Olmuyor Sevgili!

Hava Bugün İsyankarca Esiyor...
Aynı İçimdeki Fırtına Gibi!
Sessiz Ama Yıkıcı...
Sanki Herşeyi Beraberinde Götürüyor...
Canımı Acıtıyor...
Gözlerimden Yaşlar Geliyor...
Sanki İçimdeki Fırtınada Her Şeyim Yok Oldu Geriye Enkazlar Kaldı... 
Yaşam Yok, Kimse Yok Sessizlik ve Yalnızlık Var Sadece...
Bu Sessizlik Çok Korkutuyor Beni! 
Azalacağına Şiddetleniyorsun İçimde Daha Fazla...
Elimde Değil Dindiremiyorum Bu Fırtınayı...
Sen Şiddetlendikçe Dağıtıyorum Her Şeyi...
Sadece Sen İçin Arayışlara Başlıyorum...
Ama Her Seferinde Daha Fazla Hüsrana Uğruyorum...
Hayatım Bir Kez Daha Enkaz Altında Kalıyor...
Hiç mi Dinmeyecek Bu Fırtına?
Ne Zaman Güneş Doğacak?
Korkuyorum Asla Dinmeyeceğinden...
Beni de Sonunda Yok Edeceğinden! 
Yoksa Yok Olacağım Bende Herşey Gibi...
Yok Olacağım Ama Ne Tuhaf ki Yok Olursam Ben Senide Yok Etmiş Olacağım! 

İçimde ki Şu Sevdan Yok mu? 
Seni İsteyip Duruyor...
Benim Derdim Bana Yetiyordu Bir de O Derdime Dert Katıyor...
Olmuyor Sevgili Olmuyor!
Sanki Herşey Yokluğunun Acısını Tetikliyor...
Dayanılacak Gibi Değil!
Yaşanılacak Gibi Değil!
Bu Yürek Senden Uzakta Yaşamaya Alışamıyor...!

Yazık Oldu Sevda'ya...!

İçinde Bir Tutam Yaşama Sevinci Kalmışken, 
Bugün Ölümü Tanıdın...! 
Biliyorsun Değil mi?
Böyle Zamanlarda Yazılır Unutuluşların Şiiri,
Bir Hiç'liğin Öyküsü... 
Hadi Yaz...!
Yüreğinden Diline Dökülen Ne Varsa Al Kaleme... 
Geceni Aydınlatan Mum Sönünceye,
Zaman Uykuya Geçinceye Kadar Yaz...!
Mesela, Tükenişini Yaz,
Tüketişini...!
Ömrüne Getirdiği Hazan Mevsimini,
Karanlığa Terkedişini,
Sabahsız Karanlıklarda Gözlerinin Dolduğunu,
Yüzünün Solduğunu Yaz...
Heybetli Sevdasının Kor Alevli Derinliğini,
Boğazına Düğümlediği İlmek İlmek Düğümleri,
Gözbebeklerinde Takılı Bıraktığı Hayalleri,
Kan Rengine Bürüdüğü Gülüşlerini,
Sızlattığı Avuçlarını, 
Buz Kestirdiği Parmaklarını,
Yüreğine Vurduğu Zincirleri Yaz...!
Kendini Anlatamayışlarını,
Seni Anlamayışlarını,
Verdiği Sözü Tutmayışlarını da Yaz...!
Düşen Yapraklarını, 
Solan Çiçeklerini de Yaz... 
Unutuluşunu da...! 

Söz Bitti...!

Zor Bazen Hayatı Tanımlamak...
Bir Karar Vermek Zorunda Kalmak...
Eşiklerde Durmak Zor... 
Kendi Derdime Derman Olayım Derken Kendin Olmaktan Çıkmak Zor... 
Kendine Ulaşmaya Çalışmak,
Ya da Ulaşmış Olmak da Zor... 
Ağlamak, 
Yalnızca Ağlamak… 
Sadece Ağlamak İstemek Zor... 
Hep Güçlü Olmak, 
En Güçlü...! 
En Doğruyu Yapmak Zorunda Olduğunu Hisetmek Zor... 
Konuşmak, 
Konuşamamak Zor...! 
Sussam İçimde Büyüyecek,
Söylesem Başım Belaya Girecek Dediğin Kelimeleri Nereye Koyacağını Bilememek Zor...
Anlatmak, 
Anlaşılmak Zor!...
Daha Ben Beni Anlayamamışken Bir de Beni Anlatmak Zorunda Kalmak, 
Anlaşılmayacağını Bile Bile Son Bir Umut Anlaşılmayı Beklemek,
Ve "Seni Anlıyorum" Sözlerinin Arkasındaki Anlayışsızlığın Karşısında İnanmış Gibi Durmak Zor… 

Uzun Zamandır İçimde Kopan Fırtınalara Rağmen Bir Sessizlik Var Üstümde... 
Konuşmuyor,
Yazmıyor,
Söylemiyorum İçimdekileri... 
Bir Şey Var,
Takılı Kalmış Gibi Boğazımda... 
Upuzun Yollar Katetmiş 
Ve Nihayet Evine Dönmüş Yorgun Yolcu Gibi Hissediyorum Kendimi... 
Konuşamamak Ne Kötü,  Konuşacak Onca Şey Varken Aslında.. 
Kelimelerin Tıkanıp Kalması... 
Yanması Boğazının Acıyla... 
Keyifsizim Bugünlerde...
Biraz Hüzünlü, 
Biraz Canı Yanmış...
Dikkatim Dağınık, 
Aklım Karışık, 
Bedenim Yorgun, 
Ruhum İse Nerede Bilmiyorum...!
Tuhaf Bir His Bu; Sanki İçinden Çıkmaya Çalıştıkça Daha da Batıyormuşum Gibi... 

Olur Ya Bazen; Sözlerini Anlamasanız da Dinlemekten Kendinizi Alamadığınız 
Dinledikçe İçine Karıştığınız, 
Kendinize Doğru Bir Yolculuğa Çıktığınız,
Hep Orada Kalmak İstediğiniz Bir Şarkının Nağmelerinde Bulursunuz Kendinizi?
Tam da Öyle İşte,
Oradayım Ben Şimdi...
Kendimde; 
Kendi İçimde, 
İçselliğimin Derin Kuytularında... 
Uzandıkça Tutamadığım, 
Tutamadıkça Yetişmeye Çalıştığım Yerde; 
Ben'deyim...!
Derinde, 
Çok Derinde Bir Yerde Olduğunu Bildiğim; 
Hissettiğim, 
Tanımlayamadığım, 
Kendime Yabancılaştığım Yerde, 
Ya da Tam da Ben'in Ortasında... 
Derya Gibi Uçsuz Bucaksız Bir Kimlik İçinde,
Kaybolmuşluk Hissi Bu... 
Benliğime Dair Bir Şey Göremiyorum Ortada...
Acıyı Kabulleniş Sürecinin Sancılı Yansımalarını Görüyorum Aynaya Baktığımda... 
Ağırlaşan Bir Sevdanın Pençesindeyim... 
Nereye Kadar Taşıyabileceğimi Bilmiyorum...
Söylenememiş Ne Çok Cümlem, 
Dudaklarımda Kilitli Kalan Ne Çok İtiraflarım Var... 
Cesaretim Yok Konuşmaya...
Yanlış Anlaşılmaktan Korkuyorum Belki 
Ya da İçimdekileri İfade Edecek Güçte Kelimelerim Yok Hafızazamda... 
Gitmem Gerekti Bazen, 
Gidemedim... 
Bırakamadım O Sesi, 
Gülüşü, 
Bakışı... 
Kalmak Zorunda Hissettim Kendini... 
Tüm İmkansızlığa Rağmen Kaldım, 
Savaştım Kendimle... 
Sustum Hep... 
Hep İçime Attım Duygularımı...
Hep Farklı Göründüm Dışarıdan... 
İçimdeki Yangınları, 
Kırıkları Göremedi Hiç Kimse...
Hayal Kurmadan, 
Günden Hiç Bir Şey Beklemeden, 
Umut Etmeden Yaşanmaz mı? 
Ne Kadar Hayal, 
Ne Kadar Umut, 
O Kadar Yıkım Olmuyor mu? 
Gerçekleşmeyen Hayaller, 
Yıkık Bir Kalp, 
Yaşlı Gözler...
Kocaman Bir Boşluk Var Hayatımda... 
Yaşamıyorum Sanki, 
Sadece Nefes Alıyorum... 
Yaşayıp Yaşamamak Arasında Bir Yerlerdeyim Şimdi... 
Gülüp Gülmemek Arasında... 
Değer miydi Bunca Acıya? 
Ne Çok Cevapsız Soru Var İçimde... 
Ne Çok Zorlaştırıyor Her Şeyi, 
Nasıl da Kanatıyor Yüreğimi...
Gecenin Bir Yarısı Yüreğine Kramp Giren, 
Başı Milyonca Düşünceyle Dönen, 
Kelimeleri Boğazında Sıkışıp Kalan, 
Gözleri Nemli Bir Halde Yatağında Sağdan Sola Dönen Bu Kadın Ben Olamam...! 
Bir Kalıbın İçine Sıkıştırılmış, 
Hayalleri Yarım Yamalak, 
Ne Yapacağını, 
Nereden Başlayacağını Bilemez Bir Halde Nefessiz Kalan Bu Kadın Ben Olamam...!
Duvarları Yıktıkça Yeni Duvarlar İnşa Olmuş Hayatıma da Fark Edememişim Anlaşılan...!
Ne Yapmışsam Kendime Yapmışım... 
Ne Vermişsem Kendimden Vermişim... 
Kendimden Parçalar Saçmışım Etrafıma Hiç Düşünmeden, 
Gözümü Bile Kırpmadan...! 
Kırılan Parçalarımı Toplarken Anlıyorum...
Gücümün Bittiğini Sanıyorum Artık...
Mutsuz ve Bir O Kadarda Tatsızlaştı Hayat...
Gidenin Yokluğunu İyice Hissetmeye Başladım...
Kendimi Mutlu Hissettirecek Bir Şeyler Yapmak İstiyorum Ama,
Başkalarına Doğuyor Sanki Mutluluk Güneşi,
Bana Hüzün Rüzgarları Geliyor Sadece...

Bir An Olsun Unutsam Kendimi, 
Hayatımı...
Bir Tek Bedenim Olsa Yanımda, 
Hatta Onu Bile Hatırlamasam... 
Gitsem, 
Herşeyi Unuttuğum Bir Yere... 
Yapamadıklarımı, 
Korktuklarımı, 
Yanlış Olduğu İçin Yaşayamadıklarımı, 
Hep Kaçmak Zorunda Kaldıklarımı Bulsam Orada... 
Yaşasam Doya Doya... 
Tüm Özlemlerim Vuslatına Kavuşsa... 
Tüm Kaçışlarım Bir Kucaklamayla Son Bulsa...
Yaşayamadıklarım Sıralansa Önüme...
Seçip Seçip Yaşasam İnadına... 
Hiçbir Şey Düşünmeden , 
Üzülmeden, 
Karar Vermek Zorunda Kalmadan... 
Her Şey Benim İstediğim Gibi Olsa, 
Yaşamak İstediğim Hayatı Yaşasam Orada... 
Bir An Bile Olsa, 
Küçük Bir An Bile Yeterdi Buna... 
Geri Dönmek Zorunda Kalacağımı Bile Düşünmesem... 
Yalnızca Anı Yaşasam Tadına Varana Dek...
Hep Gülse Yüzüm, 
Umut Saçsa Gözlerim... 
Kalbimin Mutluluktan Hızla Çarpmasını Duysa Herkes... 
O Kadar Mutlu Olsam ki Orada;
Unutsam İyi, Kötü Ne Varsa Hayatımda... 

Yıllardır İçimde Sakladığım, 
Haykırmak İçin Biriktirdiğim Sözlerimle, 
Utangaçlığımla, 
Güçsüzlüğümle Gideceğim Bir Gün Oralara... 
Uyuyamadığım Bütün Uykularımı, 
Üşüdüğüm Sabahlarımı, 
Bunalarak Geçirdiğim Tüm Akşamlarımı Toplayıp, 
Aşkla Gideceğim... 
Nasıl mı Dönerim? 
İnanın Bilmiyorum...!

Sakın Susma...!

Sen...!
Yüreğinden Yeryüzünün En Dibine Düştüğüm Adam...!
Hadi,
Durma, 
Bana Cennetinden Bahset...
Sonra Cehennemini Anlat Bana... 
Gerçek Dile Gelsin,
Ve Her Kelimen Düğümlesin Zamanı...
Sakın Susma...!
Ne Cennet, 
Ne Cehennem, 
Ne Başka Yer, 
Ne Başka Zaman,
Sen Bana Sadece Kendini Vadet... 
Vadet ki İnanayım Gözlerindeki Aşka...!
Gözlerinin Aşkına...!

Yine Yoksun Değil mi?

Yoksun Yine Değil mi?
Dün Olmadığın Gibi,
Hatta Var Olduğun Son Günden Sonraki Günler Gibi…
Yine Yoksun Değil mi?
Bu Gün de Söylemedin En Güzel Sözleri...
Dün Söylemediklerin Gibi,
Hatta Var Olduğun Günler de Söylemediklerin Gibi...
Yine Yoksun Değil mi?
Tıpkı Dün Geceler Olmadığın,
Yarın Gecelerde Olmayacağın Gibi...
Biliyor musun?
Korkuyorum Bir Gün Senden Gitmekten,
Gittiğim Yerlerde Kaybolmaktan…
Biliyor musun?
Korkuyorum Bir Gün Benden Gitmenden,
Gittiğin Yerlerde Unutmandan…
Biliyor musun?
Korkuyorum Bir Gün Senden Vazgeçmekten,
Vazgeçilmezliğini Unutmaktan…
Korkuyorum Vazgeçmelerimden...
Korkuyorum Vazgeçmelerinden...
Korkuyorum Bizsizlikten…!

Seni Beklemek mi?

Senin Bendeki Kaçak Yanını Seviyorum... 
Arsız, 
Şımarık Bir Çocuk Olan Seni...
Anlamsız Günlerimde,
Kendime Yeni Anlamlar Katmayan, 
Ve Hiçbir Şeyin Yeni Bir Anlam Katamayacağını Bildiğim Günlerimde....
Seni Bekliyorum...
Bir Gülsen Gülecek, 
Bir Gitsen Gidecek Duygularla Bekliyorum...
Seni Beklemek mi?
Dipsiz Kuyunun İçinden Ufuktaki Aydınlığa Bakmaya Eş...
Ve Sabahında Başımın Ağrıyacağını Bildiğim Gece Uykusuzluklarıma Eş...

Anladın mı Peki Beni? Bence Hayır, Sanmam...!

Yorgunum,
Hem de Çok...
Yüreğim Ucu Açık Cümlelerin İzlerinden,
Aklım Söylediğim Halde Duyulmayan, 
Duyulduğu Halde Anlaşılmayan, 
Anlatılmayanların Ağırlığından... 
Anlat Diyorsun Ya?
Anlatayım İstiyorsun... 
Peki, 
Tamam, 
Ama Biraz Zaman Tanı Bana... 
İçimdekileri Arayıp Bulayım,
Sakladığım Sığınağımdan Çıkarayım...
Çünkü Ben En Son Senin Yanında Bırakmıştım Sesimi... 
Bütün Kelimelerimi...
Biraz Zaman Tanı Bana... 
Kendimle Yüzleşmem, 
Sorularını İçimde Bulup 
Kendi Kendime Cevaplamam Lazım Önce... 
Yine Anlat Diyorsun Öyle mi?
Anlatayım İstiyorsun... 
Peki, 
Tamam... 
Anlatayım...
Aşk Ya Bu?
Her Aşk Kendine Özeldir Ya Hani?
Dilimin Döndüğünce,
Sesimin Yettiğince,
Kaybettiğim Kelimelerime Yeni Anlamlar Yükleyip Anlatayım... 
Dalgalar Nasıl Taşlara Çarpıp Özür Dilemiyorsa, 
Nasıl Güneş Doğarken Kimseden İzin Almıyorsa, 
Bende Seni Senden İzinsiz Seviyorum... 
Gönül Dinlemiyor... 
Akan Su Gibi Durduramıyorum...
Fırtınadan Yenik Düşen Gemi Gibi, 
Rüzgarda Uçan Yaprak Gibi,
Kopup Dalımdan Çaresizce Sana Geliyorum...
Anlat Dedin Ya?
Anlattım...
Anladın mı Peki Beni Tam Olarak? 
Bence Hayır...
Sanmam...!
_________________________________________

Tüm Kötü Yanlarına Rağmen Sevmek...!
Paramparça Olan Kalbine Rağmen...
Hemde Unutulup Önmesenmeyen Hislerin Varken;
Unutulan Hep Sen Oluyorken,
Acıtıyorken Sevgi Yüreğini...
Hayallerin, Hep Hayal Olarak Kalıyorsa...

Bazen İçimizde Büyüttüğümüz Aşklar, 
Yaşanıldığı Zannedilen İlişkilerden Çok Daha Ulvi Değerler Taşır...
Her Gün Beraber Olmadığın Birini Seversin, 
En Güzel Düşlerinde Bile Bir Film Gibi Onu İzlersin...
Karşılaşırsın Çarpıntın Artar, 
Görmezsin Gözlerin Arar...
Güzeldir Ona Kalp Yormak,
Ve Özeldir...

Seni Özlemektir Aşk…

Seni Özlemektir Aşk…
Bir Şiirde Hapsolmak,
Kelimelerden Örülmüş, 
Renkli Duvarların Arasında Kalmak...
Seni Özlemektir Aşk...
Duyduğum Güzel Bir Şarkıyla Uzaktaki Sana Gitmek…
Konuk Olmak Gönlüne
Özlemlerine…
Seni Özlemektir Aşk…
Senle Bir Bütün Olmaya Çalışırken, 
Eksik Kalmak…
Senli Hayallere Yatıp, 
Sensiz Uyanmak…
Seni Özlemektir Aşk…
Bir Gözyaşı Bahanesi…
Belki Hiç Yaşanmaması Gereken,
Ama Yaşadıkça Yaşamak İstediğim…
Seni Özlemektir Aşk…
Bir Beklenti…
İmkansız Kokmayan Bir Mutluluk...
Gülümseyişinde Anımsadığım İnce Bir Sızı…
Hep Görmek İstediğim Bir Rüya...
Ya Sen?
Sen Hiç Uyandın mı,
Hıçkıra Hıçkıra Ağlayan Gecelerin Sabahına?
Ben Bu Gün Yine Uyandım,
Hıçkıra Hıçkıra Ağlayan Gecemin Sabahına...!
Sen de Yüzerken Kayboldum,
Gönlünün Unutulmuşlar Sokağında...

Özlem İşte Bu, Yani Hayatın Ta Kendisi...

Onu Özlemek...! 
Tutkulu,
Hüzünlü Bekleyişlerimin Ruhumda ki Gizemli Dansı...
Nefes Alışlarımda İçimden Bir Şeyler Götüren, 
Bir Şeylerin Eksildiğini Hissettiren, 
Benliğimde Kimi Zaman Derin İzler Bırakan, 
Kimi Zaman Onulmaz Yaralar Açan, 
Hiç Beklemediğim Anda Karşıma Çıkıp Beni Şaşırtan, 
Ama Asla Unutamadığım Hasret Damlacıkları...

Özlemek Nedir Bilir misiniz?
Ya Boşlukta Beklemeyi?
Özlemek, Bir Daha Hiç Göremeyecek Olduğunu Bilmek,
Aşık Olduğunun Bakmaktan Soldurduğun Fotoğrafı... 
Sonra Sararmasını Beklemek O Sayfanın... 
Yasaklı Pembe Umutlara Sayfa Açmak Yazısız Sayfalarda...
Defalarca Ona Aşık Olmak Özlemek,
Ve Her Aşık Olduğumda Aramakmış Gerçeği… 
Ağlayamadan Gülmek Ne Demek?
Yalnızlık Ne Demek?
Ben Kimim? 
Bu İnsanlar Kim? Sorularını Sorarak Geçirmek Günleri...

Özlem İçeren Yazılarım Vardı Daha Önce Bu Sayfalarda Yayınlanan... 
Özlemin Bana Yaşattıklarını Yazmıştım Uzun Uzun... 
Tekrara Düşmek Gibi Belki Ama Bugün de Yazmak İstediklerim Özleme Dair...
Belki Benzer Cümleleri Kullanacağım, 
Hatta Belki de Aynı Cümlelerle İfade Edeceğim. 
Ama Ne Olursa Olsun Bugün Anlatmak İstediğim Bu...

Aslında İçim Bu Kadar Özlem Dolu İken Kelimelerim Sınırlanıyor...
Sayısı Azalıyor, 
Bir Kelimeye Yüklenmeye Çalıştığım Anlamların 
Aslında Ne Kadar Büyük Olduğunu Görüp 
Kelimelerin Hallerine Acıyorum... 
Yapamazlar,
Yazık Diyorum... 
Böyle Vakitlerde Özlemini Biraz Olsun Azaltmak İçin Sevdiğimin Sesine Yaslanmak İstiyorum...
Onun Dingin Nefesine...
Gülüşüne, 
Bakışına, 
Konuşurken Dudak Hareketlerine... 
Aslında Ona Dair Ne Kadar Ayrıntı Varsa, 
Onların Hepsini Teker Teker Hayalimde Canlandırıp, 
O Hayali Kendime Doğru Yürütmek, 
Kollarına Atılmak, 
Hayalde Bile Olsa Ona Sımsıkı Sarılmak İstiyorum...

Yüreğimde Olan Biteni, "Özlemek" Diye Adlandırdığım Duyguları Ne, Nasıl Anlatır?
İçimde Yaşananlar, "Özlemek" Kelimesinden Oluşan Bir İfade İle Nasıl Tarif Edilebilir? 
Ya da Nefes Aldıkça Burnumdan Damarlarıma Yayılan 
Ve İçimde Fırtınalar Koparan Kokuyu Hangi Harf Bileşimi İfade Edebilir?
İçinde Fırtınalar Neden Kopar İnsanın? 
Kendi Denizindeki Dalgalar Neden Yüzüne Yüzüne Vurur? 
İçine Sevdiğinin Kokusunu Doldurmak İsterken Avucunu Koklamak Değil de Nedir Bu Hal? 
Sevdiğinin Gözlerini, 
Ellerini, 
Avucuna Sinmiş Kokusunda Aramak Kahreder İnsanı... 
Bir Yumruk Düğümlenir Boğazına, 
Kocaman Bir Yumruk... 
Yutmak İstersin, Yutamazsın... 
Çıkmaz da,
Çıkmaz ki Rahatlayasın...

Hayat İşte...!
Çok Şey Oldu Onsuz Geçen Yıllarda...
Bahar Geldi Mesela, 
Hatta Yaz Bile Geldi Ama Benim Hayatımın Bir Yanı Hep Kışta Takılı Kaldı...
Çiçek Açan Dallar Meyveye Durdu 
Ama Benim Hayatımın Dallarında Tek Bir Çiçek Bile Açamadı... 
Zamanın İlaç Olduğundan Söz Edilir,
Doğrudur da Belki Bu
Ama Bir Çok Durumda Bir Törpü Gibi Davranıyor Zaman... 
Törpülüyor, 
Törpülüyor…
Törpüden Çıkan Tozları Bir Rüzgar Savuruyor Sağa Sola... 
Her Şeye Gücü Yetmiyor Zamanın, 
Bir Tek Şeyi Değiştiremiyor,
İçte, 
Yüreğin Derinliklerinde Hissedilen Aşka Gücü Yetmiyor... 

Sevmek,
Sevdiğini Gözünden Bile Sakınmak… 
Görmekten, 
Ellerini Tutmaktan, 
Ona Sarılmaktan Daha Güzel Bir Şeyden Nasıl Söz Edebilirim ki Ben?
Kalbimin Çarptığını Duyabildiğim 
Her Saniye Onu Düşünürken, 
Olmadığı Zamanlarda Hayaliyle Avunmaya Çalışıp, 
Bunu Bazen Başarıp Bazen de Başaramazken, 
Onu Görmekten Daha Güzel Olduğu İddia Edilen Bir Durumu Nasıl Kabullenebilirim ki? 
Onu Bu Kadar Çok Düşünürken, 
Ona Dair Her Şeyi Bu Kadar İçimde, 
Derinliklerimde Hissederken Görebilmek Bir Bilseniz Nasıl Bir Mutluluk Benim İçin... 
Bir Yüreğin Atabileceği Kadar Onu  İçin Atarken Yüreğin Yüreğini Eline Almak,
Sızısını Dindirmek Nasıl Bir Şeydir Bilir misiniz?
Yüreğini Eline Alıp, 
Onun Yokluğunu İzah Etmeye Çalışmak Umutsuz Sözlerle, 
Hüzünlü Şarkılarla Avutmaya Çalışmak Onu Nasıl Zordur Bilir misiniz? 
Sen Ne Dersen De 
Yüreğinin Seni Dinlememesi Nasıldır Peki Bilir misiniz?
Peki Ya Hırçın Bir Çocuk Gibi Sana Diremesi?
Anlattıklarını Anlamaması?
Anlamazlıklarla Dolu Dünyasında Gezinmesi?
Ya Sizin?
Gece Yarısına Yaklaşırken Saat Yokluğunu İliklerinizde Hissettiğiniz, 
Eksikliğinin Zehiri Damarlarınızda,
Bütün Bedeninizi Dolaşırken 
Bulduğunuz Birisi Var mı? 
Böyle Bir Yoklukla Geçirdiğiniz Saatler Birbirine Eklenip Uzarken, 
Acının İçinizde Sürekli Daha Derinlere Ulaştığını Duyar mısınız? 
Hep Aradığınız, 
Her An Yanı Başınızda Olmasını Düşündüğünüz? 
Varlığıyla Bulutlarda Gezerken, 
Sesiyle Şenlenen Gönülden Yayılan Aks-i Sedanın Kulaklarınızı Çınlattığı?
Sustuğunda, 
Konuşmadığında Gönlünüzün Yaşam Kaynağının Kuruduğu?
Gece Boyu Defalarca Kokusunun Sarhoşluğuna Uyanıp, 
Ellerinizde Kalan Kokusunu Duyumsayarak,
Geçmeyen, 
Tükenmeyen Saatlerin Sabırsızlığıyla Sabaha Ulaştınız mı?
Yokluğun Ateşiyle Büyüyüp Yayılan Bir Yangın Oldunuz mu?
Özlem İşte Bu...
Bu Yakıp Kavuran Bir Duygu... 
Yani Hayatın Ta Kendisi...
                     _______________________________

Onun Bana En Güzel Armağanın Ne Oldu Biliyor musunuz?
Sabrı Öğrendim...
Umut Etmeyi...
Aşkın Sadece O Yanımda İken Olmadığını...
Her Geçen Gün Dünden Daha Fazla Sevebilmeyi... 
Ve Bir Daha Asla Onun Gibi Kimseyi Sevemeyeceğimi...
Biliyor musunuz?
Hep Beni Böyle Söyletir Oldu... 
Kendi Kendime Konuşuyorum,
Yazıyorum...
Bazı Geceler Çok Nadir de Olsa Uyuyabiliyorum...
Ama Dedim Ya Çok Nadir... 
Genellikle Onunla Dolu Siyah Beyaz Rüyalar Görüyorum... 
Ellerini Uzatıyor Bana... 
Gözlerime Sevda Dolu Bakıyor Rüyamda... 
İşte O An Uyanıyorum, 
Anlıyorum ki Rüya... 
O Bunların Hiç Birini Bilmiyor...
Canımı Çok Acıtmış Olsa da Vazgeçemiyor Gönlüm Ou Sevmekten... 
Yeterince Kızamıyorum Ona Gönlüm Yardımcı Olmayınca...
Sanırım Aşk Ne Kadar Fazla İse Kırılganlıklar da O Boyutta Büyük Oluyor... 
Hayaller Ulaşılmaz Olunca Hayal Kırıklıklarının Artması Gibi...
Ama Bilirsiniz ki Büyük Aşklardan Kolay Kurtulamıyor İnsan...
Ben de Ondan Kurtaramıyorum Kendimi... 
Ondan Kaçtıkça Bir Yanım Onda Kalıyor.. 
Bir Yanım Var ki Asla Vazgeçemiyor...
Onu Düşünmek Götürüyor Beni Enginlere... 
Hissederken Onu Yüreğim, 
Bedenimi Bir Telaş Alıp Götürürüyor...
Ruhumun Bu Kadar Karışması, 
Onu Çok İstememden mi?
Onu Düşünürken Bile Böyle Heyecanlanırken, 
Ona Dokunurken, 
Sarılırken, 
Belki de Öperken, 
Hangi Ritmde Konuşturabilirim Kalbimi?
Ve Bir Tek Onu Düşünürken Gerçekten Yaşıyor, 
Bir Tek Onun Hayalinle Kendimi Yine,
Yeni,
Yeniden Var Edebiliyorum...
Bambaşka Bir Ten, 
Bambaşka Bir Kadın Oluyorum...
Şimdi Diyorum ki; Keşke Ona Gidebilsem,
Ve Hiç Konuşmasam... 
O Duysa Yine de Beni... 
Ben Hiçbir Şey Söylemesem, 
Onu Çok Sevdiğimi Bile, 
Ama O Bunu Haykırdığımı Duysa…
Kollarının Arasında Olmayı İstediğimi, 
Bunun İçin Yanıp Tutuştuğumu Hiç Anmasam, 
Ama O Yine de Bunu Çok Özlediğimi Bilse…
Bir Kez Bile Kokusunu Çok Özlediğimi Söylemesem,
Kokusunu Her An Hissettiğimden Hiç Söz Etmesem,
Ama Sürekli Bunu Söylüyormuşum Gibi O Bilse...
Yazdığım Şiirleri Okusam Ona Hiç Sesim Çıkmadan, 
O Gözlerimin İçine Baksa Sadece Ben Okurken... 
Dinlese Beni… 
Duysa, 
Anlasa…
Ben Konuşmasam, 
O İçimden Geçen Her Şeyi Duysa…