Sanma ki Onursuzluk Edip, Seni Bir Başkasında Unuttum...!

Sevdasına Şiirler Yazdığım, 
Dumansız Yangınım, 
Kalbimin Derinlerindeki Hazım, 
Nasılsın? 
Ne Yapıyorsun? 
Ben mi? 
Uçsuz Bucaksız Suskunluğumla, 
Her Zaman ki Köşemde, 
Sükunetin Kucağında, 
İçimde Biriken İçli Yakarışlarla, 
Ruhumda ki Acı Hatıralarla, 
Kendi Rüzgarımda Üşüyorum...
Geçmişimin, 
Umutlarımın, 
Hayallerimin, 
Yarınlarımın Pusulasını Kaybettikçe, 
Darmadağın Bir Halde, 
Günlerimi, 
Gecelerimi Hiçliğin Gölgesine Emanet Ettikçe, 
Buruk Yanlarımın, 
Hüzünlü Hallerimin Farkına Daha İyi Varıyorum... 
Hayallerimin Kapılarını Kapattıkça, 
Düşlerimi Ayazlarda Soğuttukça, 
Özlemle, 
Hasretle, 
Dönüp Duruyorum Aşkın Etrafında... 
Senle Ben Hiç mi Biz Olamamışız? 
Ayaz Gecelerin Koynunda,  
Hep mi Ayrı Ayrı Sabahlara Uyanmışız? 
Oysa Ben Hiç Kimseye Gitmediğim Kadar Sana Gelmiştim... 
Hiç Kimseyi Sevmediğim Kadar Seni Sevmiştim... 
Yağmur Misali Yalnızca Sana Yağmış, 
Sadece Sende Kurumuştum... 
Ama Sen Üşüdüğüm Gecelerde, 
Gözlerimden Yaş Olup Dudaklarımdan Aktın... 
Sessizlik Rıhtımının Dalgalarıyla Boğuşturdun... 
Aşkın Umuduyla Kavurdun... 
Yine de Bil İstedim,
Sanma ki Sancılı Gözbebeklerini, 
Hüzünlü Bakışlarını Unuttum...
Sanma ki Onursuzluk Edip, 
Seni Bir Başkasında Unutmaya Çalıştım...!

Sana...!

Anlamadan Anlaşılmanın Mümkün Olmadığını Biliyorum... 
Ve Biliyorum Mutsuzsun, 
Huzursuzsun, 
Gündüzün, 
Gecen, 
Yazın, 
Kışın Hep Aynı, 
Derin Bir Hüzün Yuvalanmış Kuytularına... 
Oysa Sen Çok Rüzgarlar Görmüş, 
Nice Fırtınalar Atlatmıştın, 
Keşke Diyorum, 
Keşke Yüreğindeki Coşkuyu, 
Umutlarını Yitirmeseydin, 
Düş Yorgunu Yüreğinle Dinginliği Yaşarken, 
Hüznün İle Acılarını Harmanlamadan, 
Kendini Kendinden Kovmadan, 
Kendi Sesinin Tınısında, 
Yüreğindeki Kelepçelere, 
Ayaklarındaki Prangalara Rağmen, 
Unuttuğun, 
Yok Saydığın Duygularını Şaha Kaldırarak, 
Yüreğine Bir Çift Kanat Takabilseydin... 

Keşke Diyorum, 
Keşke Hayata Sevmek, 
Sevilmek Duygularıyla Bakarak, 
Kendi Gölgenden Ürkmeden, 
Kendine Yalan Söylemeden, 
Sevda Türküleri Söyleyerek, 
Ruhunda Cıvıldaşan Umut Kuşlarını Uçurabilseydin Gökyüzüne...  

Keşke Diyorum, 
Keşke Geçmişinde Ne Kadar Acı, 
Ne Kadar Hüzün Yaşamışsan Hepsini Unutup, 
Kulak Vererek İçinin İç Sesine, 
İsmine, 
Cismine, 
Varlığına İhtiyaç Duyarak, 
Beklentisiz, 
Her Şeye Rağmen Yüreklice Sevebilseydin... 

Keşke Diyorum, 
Keşke Bilinmezliklere, 
Mesafesini Tahmin Bile Edemeyeceğin Uzaklara, 
Düşlerini Kısıtlamadan, 
Yokluğunu Kendine Anlatarak, 
Harf Harf, 
Hece Hece Sevdanı Yazabilseydin... 
Keşke Diyorum,
Keşke Ruhunu Aşka Bulayarak, 
Kapalı Yüreğinin Kapılarını Açarak, 
Rengarenk Uçurtmalar Uçurabilseydin İçinin Masmavi Gökyüzünde... 

Keşke Diyorum, 
Keşke Olmayı Düşlediğin Yerde Kalıp, 
Söyleyemediklerin Kadar Uzak, 
Kendin Kadar Yabancı Olmasaydın Kendine... 

Keşke Diyorum, 
Keşke Farklı Telaşlarda Eskitip Heyecanlarını, 
Keşkeler Dolandırmasaydın Diline...!

Var Git Yoluna...!

Dedi ki; Adı mıh gibi aklımda olanım. Susarak yüreğimde sakladığım. Sevdasını kendime bile itiraf edemeyip dudaklarıma kilit yaptığım. Aşkını sınırsızca yaşadığım. Güne başlarken hayaliyle avunduğum. Rüyalarımda varlığıyla konuştuğum. 

Ömrümden kalbinin eşiğine düştüğüm tir tir titreyerek sancısını çekiyorum yokluğunun. Hayalin düştükçe göz bebeklerime yağmalanıyorum. Gönlünün sokaklarında gezinip kalbinin dilencisi oluyorum. Hissediyorum gözlerine baksam içim eriyecek. Ellerini tutsam benliğim kalbimi ellerine verecek.

Gülüşündeki hasrete bakışlarında ki çaresizliğe derman olmamı istemez misin?

Dedim ki; Bilmediğin Bir Şey Var...!
Ben Göğsümdeki Serçeleri Salıvereli, 
Tepeden Tırnağa Aşk Olmayı, 
Eteklerimde Ziller Çala Çala Fütursuzca Sevmeyi Bırakalı Çok Oldu...! 
Bende Artık Aşk; Kanadı Kırık, 
Umutları Yaralı, 
Gözbebeklerde Soluklandıkça Gölgesi Kuytulara Uzanan Kocaman Bir Çığlık...!

Artık Aşk Adına Rengarenk Hayaller Kurmuyorum...! 
Bir Yudum Umut İçin Kaybolan Zamanları Yakalamaya Çalışmıyorum...! 
Aşkı Sil Baştan Yeniden Yaşamak, 
İçin Aşkın Bir Ucuna Tutunmak, 
Bir Gönülde Hesapsız Sevildiğimi Bilmek,  
Sevmeyi Kendime Yeniden Öğretmek İstemiyorum...! 
Ben Aşkı İçimin Hücresine Kapatıp, 
Zincire Vurdum Sevdayı...! 
Demir Kapılar Kapadım Üzerlerine...!
Yarım Kalmışlıklarımı, 
Hayal Kırıklıklarımı, 
Sustuklarımı, 
Yazdıklarımı, 
Yazamadıklarımı,
Hepsini İçimdeki Karanlıklara Sakladım...!
Sorgulamıyorum Artık Yaşantımı, 
Kırık Dökük Zamanlarımı...!

Sözün Özü;
Var Git Yoluna...!
Bir Daha Hayal Bile Etme Ellerimi Tutmayı...!

Sen Söyle; Mutlu musun?

Yüzümdeki Sahte Tebessümler, 
Sessizliğin Sesi Sanki... 
Sahi, 
İlk Kimin Elleriydi Elleri Tutan? 
Kimin Kollarıydı İlk Saran? 
Kim Kimin Geçmişiydi, 
Ya da Bugünün Yaşanmışlığı? 
Boş Ver, 
Ne Fark Eder ki...! 
Sen Söyle, 
Mutlu musun? 
Kalbinin Her Atışı Adını Söylüyor mu? 
Aklına Sen Düşünce, 
Hüznün Gölgesi İniyor mu Yüzüne? 
Ömrünü Adıyor mu Saçının Tek Bir Teline? 
Adın Düşünce Diline, 
Bakışları Dalıyor mu Uzak Mesafelere? 
Yazdığı Şiirlerin Hepsinde Biraz Kokun, 
Biraz Hayalin Oluyor mu? 
Sensizlik Yastığına Başını Koyduğunda, 
Senli Düşlere Uyanıyor mu? 
Yokluğun Onu Hiç Terk Etmeyen Mutsuzluğu, 
Kalabalıklar Arasındaki Yalnızlığı Oluyor mu?

Seninle Var Olduğu Yaşamda,

Tomurcuk Olup Her Bahar Açıyor mu?

"Özlüyorum" Derken Sesi Titriyor mu?

Hasretinin Yangını Yüreğine Doluyor mu?

Yokluğun Dermansız Dert Gibi Acıtıyor mu Ruhunu?

Kanatsa da Ellerini Dikenlerin, 

Boynunu Büküp Katlanıyor mu?

Razımı Gelmediğin Günlerde, 

Amansız,

Zamansız Beklemeye? 

Uzaklara Dalan Gözleriyle, 

Diyor mu "Ben Seni Gelmesen de, 

Bıkmadan,

Usanmadan Beklerim"... 

Der mi" Ben Hala Senim,

Ben Hala Sendeyim"...

Nereye Kadardır Sabrı?

Nereye Kadardır Sevgini Kazanma Savaşı?

Ya Senin?

Senin Kalbin Onun İçin Çarpıyor mu? 

Yüreğin Yalnızca Ona Atıyor mu?  

Saçlarını Tarayıp, 

Örüyor musun Her Gece?

Gecenin En Zifiri Anında, 

Gözlerini Gözlerine Perde Yapıp, 

Yaslıyor musun Kirpiklerini Kirpiklerine? 

Öpücükler Kondurarak Dudaklarına, 

Nefesinin Sıcaklığını Yudumluyor musun? 

Her Gece Ona Ölüp, 

Her Sabah Ona Diriliyor musun? 

Eğer Öyleyse, 

Aşık Olduğun, 

Kalbin Hızlı Attığı, 

Aşkın Heyecanını Tattığı İçin, 

Adına Çok Mutluyum...

Sende Mutlu Ol Yaşadıkların, 

Yaşayacakların, 

Yaşatacakların İçin...  

Tut Ellerini...

Aşka Hürmeten Kurduğu Hayalleri Soldurma...

Ondan Aldığın Kederleri,

Ellerine İade Edip, 

Beklemelerini Çoğaltma...

Onu Bir Saniye Bile Aklından Çıkartma...
Bakışlarınla Bile Olsa, 

Sakın Aldatma...

Ben mi Nasılım?

Bu Soruyu Uzun Zamandır Sormuyorum Kendime... 

Çünkü Ne Zaman Sormaya Kalkışsam Yüreğim Burkuluyor,

Anlatamıyorum Kendimi Bile Kendime...

Anlayamadığım,

Anlatamadığım Cümleler Yerleşiyor Dilime...

O Kadar Büyümüş ki İçimi Kaplayan Acılar, 

Dönüp Baksam da Ardıma 

Tek Bir İz Göremiyorum Kendimden...

Eskisi Kadar Yürekli de Değilim Hiçbir Şeye...

Yorgun Düşüp Kendine Yenilmek Gibi Bir Şey Bu ,

Gözyaşlarını Kimse Görmesin Diye Yağmurda Yürümek Belki de...

Anlayacağın, 

Ben Yarını Beklerken,

Ömrüm Çoktan Sona Ermiş,

Kara Kışta Takılı Kalmış Mevsimler...

Doğar mı Güneş Bir Daha Ruhuma?

Isıtır mı Buz Tutmuş Yüreğimi?

Boş Ver...!

sözlerinde Anlamı Yok Artık,

Ne Yaşadığım An Kelimelere Hasret,

Ne de Cümlelerim Var Zamana Bıraktığım...

Eğer Her Gidişin Dönüşü Olsaydı,

Ya da Her Ayrılığın Sonunda Kavuşmak Olsaydı,

Savaşabilirdim Belki de...

Dillendirirdim Düşlerimi,

Yeniden İnşa Ederdim Hayallerimi...

Artık Gücüm Yok...! 

Öylesine Kırgınım ki Dünlerime,

Geleceğe Bakamıyorum Ümitle...

Oysa Ben Düşmemek İçin Direnmeliydim

Aşkı Hissedip,

Hissettirmeliydim,

Ama Hayat Bazen Anlamsız Olabiliyormuş İşte...

İnsan Yenilebiliyormuş Aşka...

Yenilebiliyormuş Zamana...

Aslında Suskunluğum Zamana, 

Ya da Zamansızlığa...

Belki de Aşksız, 

Sevgisiz Kalan Yaşantıma...

Ne Pişmanlıklar Derdime Çare,

Ne de İçimde Dönüp Duran Keşkeler...

Yani Anlayacağın,

Acıyla Karışık Bir Hayattan;

Ezilen Çaresizliğimle

Çocuksu Umutlarımı 

Her Geçen Gün Büyüyüp erinleşen Acılarımı,

Kanaması Durmayan Yaralarımı Yanıma Alıp,

Sonsuzluğa Gitme Hevesindeyim...!

İçimdeki Seni Özlüyorum...

 Durgunum... 
Ruhum Kanatlanıp Masal Diyarlarında Gezindikçe, 
Aklım Ruhuma Hükmedemediği İçin, 
Özlemek Seninle Başlıyor, 
Seninle Bitiyor... 
Yokluğun Sabahları İçimi Yaksa da, 
Akşamları Yüreğime Damlayan Hüzün Olsan da, 
Olmayışınla Varlığının Hayalini Kursam da, 
Ayağıma Prangalar Bağlayıp, 
Gözlerime Mil Çekip, 
Yüreğimi Dağlasam da, 
Bana Bıraktığın Aşk Beni Yaksa da, 
En Çok İçimdeki Seni Özlüyorum... 
Sensiz Gecelerde Sevdan Yastığımda Kokun, 
Hayalin Üstüme Örtündüğüm Yorganım Oluyor... 
Çok Uzaklarda Olsan da; 
Sevgi, 
Hasret, 
Özlem Ateşiyle Yanan Ruhum, 
Bitmeyen Heyecanlarla Güne Seninle Başlıyor... 
Eğer Yanmaktan Öteye Gidebilseydim, 
Yüreğimden Firar Edip, 
Ebedi Bir Aşkla, 
Bitmeyen Bir Özlemle, 

Tutuksuzca Seni Yaşardım... 

Sen Aldırma Bana, 
Elimde Değil İşte, 
Sana Hala Küçük Bir Çocuk Yüreğim... 
Sen Aldırma Bana, 
Deliler Güzel Sever Sende Bilirsin... 
Ben En Güzel Seni Sevdim, 
En Güzel Seni Özledim... 
Bir Merhaba Deseydin, 
Emin Ol Geçerdi Bütün Hüzünlerim... 
Tamamlanırdı Tüm Eksiklerim... 

Aşk Yokuşunda Mevsimler Bir Bir Değişirken Gözbebeklerimde, 

Amansız, 

Zamansız, 

Sessizce, 

Sensizce, 

Aklına Bile Gelmeyen Hüzünlerle, 

Sana Hapsolup, 

Sana Saklanıp, 

Sana Sarılmış Olarak Kendimi Bulduğum Zamanlarda, 

Adı Sen, 

Kalbi Sen, 

Kimliği Sen Olan Aşkımla, 

Görünmez Zincirlerle Sana Bağlanıp, 

Zindanlarında Hapis Kalıp, 

Çıkmaz Sokaklarında Kaybolduğum Saatlerde, 

Sensiz Geçen Her Gün Ömrümden Seneler Alıp Götürdüğü, 

Sensiz Geçirdiğim Saatlerin Izdırabım Olduğu Her Zaman Diliminde, 

Uykusuz Yalnızlığımla, 

Burkulan Yüreğimle, 

Tükenen Nefesimle, 

Gözlerimde Yaşlar Kurumayıp, 

Her Yanımı Vedalar Sararken...

Hayatımın En Yorgun Yerinde, 

Yani Karanlığının Puslu Gölgesinde, 

Sende Kaybolup, 

Her Zerrene Hapsolup, 

Hayalle Gerçek Arasında, 

Benliğimin En Uç Noktasında, 

Seni Yazıp, 

Sana Ağladığım Anlarda, 

Sana Gönderemediğim Selamlar, 

Yazamadığım Merhabalar Biriktirirken, 

Bir Merhabana Yemin Olsun Çok Sevinirdi Kalbim...