Eğer Bir Gün Tekrar Merhaba Dersem Bloğuma...

 İnsanın Duygularını Anlatamadığı Anlar Olur Ya? 
"Kendini Bulman İçin Kaybetmen Gerek" Derler Ya Hani? 
Cam Kırığına Benzeyen Can Kırıklarını Toparlamak Çok Zor, 
Anılmayacak Anılarla Dolu Bir Hayatı Yazmak İse Her Şeyden Zor...!  
Ki, 
Benim Yaşamım Boş Bir Çerçeveye Benzer... 
Ve Ben O Boşluğu Dolduracak Birini Bulamam... 
Bazen Ölür Ölür Durur, 
Yine, 
Yeni, 
Yeniden Dirilemem... 
Bazen Biter Cümlelerim, 
Ne Bir Satır, 
Ne de Bir Söz Kalır Dilimde, 
Tek Bir Harf Yazıp, 
Tek Kelam Konuşamam... 
Ruhuma Ninniler Söylesem de, 
Uyutmayı Başaramam... 
Ne Zaman Bir Hayali Düşlesem, 
Gözyaşlarım Düşer Dudaklarımın Kıvrımlarımdan... 
Sessiz Sedasız Kopan Fırtınalar, 
İntihar Eden Hayaller, 
Ve Taşınması Zor Can Kırıklarıyla Ortada Kalakalırım... 
Bazen Kabına Sığmayan Bir Ruh Taşırım... 
Duymadığım, 
Yaşamadığım Acımsı Bir Tat Olur Dudaklarımda... 
İşte O Zaman Yeri Yurdu Belirsiz Düşüşlerde Kendimi  Bulurum... 
Yüreğimde En Büyük Pay Sahibi Olanlara, 
Vazgeçemeyeceklerime, 
Sözcükleri İnce Eleyip Sık Dokuyarak Kendimi Anlatmak İsterim, 
Ama Anlatamam... 
İşte O Zaman Bir Yağmur Damlası Gibi Kaybolmak, 
Bir Yıldız Gibi  Sonsuzluğa Kayıp Gitmek İsterim... 
Ama Ne Yağmur Damlası Gibi Kaybolabilirim, 
Ne de Bir Yıldız Gibi Sonsuzluğa Kayıp Gidebilirim... 

Karanlık Gecelerde; Yalnızlığı Yaşayıp, 
Sevmek Nedir, 
En Çok Ne Kadar Sevilir Düşünmeden... 
Severken Gökyüzünden Yıldız Koparmadan... 
İçmeden Sarhoşluğunu Yaşamadan... 
Suskunluğa Mahküm Edilerek, 
Cümlelere Sığınarak Yaşamadan... 
Acıyan, 
Kanayan Yanlarına, Kaybedecek Bir Şey Kalmamış Gibi Sarılmadan...
Masumca Beslediğin Hasret Kokulu Umutlarınla Vedalaşmadan... 
Anlatamadığın Duyguların Yası Bakışlarına Vurmadan... 
Dünden Kalma Hayallerle Anılara Sokulmadan... 
Sevdiğini Yazarken Yüreğin Fayları Kırılmadan... 
Aşkı Gözyaşlarınla Islatıp, 
Duygularınla Süzerek, 
Yüreğine Damıtarak, 
Aşk Gibi Rengarenk Açmadan... 
Sevda Gibi Buram Buram Kokmadan... 
Hasret Gibi Duman Duman Tütmeden... 
Özlem Gibi Hece Hece Dökülmeden... 
Dalga Dalga Depremler Vururken Düşüncelerini, 
Karşındaki Tuvali Rengarenk Hayallerle Süslemeden...
Kördüğüm Duygularını, 
Sır Olmaya Mahkum Hislerini Zamanın Kulağına Fısıldamadan; 
Beni Tanıyamazsın Sen...!
Göremezsin Ruhumun Derin Köşelerini...
Hissedemezsin Ateşlerde Demlenmiş Duygularımı...

Yine Anlatamadım Değil mi Anlatmak İstediklerimi?
Ben Kendime Bile Anlatamamışken Kendimi, 
Sana Nasıl Anlatayım...
Sorma Bana Nedenini, 
Bende Bilmiyorum... 
Bu Tükeniş Hiç Bitmeyecek,
Besbelli...!

Eğer Bir Gün Tekrar Merhaba Dersem Bloğuma, 
Yüreğimden Yüreğine Köprüler Kurar;
"Aşk, 
Sevda,
Hasret,
Yokluk, 
Sonsuzluk, 
Hala Varsın Bende,
Hala İçimdesin, 
Yüreğimin En Derinlerinde Varlığın... 
Unutamamışım Seni...
Ey Aşk...! 
Ben Geldim" Derim...

Yürek Kalemimin Son Yolculuğu...!

Hayatın Bir Başlangıcı, 
Soluklandığın Bir Kaç Durağı, 
Bir de Sonu Var...! 
Bir de Hayaller Vardır, 
Bir de Gerçekler... 

Nasıl Başlamıştı Bu Masal? 
Şu An Kaç Yaşında? 
Boş Ver...! 
Artık Gecelerin, 
Gündüzlerin, 
Saatlerin, 
Hatta Hayallerin, 
Düşlerin, 
Anların Bile Uzağındayım...! 
Umutlarım Her Gün Biraz Daha Yoruldu, 
Yorgun Düştü Gönül Kalemim... 
Parmaklarımın Ucundaki Azgın Dalgaların, 
Sürekli Seni Sayıklayan Satırlarımın Sonuna Geldim...! 
Hayır Hayır...! 
Ağlamıyorum... 
Yarınları Düşünemeyecek Kadar Yorgunum...! 
Senden Gitmek Zorundaydım, 
Gidiyorum...! 

Umut Aramıyorum Artık Beni Saracak, 
Sadece Bir Kuytu İstiyorum, 
Köşesinde Sessizce Kaybolacak...! 
Yaşamıma Anlam Yükleyen Şiirler, 
Sizi Kaybetmek Zor Olacak...! 

Düşleri, 
Umutları Bir Araya Toparlayıp, 
Arkama Bakmadan, 
Uzaklaşmak Zamanı Tüm Hayallerden...!

Furuğ Ferruhzad Ne Demiş? 

"Benim payıma düşen, terk edilmiş merdivenlerden inmektir"

Sen Beni Dokunuşumdan Tanırsın...!

 Günün; Her Saatinde... 
Tüm Gölgelerinde Sen, 
İnleyişlerinde, 
Suskunluklarında Ben Varım... 
Ben Seni Nefesinden, 

Sen Beni Hasretimden Tanırsın... 
Bilirim, 

En İyi Sen Bilirsin Derinlerimi... 
Sonsuz Hasretlerimi... 
Masamda Sana Yazılmış Binlerce Şiiri... 
Ruhuma Gizlediğim Gizi... 
Ve İyi Bilirim; 
Ben Seni Kokundan, 

Sen Beni Dokunuşumdan Tanırsın...!

Nehir Gibi Akan Duygular, 

Dudakların Kıvrımlarında Saklanmıyor...! 

Ki, 

Ben Sırılsıklam Olurcasına, 

İlk Senle Tutuldum Aşk Yağmuruna, 

Cemre Gibi Düştün Gecikmiş Baharıma... 

Bu Yüzden Ulaşılmaz...!  

Aşılmaz...!  

Kavuşulmazdın...!

Sonsuz Kere İstediğim... 

Mısra Mısra Sesini Özlediğim... 

Ben Seni Kendime Özel, 

Gözleri Gülen, 

Arzulu Bir Aşkla Sevdim... 

Gülüşlerini Sardım Buz Tutmuş Ümitlerime... 

Kalemler Tükettim; 

Umutla, 

Sevgiyle, 

Özlemle, 

Tükenmeyen Hasretle... 

Umutla Gezindikçe Senli Mısralarda, 

İçimdeki Hıçkırıklarda Seni Aradım...! 

Seni Hala Seviyorken,

Seni Sevmeye Hasretken; 

"Sevmiştim Seni" Demeyeceğim...! 

Çünkü Düşmeni İstemiyorum, 

Dudağımın Ucundaki Sevgi Sözcüklerinden... 

Hoş Geldin...!

 Gölgen Uzaktan, 
Gülümseyerek Dokunuyor Ellerime... 
Derin Bir Unutuşa, 
Yok Sayışa Terke Emiyor Sevdamı... 
Ve Yine Akşam Oluyor... 
Birazdan Tepenin Ardından Ay Doğacak... 
Denizin Üzerinde Yakamozlar Oynaşırken, 
Sımsıcak Yüreğin Gülümseyecek, 
Sesin, 
Sözün, 
Suretin Birleşecek,
Tenimde Sıcaklığın, 
Nefesimde Soluğun Olacak... 
Hoş Geldin...! 

Niyet...!

 Özlemeyi Özleyen Yanım; 
Hasretle Vuslat Arası Yokluğunu, 
Canımın Sıcağına Yatırıyor... 
Niyet Ettikçe Sesine, 
Nefesine, 
Ruhum Ruhunun Gölgesine Düşüyor...! 

Yazdıkça Seni Yüreğimin Gözbebeklerine

 Gecikmiş Düşlerimi, 
Geleceğe Kurulu Hayallerimle Harmanlayan, 
Dudakları Ömrüme Mühür, 
Gülüşü Çölleşen Yanlarıma Rahmet Olan Sevgili...! 
Seni Mısra Mısra Şiirlere Yazmak, 
Kilometrelerce Uzağında Sana Esir Kalmak Demek...! 

An Gibi, 
Nefes Gibi Yazdıkça Seni Yüreğimin Gözbebeklerine, 
Tenim Şahitlik Ediyor Sana Olan Düşkünlüğüme...! 

Sınır Tanımayan Bir Sevgi...

 Belki Bir Mevsimin Bitiminde, 
Birlikte Adımlarız Şehrinin Sokaklarını... 
Bir Fincan Kahve Kokusunda, 
Düşüncelerimiz Bitimsiz Hayallere Yol Alır... 
Ömrümüzün Hiçbir Mevsiminde Özlem Olmaz, 
Hasretlerimiz  Sönmeyen Ateşlerde Körüklenmez... 
Heyecanlarımız Tükenmez, 
Renklerimiz Silinmez Ömrümüzden... 
Gece Mavisi Düşlerimiz Huzurun Rengi, 
Gül Pembesi Geleceğimiz Mutluluğun Sesi Olur... 
Gökkuşağının Yedi Renginde, 
Gün Batımının Ahenginde,
Sen, 
Ben, 
El Ele, 
Yeni Gün Doğumlarına Doğarız... 
Tarifsiz, 
Sınır Tanımayan Bir Sevgiyle,
Bir Yastıkta Yaşlanırız...

Seni Sevmek Diyorum...!

Sen, Düşlerimdeki Sevinç... 
Hayallerimdeki Mutluluk... 
İçimi Titreten Bağımlılık... 
Renksiz Rüyalarıma Renksin... 

Sen, Nabzımın Aşka Atışı... 
Ruhumu Kışlardan Arınışı, 
Benliğimin Baharlar Giyinişisin... 

Sen, Gecenin İçindeki Sarhoşluğumsun... 
Usulca Düşlerime Süzülen Özlem, 
Yüreğime Hece Hece Kazınan Sevdamın Masalısın... 

Bazen Bir Tınısın... 
Bazen Gün Batımı... 
Bazen Deniz... 
Bazen Yağmur... 
Bazen Çölsün... 
Bazen İse Dizelerine Prangalar Vurduğun,  
Mısraları Bitmeyen Şiirimsin... 

Sen Bedenimde Bin Bir Duygusun... 
Ruhuma Gurur, 
Kalbime Onursun... 

Seni Sevmek Aşka Ölesiye Direnebilmek, 
Şah Damarımdaki Varlığını Delicesine Hissetmektir...
Hasrete Razı, 
Vuslatı Düşünmeden Ümitsizce Sevmektir...

Seni Sevmek Hasret... 
Seni Sevmek Özlem... 
Seni Sevmek Aşk...
Seni Sevmek Umut... 
Hayal... 
Rüya... 
Arzu... 
İstek... 
Heves... 
Neşe... 
Sevinç... 
Mutluluk... 
Dua... 
Dilek... 
Ellerimi Isıtan,
İçimi Titreten,
Bir Sevda Masalı Demektir...

Ahhh...! 
Seni Sevmek Diyorum,
Seni Sevmek Her Şeye Değer Diyorum...!

Yüreğim Sana Adanmış Sevda Delisi...

 Kokusuna Muhtaç Olduğum... 
Doyamayarak Hayalini Kollarımla Sarıp, 
Göğsüme Bastırdığım... 
Gönlüme Sayfa Sayfa Yazdığım... 
Ruhuma Görünmez Kelepçe Takan... 
Adını Anınca Dudaklarımı Titreten... 
Sarıldığımda Geçmişini Unutturan... 
Ayrıldığımda Ağlatan... 
Yokluğunda Yas Tutturan Adam; 
Yüreğim Sana Adanmış Sevda Delisi... 
Dinle Her Geceden Sabaha Sana Doğan Hasretimi... 
Gör Özleminle Dolan Gözlerimi... 
Dök Yüreğini Yüreğime... 
Sensiz Sefilleşen Hayallerime... 
Kederli Gözlerime Huzur Ol... 
Nemli Gözlerime, 
Ümitsiz Yüreğime Aşk Tadında Masal Ol...
Ki, Sol Yanında Can Bulayım... 
Vazgeçerek Gitmekten, 

Hep Sende Kalayım...

Sana Tutunabilmek,  

Aşkın Olabilmek,

Her Yeni Güne Sende Doğabilmek İçin, 

Zamanı Durdurdum... 

Kalbimi Ellerine Bıraktım... 

Umutsuz Yarınlar Peşime Düşmeden,

İçimdeki Sevdam Çürümeden, 

En Masum Duygularımı Yitirmeden, 

Beklentilerim Karamsarlığımda Küflenmeden, 

Gelmeni Bekliyorum... 

Çünkü; 

Yaşanmamış Bir Aşkı Bana Yaşatabildiğin, 

Duygularımda Var Olabildiğin,  

Senli Hayaller Kurdurarak, 

Aşkın Varlığına Beni İnandırdığın İçin,

Günümde,

Gecemde Tek Seni Hissediyorum...!

Hazanda Saklı Kalmış Bahar Gibi Seni Seviyorum...

Hatırlanmaya Değen İnsanlar Unutulmaz...

Kokusunu Bildiği Birini Nasıl Unutabilir İnsan?

Hislerindeki Ağrılı Özlemini...

Sarıldığı Kollarını...

Göğsüne Yaslandığında Duyumsadığı Kokusunu...

Bakışlarında Eridiği Gözlerini...

Dokunduğu Tenini...

Nefesini Nefesiyle Buluşturan Dudaklarını...

Nefes Diye İçine Çektiği Sesini...

Sevilmeye, 
Unutulmamaya, 
Hatırlanmaya Değen İnsanlar Unutulmaz...! 
Anıları Sonsuz Sefere Çıkan Bir Gemiye Yükleyip, 
Kaybolup Gitmesine İzin Verilmez...! 
Onlar Çiçek Açan Ağacın Dallarına Benzerler... 
Bahar Aylarında Çiseleyen Yağmur Gibidirler... 
Saçlarındaki Aklar Kadar Sana Yakındırlar... 
Onların Ruhları Ölümsüz, 
Bıraktığı Hatıralar Doyumsuzdur... 
İstense de Ömründen Silinemezler... 
İçinin Yangınında Sessiz Sessiz Tüterler... 

Hayat Dersini Verir, Sen Olmayı Sana Öğretir...!

 Bilmeli İnsan; Ruhunun Sancısı da... 
Sevginin Sıcağında... 
Sözlerinin Alevinde Yaşamayı... 
Uyumayan Düşünceleri... 
Gözünü Yummayan Özlemi... 
Yüreğin Ağrılı Kederini...! 
Gitmelerin Derinliğini... 
Hoyratça Uçuşan Hayalleri... 
İçine İşlemiş Yangınların İslerini Bilmeli...! 

Bilmeli İnsan; Geçmiş İle Gelecek Arasında, 
Yol Kaybettiren Saatleri...! 
İmkansızlıktaki Ümidi... 
Ruhun Damağında Acı Tat Bırakan Hasreti... 
Yokluğunun Ateşinde Demlenmeyi... 
İçini Dolduran Aitsizliğin Burukluğunda, 
Yokluğunun Sızısında,  
Tutkun Olduğu Sesinin Yankılarında, 
Derin İç Çekişler Biriktirmeyi... 
Sözcüklerin Islaklığında, 
Kirpiklerinde Suskunluk Büyütmeyi...!   

Alışmalı İnsan Renksiz Düşlere... 
Rüyasız Uykulara... 
Umutlarla Değil, 
Tükenmişlikle Avunmaya... 
Zirvelere Tırmanırken Arzuları; 
Beyninde, 
Yüreğinde Sevip Yaşatmaya...! 
Alışmalı İşte İnsan Her Şeye... 
Yoksa...!
Düz Yolların Eğrildiğinde...! 
Gözlerdeki Karanlığı Umutlar Silemediğinde...!
Hüsranı Gülüşlerinin Altına Gizlediğinde; 
Sana Gelmeyene Gitmemeyi...
Senin Olmayanı İstememeyi... 
Sevgine Sınır Çizmeyi... 
Hayalle Gerçeği Birbirine Karıştırmamayı; 
Zamana, Mekana...
Kaşına, Gözüne... 
Sağına, Soluna...  
Dününe, Yarınına... 
Evveline, Ahirine Bakmadan; 
Saçlarını Ağarta Ağarta...
Gözlerini Doldura Doldura... 
Benzini Soldura Soldura... 
Kolunu Kanadını Kıra Kıra... 
Hayat Dersini Verir,
Sen Olmayı Sana Öğretir...!!!

Sesinin Kokusunu Özledim, Aklımdasın...

 Sen; 
Dudaklarıma Aşk Sözcüğü, 
Yüzüme Sahte Olmayan Gülümseyiş, 
Rüyalarıma Renk Cümbüşüsün... 
Her Şey Dudaklarının Tadında, 
Aldığım Her Nefes Sen Kokuyor, 
Özlemin Hasreti Taşıyor Kirpiklerime... 
Sesinin Kokusu Yayıldıkça Benliğime, 
Kanımı Alevlendiriyor, 
Tüm Hücrelerimi Yakıyor... 
Ben Sana, 
Duygularına, 
Hislerine, 
Bakışlarına Aşığım... 
Ben Seni Özlemeyi, 
Seni Koklamayı Seviyorum... 
Ömrümün Her Salisesinde, 
Saniyesinde, 
Dakikasında, 
Saatinde, 
Gününde, 
Kısacası Bütününde Seni Senle Yaşıyorum... 
Seni, 
Sadece Seni Hayallerime, 
Düşlerime Yakın Hissediyorum...
Acılar, 
Yalnızlıklar, 
Uzaklıklar
Ayrılıklar Alamaz Sevdamı Yüreğimden... 
Seni Yaşamayı, 
Hissetmeyi,
Özlemeyi,
Düşünmeyi, 
Hissetmeyi Seviyorum... 
Seni Sevmeyi,
Aşık Olmayı,
Her Şeyden Daha Çok Seviyorum... 
Ki Sevdam Umuttan Yapılmış
Sevgiyle Donatılmış,
Hoşgörüyle Süslenmiş... 
Delice, 
Pervasızca, 
Kokunu, 
Bakışını, 
Gülüşünü, 
Sesinin Kokusunu Özledim...
Aklımdasın...

____________________________

Dün Gibi, 

Diğer Dünler Gibi; 

Gülmelerin, 

Öpmelerin, 

Sarılmaların, 

Konuşmaların, 

Yürümelerin, 

Heyecanların; 

Aşk Gibi, 

Ölüm Gibi,

Ayrılık Gibi, 

Sevda Gibi Aklımda... 

Yolumdan Döndürmeye Çalışma Beni...!

Hiç Sevmemiş Gibi, 

Yine,

Yeni,

Yeniden Kendime Sarılmayacağım...!

Bıkmadan, 

Usanmadan Dönüp Durursam da Gönlünün Ekseninde,

Dinlemeyeceğim Yasakları...!  

Öpüşün Karşılar, 

Sıcaklığın Sarar Diye, 

Aşkına Soluksuz Yol Alacağım... 

Unutursam 

Aklımı Hüzünlü Güz Yaprakları Saracak, 

Unutursan Ellerime Zamansız Can Kırıkları Batacak...

Unutmadım,

Unutmayacağım Seni... 

Dilerim Sende Unutmazsın Beni....

Her Nefesimle Seninim...

Yanımda Değil, 
Ama İçimdesin... 
Uzağımda, 
Ama Yakınımdasın... 
Tenimde Değil, 
Ama Özümdesin... 
Benim Değilsin, 
Ama Bana Dahilsin... 
Seninle Değilim, 
Ama Her Nefesimle Seninim... 
Bana Hiç Gelmiyorsun, 
Ama Susarak Çok Şey Söylüyorsun... 

Kül Ateşten Korkmaz Hiç...!

Bazen İçini Dökmek İstiyor İnsan... 

Umut Olmak, 

Umut Kokmak İstiyor... 

Bazen Yaramaz Bir Çocuk Olmak İstiyor İnsan... 

Aradığı Neydi, 

Kimdi? Diye Sorgulamadan, 

Kendine Saklanmak İstiyor... 

Bazen Unutmak İstiyor İnsan... 

Ruhuna Bağlanan İpleri Çözmek, 

Unutulmayan Günlere Dönmek İstiyor... 

Bazen Kendinle Baş Başa Kalmak İstiyor İnsan... 

Fukaraca Hayatını Sorgulamak, 

Geri Kalan Ömrünü Hesaplamak İstiyor... 

Yoruluyor Bazen İnsan... 

Ardına Bakmadan Gitmek, 

Tükenip, 

Yok Olmak İstiyor... 

Her Zaman Ölmek İstemiyor Ya İnsan...! 

Bazen de Yaşamak İstiyor... 

Bitmek Tükenmek Bilmeyen Derinliklerde, 

İçindeki Yangınla, 

Yüreğindeki Sevgiyle, 

Hayaller Kurarak, 

Gözleri Açık Düşler Görmek İstiyor... 

Bazen Sevda Prangalarının Esiri Olmak İstiyor İnsan...

Kızıl Akşamlarda Özlemle Ona Akmak, 

Kokusuna Tutulmak, 

Ruhunun Çatlaklarından İçeri Sızmak İstiyor...

Bazen Arşa Çıkmak İstiyor İnsan... 

Aşkı Bulutlara Asarak, 

Kocaman Bir Çığlıkla,

İçi Dolu Dolu, 

"Seni Seviyorum" Diye Bağırmak İstiyor... 

İnsan Bazen Çok Şey İstiyor... 
Başkasından Yapamayacağı Şeyler Bekliyor... 
Olmadık Düşünceler Düşünce Akıl Bencilleşiyor... 
İçindeki Duygular Haddini Aşınca, 
O da Benim Gibi Sevsin Gibi Saçma Sapan Bir Düşünceye Kapılıyor... 

İnsan Bazen Hayatından Çıkanları Gereğinden Fazla Özleyip, 

Hak Ettiğinden Fazla Bekliyor... 

Özlenen, 

Beklenen Gelmeyince Aklının Çarmıhında Kendine Dolanarak, 

Çözülmesi İmkansız Kördüğüme Dönüşüyor... 

Sonra Hissediyor İnsan Bir Daha O Anları Yaşayamayacağını... 

Yüreği Gözlerinden Yaş Olana Dek, 

Mısralara Döküyor Yaşadıklarını... 

Tek Başına Taşımak İçin Hayatı, 

Alıp Başını Gitmek İstiyor... 

Artık Ne Güneş Eskisi Gibi İçini Isıtır, 

Ne Soğuklar Üşütür Bedenini,

Ne de Rüzgarlar Avutur Aşksız Geçmiş Ömrünü...

İçindeki Biriktirdiği Son Ümit Kırıntılarını Kuşlara Atarak,

Kendini Ayaz Gecelerin Koynuna Bırakır...

Aldırma Sen Kırık Dökük İsyanlarıma... 
Can Çekişen Umutlarımın Darmadağın Oluşuna... 
Bir Yanımın Ayazda, 
Diğer Yanımın Yangında Kalışına... 

Aldırma Sen Benim Ağrılarıma... 
Nasır Bağlamış Yüreğimin Yıkıntılarına... 
Durgun, 
Solgun Bakışlarıma... 
Dağılan Parçalarımı Toparlayamayışıma... 

Aldırma İşte, 
Dayanılmaz Aşk İle Ruhumun Kırbaçlanmasına... 

Aldırma... 
Gün Olur Benim de Mevsimsiz Kalmaz Şehrimin Sokakları... 
Gökkuşağına Uzanırken Renksiz Hayatım, 
Gözlerinde Tutsak Eder Sevgiyi... 

Aldırma... 
Gün Olur Benim de Ömrümün Sonbaharında, 
Baykuşlar Tünemez Dallarıma... 
Ruhumun Dağlarından Kalkar Karlar... 
Ilık Rüzgarlar Yüreğime Umutlar Eker... 
Güneş Aydınlatırken Kalbimi, 
Bahar Gelir Gözlerime... 
Ümitlerim Çiçek Açar... 
Sevda Sokağımda Bülbüller Öter... 

Aldırma... 
Aşk Büyüten Yürekler İyi Tanır Bu Acıyı... 
Sahiplenir Tükenmeye Yüz Tutmayan Sancıları... 

Aldırma... 
Sende Bilirsin; 
Kül Ateşten Korkmaz Hiç...! 

___________________________

Sevmediklerimi Sevmeyi, 

Sevdiklerimi Kaybetmeyi, 

Hiç Çabalamadan Ağlamayı, 

Sevmeyi, 

İhaneti, 

Bitmeyi, 

Ağlamanın Acizliğini

Üzerine Titrediğim Her Şeyi Kaybetmeyi, 

Sahipsiz Yaşamayı, 

İstemediğim Yalnızlığı, 

Hasretle Baş Başa Kalarak;

Umutsuzca Hayallerin Yıkılışını Seyretmeyi, 

Gözyaşları Gölünde Nefessiz Kalıp Boğulmayı, 

Uzun Yılların Yorgun Hancısı Olmayı, 

Kimsenin Geçmediği Sokaklarda Seni  Ararken

Gözlerine Uzaklardan Bakmayı  Öğrendim... 

Kimilerinin İsmine Bir Çizgi Atmayı, 

Hiçbir Hatırayı Acımadan Yakmayı da Öğrendim... 

Artık Duyduğum Ses Sadece Saatin Tınısı... 

Etrafımda Gördüğüm Bir Şey Yok Zaten, 

Her Yer Karanlık Bir Boşluk... 

Benden Ne mi Kaldı Geride?

Yaşatmaya Çalıştığım Aciz Bir Ruh...! 

Ah Be Şiir Kokulu Adam...!

 Ah Be Şiir Kokulu Adam...! 

Ben Karanlık Gecelerimde, 

Sabah Doğan Güneşte, 

Kokladığım Havada Seni, 

Bir Tek Seni İstemeyi Öğrendim... 

Canımı Canına, 

Ömrümü Ömrüne Katarcasına, 

Tadamadığım Sevgiyi Sende Tadarak, 

Yaşamadığım Aşkı, 

Sende Yaşamayı Öğrendim... 

Her Sabah Doğan Güneş Bile, 

Bakışın Kadar Isıtamadı İçimi, 

Elimi Tutuşun Kadar, 

Yorganım Isıtmadı Bedenimi... 

Ah Be Şiir Kokulu Adam...! 

Sen Seni Bana Unutturmaya Hiç Uğraşma...! 

Sen Bana Bağlanmış Kördüğümsün... 

Aşk Kokan Sevdayı Yazan; Özgür, 

İstekli Kalemsin... 

Ah Be Şiir Kokulu Adam...! 

Sen Seni Bana Unutturmaya Hiç Uğraşma...! 

Senin Unutmama Dair Kurduğun Her Cümle, 

Bende Hükümsüzdür...! 

Ah Be Şiir Kokulu Adam...! 

Görmesen de,

Duymasan da, 

Tenin Tenime Dokunuyor...

Özledim, 

Özlendin Diyorum; 

Başka Bahaneye Gerek Var mı?

Ah Be Şiir Kokulu Adam...!

Çok Bekletmedik mi Yarım Kalan Bu Sevdayı?

Sakın Geç Kalma...!

Hasrete,

Sevdaya, 

Vuslata Dair Ne Varsa Al Yanına; 

Hasret Gibi, 

Vuslat Gibi,

Sevda Gibi Gel Bu Akşam Bana... 

Ah Be Şiir Kokulu Adam...!

Çok Şey İstemiyorum Senden, 

Bir Gece Olsun Razıyım, 

Sen Ol Yanında....

İncitilmiş,

Örselenmiş Yerlerinden Öperek İyileştir Yaralarımı... 

Aşktaki Mutluluğu Sıcak Bakışların Anlatırken, 

Ellerinde Umudum Çoğalsın... 

Ayrılığa,

Hayata İnat, 

Öpüşmelerimizin,

Ferah Serinliği Dudaklarımızda Kalsın...! 

Ah Be Şiir Kokulu Adam...!

Uzun Uzun Yazmaya Ne Gerek Var Değil mi...!

Tek Bir Kelime Yeterli...

Özlendin...!

Biliyorum, Bilseydin Seni Bu Kadar Özlediğimi

 Bugün de Kayıp Mısralarıma, 
Anlamsız Cümleler Eşlik Ediyor... 
Ruhumun Çıkmaz Sokaklarında, 
Kayıp Bir Şehir Gibiyim... 
Kayıp Şehrin Sokaklarında Parça Parça Sessizlik, 
Avuç Avuç Sensizlik Var... 
Sen Duymuyorsun İçimde Kırılanları, 
Kırıklarımı Toplamıyorsun, 
Ve Ben Yine Birkaç Düşün, 
Birkaç Masalın, 
Birkaç Hikayenin Takatsiz Mısralara Tutunuyor, 
Çıkmaz Sokakların Rüzgarlarında Savruluyorum... 
Birkaç Tükenmiş Umutla, 
Birkaç Hasret, 
Birkaç Özlemle, 
Sonsuz Duyguların Belirsizliğinde, 
Sana Düşmeyen Düşler Eşliğinde, 
Hesapsız, 
Sorgusuz, 
İstemsiz Yalvarışa Esir Düşüyorum... 

Elbet Bir Gece Ilık Bir Rüzgarla Hayalin Konar Pencereme... 
Umudun Bittiği Yerde, 
Güneşe Hasret Kaldığım Bir Mevsimde, 
Çisil Çisil Yağarak Gönlümün Çiçeklerine, 
Mutluluğun Resmini Çizersin Hayallerime... 
Kalbimle Kalbin, 
Gözlerimle Gözlerin, 
Ellerimle Ellerin, 
Dudaklarımla Dudakların Arasındaki Uçurumları Kaldırırsın...

Biliyorum, 
Bilseydin Seni Bu Kadar Özlediğimi, 
Hayallerimin Virane, 
Umutlarımın Dağınık Olduğunu... 
Soğuk Duvarlardan Başka Gidecek Yerim Olmadığını... 
Uçan Kuştan Yerini, 
Yerde Gezen karıncadan İzini Sorduğumu;  
Elimi Uzatsam Tutar, 
Fısıldasam Yankımı Duyur, 
Hayallerimi Yakmaz,
Umutlarıma Kurşun Sıkmaz Gelirdin...
Gelmesen,
Gelemesen Bile, 
Sesinle,
Kokunla,
Nefesinle,
Kendinden Bir Haber Verirdin...