Bende Sana Ait Çok Şey Var...

 Mevsimler Geçti, 
Takvimler Değişti... 
Sen mi Gittin? 
Ben mi Kaldım? 
Bir Ayrılık Kaç Ölüm Ederdi? 
Hala Bilmiyorum...! 
Ve Ben Kokun Kokuma, 
Uykun Uykuma, 
Adım Adına Kavuşmayacağını Bilsem de, 
Sığınağımda, 
Hayallerimin Özgür Kalmış Kuşları İle, 
Sana Bir Ömür Biriktirip, 
Seni Üşüyorum... 
Sana Hiç Okuyamayacağın Şiirler Yazarak, 
Ölümüne Bir Sevda Biriktiriyorum... 
Üzüntüme Acıma...! 
Kahrıma Sevinme...! 
"Nasıl Olsa Unutur" Diye Kendini Avutma; 
Bende Sana Ait Çok Şey Var; 
Geçmişim, 
Yarınım, 
Kokun, 
Tenin, 
Sesin Gibi... 
Dün Bende Neysen Bugün de Öylesin... 
Ömrümdesin... 
Sen; Kavgam, 
Davam, 
Çaresizliğim, 
Suskunluğum, 
Çöl Ortasındaki Susuzluğum, 
Nefesim, 
Hasretim, 
Kaygım, 
Telaşım, 
Ruhum Çırpınışları, 
Kırık Kalbimin Karmaşık Duyguları, 
Biliyorum; Senin Tutkun, 
Senin Yolun Ayrı... 
Bu Aşka Uymayan; Yargılar, 
Dengeler, 
Yazgılar Olsa da, 
Sır Gibi Saklı Tuttuğum Sevdamı Yüreğimde Yaşayarak Taşımak Ağır Olsa da, 
Söz Dinlemeyen Masum Hayallerimle, 
Arsız, 
Haylaz Umutlarımla Sağanaklarında Islansam da, 
Günahınla, 
Sevabınla, 
Gülüşünle,  
Sesinle İçimdesin... 
Verdiğin Sözleri Kendimden,
Ettiğim Yeminleri Rabbinden Saklayamam...
Ne Hayallerime,
Ne de Kadere Söyleyecek Sözüm de Yok... 
Varsan Eğer Yaşanacak Bir Mutluluk; 
Elimdeki Sevdamla, 
Yüreğimde Sevgimle, 
Kalbimdeki Heyecanımla, 
Ruhumdaki Umutla, 
Özündeyim... 
Eğer Biterse Seni Sevmelerim,
Çok Üşürsün Bilirim...!

Aldırma Sonrasına...!

 İnsanın Ruhu Yaşadıklarından Dolayı mı Yaşlanır, 
Yoksa Yaşayamadıkları İçin mi?

Ondan Önce Yaşanmışlıklarımın Ağrıları, Sancıları Bambaşkaydı... 
Gülmek İçin Sebeplerim, Dolu Dolu Kahkahalarım Yoktu...
Ömür Boyu Bir Kafeste Büyüttüğüm Ruhum ve Bedenim Vardı... 
Damarlarımda Çılgın Akan Kan, 
Haz Veren Ürperti, 
Soluk Soluğa Heyecan Olmadığı İçin; 
Ne Özler Ne Yol Gözler Ne de Beklerdim... 
Gönlümde Aşk, 
Gözlerimde Işık, 
Kalbimde Serçelerin Telaşı Olmadığı İçin; 
Hayat Anlamsız, 
Yaşamak Boştu... 
Kimse İçin Ölmez, 
Kimsede Dirilmezdim... 
Akşamın Matemi Çökerken Üzerime, 
Tepeden Tırnağa Hüzne Bulanır, 
Ürkek Ürkek Sığınacak Bir Liman Arardım... 
Ondan Önce; Gizli Gizli Kanayan Yaralarım, 
Ağladıkça Sessizliğe Kaçışlarım, 
Gözyaşlarımda Boğuldukça Kendimden Uzaklaşmalarım, 
Derin Bir Girdapta Kayboldukça Aslımı Arayışlarım Vardı... 
Yaramaz Bir Çocuk Gibi Atmazdı Yüreğim...
Hırçın Hırçın Çarpmazdı... 
Yorgundum, 
Solgundum... 
Prangalar Yemiş Kelimelerimle Susardım... 
Sustukça Kendimle Dertleşirdim... 
Fısıltılarım Duvarlardan Yankılandıkça Daha Çok Dağılır, 
Daha Çok Ağlardım...

Ondan Sonra mı? 
Ay Tutulması Gibi Yorgun, 
Suskun, 
Sancılı, 
Sahipsiz, 
Yankısız, 
Anlaşılmaz Karanlıkta Yüreğim...
Yalnızlık Tekrar Sardı Üşüyen Bedenimi... 
Varlığını Yokluğu Sardıkça Kalbimin Ritmi Azaldı... 
Ruhum Soğuk, 
Ellerim Eskisi Kadar Sıcak Değil... 
Ondan Sonra mı? 
Ondan Bana Kalan Acıları Kalbimde Koyacak Yer Bulamıyorum...!!!
Aldırma Sonrasına...! 
Sonrası Boşluk Ötesi...!!!

Bin Yıl Seni Sevebilirim...!

 Varlığı Başımı Döndürmeden... 
Geçmişimi Yıkıp, 
Geleceğimi Varlığı İle Kurmadan... 
Gözümde Bakışları Tüterken, 
Kulağımda Sesin Çınlamadan... 
Zamanın Her Zerresinde Üşüyüp, 
Zemheri Soğuğunda Yanmadan... 
Hücrelerime Kadar Özleyerek, 
Aşk Ateşini İçimde Yakmadan... 
Dayanarak Kalbinin Kapısına, 
Üşümüş Yüreğimle Koynuna Sokulmadan... 
Gülüşüne Ömrümü Vererek, 
Hayatımı Onunla Süslemeden... 
Düşlerimde, 
Hislerimde Varlığı İle Gezinirken, 
İçimdeki Tüm Sevgileri Ona Bağışlamadan... 
Silueti Karşımda,  
Sureti Aklımın Tam Odağındayken,  
Ona; "Hayallerim! Umutlarım! Geleceğim!" Demeden... 
İsmini Mırıldanarak İçimden, 
Uykusuz Gecelerime Onu Misafir Etmeden... 
Varlığına; "Günahım! Sevabım! Vebalim!" Demeden...
Gece Yitip, 
Gün Ağarmadan... 
Düşünürken Yanmadan... 
Gölgesine Sığınmadan... 
Anılarım Kaybolmadan... 
Hayallerimden Akarak, 
Gözlerimden Taşmadan... 
"Dokunmadan! Uzaktan! Bin Yıl Seni Sevebilirim!" Demeden, 
Her Şeyi İçime Gömerek... 
Üstünü Bugüne Kadar Kurduğum Hayallerimle Örterek; 
Belki Hiç Bir Şeyim, 
Belki de Her Şeyim; Beni Issız Gecenin Çığlıklarında, 
Ona Tutuklu Kaldığım Yerimden Bir Kez Daha Vurmadan...!
Yitip Giden Zamanın İçindeki Kör Yalnızlıkta, 
Yerle Yeksan Olmuş Hayatımdan Sessiz Sedasız Çekip Gitmek İstiyorum...!

Kırılgan Bir Aşk Hikayesi...

 Sözlerimi Bitirip, 
Gözlerimi Susturup, 
Cümlelerimi Anlamsız Kıldığım Yerde, 
Kalbimin Çatlaklarından Gölgesi Süzülüyor İçime... 
Gözleri İniyor Gözlerime... 
Gözlerim Usulca Uzandıkça Gözbebeklerine, 
Yarım Kalmış Sevdamın Kalp Ağrısı İle, 
Gönlümden Dudaklarıma, 
Kırılgan Bir Aşk Hikayesi Dökülüyor... 

Hangi Hikayenin Sonunda Beni Diri Diri Gömecek?!

Ne Zaman Bana Gelse Yarınlarımı Ateşe Veriyor...! 
Ya da İçimde Esen Rüzgarları Fırtınaya Çevirerek,
Ruhumu Savurarak Tarumar Ediyor...! 
Prangalar Vurarak Ruhuma, 
Bedenime, 
Benliğime; 
Dünyamı Başıma Yıkıyor...! 
Aşkına Mahkumluğumun Cezasını Bana Ödeterek, 
Gözlerimden Akan Yaşlarla,
Gönlünün Zindanlarında Çürümemi Bekliyor...! 

Ayak Sesleri Yankılanırken Dizelerimde Cümlelerimi Kurutarak Sevinçlerimi Acımadan Daha Kaç Acıya Bölecek?! 

İnandığım Değerleri Daha Kaç Kez Yok Edecek?! 

İçi Benimle Hiç Dolmamışçasına, Gözleri Beni Görmemişçesine Ümitlerimi Daha Kaç Kez Eksilterek, Eskitecek?! 

Kurşunlayarak Dizelerimi Gelmelere Kapılarını  Kaç Kez Daha Kapatacak?! 

Ruhumun Gel-Gitlerinde Büyüyen Özlemlerimi Dönülmez Seferlere Daha Kaç Kez Yolcu Edecek?! 

Hangi Hikayenin Sonunda Beni Diri Diri Gömecek?! 

Alfabesinden Çıkarıp Adımın Tüm Harflerini, Ruhumu Terbiye Edecek?! 

Daha Kaç Kez Kırıp Atacak Mürekkebini Ona Harcadığım Yürek Kalemimi?! 

Ne Önemi Var ki Yüreğimde Çırpınan Kuşların Kanat Çırpışlarını Ona Anlatmanın...! 
Yandıklarımın,  
Yaralandıklarımın Ne Önemi Var...!
Unuttu Beni...!
Adımı, 
Gözlerimi, 
Saçları Beyazlaşmış Düşlerimi, 
Kendi İçimde Yarattığım Yalnızlıklarımın Sayısız İç Çekişlerini...! 

Buruk Serzenişler...

Sevgiye Aç, 

Sevilmeye Muhtaç Bir Şekilde; 

Buğulu Gözlerle, 

Buruk Serzenişlerle; 

Sesi, 

Nefesi, 

Sıcaklığı, 

Gülümseyişi, 

Dudakların Titreyişi İle, 

Ruhunla, 

Bedeninle, 

Benliğinle, 

Sönmeyen Bir Aşk Ateşi İle, 

Vurgun Yemiş Gecelerin Sabahlarına Dek,

Sonu Görünmeyen Derin Dehlizlerde, 

Özlemler Büyüterek, 

Hayaller Kurarak Sevmek, 

Sevgi İçin Savaş Vermek; 

Ateşten Gömlek Giyerek,

Yokluğuna Boyun Eğmektir...! 

Mutluluk Adına Kurduğum Hayallerin Bedelini Ödedim...!

O Kadar Çok Kayıplarım Oldu ki Bu Hayatta... 
Öyle Alıştım ki Umutlarımın Filiz Verdiği Anda Aniden Kurumalarına... 
Tam Kazandım Derken Her Şeyimi Kaybetmeye... 
Sonsuzluğun Tükenmezinde, 
Dünün Hasretinde, 
Bugünün Özleminde, 
Yarının Umudunda, 
Hasret Hasret Tükenerek Dünlerin Bedelini Dirhem Dirhem Ödeyerek Hayatın Çilesini Çekmeye...! 

Kaybetmeye Alıştım Ya? 
Artık Hayatı Önemsemiyor, 
Yüreğimdeki Fırtınalara Dur Diyebiliyorum... 
Bitmek Tükenmek Bilmeyen, Usandıran Bekleyişlerdeki Gitmeler, 
İçime İçime İşlemiyor... 
Kendimden Eksilttiğim Her Ne Varsa İçimde Ukde Olarak Kalmıyor...!  

Kime Yar Dediysem Ruhumda Kapanmaz Yara Açtı Ya? 
Bir Gün Gelecekmiş Gibi Umut Besleyerek Hüzünbaz Gecelerle Dertleşmiyorum... 
Hayatının Bir Parçası Olsun Diye Ömrünün En Değerli Vakitlerini Ona Ayırarak Yıllarımı Harcamıyorum...! 

İnancım Biti, Güvenim Yitti Ya?
Dalgalarına Kapılıp Sürüklenmiyorum... 
Her An Dudaklarımda Hissetsem de Dudaklarını,
Öpüşlerine Susamıyorum... 
Yaprak Gibi Titrese de Ellerim,  
Demir Atmıyorum Gönül Limanına...! 

Hem Yaralı Hem Yarım Hem Eksik Kaldım Ya? 
Gecelerimin Sancılı Uykusuzluğunda Dökmüyorum Onu Cümlelere... 
Sürekli Seyir Halindeki Hayallerimi Onunla Bir Araya Getirmiyorum... 
Kör Mevsimlerde Vurulsa da Düşlerim, 
Kendimi Onda Avutmuyorum...! 

Arkasına Sığınacak Kimsem Kalmadı Ya? 
Kuru Bir Yaprak Gibi Hasretiyle Savrularak, 
Varlığına Şükürler, 
Yokluğuna Bekleyişler Adamıyorum... 
Hasreti Yüklendikçe Gönlüme "Yüreğimi Yüreğinin Yanına Al" Demiyorum... 
İçimin Odalarda Bir Oraya Bir Buraya Koşuşturup, 
Ondan Bir İz Aramıyorum...! 

Aşka Yenik Düşerek Benliğimi Kaybettim Ya? 
Kelimeleri Düşüncelerimi Acıtmıyor... 
Cümleleri Bir Anlam Taşıyarak, 
Ruhumda Derin İzler Bırakmıyor... 
Kaybolduğum Denizinde, 
Demir Attığım Limanında Savrulmuyorum...!  

İçimdeki Bütün Yapraklar Kurudu Ya? 
İçten İçe Beni Öldüren Duygularım, 
Bıçak Gibi Yüreğime Saplanmıyor... 
Özgürlüğe Düşkün Ruhum, 
Yüreğine Hapsolmuyor...!  

Mutluluk Adına Kurduğum Hayallerin Bedelini Ödedim Ya? 
Yüreğim Sorgusuz Sualsiz Kıyılarına Serilmiyor, 
Aşkı Nefesimi Tüketmiyor... 
Hayallerim Yerlerde Bin Parçaya Bölünse de, 
Tutunmaya Çalıştığım Hayat Avuçlarımdan Kayıp Gitmiyor...!!!

Sahi, Sevgime Layık mıydı/n...!?

Gerçek Sevgiyi Bulduğuma İnanmasaydım Eğer, 
Boğazıma Çöreklenen Ayrılık Canımı Bu Kadar Yakmazdı Belki de...! 
Gerçek Aşkı Bulduğuma İnanmasaydım Eğer, Onu Ulu Bir Çınar Sanarak Deli Bir Rüzgar Gibi Eserek Yağmurlarında Islamazdım...! 
Gerçek Sevdayı Bulduğuma İnanmasaydım Eğer, Uğruna Dağları Yıkar, Dünyayı Yakmazdım...! 
Evet... 
Hayat Onunla Güzel, Onunla Anlamlıydı Ama Sonbaharımı Tez Getirdi, Yapraklarımı Tek Tek Savurdu...! 
Bugün Ben Özlemlerde Boğulmuyorsam... 
Hiç Bırakmadan Yokluğundaki Varlığına Sarılmıyorsam... 
Tüketen Çaresizliklerde Çareler Aramıyorsam... 
Hasret Mevsimlerinde Üşüyüp, Sımsıkı Hayaline Sarılmıyorsam... 
Hatıraları İle Damarlarıma Taptaze Umutlar Doldurmuyorsam... 
Kalbimin Atışında, Unutamadığım Anılarda,
Kaybettiğim Yıllarda,
Uykusuz Gecelerimde Onu Aramıyorsam,
"Sensizliği Yaşamdan, Sensiz Geçen Yılları Ömürden Saymıyorum" Demiyorsam... 
Yok Diye Zamanı ve Hayatı Eksik Yaşamıyorsam; 
Ona Uzattığım Avuçlarıma Koyduğu Cam Kırıklarındandır...! 
Düşünmüyorum Eskisi Gibi... 
Damarlarımdaki Can Yakan Sızısı Geçmiş, 
Burnumun Direği Sızlamıyor... 
Geçmişime Hasret, 
Geleceğime Prangalı Mahkum Değilim... 
Eskisi Gibi Aynalardan Kaçmıyor, Resmine Bakmıyorum... 
Gittim Ondan...!
Yavaş Adımlarla, Sessizce Çekildim Yüreğinden... 
Affetsin Beni...!
Çünkü Ben Ona Kaldıramayacağı Kadar Büyük Bir Sevda Yükledim... 
Sevdam Büyüdükçe Altında Ezildi...! 

Keşke Yüreğimde Yuvalanan, Yüzüme Tatlı Bir Tebessüm Bırakacak Hoş Bir Seda Bıraksaydı Hatırlanan...
Keşke Yüreğini Sevgimle Sararak Sıcaklığımı Hayatıma Katsaydı...
Artık Mutlu Olabilir...!
Adını Koyamadığım Yolların Tarifsiz Yolcusu Değilim Artık...! 
Bıraktığı Yerde Sefil Bir Halde Hiç Değilim...! 

Ak Düşen Saçlarımda Bahar Aramak Gibi...!

Sevmeyi Özlerken, Sevilmeyi Ararken, Hayat Yıka Yıka Hüsranı Öğreti...!  
Yorgunum Dedikçe Yıllar Hep Üstüme Geldi...!  
Gel-Gitlerin Girdabına Gömdükçe Düşlerimi, Ömrümden Azat Etti Baharları...! 
Deli Bozuk Bir Issızlıkta, Yorgun, Çığırından Çıkmış Bir Kimliksizlikte Zifiri Dehlizlerin Müebbetinde Bıraktı...! 
Yağmurların Mazimden Ayak İzlerimi Silmesi Bu...! 
Bir Şiirin Ağrılı Sancılı Mısralarını Soluksuz, Bir Nefeste Haykırmak...! 
Ak Düşen Saçlarımda Bahar Aramak Gibi...!

Unutma; Yaşanmış Dünler Yürekte İz Bırakır...!

İmkansız Bir Sevdanın Peşinden Soluksuz Koşar Durursun... 
Koştukça Derin Bir Girdabın İçine Yuvarlanıp Gidersin... 
Ne Zaman İlaç Sürer Yaralarına Ne de Derdine Derman Bulabilirsin... 
Gözyaşlarını Kimse Görmesin Ağladığını Kimse Fark Etmesin Diye Yağmurun Yağmasını Beklemeden, 
Günlerce, 
Aylarca, 
Senelerce Çırpınıp Duran Kirpiklerinle, 
Her Gün Biraz Daha Daralan Sevinçlerinle, 
Darmadağın Duygular İçinde, 
Elinde Resmi, 
Dilinde Sevgisi, 
İçinde Sabır Nefesi, 
Ellerin Koynunda, 
Uzayan Susmalarınla, 
Nemli Gözlerinle, 
Ağlayan Kalbinle, 
Ağarmış Saçlarınla, 
Sesleri Duymayan Kulaklarınla, 
Cam Kenarını Kendine Mesken Edersin... 
İç Hesaplaşmaların Duygularına Yenildikçe Geçen Zaman Umutlarını Öldür... 
Ne Sevgin Yeter Kavuşmaya, 
Ne de Kalbin Boyun Eğer Ayrı Kalmaya... 
Sevdiğinin, 
Güvendiğinin, 
İnandığının, 
Sevinçlerini Paylaşıp, 
Hüzünlerine Yandığının, 
Gider Diye Asla Düşünemedeğinin; 
Önce Ellerini, 
Gözlerini, 
Sonra da Sıcaklığını Kaybedersin... 
Kırılınca Kalemin,
Mısraların Aşka Hükümsüz Kalınca, 
Hummalı Bir Göç Başlar Yüreğinde... 
Önce Engeller Koyarsın Yollara, 
Sonra Ayaklarına Zincir Vurursun, 
Unutmak İçin Gidenlere Değil;
Kalanlara Sarılırsın... 
Kahır Dolu Mısralarda Hayallerinle Hesaplaşırken, 
Söyleyemediklerini Fısıldayarak Şiirleri Kanatırsın... 
Sana Kapattığı Kalbinin Kapısında Günlerce Bekler, 
İçerden Bir Ses Gelir mi Diye Umut Edersin... 
Geceleri Pişmanlıkla Kapattığın Gözlerinden Sisli Sabahlara Gözyaşları Taşarsın...
Ayaklarına Vurduğun Prangayı Gözyaşların Islattıkça Çürür Umutların...
Zamana Yalnızlık Sığdırdıkça Var Olmuşluğunu Yok Olmuşluğa Bırakır, Kendini Diri Diri Toprağa Gömersin...
Sonsuza Uzanan Yolda Nereye Gittiğini Bilmeden Yavaş Yavaş Yok Olursun...!
Unutma; Yaşanmış Dünler Yürekte İz Bırakır...!

Yeni Bir Şiir Demlenir Dizelerimde...

 Bakmayın Siz Benim Sakin, Umarsız, Vurdumduymaz Duruşuma... 
Mısralarca Şiir Kırıntıları Birikmiş İçimin Kuytularına... 
Böyle Günlerde Gözlerim Sağanaklara Yenik Düşmeden, 
Kalbim Kuş Gibi Çırpınıp Göğüs Kafesimi Delmeden, 
Bir Tutam Umut Demetiyle, 
Masumane Duygularımın Koynunda Nefes Nefes, Aşk Aşk, Hücre Hücre Işıklanır Ruhum... 
Sağımdaki Sükutum, Solumdaki Hayallerimle, Örselenmiş,  Yorgun, Yitik Yıllarıma İnat, Kalabalık Yalnızlığımdan Geçen Cümlelerle Yeni Bir Şiir Demlerim Dizelerimde... 

Böyle Günlerde Yasaklarda Yaşatmam Ömrümü... 
Zincirlere Vurup Prangalara Kilitlemem Hayallerimi... 
Beyaz Tuttukça Düşlerimi; Harf Harf Aşk Düşer Kalemime...
Hece Hece Sevda Kokusu Yayılır Hücrelerime... 
Sözcükleri İncitmeden,
Parmak Uçlarımda Usul Usul Yürürüm Saf, Temiz, Adanmış Bir Sevgiye... 

Böyle Günlerde Bitmeyen Bahar Mevsimleri Yaşarım...
Bazen Nisan Olurum Bazen de Gökkuşağı, Meydan Okurum Ömrümdeki Hazana... 
Gökyüzü Farklı Renklere Bürünür, Gözlerimde Hapsettiğim Pınarlar Aşk Olarak Dolar Hücrelerime... 
Bir Roman Satırında Veya Bir Müziğin Tınısında Sevgiliyi Bulurum... 
Kokusunu İçimde Saklayıp; Tomurcuklanmış Umutlarımı, Turkuaz Rengi Hayallerimi, Ebruli Düşlerimi Yazarım Delice Bir Tutkuyla... 
Olur Olmaz Bahanelerle Sokulurum Sevgilinin Yüreğinin En Kuytu Köşesine... 

Böyle Günlerde Yüreğimin Pencerelerini Sonuna Kadar Açarım, 
Yüzü Güler Gönül Bahçelerimin... 
Düşüncelerimin Yankısına Uyarak Özlemler Büyütürüm Koynumda... 
Sevgi Denilen Olguyu Prangalanmış Mahkum Etmem... 
Güneşe Bakarken Üşümem... 
Zamansızlığın İçinde Ağlamam... 
Bulutların Güneşe Teslim Olduğu An, Bir Avuç Işık Hüzmesinde, O Doyumsuz Anlarda Destursuz Girerim Menziline... 
Kimsesizliğime İz, Ruhuma İsim Olur... 
Yüreğim Sarıldıkça Yüreğine Çoğala Çoğala Sever, Nefesinde Isınırım...

Böyle Günlerde Bir Aşk Kervanı Geçer Ömrümden... 
Müebbet Bir Aşka Mahkum Olur Yüreğim... 
Sonu Bilinmedik Masallar Yazarken Gecelerime Silüeti Canlanır Gözlerimin İçinde... 
Kokusunu Duyarım Aşk Sarhoşluğunda... 
Varlığı Süzüldükçe İçime Hücrelerim Aşka Hapsolur... 
Soluğunda Uyuyup Sıcak Nefesinde Uyandıkça Mutluluk Dolar İçime... 
Ayaklarım Yerden Kesilir...
Aşkın Büyüsü Bozulmadan Kollarında Ölürüm...

Aşka Kalbimi Kilitledim...! Allah'a Emanetimsin...

Yalnızlık Depremi Yüreği Sarsıyor Ama Yıkamıyor...! 
Birkaç Enkaz, Cam Kırığı, Kesik, Can Yakıyor, Kanatıyor Ama Öldürmüyor...! 
O Kadar Zamansızım ki Neden? Diye Kendime Sormaya Bile Vakit Bulamıyorum...! 
Her Şeyin İlacı Zamandır Derler Ama Ben Zamansızlığıma Çare Bulamıyorum...! 

Ben Hep Zamansızdım... 
Tanımalarımda  Zamansız Sevmelerim de Zamansızdı... 
Zaman Başlı Başına Sorundu Hayatımda... 
Güneşin Kızılında, Gecenin Karanlıklarında Hayaliyle Yaşarken, Ona Dair Şiirler Yazarken Bile Zamanın Yoktu Aslında... 
Gözyaşlarım İçime Akarken, Sesim Hıçkırıklarımda Titreyerek Dudaklarımda Dökülürken, Ruhumun Cadde ve Sokaklarında Acılara Yalın Ayak Koşarken Bile Zamansızdım... 

Zamansızdım Bakışlarım Boşluğa Uzanırken... 
Suskun Acılarımla Sisli Sabahların Bitkin Saatlerinde Hasretle Özlemle Şiir Şiir Aşkı Büyütürken, 
Islak Umutlarda Yitik Bir Ruhla, Uykusuz, 
Düşsüz, 
Hayalsiz, 
Duygusuz, 
Renksiz, 
Gölgesiz Yaşarken...! 
Duygularım Buram Buram Hasret Doluyken,
Yüreğim Avuçlarımda Çırpınırken, 
Bulutlar Gözlerimden Yağarken, 
Karanlığın Mabedinde, 
Uçurumun Kıyısında, 
Vurgun Hayallere, 
Deli Eden Bir Çaresizlikle, 
Solgun, 
Viran, 
Yorgun Bir Özlemle,
Bitkin Bir Hasretle Zamansız Zamanların Kaçağıydım...! 
Ama Hiç Kimse Anlamadı Zamansızlığımı, 
Görmedi Gözlerimdeki Acıyı... 
Herkes Kendi Havasında Mutluluğun Kıyısında Gülen Gözlerle Bakarken Hayata,
Ben Sahipsiz Bir Sahipsizlikte Dertlerin Ortasındaydım...!
Zamansız Gidişlerde Acımasız Terk Edilişlerde Kayboldum...! 
Canımı Alıp Giden Gidişlerde Yenildim... ! 
Kayboldum Kaderin Çarkında...!  
Dertlere Siper Ettikçe Kendimi Mutluluk Hep Es Geçti Beni...!

Artık Korkmuyorum Acılarda Kıvranan Ruh ve Beden Olmaktan...!
En Karanlığa Giden Yollardan...!
Meçhule Sürüklenip Kaybolmaktan...!
Ümitsiz Bir Bekleyişin Sancısında Kıvranmaktan...!
Yokluğunun Yokluğuyla İliğimin Kemiğimin Sızım Sızım Sızlamasından...!
Pusulasız Bir Gemide Yolunu Şaşırmış Yolcu Olmaktan...!
Kalbimin Hüzün Denizinde Kirpiklerimin Yağmur Selinde Çırpınmasından...!

Korkmuyorum Sahipsizliğimin Sahibi Olmamasından...!
Beni Uçurum Yalnızlığında Bir Başıma Bırakmasından...!
Sabahlarıma Doğmamasından...!
Ellerimi Uzatınca Tutmamasından...!
Bana Bakan Bakışlarının Sevgi Saçmamasından...! 
Eksik Yanlarımı Kollarımla Sarıp Sızılar İçinde Kahrolmaktan...!
Mevsimsiz Bir Hayatın Vakitsiz Gel-Gitlerinde Yok Olmaktan...!
Uykularımdan Çığlık Çığlığa Uyanınca Şah Damarımın Patlarcasına Sızım Sızım Sızlamasından...!

Korkmuyorum Yüreğimdeki Depremlerden...!
İçimdeki Fırtınayla Savrulurken Ruhumu İncinmekten...!
Sol Yanımdaki Sancının Her Nefes Alış Verişimde Beni Tüketmesinden...!
Gözlerimi Yollara Yatırıp Delirircesine Özlemler Biriktirmekten...!
Gözlerimi Gecelere Açıp Gündüzlere Kapatmaktan...!
Anlamsızca Nefes Alarak,
Anlamsızca Gülmekten, Ağlamaktan...!
Gün Geçtikçe Dinmez Dediğim Yürek Yangınımın Yerini Bir Avuç Küle Bırakmasından...!
Artık Aşka Kalbimi Kilitledim...!
Söyleyemediklerime Yazamadıklarıma Anlatamadıklarıma Eyvallah Deyip, Özünü Yitiren Sevgilere, Ruhsuz Sevdalara, Satılık Aşklara, Yüreksiz Yüreklere Sustum...!
Nereye Bu Yolculuk? Dersen; Düşlerimin Yarınsızlığına...!
Aynadaki Yalnızlığımla Suskunluk Diyarına...!
Deli Bir Rüzgarına Kapılarak, Yönümü Şaşırarak, Hiç Bilmediğim İklimlerde Yorgun, Bitkin, Sancılı Kaybolmaya Desem de İnanma...!
Hayat Bana Hep Acımasız Olsa da, Depremleriyle Yıksa da, Tüm Hücrelerimi Mutsuzluk ve Umutsuzlukla Kaplasa da, Yönümü Şaşırarak Meçhule Sürüklensem de Hayat Yolunda Yalnız Yürüyeceğim...!
Darbelerle, Yıkımlarla, Kayboluşlarla, Dibe Vuruşlarla Bitmeyecek Bu Hayat...!
Taş Duvarlar Yıkılmayacak Üstüme...!
Acıyı,
Kederi,
Umutsuzluğu,
Çaresizliği Sileceğim Hafızamdan...! 
Kar Taneleri Gibi Yere Düştükçe Bölünmeyecek Bölündükçe Savrulmayacağım...!
Can Kırıkları Saplansa da Yüreğime,
Dipsiz Bir Boşluğa Düşmeyeceğim...!
Rüzgarlar Savuramayacak, 
Denizler Boğamayacak,
Ateşler Yakamayacak,
Gecenin Karanlığı,
Gündüzün Karamsarlığı Ruhuma Yapışmayacak...!
Mutsuzlukta Kaybolan Tüm Sözcüklerimi Bulacak,
Kanayan Kimsesizliğimi Kaybedeceğim Satırlarımda...!
Heba Edilen Bu Sevdayı Hazan Yaprakları Misali Hasretle Yerlerden Toplamayacağım...!
Belki Bir Yanım Hazan Ama Diğer Yanım Bahar...!
Yeşeren Umudum mu?
Sönmeyen Kor...!
Artık Yürürken Başını Kaldıracak,
Omuzlarımı Dik Tutacak,
Sevgiler Yağdıracağım Gözlerimden...!
Ruhum Huzur Bulacak, 
Cehennem Gibi Bir Hayat Cennet Gibi Bir Yaşama Kavuşacak...!

Keşke Düşlerimden Düşmeseydi...

Yanımda Yoktu Belki Ama Yüreğimdeydi... 

Dudağımdaki Ateşte Gözkapaklarımda Hissettiğim Busedeydi... 

İçimdeki Sessizliğin Kimsesizliğin Tek Tesellisiydi... 
Meltem Serinliğindeki Nefesi Kulaklarıma Aşk Nağmeleri Söylerdi... 
Okyanus Serinliği Gibi Ruhuma Dokunurdu Ferahlığı... 
Gönlüme Aşk Tohumları Eker Sevdamın Filizlerini Beslerdi... 

Keşke "Canım" Dediğim "Ruhum" Dediğim Ruhunu Benden Geri Almasaydı... 

Keşke Kirpiklerimin Kıvrımlarındaki Düşlerden Düşerek, Kendini Umarsız Yanlarıma Tutarsız Bir Sevda Eylemeseydi... 

Keşke Aynalarımda Kaybolan Siluet, Yürüdüğüm Yollardan Silinen Gölgeler Gibi Ruhumda Hüküm Sürmeseydi... 

Keşke Uzaklarda Kalan Bir Umut, 

Hiç Gelmeyecek Bir Bekleyiş Olarak Ömrümün Boşluklarında  Asılı Kalmasaydı... 

Keşke Faili Meçhul Yalnızlıklarımın Dilsiz Çığlığı Olmasaydı... 

Ben Deli Gibi Sevdalanmasını da Bilirim...!

 Hayallerimi Nadasa Bıraktığım Günden Beri Aşkı Hüküm Sürmüyor Bedenimde... 
Yüreğim Ayaklanarak Adını Takmıyor Kalemime... 
Satırlarda Teselli Ararken Ruhum Yorulmuyor Nefes Boşluğumda... 
Kabuslarla Uyanmıyor Fırtınalarda Çırpınmıyorum... 
Duygularım Başını Alıp Giderek Parçalanmıyor Yokluğunda... 
Kimselerin Göremediği Yerde Sessiz Sessiz Ağlarken Acımı İçime Atmıyorum, Her Gece Ağlayarak Yatmıyorum... 
Ne İçimi Hüzün Kaplıyor Ne İçim Sızlıyor Ne Yüreğim Daralıyor... 
Ne Boynumu Büküyorum Ne de Yok Olup Gidiyorum... 
Özlemim İçimden Taşmıyor, Gecelerimin Çaresizliğin Yoksunluğunu Yaşamıyor... 
Bir Aşktan Arta Kalanları Sorguluyorum... 
Yorgunluğum Cevapsızlık Çaresizliğim Işıksız Değil Artık... 
Kaderime de Küsmüyorum... 
Uzun Gecelerde Yağmur Kokan Sevdama da Ağlamıyorum... 
Avuçlarımdaki Gözyaşlarımla Yokluğunun Tarifini Yapmaya Çalışmıyor, 
Derinlerimde Yankılanan Çığlıklarımla Avunmuyorum...
Çünkü Aşkımın Çığlıkları Çok Yoruldu...!
Hasretlerime,
Özlemlerime, 
Yüreğimin Derinliklerinde Gizli Kalan Duygularıma Aşkın Dikenli Yollarını Ezberletip Hak Edenin Hak Ettiğini Avlarına Verip Terk Etmeyi, 
Yokluğumun Acısını Çekmeyen, Benden Kurtulmak İsteyen Yani Yaşamımı Zorlaştıran Ne Varsa Hepsine Rest Çekmeyi Canımı Yaka Yaka Kendime Öğrettim...!
Ne Bir Duygu Var İçinde Ne Bir Amaç...
Ne Bir Gülümse Ne de Bir Hüzün...
Ne Umutlarım İmkansızlıkta Ne de Duygularım Eziliyor Gururumda...
Tüm Bildiklerimi Unuttum...! 
Ben Artık Hiç Bir Şey Demiyorum...!
Çünkü Sevginin Yüceliğini Aşkın Çılgınlığını Kendi Elleriyle Yok Etti...! 
En Acısı da Bunu Fark Etmedi...! 
Bana Geldiği Yerde Şimdi; Gelişlerden Uzak Sonsuzlukta Sessizlikte ve Karanlıkta...!
Yeni Bir Yaşam da Yeni Bir Aşkla Kalsın... 
Benim İçin Harcamadığı Düne, Bugüne, Yarına Selam Olsun...!
O Aşk Dağlarının Zirvesinde Gezinsin, 
Ben Eteklerinde Kalarak Yeni Umutların Hayaline Yürümeyi de, 
Gönlümü Başkasına Adayarak, Ruhuna Aşık Olarak, Deli Gibi Sevdalanmasını da Bilirim...!

Kalbimde Açtığım Mezarları Tek Tek Kapattım...!

 Bazı Şeyleri Hiç Hak Etmeyen İnsanlar Vardır...! 
Övünmek Gibi Olmasın Ama, 
O İnsanlar İçin Büyük Başarılarım Vardır Benim... 
Mesela Tüm Yaşanmışlıkları Silerek, 
Kalbimde Açtığım Mezarları Tek Tek Kapatırım...! 
Mesela Aşkın Bugününü Yarınını İlmek İlmek İşlesem de Aklıma, 
Meçhul Bir Sokakta Yakarım Tüm Resimleri...! 
Benden Geriye Kalan Külleri Yerden Toplarken Hayallerimden Giderim...!
Daha Fazla Zorlamadan Şansımı, 
İçimde Soğumuş Aşkın Kırıntılarını Anılarla Örterek, 
Aştığım Yolları, 
İçinden Geçtiğim Yılları Ardımda Bırakarak İzimi Kaybettiririm...! 
Devasa Bir Yalnızlığın Zanlısı Olacağımı Bilsem de, 
İstediğim Her Şeyi Elimin Tersiyle İter, 
Uğruna Tek Bir Günümü Dahi Ziyan Etmem...! 
Ne Söyleyecek Tek Bir Sözüm Olur, 
Ne Dudaklarımdan İsmi Dökülür...!  
Hayalini Karanlığa Çizerken, 
Yüreğimdeki Yangınlara Esir Düşmem...! 
Karanlığın Gecenin En Koyu Noktasında Yokluğuna Yenilmem...! 
Yüreğinin, Gülüşlerinin, Teninin Tiryakisi Olmam...! 
Nefesimin Sancısı Yüreğime Vursa da, 
Özlemini Geceye Çizmem...! 
Varlığı Dudaklarıma Mühür, 
Bedenime Ateş, 
Yüreğime Başkent Olmaz...! 
Günlerin Sessizliğinde, Gecelerin Ayazında Yürek Kalemime Mürekkep, 
Sayfalarıma Şiir Olmaz...! 
Benim Olmayan Birini Sahiplenip Kendime Acı ve Keder Vermem, 
Olmayacak Duaya Amin Demem...! 

Dünde Kalmış Anılara Rağmen

 Gözlerini Hayal Ederek Umutla Beklemek... 
Bir Ayrılık Şarkısı Duyunca Resmine Bakmak... 
Gözler Ufukta Öylece Kalakalmak... 
Yazılan Dizelerde Hasreti Okumak...  
"Bağlamıyorum" Dense de Umuda Umut Bağlamak... 
"Boş Ver" Dense de Aşkı İçinde Saklamak... 
Mutlu Olsun Diye Kendini Mutsuzluğa Hapsetmek... 
Hüznü Gözlerinden Akıtarak Mısralarda Hasret Gidermek... 
"Olmadı, Olmayacak, Hayaldi, Hep Hayal Kalacak" Diyerek Yüreği Avutmak... 
Kör Bir Kuyunun Darboğazında,
Sevgisizliğin Acısında, Sevilmemişliğin Şaşkınlığında Kabuk Bağlamayan Yarayı Umudun Feryatlarına Sarıp "Sükut İkrardan Gelir" Diyerek Akıtılamayan Gözyaşlarıyla Ateşler İçinde Yanıp Sessiz Sessiz Yutkunarak Küf Tadında Yaşamak Uzaklara Dudak Bükmek Değildir... 

Kurak, Çorak Bahçene En Güzel Çiçeklerini Ekerek Şiirlerde Nağmeleşen Hüzünlerle Umutlarda Yaşayıp Karanlıklar Çökse de
Güne, 
Yalansız, 
Riyasız, 
Dünde Kalmış Anılara Rağmen, 
Gönlünün Derinliklerinden; 
"Aldığım Nefessim,  
Karanlığımda ki Işığım, 
Gözlerimden Akan Yaşımsın" Diyerek, 
Ahvalini, 

Denize, 
Buluta, 
Rüzgara, 
Yağmura Sormaktır...! 

İçi Boş, Kalbi Sevgisiz İnsanları Sevmiyorum...!

Kalpte Yara Açan... 
Duyguları Sömüren... 
Umutları Yok Eden... 
Egoyu Ruhunda Barındıran... 
Fesatlığı Göğüs Kafesinde Madalya Gibi Taşıyan... 
Kalp Kıran... 
Gönül Yıkan... 
İçi Boş... 
Kalbi Sevgisiz... 
Riyalı Tebessümleri Ortalığa Dağıtan İnsanları Sevmiyorum...! 

Nedensiz Nedenleri... 
Niyeleri... 
Niçinleri... 
Saatleri... 
Saniyeleri Sessizce Ellerimde Tüketmeleri... 
Bitimsiz, 
Mecalsiz Yürek Çırpınışlarını Sevmiyorum...! 

Sevmiyorum Kalbimin Ümitsiz Atışını... 
Dilime Dizdiğim Tekdüze Kelimeleri... 
Yorgun Bir Gülümseme İle, 
Yüreğimin Ürkek Cümlelerini Ellerimle Sayfalara Dökmeyi... 
Özlemle Yoğunlaşmış  Med-Cezir Düşüncelerimi...  
Elimi Ayağımı Birbirine Dolandıran Titreyişlerimi... 
Uykusuz Geçen Gecelerden Sonra, 
Yorgun, Umutsuz Sabahlarımı...!

Sevmiyorum Uykuya Hasret Gözlerimde, 
Yorgun Gecelerin Uykusuz Görüntüsünü... 
Eski Fotoğraflardaki Anıların,
İnadına Mutluyum Diye Haykırışlarını...! 
Ellerimin Soğukluğunu... 
Gözlerimin Nemini... 

Aslında Çok Kolay Gözlerimin Güldüğünde Herkesi Mutluluğuma İnandırmak...!
Mutlu Anları Çıkmaz Mürekkeplerle Ömrüme Yazmak...!
Kalbimin En Önemli Köşesine Sevgimin En Zirvesinin İzlerini Kazımak
Gözlerindeki Gülüşe... 
Dudaklarındaki Öpüşe... 
Ayrılıklardaki Hasrete Müptela Olmak...
Yüreklere Sığmayan Bir Sevda İle Kana Kana Sevgi İçmek... 
İyikilerimin Sahibini, 
Şükürlerimin Aminini,
Ayazından Üşüdüğümü, 
Hasretinde Yandığımı, 
Müptela Olsam da İmkansızlığa, 
Tenimden Usulca Çekilmiş Ruhumla, 
Dipsiz Boşlukların Karanlığında,
Yaşanmışlıkların Hayaliyle,
Resmini Hayalime Çizerek, 
Kıvranırcasına Özlemek, 
Yollarını Gözlemek,
Hayatın Anlamı Hissedip Ona Hissettirmek Aslında Çok Kolay...

Artık On İkiden Vurmuyorum Özlemleri...!

Hayatımda Hiçbir Mutluluğun Tadı Yok...! 
Benliğimin Her Zerresi  Yoldan Çıkmış, 
Kalbimin Her Yanı Ayrı Telden Çalıyor...! 
İzahı Mümkün Olmayan Uykusuz Gecelerim Var Benim... 
Boş Hayallere Sarılıp Sabahlamalarım... 
Talan Olmuş Düşlerim... 
Zifiri Karanlıklara Akan Gözyaşlarım... 
Karanlıkta Unutulmuş Çocuk Gibi Ağlayışlarım... 
Mağlubiyetlerim Var Benim,... 
Pusuya Düşürülmüş Ümitlerim... 
Ayyuka Çıkan Tenhalarım... 
Ellerimi Hiç Bırakmayan Keşkelerim... 
Avazı Çıktığı Kadar Haykıran Hasretlerim... 
Koca Bir Ömür Geçti Güneşli Günleri Yaşamadan... 
Kendime Ait Sığınağımda Kendi Çelişkilerimle Yaşıyorum... 
Gülücükler Dağıtmıyorum Etrafa... 
Gökyüzünde Masmavi Bir Sevda Aramıyorum... 
Her Sabah Yüreğimde Bin Bir Umutla Uyanmıyorum... 
Hayatın Engebeli Yollarında Korkusuzca Koşmuyor, 
Karanlıklara Kafa Tutmuyorum... 
İçimin Sürgün Yürek Çarpıntılarında İnanç Tazeletip Umutlarıma, 
On İkiden Vurmuyorum Özlemleri... 
Sahipsizliğin Tam Ortasında Kalan Ümitlerimi Yüreğimde Bilemiyorum... 
Artçı Depremler Vurdukça Yüreğime Özlemle Bakmıyorum Yollara... 
Umurumda Değil Yaşamak...! 
Önemli Değil Hayatta Kalmak...! 
Çünkü Kolay Değil Zifiri Karanlıklarda, 
Kırık Bir Kalbin Ağırlığı İle Pembe Düşleri Yaşamak... 
Gri Akşamlarda Yalnızlığı Soluyarak, 
Dinmeyen Acılarda, 
Bitmeyen Yalnızlıklarda Gözyaşı Dökerek, 
Gecelerce Kıvranmak...! 
Boşluğun Yavaş Ağrısı Tam Bir Yalnızlıkta Alnındaki Çizgiye Yazılıp, 
Gülüşlerine Bir Dünya Sığdırıp Orada Yaşlanmak, 
Kirpiklerinden Öpüp Sürekli Çoğalmak Var Olsaydı Ömrümde, 
Kendimi Hesaba Çekmezdim Gönül Zindanlarımda... 
Çaresizlik Can Alıcı Tarafımdan Vurmazdı İnsafsızca... 
Nefes Almaktan Bile Aciz Bedenim Düz Yollarda Yönünü Şaşırmazdı...
Gözlerim Sancılı Bakmaz, 
Kalbim İçimde Yorgan Döşek Yatmazdı... 
Tüm Kapılarım Uçuruma Açılmaz, 
Duygularım Evsiz Barksız, 
Sokağa Atılmış Çocuk Gibi Gözyaşlarında Boğulmaz, 
Ruhum Alnının Tam Ortasından Kerelerce Vurulmaz, 
Bedeli Ödenmiş Yalnızlıkların En Tepesinde Oturup, 
Her Gün Biraz Daha Çoğalmazdı Sancılarım...!