Özlem İşte Bu, Yani Hayatın Ta Kendisi...

Onu Özlemek...! 
Tutkulu,
Hüzünlü Bekleyişlerimin Ruhumda ki Gizemli Dansı...
Nefes Alışlarımda İçimden Bir Şeyler Götüren, 
Bir Şeylerin Eksildiğini Hissettiren, 
Benliğimde Kimi Zaman Derin İzler Bırakan, 
Kimi Zaman Onulmaz Yaralar Açan, 
Hiç Beklemediğim Anda Karşıma Çıkıp Beni Şaşırtan, 
Ama Asla Unutamadığım Hasret Damlacıkları...

Özlemek Nedir Bilir misiniz?
Ya Boşlukta Beklemeyi?
Özlemek, Bir Daha Hiç Göremeyecek Olduğunu Bilmek,
Aşık Olduğunun Bakmaktan Soldurduğun Fotoğrafı... 
Sonra Sararmasını Beklemek O Sayfanın... 
Yasaklı Pembe Umutlara Sayfa Açmak Yazısız Sayfalarda...
Defalarca Ona Aşık Olmak Özlemek,
Ve Her Aşık Olduğumda Aramakmış Gerçeği… 
Ağlayamadan Gülmek Ne Demek?
Yalnızlık Ne Demek?
Ben Kimim? 
Bu İnsanlar Kim? Sorularını Sorarak Geçirmek Günleri...

Özlem İçeren Yazılarım Vardı Daha Önce Bu Sayfalarda Yayınlanan... 
Özlemin Bana Yaşattıklarını Yazmıştım Uzun Uzun... 
Tekrara Düşmek Gibi Belki Ama Bugün de Yazmak İstediklerim Özleme Dair...
Belki Benzer Cümleleri Kullanacağım, 
Hatta Belki de Aynı Cümlelerle İfade Edeceğim. 
Ama Ne Olursa Olsun Bugün Anlatmak İstediğim Bu...

Aslında İçim Bu Kadar Özlem Dolu İken Kelimelerim Sınırlanıyor...
Sayısı Azalıyor, 
Bir Kelimeye Yüklenmeye Çalıştığım Anlamların 
Aslında Ne Kadar Büyük Olduğunu Görüp 
Kelimelerin Hallerine Acıyorum... 
Yapamazlar,
Yazık Diyorum... 
Böyle Vakitlerde Özlemini Biraz Olsun Azaltmak İçin Sevdiğimin Sesine Yaslanmak İstiyorum...
Onun Dingin Nefesine...
Gülüşüne, 
Bakışına, 
Konuşurken Dudak Hareketlerine... 
Aslında Ona Dair Ne Kadar Ayrıntı Varsa, 
Onların Hepsini Teker Teker Hayalimde Canlandırıp, 
O Hayali Kendime Doğru Yürütmek, 
Kollarına Atılmak, 
Hayalde Bile Olsa Ona Sımsıkı Sarılmak İstiyorum...

Yüreğimde Olan Biteni, "Özlemek" Diye Adlandırdığım Duyguları Ne, Nasıl Anlatır?
İçimde Yaşananlar, "Özlemek" Kelimesinden Oluşan Bir İfade İle Nasıl Tarif Edilebilir? 
Ya da Nefes Aldıkça Burnumdan Damarlarıma Yayılan 
Ve İçimde Fırtınalar Koparan Kokuyu Hangi Harf Bileşimi İfade Edebilir?
İçinde Fırtınalar Neden Kopar İnsanın? 
Kendi Denizindeki Dalgalar Neden Yüzüne Yüzüne Vurur? 
İçine Sevdiğinin Kokusunu Doldurmak İsterken Avucunu Koklamak Değil de Nedir Bu Hal? 
Sevdiğinin Gözlerini, 
Ellerini, 
Avucuna Sinmiş Kokusunda Aramak Kahreder İnsanı... 
Bir Yumruk Düğümlenir Boğazına, 
Kocaman Bir Yumruk... 
Yutmak İstersin, Yutamazsın... 
Çıkmaz da,
Çıkmaz ki Rahatlayasın...

Hayat İşte...!
Çok Şey Oldu Onsuz Geçen Yıllarda...
Bahar Geldi Mesela, 
Hatta Yaz Bile Geldi Ama Benim Hayatımın Bir Yanı Hep Kışta Takılı Kaldı...
Çiçek Açan Dallar Meyveye Durdu 
Ama Benim Hayatımın Dallarında Tek Bir Çiçek Bile Açamadı... 
Zamanın İlaç Olduğundan Söz Edilir,
Doğrudur da Belki Bu
Ama Bir Çok Durumda Bir Törpü Gibi Davranıyor Zaman... 
Törpülüyor, 
Törpülüyor…
Törpüden Çıkan Tozları Bir Rüzgar Savuruyor Sağa Sola... 
Her Şeye Gücü Yetmiyor Zamanın, 
Bir Tek Şeyi Değiştiremiyor,
İçte, 
Yüreğin Derinliklerinde Hissedilen Aşka Gücü Yetmiyor... 

Sevmek,
Sevdiğini Gözünden Bile Sakınmak… 
Görmekten, 
Ellerini Tutmaktan, 
Ona Sarılmaktan Daha Güzel Bir Şeyden Nasıl Söz Edebilirim ki Ben?
Kalbimin Çarptığını Duyabildiğim 
Her Saniye Onu Düşünürken, 
Olmadığı Zamanlarda Hayaliyle Avunmaya Çalışıp, 
Bunu Bazen Başarıp Bazen de Başaramazken, 
Onu Görmekten Daha Güzel Olduğu İddia Edilen Bir Durumu Nasıl Kabullenebilirim ki? 
Onu Bu Kadar Çok Düşünürken, 
Ona Dair Her Şeyi Bu Kadar İçimde, 
Derinliklerimde Hissederken Görebilmek Bir Bilseniz Nasıl Bir Mutluluk Benim İçin... 
Bir Yüreğin Atabileceği Kadar Onu  İçin Atarken Yüreğin Yüreğini Eline Almak,
Sızısını Dindirmek Nasıl Bir Şeydir Bilir misiniz?
Yüreğini Eline Alıp, 
Onun Yokluğunu İzah Etmeye Çalışmak Umutsuz Sözlerle, 
Hüzünlü Şarkılarla Avutmaya Çalışmak Onu Nasıl Zordur Bilir misiniz? 
Sen Ne Dersen De 
Yüreğinin Seni Dinlememesi Nasıldır Peki Bilir misiniz?
Peki Ya Hırçın Bir Çocuk Gibi Sana Diremesi?
Anlattıklarını Anlamaması?
Anlamazlıklarla Dolu Dünyasında Gezinmesi?
Ya Sizin?
Gece Yarısına Yaklaşırken Saat Yokluğunu İliklerinizde Hissettiğiniz, 
Eksikliğinin Zehiri Damarlarınızda,
Bütün Bedeninizi Dolaşırken 
Bulduğunuz Birisi Var mı? 
Böyle Bir Yoklukla Geçirdiğiniz Saatler Birbirine Eklenip Uzarken, 
Acının İçinizde Sürekli Daha Derinlere Ulaştığını Duyar mısınız? 
Hep Aradığınız, 
Her An Yanı Başınızda Olmasını Düşündüğünüz? 
Varlığıyla Bulutlarda Gezerken, 
Sesiyle Şenlenen Gönülden Yayılan Aks-i Sedanın Kulaklarınızı Çınlattığı?
Sustuğunda, 
Konuşmadığında Gönlünüzün Yaşam Kaynağının Kuruduğu?
Gece Boyu Defalarca Kokusunun Sarhoşluğuna Uyanıp, 
Ellerinizde Kalan Kokusunu Duyumsayarak,
Geçmeyen, 
Tükenmeyen Saatlerin Sabırsızlığıyla Sabaha Ulaştınız mı?
Yokluğun Ateşiyle Büyüyüp Yayılan Bir Yangın Oldunuz mu?
Özlem İşte Bu...
Bu Yakıp Kavuran Bir Duygu... 
Yani Hayatın Ta Kendisi...
                     _______________________________

Onun Bana En Güzel Armağanın Ne Oldu Biliyor musunuz?
Sabrı Öğrendim...
Umut Etmeyi...
Aşkın Sadece O Yanımda İken Olmadığını...
Her Geçen Gün Dünden Daha Fazla Sevebilmeyi... 
Ve Bir Daha Asla Onun Gibi Kimseyi Sevemeyeceğimi...
Biliyor musunuz?
Hep Beni Böyle Söyletir Oldu... 
Kendi Kendime Konuşuyorum,
Yazıyorum...
Bazı Geceler Çok Nadir de Olsa Uyuyabiliyorum...
Ama Dedim Ya Çok Nadir... 
Genellikle Onunla Dolu Siyah Beyaz Rüyalar Görüyorum... 
Ellerini Uzatıyor Bana... 
Gözlerime Sevda Dolu Bakıyor Rüyamda... 
İşte O An Uyanıyorum, 
Anlıyorum ki Rüya... 
O Bunların Hiç Birini Bilmiyor...
Canımı Çok Acıtmış Olsa da Vazgeçemiyor Gönlüm Ou Sevmekten... 
Yeterince Kızamıyorum Ona Gönlüm Yardımcı Olmayınca...
Sanırım Aşk Ne Kadar Fazla İse Kırılganlıklar da O Boyutta Büyük Oluyor... 
Hayaller Ulaşılmaz Olunca Hayal Kırıklıklarının Artması Gibi...
Ama Bilirsiniz ki Büyük Aşklardan Kolay Kurtulamıyor İnsan...
Ben de Ondan Kurtaramıyorum Kendimi... 
Ondan Kaçtıkça Bir Yanım Onda Kalıyor.. 
Bir Yanım Var ki Asla Vazgeçemiyor...
Onu Düşünmek Götürüyor Beni Enginlere... 
Hissederken Onu Yüreğim, 
Bedenimi Bir Telaş Alıp Götürürüyor...
Ruhumun Bu Kadar Karışması, 
Onu Çok İstememden mi?
Onu Düşünürken Bile Böyle Heyecanlanırken, 
Ona Dokunurken, 
Sarılırken, 
Belki de Öperken, 
Hangi Ritmde Konuşturabilirim Kalbimi?
Ve Bir Tek Onu Düşünürken Gerçekten Yaşıyor, 
Bir Tek Onun Hayalinle Kendimi Yine,
Yeni,
Yeniden Var Edebiliyorum...
Bambaşka Bir Ten, 
Bambaşka Bir Kadın Oluyorum...
Şimdi Diyorum ki; Keşke Ona Gidebilsem,
Ve Hiç Konuşmasam... 
O Duysa Yine de Beni... 
Ben Hiçbir Şey Söylemesem, 
Onu Çok Sevdiğimi Bile, 
Ama O Bunu Haykırdığımı Duysa…
Kollarının Arasında Olmayı İstediğimi, 
Bunun İçin Yanıp Tutuştuğumu Hiç Anmasam, 
Ama O Yine de Bunu Çok Özlediğimi Bilse…
Bir Kez Bile Kokusunu Çok Özlediğimi Söylemesem,
Kokusunu Her An Hissettiğimden Hiç Söz Etmesem,
Ama Sürekli Bunu Söylüyormuşum Gibi O Bilse...
Yazdığım Şiirleri Okusam Ona Hiç Sesim Çıkmadan, 
O Gözlerimin İçine Baksa Sadece Ben Okurken... 
Dinlese Beni… 
Duysa, 
Anlasa…
Ben Konuşmasam, 
O İçimden Geçen Her Şeyi Duysa…