Sen Beni Dokunuşumdan Tanırsın...!

 Günün; Her Saatinde... 
Tüm Gölgelerinde Sen, 
İnleyişlerinde, 
Suskunluklarında Ben Varım... 
Ben Seni Nefesinden, 

Sen Beni Hasretimden Tanırsın... 
Bilirim, 

En İyi Sen Bilirsin Derinlerimi... 
Sonsuz Hasretlerimi... 
Masamda Sana Yazılmış Binlerce Şiiri... 
Ruhuma Gizlediğim Gizi... 
Ve İyi Bilirim; 
Ben Seni Kokundan, 

Sen Beni Dokunuşumdan Tanırsın...!

Nehir Gibi Akan Duygular, 

Dudakların Kıvrımlarında Saklanmıyor...! 

Ki, 

Ben Sırılsıklam Olurcasına, 

İlk Senle Tutuldum Aşk Yağmuruna, 

Cemre Gibi Düştün Gecikmiş Baharıma... 

Bu Yüzden Ulaşılmaz...!  

Aşılmaz...!  

Kavuşulmazdın...!

Sonsuz Kere İstediğim... 

Mısra Mısra Sesini Özlediğim... 

Ben Seni Kendime Özel, 

Gözleri Gülen, 

Arzulu Bir Aşkla Sevdim... 

Gülüşlerini Sardım Buz Tutmuş Ümitlerime... 

Kalemler Tükettim; 

Umutla, 

Sevgiyle, 

Özlemle, 

Tükenmeyen Hasretle... 

Umutla Gezindikçe Senli Mısralarda, 

İçimdeki Hıçkırıklarda Seni Aradım...! 

Seni Hala Seviyorken,

Seni Sevmeye Hasretken; 

"Sevmiştim Seni" Demeyeceğim...! 

Çünkü Düşmeni İstemiyorum, 

Dudağımın Ucundaki Sevgi Sözcüklerinden...