Var Git Yoluna...!

Dedi ki; Adı mıh gibi aklımda olanım. Susarak yüreğimde sakladığım. Sevdasını kendime bile itiraf edemeyip dudaklarıma kilit yaptığım. Aşkını sınırsızca yaşadığım. Güne başlarken hayaliyle avunduğum. Rüyalarımda varlığıyla konuştuğum. 

Ömrümden kalbinin eşiğine düştüğüm tir tir titreyerek sancısını çekiyorum yokluğunun. Hayalin düştükçe göz bebeklerime yağmalanıyorum. Gönlünün sokaklarında gezinip kalbinin dilencisi oluyorum. Hissediyorum gözlerine baksam içim eriyecek. Ellerini tutsam benliğim kalbimi ellerine verecek.

Gülüşündeki hasrete bakışlarında ki çaresizliğe derman olmamı istemez misin?

Dedim ki; Bilmediğin Bir Şey Var...!
Ben Göğsümdeki Serçeleri Salıvereli, 
Tepeden Tırnağa Aşk Olmayı, 
Eteklerimde Ziller Çala Çala Fütursuzca Sevmeyi Bırakalı Çok Oldu...! 
Bende Artık Aşk; Kanadı Kırık, 
Umutları Yaralı, 
Gözbebeklerde Soluklandıkça Gölgesi Kuytulara Uzanan Kocaman Bir Çığlık...!

Artık Aşk Adına Rengarenk Hayaller Kurmuyorum...! 
Bir Yudum Umut İçin Kaybolan Zamanları Yakalamaya Çalışmıyorum...! 
Aşkı Sil Baştan Yeniden Yaşamak, 
İçin Aşkın Bir Ucuna Tutunmak, 
Bir Gönülde Hesapsız Sevildiğimi Bilmek,  
Sevmeyi Kendime Yeniden Öğretmek İstemiyorum...! 
Ben Aşkı İçimin Hücresine Kapatıp, 
Zincire Vurdum Sevdayı...! 
Demir Kapılar Kapadım Üzerlerine...!
Yarım Kalmışlıklarımı, 
Hayal Kırıklıklarımı, 
Sustuklarımı, 
Yazdıklarımı, 
Yazamadıklarımı,
Hepsini İçimdeki Karanlıklara Sakladım...!
Sorgulamıyorum Artık Yaşantımı, 
Kırık Dökük Zamanlarımı...!

Sözün Özü;
Var Git Yoluna...!
Bir Daha Hayal Bile Etme Ellerimi Tutmayı...!