Hatırlanmaya Değen İnsanlar Unutulmaz...

Kokusunu Bildiği Birini Nasıl Unutabilir İnsan?

Hislerindeki Ağrılı Özlemini...

Sarıldığı Kollarını...

Göğsüne Yaslandığında Duyumsadığı Kokusunu...

Bakışlarında Eridiği Gözlerini...

Dokunduğu Tenini...

Nefesini Nefesiyle Buluşturan Dudaklarını...

Nefes Diye İçine Çektiği Sesini...

Sevilmeye, 
Unutulmamaya, 
Hatırlanmaya Değen İnsanlar Unutulmaz...! 
Anıları Sonsuz Sefere Çıkan Bir Gemiye Yükleyip, 
Kaybolup Gitmesine İzin Verilmez...! 
Onlar Çiçek Açan Ağacın Dallarına Benzerler... 
Bahar Aylarında Çiseleyen Yağmur Gibidirler... 
Saçlarındaki Aklar Kadar Sana Yakındırlar... 
Onların Ruhları Ölümsüz, 
Bıraktığı Hatıralar Doyumsuzdur... 
İstense de Ömründen Silinemezler... 
İçinin Yangınında Sessiz Sessiz Tüterler...