Keşke Düşlerimden Düşmeseydi...

Yanımda Yoktu Belki Ama Yüreğimdeydi... 

Dudağımdaki Ateşte Gözkapaklarımda Hissettiğim Busedeydi... 

İçimdeki Sessizliğin Kimsesizliğin Tek Tesellisiydi... 
Meltem Serinliğindeki Nefesi Kulaklarıma Aşk Nağmeleri Söylerdi... 
Okyanus Serinliği Gibi Ruhuma Dokunurdu Ferahlığı... 
Gönlüme Aşk Tohumları Eker Sevdamın Filizlerini Beslerdi... 

Keşke "Canım" Dediğim "Ruhum" Dediğim Ruhunu Benden Geri Almasaydı... 

Keşke Kirpiklerimin Kıvrımlarındaki Düşlerden Düşerek, Kendini Umarsız Yanlarıma Tutarsız Bir Sevda Eylemeseydi... 

Keşke Aynalarımda Kaybolan Siluet, Yürüdüğüm Yollardan Silinen Gölgeler Gibi Ruhumda Hüküm Sürmeseydi... 

Keşke Uzaklarda Kalan Bir Umut, 

Hiç Gelmeyecek Bir Bekleyiş Olarak Ömrümün Boşluklarında  Asılı Kalmasaydı... 

Keşke Faili Meçhul Yalnızlıklarımın Dilsiz Çığlığı Olmasaydı...