Bin Yıl Seni Sevebilirim...!

 Varlığı Başımı Döndürmeden... 
Geçmişimi Yıkıp, 
Geleceğimi Varlığı İle Kurmadan... 
Gözümde Bakışları Tüterken, 
Kulağımda Sesin Çınlamadan... 
Zamanın Her Zerresinde Üşüyüp, 
Zemheri Soğuğunda Yanmadan... 
Hücrelerime Kadar Özleyerek, 
Aşk Ateşini İçimde Yakmadan... 
Dayanarak Kalbinin Kapısına, 
Üşümüş Yüreğimle Koynuna Sokulmadan... 
Gülüşüne Ömrümü Vererek, 
Hayatımı Onunla Süslemeden... 
Düşlerimde, 
Hislerimde Varlığı İle Gezinirken, 
İçimdeki Tüm Sevgileri Ona Bağışlamadan... 
Silueti Karşımda,  
Sureti Aklımın Tam Odağındayken,  
Ona; "Hayallerim! Umutlarım! Geleceğim!" Demeden... 
İsmini Mırıldanarak İçimden, 
Uykusuz Gecelerime Onu Misafir Etmeden... 
Varlığına; "Günahım! Sevabım! Vebalim!" Demeden...
Gece Yitip, 
Gün Ağarmadan... 
Düşünürken Yanmadan... 
Gölgesine Sığınmadan... 
Anılarım Kaybolmadan... 
Hayallerimden Akarak, 
Gözlerimden Taşmadan... 
"Dokunmadan! Uzaktan! Bin Yıl Seni Sevebilirim!" Demeden, 
Her Şeyi İçime Gömerek... 
Üstünü Bugüne Kadar Kurduğum Hayallerimle Örterek; 
Belki Hiç Bir Şeyim, 
Belki de Her Şeyim; Beni Issız Gecenin Çığlıklarında, 
Ona Tutuklu Kaldığım Yerimden Bir Kez Daha Vurmadan...!
Yitip Giden Zamanın İçindeki Kör Yalnızlıkta, 
Yerle Yeksan Olmuş Hayatımdan Sessiz Sedasız Çekip Gitmek İstiyorum...!