Yazık Oldu Her Şeye...!

 Hiçbir Şey Eskisi Gibi Değil...! 
Düzlerimde Çıkılması Güç Yokuş, 
Gülüşlerimde Her Geçen Gün Biraz Daha Tüketen Kahroluş Var...! 
Hayatımdan Geçip Giden Zaman Hiç Umrumda Değil, 
Hoşçakal Demeden Gidenler Kadar...! 
Umursamıyorum Artık Sevgi Yolumun Tıkanmasını... 
Umut Kuyusunun Dibinin Gözükmemesini... 
Zaman Hoyratlığıyla Öyle Yıpratmış ki Beni; 
Damarlarımdaki Kan Neden Durgun Akıyor? 
Rengim Niçin Solmuş? 
Yüreğim Ölünce Nereye Gömülmüş? 
Umursamıyorum...! 
Ne Sevda Trenine Binenlere Seviniyorum, 
Ne de Sevda Treninden İnip Sevdasından Vazgeçenlere Üzülüyorum... 
Ben Umut Savaşını Çoktan Kaybetmişim...!
Zamansız Yitirmişim Mutluluğu...!
Öyle Bitkin, 
Öyle Yorgunum ki, 
Yaşayamadan Tüketmişim Yaşama Sevincimi...!  
Dudağımda Neden Tebessüm Kalmamış Umrumda mı...! 
Ne Tek Bir Hayalim, 
Ne de Tek Bir Dileğim Kalmış... 
Özlemeyi mi?
Çoktan Unutmuşum...!
Dün Yoktum, 
Bugün Varım... 
Yarın mı? 
Olmak İstesem de Nasılsa Olmayacağım...! 
Tükenmiş Ruhum Hayatın Olmazlarında...! 
Zaman Alıp Götürmüş Beni Yalnızlığın Tenhasına...! 
Umrumda mı Sanıyorsunuz Umutlarımın Beni Yüzüstü Bırakması?!
Şimdilerimi Kaybedeli Çok Olmuş... 
Yarınlarım mı?
Olmayacak...! 
Tükettim, 
Bitirdim, 
Yazık Oldu Her Şeye...!