayat Sana Öyle Görünür,
Senin Elindedir Her Şey Aslında...
Sen Hiçbir Zaman Aldanma Karanlıklara...
Düşün ki Yolun Karanlık,
Ama Unutma ki Her Yolun Ardında Olur Daima Bir Işık,
Sen Yürümekten Asla Korkma...
Biliyorum Onu Gökyüzündeki Yıldızlara
Aya, 
Güneşe Yazdığını...
İçinde Büyüyen,
İçine Sığmayan Kainata Saldığını...
Biliyorum, O Senin İçin Ne Dündü,
Ne de Bu Gün;
O Senin İçin Her Andı.
Hayat Gibi Yalan Değil,
Rabbin Kadar Gerçek Olandı...
Unutma;
Beklemeyi ve Sabretmeyi Bilmek Erdemdir...
Gelmese Bile, 
Unutma İhtimali Olsa Bile Onu Yine de Sevebilmektir Aşkın Büyük Yanı...
Yalnız Sevdadır,
Adı Üstünde Yalnız Yaşanır...
Seven Bir Yanda,
Sevilen Diğer Yandadır...
Sen Yine de Üzülme;
Sanma ki Kara Bulutları Dağıtmaz Yüreğin,
Yağmur Yağar, 
Rüzgar Çıkar,
Açar Yine Güneşin...
Diyorsun Ya Üşüyorum?
Anlıyorum Seni,
Üzülme Geçer Bir Gün Üşümüşlüğün,
Ve Sıcak Bir Güneşle Yanar Bedenin...
Çöz Zincirlerini, 
Sal Kendini Geceye;
Sen Onu Nasılsa Gece de Olsa Bulursun...
Sanma ki Geçer Ona Susuzluğun,
Çünkü Sen Ancak Onlu Sularda Durulursun...
Varsın Yağmurlar Yağsın Gözlerinden,
Ne Çıkar ki Bir Kaç Damla Hasret Gözyaşından?
Kaybolma Asla Yolunda,
İçimde ki Sevdan dır Kılavuzun,
Çünkü En Zor Olan Aslında En Kolay Olandır...
Sevgiyle Bakabilmektir Hayata,
Geriye Kalan Koca Bir Yalandır...
Önemli Değil Kimi ve Neyi Nasıl Sevdiğin...! 
Mühim Olan İçinde Duran Sevgindir...

Baharındayım Yorgunluğumun...

Alacakaranlık Gibiyim Sanki...
Gözlerimde Hala Gün Doğmamış; 
Hala Tedirgin, 
Hala Hüzünlü... 
Uzun Zamandır Yüreğimin Duvarlarına Çarpıp, 
Bana Tekrar Geri Dönüyor Söylemek İstediklerim... 
Kelimelerim mi Yorgun, 
Yüreğim mi Bilmiyorum...
Neden Kan Revan İçinde Gülüşlerim?
Neden Uçmuyor İçimdeki Kelebeklerim,
Açmıyor Rengarenk Çiçeklerim?
Ne Zaman Yaşlandım Bu Kadar?
Nerede Son Durak,
Susan Şarkılar Nerede?
Daha da Önemlisi; 
Ben Neredeyim...!
Şiirlerim Ölmüş, 
Aşk'a Dair Ne Varsa Boynu Bükülmüş... 
Yaşıyorum İşte Mahzenimde ki Gömülü Yaralarla... 
Kurak Bir Aşkla,
Hüznün Coğrafyasında Hüküm Sürüyor Yaşamım... 
Güneyine Ben Düşüyorum Hüzün Şehrimin, 
Kuzeyine O,
Batısına Ben Düşüyorum, 
Doğusuna O...
Satır Satır Adını Karalıyorum Defterime...
Sesini Hayal Edip, 
Yüzünü Çiziyorum Hayallerime...
Besteler Kendiliğinden Oluşuyor Dilimde... 
Bir Nağme Tutturuyor Yüreğim, 
Sonra Dans Etmeye Başlıyor Hayaliyle Hayalim... 
Dinlesin İstiyorum Uzaktan Söylediğim Her Cümlemi... 
Sesimin Yansıyışını, 
Yüreğimin Tınılarını, 
Geceye Haykırdığım Çığlıklarımı,
Onun Varlığıyla Nefes Aldığımı... 
Sonra Bırakıyorum Kağıdı Kalemi... 
Tekrar Gömülüyorum Yalnızlığıma...
Çekilip Kuytuma; 
Hayaliyle Yaşayıp, 
Silüetine Dokunuyorum Ürpererek...
O Varlığıyla Günlere Yelken Açarken, 
Ben Yokluğuyla Asırlar Tüketiyorum... 
O Bir Günü Bir Saat Gibi Yaşarken, 
Ben Kum Saatindeki Kum Taneleri Gibi Dökülmeyi Bekliyorum... 
Bilmiyor İşte Kalbe Nasıl Girdiğini,
Sabahlarımın Şafağına Kaç Gecenin Düştüğünü...
Hayallerimde Saklı Olan Umutlarımı, 
Umutlarımda Saklı Tuttuğum Hayallerimi... 
Bilmiyor İşte Dilim İle Dudaklarım Arasında Bekleşen Utangaç Sevdamı...
Bıkkınlığım Aşktan Değil, Kendimden...
Bahar Yorgunuyum Şu Sıralar,
Baharındayım Yorgunluğumun...
Çünkü Ben Onun Bakışlarındaki Yalan,
Nefesinde Oluşan Rüzgarım...! 
Bir Gün Onu Kaybedeceğim Aklıma Gelseydi; 
Onunla Uyumazdım Her Gece… 
Hayaline Sarılıp,
Günlerimi Onunla Doldurmazdım... 
Kim Bilir,
Belki Bir Gün Kader Bana da; Bir Yudum Mutluluk, 
Huzur,
Aşk Yazar... 
Belki Bir Gün Tekrar Sever Aşkımızı.. 
Bir Sonbaharda El Ele Tutuşup, 
Bu Günleri Yad Ederiz... 

En Uzak Mesafem O Şimdi...

Ne Vakit Gözlerim Gökyüzüne Resmini Çizse,
Hasreti Ruhumun Kapısında Dursa, 
Hasreti Avuçlarıma Dökülse,
Uzanırdı Rüyalarıma...
Sesini Duyardım Hayallerimde, 
O Gelirdi Ben Uyanırdım...
Bir Baharın Gelişi Gibi İçime Dokundukça,
Elim Ayağıma Dolaşırdı... 
Gökyüzünün Derinliğinde,
Hayatın Ta Kendisinde,
Hayalin Toz Pembesinde,
Yüreğimin İçerisinde,
Zihnimin Sır Perdesinde Görürdüm Onu...
İçime Dokunan Sonsuz Bir İksirdi...
Candı, Can Kadar İçte Yanan...
Yağmurdu Her An Gözlerimde...
O Dolardı Kalemimin Mürekkebine,
Yakışırdı Yürek Kalemime...
Bir Şeyler Akıp Giderdi Bilinmezliklere... 
Harfler Adını Kanardı...
Farkına Varmadan Adını Basardım Yaralarıma...
Canım Yanar,
Düşlerim Yalın Ayak, 
Umutlarım Paramparça Ona Koşardı...
Elleri Düşlerimde, 
Gözleri Akşamlarımda Kalırdı... 
Hasret Rüzgarları Soğuk Eserdi...
Artık Kendime Çarpıyorum Bütün Karanlıklarda... 
Onun Olmadığın Mevsimlerin Tadı Var Dudaklarımda...
Sancılıydı İşte Yaşamak Yokluğunda... 
O Bir Kış Mevsimiydi, 
Ayazlarda Bırakıp, 
Üşüttü Sevdamı...
Üşüttü Hayallerimi... 
Ruhumun İliklerini Söktü,
Aşkın Kanatları Kırdı...
O Artık Düş Kırıklığı...
Ömür Yalnızlığı...
Kalp Sızı...
En Uzak Mesafem O Şimdi; 
Bir Şehri Yıkmak,
Denizi Ateşe Vermek Gibi...
Evet,
Suçluyum;
Güneşin Doğuşundan Batışına Kadar,
Her Gün Sevdiğimi Söylediğim İçin,
Omuzuna Başımı Yaslandığımda Hayaller Kurduğum,
Sıcaklığında Huzur Bulduğum İçin...
Suçluyum İşte;
Bazen Gözlerimle,
Bazen Sözlerimle Sevdiğim İçin...
Verdiğim Bütün Hasar,
Kestiğim Ceza Kendime...
Evet,
Suçluyum;
Bu Aşkın, 
Bu Delilsiz Cinayetin Tek Failiyim... 
Suçum Sabit...
Cezam Müebbet...

Sen Yine de Gelme...

Ben Geceden Kaçtıkça;
Gece Nasıl da Sarıyor Beni Nefesiyle...
Firari Ediyor Sözcüklerimin Hapishanesinde...
Çocukça Arzularım da,
Sözlerimde, 
Gözlerimde, 
Ellerimde 
Sıcak Bir Rüzgar Oluyorsun Bu Saatlerde...
Yine,
Yeni,
Yeniden,
Duygularıma Dökülen Sevgi,
Yıllarca Aranan Mutluluk,
Aşkımı Alevlendiren, 
Sevdamı Güçlendiren Ateş,
Umutlarıma Gün,
Hislerime Sıcacık Bir Güneş Oluyorsun...
Gözlerim Gözlerine Benden Habersiz Kaçsa da,
Özlemin Gönül Kapımı Çalsa da, 
Dilim Lal, 
Aklım Yitik, 
Ruhum Firarda da Olsa,
Aşkımın Rotası Sana Doğru Dönse de,
Beni Görmeyen Gözlerine Sevgimi Anlatmak İstesem de, 
Sana Sarılıp Yatmak, 
Sabahları Kollarında Uyanmak, 
Gözlerinin Derinliğinde Kaybolmak,
Kalbini Kalbimde Hissetmek,
Hiç Bıkmadan Seni Sevdiğimi Söylemek, 
Düşlerim Yerine Kollarında Olmanı İstesem de,
Masumca Sana Ağlasam da,
Uzaktan Sana Susup Susasam da,
Yüreğim Durup Durup Seni Beklese de,
Sen Yine de Gelme...
Yokluğun Düşürme Gönlüme, 
Ayrılık Kokan Nefesin Uğratma Nefesime...
Şehrin Sokaklarında da Yürüme, 
Nefesini Caddelerinde Gezdirme, 
Çat Kapı da Girme Kalbime...
Çünkü, Ben Uzağındayken Güzelim Sana...
Ellerim,
Gözlerim,
Gülüşüm,
Uzağındayken Güzel Sana...
Gelme,
Gelme ki;
Uzağında, 
Hep Güzel Kalayım Sana...

Onu Sevmeyi Özledim...

Yağmurlu Bir Gecede,
Yıldırım Gibi Düşmüştü Gözlerimden Yüreğime...
Öyle Bir Çarpmıştı ki; Sanki Tüm Damarlarımdan Hayat Boşalmış,
O Dolmuştu Yerine... 
Ruhuma Dökülen Damlalarında Islanmıştım, 
Gökkuşağım Olmuş, 
Yedi Rengine Boyanmıştım...
Başkaydı İşte, 
Bambaşkaydı Ona Kanatlanışım...
Onula Doğan ve Batan Bir Ömür İsteyişim...
Onu Görmeyeli Ne Kadar Oldu Bilmiyorum,
Aslında Biliyorum, 
Sadece Kendime Söyleyemiyorum... 
Ya Hala Onu Seviyorsam... 
Ya Hala Özlüyorsam Dokunuşlarını, 
Kokusunu... 
Boş Verin Beni; 
Sanırım Yine Onu Sevmeyi Özledim, 
Yine Onsuz, 
Yine Sessiz... 

Belki de Tek Suçlu Biziz...

İnsan Yalnız Kalınca,
Çaresizliğin Acı Çığlıklarını Daha Net Duyuyor... 
Dudaklarda Yanan Sigara,
Ağlayan Gözlerin Tek Tesellisi Oluyor... 
Üşür Gibi Titrek Bedenine,
Soğuk Duvarlarla Geliyor Hüzün...
Hasreti Zirveye Tırmandıkça; Sızıları Büyüyor,
Sevdası Kanıyor...
Özlem Dolu O Demlerde,
Suskunluk Gözlerinde Yansımaya Başlıyor... 
Hüzün Dolu Bakışları,
Bomboş Duvarlara Takılı Kalıyor,
Dinmek Bilmeyen Yağmurlarla Savaşıyor Gözleri... 
Dört Duvar Arasına Hapsedip Kendini, 
Mutluluğun Gelmesini Bekliyor... 
Her Kayan Yıldızı Hayali Sanıp, 
Sevdiğine Benzetiyor... 
Ve Güneş Ufuktan Doğunca,
Her Şeyin Birer Birer Sönüp, 
Kayboluşuna Şahitlik Ediyor... 
Ne Dün, 
Ne de Bugün Kalmıyor Zamanın Ölçüsünde... 
Yorgundur Gönlü, 
Yorgundur Gecenin Yükünden...
Ve Sığınır Yalnızlığına,
Sığınır İşte; Sevdasının Bir Ömre Sığmayan Vaktitlerine...!


Belki de Tek Suçlu Biziz; 
Belki de Çıkmazlara Kurduğumuz Hayallerimiz...
Gülmek mi? 
Arada Ufak Bir Tebessüm Artık Bizde... 
Yaşamak mı? 
Onu Hiç Sormayın; 
Yaşıyoruz İşte Öylesine…!
Bir Gün, 
Ama Bir Gün; 
Mutlaka Bir Gün Öğreteceğiz Kalbimize,
Yaşanan Acı Günleri Unutmayı...
Sesini Duyunca Titreyen Dizlerimize, 
Mutlaka Öğreteceğiz Yeniden Yürümesini...!
Kirpiklerimize Hissettirmeden, 
Sileceğiz Silüetlerini...
Bir Gün, 
Ama Mutlaka Bir Gün;
Bambaşka Bir Gün Doğacak... 
Hayallerimiz Daha Umutlu,
Düşlerimiz Alabildiğine Renkli Olacak...
Aşkın Sonsuzluğuna,
Kalemlerimizden "Aşk Sensin" Tınısında Şiirler Düşecek...
Yeni Bir Anlam Katacak Ömrümüze;
Sıcak, 
Tutkulu,
İçten...

Aşk Gibi...

Anlaşamadık İşte Üçümüz; 
O, 
Ben, 
Aşk.. 
Birimiz Olsa Diğerimiz Olmadı...
Çünkü O, Hep En Uzak Ufuklardaydı; 
Başka Aşklarda,
Başka Başka Gülüşlerde...
Sığdırabilmek Zordu Onu Bir Sevdaya, 
Bir Yüreğe...
Oysa, Hiç Kimsenin Bilmediği, 
Issız,
Saklı Bir Koyda Buluşmak,
Hasreti Uzak Mesafelere Akıtıp,
Göğün Mavi Büyüsüne Kapılıp, 
Yan Yana Kanatlanıp Uçmak,
Usulca Gülümseyip Gökkuşağına, 
Aşk Gibi,
Sevda Gibi Masal Olmak Ne Güzel Olurdu... 

Hep Bana Düşecek Sürgünler...

Yalnızlığın Yorulduğu Yerdeyim;
Geri Dönülmez Kıyısında...
Gözlerim Birbirine Küs, 
Gözlerim Ürkek Bir Çocuk,
Sevdam Uzak Bir İklim...
Duygularım Dağınık Bir Aşkı Anımsatıyor... 
Birazdan, Belirsizliğin Gölgesinde Yine Islanacak Gözlerim, 
Yüzleşecek Kırılmış Yanım Aynalarla...
Gece, Şafağı Bağrına Basarken,
Yıldızlar, Kaybolacak Güneşin Gölgesinde,
Kasvetli Bir Rüzgarda Can Çekişecek Aşk...! 
Şafak Ellerime Sökecek...
Ve Hep Bana Düşecek Sürgünler, 
Sürgünlerde ki Aşksız Kalışlar... 
Eğer Yaşamımın Adı Sürgün Konulmuşsa; 
Ha Bir Kez, 
Ha Bin Kez Ölüm,
Ne Fark Edecek...!

Terk Ettiğin Yerde...!

İçimdeki Yorgun Çocuk Şımartılmak İstiyor...
Ama Çok Uzaktayım;
Hissetmeyeceğin, 
Sevmeyeceğin Kadar Uzakta...
Yüz Çevirip,
Terk Ettiğin Yerde...!

Anlar mısın Sahi?

Bugün İçimde Her Şey Karışık... 
İçim Yanlış Çözülmüş Bir Bulmaca,
İçim Suskun, 
İçim Yaralı Bir Kuş Kanadı,
İçim Bir Haykırış, 
İçim Binlerce Ağlayış...
Neyi Anlatayım Sana?! 
Avazımdaki Kırık Hıçkırıkları mı,
Ağrıyan Sol Yanımı mı?! 
Yoksa Acılarımı Uyutsun Diye,
Her Gece Sığındığım Rüyalarımı mı? 
Nefeslerimin Keşkelere Karışmasını mı,
Vuslatı Hayallerimden Çalışını mı?
Söylesene...!
Nasıl Anlatılır Bu Hal Sana? 
Anlar mısın Sahi Zindan Boşluğuna Düşen Düşlerimi,
Şiirlerimin Tutkun Çığlıklarını, 
Seni, Sözcüklere Sığdıramamanın Sancılarını?
Anlamazsın Biliyorum, 
Anlamazsın Yargılamadan, 
Anlamazsın Yorup, Kırmadan...!

Bir Gece Anlıyor Beni...

Yağmur Yağıyor Şehrin Sessizliğine...
Gözbebeklerime Şarkılar Düşüyor... 
Su Misali Hasret Akıyor Gönlümde, 
Taşıyor Gönlümün Sularında... 
Dipsiz Kuyulardan Yankılanan Sesi, 
Yüreğime Prangalar Vuruyor...
Sesi; En Güzel Tını Oluyor,
Sesi; Sesimi Sarıyor... 
Sesi; Sesime Ses,
Yüreğimde Çığlık Oluyor...
Özledim Diye Haykırıyorum; 
Bir Gece Anlıyor Beni,
Bir de Özlemle Yanan Kalbim... 

Keder Durağım dır Benim Geceler...

Keder Durağım dır Benim Geceler...
Hep Aynı Acıları Hatırlatıp,
Aynı Hüzünleri Yaşatır...
Bu Gece de Kor Olmuş Bir Ateşin Çemberindeyim,
Suretim Sonbahar...
Ne Zaman Hayali Düşse Gözlerime;
Gözlerim Kanar,
Sancılar Vurur Ruhuma,
Parça Parça Yokluğuna Bölünürüm...
Ne Zaman Adını Ansam;
Hüzün Yağar Şehrime...
Gözyaşlarım Yağmura Döner,
Yüzümdeki Çizgiler Islak Sokaklara...

Nasıl da Kandırıyoruz Silüetimizi...

Aynaya Her Baktığımızda, 
Nasıl da Kandırıyoruz Silüetimizi...
Oysa, Her Günün Sonunda; 
Bizi Biz Yapan Umutlarımıza Kıyıldığında;
Bir Kırgınlık Yansıması Vurur Yüzümüze... 
İşte O Zaman Yazarız Şiirler;
Bazen Bir Kağıda, 
Bazen de Sonsuzluğa... 
Sonrasında mı?
Oturup Ağlarız Kandırılmışlığımıza,
Buz Gibi Yalnızlıklarımıza...! 

Sadece Sussam...

Gözlerim Dolu,
Kalbim Meşgul Sancılarla…!
Yoruldum, Terkedilişlerden, 
Kaybedişlerden,
Omuzlarımda Taşıdığım Çaresizlikten...
Hiç Bir Şey Yapmasam Diyorum;
Sadece Sussam,
Sessizliğe Gömülse Sesim, 
Karanlığa Gömülse Bakışlarım, 
Kimse Hissetmese Hüznümü... 
Ve Biri Çıkıp Beni Susarken Dinlese…
Gözlerimin İçine Bakıp,
Anlasa Ne Demek İstediğimi…

Kalbim Kırıyor Kendini...

Ben Başka Sevenler Gibi Sevemedim Onu;
Anlatamadım Başkasına,
Kıskandım Başkası da Sever Diye...
Sadece Rüzgarlarla Konuştum Onu,
Yıldızlara Anlatım...
O Yoktu Ama,
Ben Hep Yokluğunda Aradım;
Yokluğunda Buldum Onu,
O Sustu,
Ben Susmasında İşittim;
Susmasında Duydum Sesini,
Aşk Oldu Nefesim,
Ateş Oldu İçim Dışım...
Gidişi;
Duygusuz,
Tatsız,
Renksiz Bir Şeydi...
Uzaklığı Değil,
Varlığındaki Suskunluğu Üşüttü Beni...
Suskunluğu Ağır Ağır Avuçlarından Sızdı,
Ateşten Sevdanın Acısı Parmaklarımda Kaldı...
Onu Ne Zaman Düşünsem,
Yeniden Sevmeler Tuttu Beni...
Yağmurla Birlikte Damlarken Gözyaşlarım,
Sevdamın Dumanı Savrulurken Gökyüzüne,
O Geldi Aklıma...
Sarıp Sarmaladı,
Avuçlarıma Aşk Bıraktı...
Yokluğu Kalbime Vurunca,
Kalbim Kırıyor Kendini...!
Çünkü Ben Onu Ruhumla Sevmiştim...
Kalbim mi?
O Sadece Önsözdü...