Ah Be Şiir Kokulu Adam...!

 Ah Be Şiir Kokulu Adam...! 

Ben Karanlık Gecelerimde, 

Sabah Doğan Güneşte, 

Kokladığım Havada Seni, 

Bir Tek Seni İstemeyi Öğrendim... 

Canımı Canına, 

Ömrümü Ömrüne Katarcasına, 

Tadamadığım Sevgiyi Sende Tadarak, 

Yaşamadığım Aşkı, 

Sende Yaşamayı Öğrendim... 

Her Sabah Doğan Güneş Bile, 

Bakışın Kadar Isıtamadı İçimi, 

Elimi Tutuşun Kadar, 

Yorganım Isıtmadı Bedenimi... 

Ah Be Şiir Kokulu Adam...! 

Sen Seni Bana Unutturmaya Hiç Uğraşma...! 

Sen Bana Bağlanmış Kördüğümsün... 

Aşk Kokan Sevdayı Yazan; Özgür, 

İstekli Kalemsin... 

Ah Be Şiir Kokulu Adam...! 

Sen Seni Bana Unutturmaya Hiç Uğraşma...! 

Senin Unutmama Dair Kurduğun Her Cümle, 

Bende Hükümsüzdür...! 

Ah Be Şiir Kokulu Adam...! 

Görmesen de,

Duymasan da, 

Tenin Tenime Dokunuyor...

Özledim, 

Özlendin Diyorum; 

Başka Bahaneye Gerek Var mı?

Ah Be Şiir Kokulu Adam...!

Çok Bekletmedik mi Yarım Kalan Bu Sevdayı?

Sakın Geç Kalma...!

Hasrete,

Sevdaya, 

Vuslata Dair Ne Varsa Al Yanına; 

Hasret Gibi, 

Vuslat Gibi,

Sevda Gibi Gel Bu Akşam Bana... 

Ah Be Şiir Kokulu Adam...!

Çok Şey İstemiyorum Senden, 

Bir Gece Olsun Razıyım, 

Sen Ol Yanında....

İncitilmiş,

Örselenmiş Yerlerinden Öperek İyileştir Yaralarımı... 

Aşktaki Mutluluğu Sıcak Bakışların Anlatırken, 

Ellerinde Umudum Çoğalsın... 

Ayrılığa,

Hayata İnat, 

Öpüşmelerimizin,

Ferah Serinliği Dudaklarımızda Kalsın...! 

Ah Be Şiir Kokulu Adam...!

Uzun Uzun Yazmaya Ne Gerek Var Değil mi...!

Tek Bir Kelime Yeterli...

Özlendin...!