Sanma ki Onursuzluk Edip, Seni Bir Başkasında Unuttum...!

Sevdasına Şiirler Yazdığım, 
Dumansız Yangınım, 
Kalbimin Derinlerindeki Hazım, 
Nasılsın? 
Ne Yapıyorsun? 
Ben mi? 
Uçsuz Bucaksız Suskunluğumla, 
Her Zaman ki Köşemde, 
Sükunetin Kucağında, 
İçimde Biriken İçli Yakarışlarla, 
Ruhumda ki Acı Hatıralarla, 
Kendi Rüzgarımda Üşüyorum...
Geçmişimin, 
Umutlarımın, 
Hayallerimin, 
Yarınlarımın Pusulasını Kaybettikçe, 
Darmadağın Bir Halde, 
Günlerimi, 
Gecelerimi Hiçliğin Gölgesine Emanet Ettikçe, 
Buruk Yanlarımın, 
Hüzünlü Hallerimin Farkına Daha İyi Varıyorum... 
Hayallerimin Kapılarını Kapattıkça, 
Düşlerimi Ayazlarda Soğuttukça, 
Özlemle, 
Hasretle, 
Dönüp Duruyorum Aşkın Etrafında... 
Senle Ben Hiç mi Biz Olamamışız? 
Ayaz Gecelerin Koynunda,  
Hep mi Ayrı Ayrı Sabahlara Uyanmışız? 
Oysa Ben Hiç Kimseye Gitmediğim Kadar Sana Gelmiştim... 
Hiç Kimseyi Sevmediğim Kadar Seni Sevmiştim... 
Yağmur Misali Yalnızca Sana Yağmış, 
Sadece Sende Kurumuştum... 
Ama Sen Üşüdüğüm Gecelerde, 
Gözlerimden Yaş Olup Dudaklarımdan Aktın... 
Sessizlik Rıhtımının Dalgalarıyla Boğuşturdun... 
Aşkın Umuduyla Kavurdun... 
Yine de Bil İstedim,
Sanma ki Sancılı Gözbebeklerini, 
Hüzünlü Bakışlarını Unuttum...
Sanma ki Onursuzluk Edip, 
Seni Bir Başkasında Unutmaya Çalıştım...!