Sızım Yaşatmayacak Beni Biliyorum!

 Gecenin Karanlığı, 
Günün Aydınlığı Bende Hiçbir Şey Değiştirmiyor... 
Sen Hala Benim Ritmi Bozuk Yüreğim, 
Sessizliğim, 
Hıçkırığım, 
İç Çekişlerim, 
İçimdeki Karmaşıklık, 
İçimde Ağlayan Çocuğun Sesi, 
Hüznümün Ortasında ki Düş Acısı,  
Yalnızlığımın Sesinde Coşan Şiir Dinletisi, 
Akşamın Yorgun Koynunda Ruhumu Okşayan Nefes, 
Hüzünlerimi Gömdüğüm Gecenin Sessiz Çığlığı, 
Tutkuyla Yaşayamadığım Hayallerim, 
Hıçkıra Hıçkıra, 
Soluksuzca Ağlayamadığım Hayallerle Dolu Yaşamımsın... 

Ben Seni Severken de Üşüyordum, 
Sensizken de Üşüyorum! 
Sana Olan Hasretim, 
Sevdam, 
Sızım Yaşatmayacak Beni, 
Biliyorum!

Bu Hasret Baki mi Kalacak Ebedi!

 Ah Benim Eksik Yanım! 
İçim Dışım Yalnızlık Dolu... 
Bu Gün de Bir Başına Kalmış Gibi Hissediyorum Kendimi... 
Nicedir Senden Bir Ses Bir Nefes Bekliyorum... 
Hiç mi Merak Etmiyorsun Beni? 
Hiç mi Düşünmüyorsun, 
Yıkılmış, 
Harabeye Dönmüş Dünyamı... 
Yalnızlığın İçinde Kaybolan Heveslerimi... 
Akşam Karanlığında Kaybolan Ümitlerimi... 

Hiç mi Özlemedin Ayrılığın Çürüttüğü Özlemlerimi? 
Gözlerimin Gözlerine Kenetlenişini... 
İçimde Köz Gibi Tütüşlerini... 
Yüreğini Kucaklayan Kuralsız, 
Katıksız, 
Sınırsız Sevgimi... 
Ruhuma, 
Kalbime Seni Nakış Nakış İşleyişlerimi... 
Sana Söylemek İsteyip de Söyleyemediğim Cümlelerimi...  

Hiç mi Özlemedin Dudaklarımdaki Tutsaklığını? 

Kokumu, 
Nefesimi, 
Gülüşümü, 
Zamanın Perdesine Takılı Kalan Bakışlarımı, 
Gözbebeklerimin İçindeki Aşkını, 
Yüreğinin Tam Ortasına,
Ansızın Şiirler Bırakışlarımı... 

Hiç mi Özlemedin Kimsesizliğimi, 
Sensizliğimi? 
İmkansızlığın Dikenlerine
Takılan Ruhumu, 
Sözde Değil Özde Sevişlerimi
Islak Düşlerimi
Zamanı Sana, 
Seni Zamana Anlattığım Saatlerde, 
Gülüşlerimin Arkasına Binlerce Gözyaşı Saklayışlarımı? 

Ah Benim Eksik Yanım! 
Sana Kalbimle Seslenirken, 
İçimden Binlerce Sen Dökülüyor! 
Hala Sağır, 
Hala Kör müsün Bana? 
Bak Yüreğim Sana Suskun, 
Sana Tutkun
Sana Müebbet!
Öyle Muhtacım ki Elini Tutmaya, 
Sesini Duymaya... 
Bu Hasret, 
Bu Özlem Baki mi Kalacak Ebedi!

Keşke Her Şey de Biraz Sen Olmasaydı!

 Beynimde Bitiremiyorum Seni! 
Ne Sevgili, 
Ne de Arkadaş Olabiliyoruz! 
Yani Anlayacağın Her Gün Aynı Masal! 
Acılar, 
Dertler, 
Kahırlar, 
Kederler Aynı! 
Bugünde Sana Yazıyor, 
Sana Ağlıyorum! 

Tutkularımın, 
Arzularımın Gölgesi! 
Keşke Nefesinde Hakikati Bularak, 
Hayatımı Canlı Tutmak İçin, 
Karanlığın Sonsuzluğunda, 
Ömrüme Doğmanı Beklemeseydim! 


Keşke Seni Usulca, 
Sessizce, 
Kimsesizce, 
Bıkmadan, 
Usanmadan Özlemeseydim! 
Sen Kalbimin Sahibi, 
Düşüm, 
Düşüncem, 
Hayalim, 
Hayatım Olmasaydın! 

Keşke Seni, 
Seninle Olan Her Şeyi Unutabilseydim! 
Yüzünü, 
Sesini, 
Ellerini, 
Gözlerinin Rengini! 
Seni Dünlere Katarak, 
Söküp Canımdan Atabilseydim! 
Senden Öteye Giderek, 
Aklımdan Çıkarabilseydim! 

Keşke Her Şey de Biraz Sen Olmasaydı! 
Hayalin Yerleşmeseydin Hayatıma! 
Puslu Gecelerde, 
Uzaklardan, 
Ta Uzaklardan Yüreğimin Tenha Köşesine, 
Gölgen Düşmeseydi de! 
Mecalsiz Kaldığım Gecelerde, 
Yüreğimden Sızını Dindirebilseydim! 

Hiçliğe Kavuşamayan Hasret!

 Ruhum Daralmış, 
Sözcükler Düğüm Düğüm Boğazıma Tıkanmış! 
Uzun Geceler, 
Zincirlere Vurulan Düşler, 
Dur Duraksız Düşünceler, 
Derin Kuyular, 
Sessiz Vedalar, 
Derin Yaralar, 
Acıtan Anılar, 
Aciz Çırpınışlar, 
Sonsuzta Yok Olan Yarınlar, 
İçsel Hüzünler, 
Yıpranan Kirpikler, 
Güçsüz Kaldığım, 
Nefes Almadığım Anlarda, 
Siyah Düşüncelere Esir Düşmeler, 
Son Hıçkırığımdaki Kırık Dökük Cümleler! 
Kimsenin Bilmediği Uzaklarda, 
Kimsesiz Ağlamaklı Haller! 

Ah! 
Yokluğuna Alışamadım! 
Ben! 
Hayaline Hasret Bir Tende, 
Ölümü Bekliyorum! 

İstemesen de Hayat Öğretiyor

 İstemesen de Hayat Öğretiyor; Sevgiyi, Sevmeyi, 
Aşkı... 
Öğretiyor İşte Ruhun Karanlık Ara Sokaklarında Çıkmaza Girmeyi, 
Girip de Çıkmamayı, 
Çıkmaz Yollarında Kaybolmayı, 
Kendini Orada Kaybetmeyi... 

İstemesen de Hayat Öğretiyor; Yediğin Her Darbenin Üstüne Gülümseyebilmeyi... 
Zamandan Geçerken Geçmişe Geleceğe El Sallayabilmeyi... 
Hayatın Hiç Bir Döneminde, 
Sevgine, 
Saygına, 
Sadakatına Sınır Çizmemeyi... 

İstemesen de Hayat Öğretiyor; Sıyrılarak Zamandan, 
Büyük Fırtınalardan Sonra Dimdik Ayakta Durmayı... 
Yüreğin Dar Sokaklarında Ağlamayı 
Gülmeyi, 
Aşkı Demleyerek Acıya Direnmeyi... 

İstemesen de Hayat Öğretiyor; 
Hiç Bir Şeye Aldırmadan, 
Hiç Bir Şeyi Umursamadan, 
Sessiz, 
Öfkesiz, 
Düş Gibi, 
Hayal Gibi, 
Avuçlarında Tufanlar Tutarak, 
İçinde, 
Sağır, 
Kör, 
Dilsiz Şiirler Besleyerek, 
Gölgende Saklanarak, 
Yaralı, 
Kanadı Kırık, 
Sahiplendiğin Yalnızlığın Üstüne, 
Bağdaş Kurup Oturmayı... 

İstemesen de Hayat Öğretiyor; 
Düşlerin Ateşinde Yanan Seslenişleri... 
Çaresizce Bekleyişleri... 

Öğrenmeye Niyetin mi yok?
Boş Ver Zaten Hayatın da Acelesi Hiç Yok! 
Başına Vura Vura Nasılsa Öğretir! 

Zordur...

Gecenin Tenhasında, 
İnzivaya Çekilip, 
İç Sessizliğine Bir Ses, 
Bir Nefes Beklemek Zordur... 

Kalabalık Şehrin Issızlığında, 
Ruhunu Dinlendirirken, 
Aşkın Diline Kilit Vurarak, 
Gömüp Duygularını Karanlık Gecelere, 
Kendini Usulca Yok Etmek Zordur... 

Ayrılıkların Zembereğinde, 
Kalbinin Çarmıhına Biriken Hayalleri, 
Yaşanan Kabusları Toplayıp, 
Bir Bavuluna Tıkmak Zordur... 

Kırağı İnmiş Yüreği, 
Kalbin Sisli Göklerini, 
İsimsiz Bir Senfonide Anlatmak, 
Dökerken İçini, 
Düşten Düşe Savurmak Kendini Zordur... 

Yaşadıklarını Yaşanmamış Saymak, 
Yalnızlığını Gizleyerek, 
Karanlığın Çizgisinde, 
Rüzgarın Fısıltılarında Gizli Düşlerin, 
Ansızın Bedene Yerleşmesi Zordur... 

Zindanlarından Öte, 
Tenha Kuytularında,
Yargılarken Zamanı, 
Islak Bırakılan Yalnızlığı, 
Dudakların Uçurumlarında Büyütmek Zordur... 

Canın Ne Kadar Yanarsa Yansın,
Umutsuzluğun Şehrinde, 
Ömrün Törpülense de,
Hasretin Kor Ateşinde, 
Nemli Gözbebeklerinle, 
Islak Yastığına Sarılmak Zordur... 

Sahi! 
Hasretle Yanarken, 
Gün Batar mı Acıların Üstüne? 
Sahi! 
Esaretin Gölgelerinden Kurtularak
Tek Bir Kıvılcım Değdirse İnsan Kağıda, 
Tutuşmaz mı Tüm Kelimeleri?

Duyuyor musun?!

 Anlamadığın, 
Kendimi Sana Anlatamadığım Günden Beri,  
Susarak Yazıyorum Kendimi... 
Hatıralarımın Kalbi Durdu, 
Hayata Tutunmaya Çalışan Hayallerimin, 
Nabzı Zayıfladı... 
Yeter Artık! 
Zamansız, 
Mekansız, 
Bir Ruh Misali Dolandırıp Durma Beni Arafta! 
Dualarca Yalvartma Varlığına! 
Umutlarım Üşütüp, 
Beklentilerimi Dondurma! 
Duygularım Titretme! 
Amansız Bir Yolculukta; 
Yaşayamadığımız Anları, 
Yaşayamadığımız Anıları, 
Sessizliğin Sensizliğine Gömme! 
Senden Yoksun Günlerin Sabahında, 
Yokluğunu, 
Yoksunluğumu Unutmak İçin Varmışsın Gibi Yaptırma! 
Bu Sevda Masalından Geriye Gözyaşlarımı Miras Bırakma! 
Varlığınla Oluşmuş Satırlarımı, 
Yokluğunda Sığınılmış Hatıralara Dönüştürerek, 
Acıtma, 
Üzme ki, 
Can Kırıkları Batmasın Canıma! 

Uğruna Canımı Tükettiğim, 
Bil ki;
Hiç Bir Aşk Bu Denli Derin Olmamış, 
Hiç Bir Sevda Masalı Bu Kadar Hüzünlü Yaşanmamıştır... 

Duyuyor musun?!
Sadece Senin Duyabileceğin Ses Tonuyla Fısıldıyorum; 
Seni, Denizin Yağmur Damlalarını...  
Tüm Renklerin Gökkuşağını... 
Yıldızların Geceyi... 
Dalgaların Rüzgarı... 
Ruhun Bedeni Sevdiği Kadar Seviyorum... 

Bil İstiyorum...!

 Otururmuşum Bu Gece de Yalnızlığımla, Sessizliğimle, 
Suskunluğumla, 
Bıkkınlığımla... 
Gözlerimdeki Acı Okuyamayacağın Kadar Fazla... 
Hasret Yüklü Gurbet Treni
Bir Eylül Esintisi Gibi; 
Alabildiğine Özlem, 
Gecenin Sessizliği, 
Gündüzün Sensizliği İle 
Küllenmemiş Bir Umutla, 
Belirsizlik Okyanusunda Dolaşıyor Gözbebeklerim... 

Fırtınalarda Sığındığım Limanım, 
Gecelerin Ayazında Sarıldığım Yorganım, 
Umudumun Sırrı, 
Hasretimin Ateşi; 
Takılıp Kalmışsın Aklımın Ayrıntılarına, 
Direnemiyorum! 
Bakışların Yakalamış Kalbimi, 
Duygularımı Dizginleyemiyorum! 
Bak! 
Sorgusuz, 
Beklentisiz, 
Koşulsuz Sevebilen Cesur Kalbimle; 
Suskunluğuna,
Durgunluğuna,
Hüznün, 
Cesaretin, 
Yaşanmışlığın Eşliğinde,
Bir Gülümseme Yerleştirdim Gamzelerime, 
Açtım Kollarımı Gökyüzüne, 
Güneşi Ruhuma İşledim... 
Mutluluklarımı Benden Almış, 
Tutkulu Hayallerimi Ruhumdan Koparmış, 
Düşlerimi Yaralamış Olsan da;
Gecenin Karanlığında,  
Serin Bir Bahar Akşamında, 
Yalnızca Sana; 
Şimdiye Kadar Hiçbir Kağıda Yazılmamış, 
Hiçbir Kulağa Fısıldanmamış, 
Sevdam Kadar Gururlu Bir Cümle Yolluyorum... 
Benim Tek Şiirim Sensin Yar; 
Bil İstiyorum...!

Olmaz mı?

Hırsız Misali Yüreğinin Eşiğine Gelmek, 

Seni Ezberleyip, 

Sende Bütünleşerek Nefesinde Sönmek, 

Nefes Nefes Ölmek Ne Güzel Olurdu... 

Gitmesen,  

Bir Nefes Daha Kalsan; 

Beni Kimsesizliğimden Vurarak, 

Tüm Cümleleri Gözyaşlarıma Yükleyerek,  

Yüreğimi, 

Umudumu Yormasan... 

Bütün Anlamlardan Uzak, 

Notasız, 

Kimsesiz Bir Şarkı Gibi; 

Kırgın 

Kırılgan, 

Yapayalnız Bırakarak

Uykuya Haram Gecelerde

Düşten Düşe Düşermesen Olmaz mı? 

Baktığında Görmediğin, 

Gördüğünde Bakmadığın Değil,  

Bekleyen, 

İsteyen Hiç Değil, 

Beklenen, 

İstenen Olsam... 

Ellerimiz Değince Birbirine, 

Düşlerimiz Kaybolmasa, 

Hayallerimiz Kavuşsa... 

Kolu Kanadın Kırık, 

Çaresizlik İçinde Ağlamasa, 

Gülümsese Kardelen Olmaz mı?

Ahh!

Bu Keşkeler Diyorum,

Keşke Olmasa!

Adını Sonsuzluğa Yazdı/m...!

 Dindi! 
Esmiyor Artık Sevda Rüzgarları... 
İmkansız Bir Özlemin Karanlığında; 
Vakit Kışa, 
Gün Geceye, 
Vuslat Mahşere Kaldığında, 
Ruhumda ki Yorgunluklarla, 
Gecelerimde ki Uykusuzluklarla, 
Camlar Ardında ki Bekleyişlerle, 
Umutlarıma Perdeler Çekerek, 
Yalnızlığın Zifirisiyle Yüzleşerek, 
Limanını Kaybetmiş Gemi Misali, 
Hüznün Hasretle Kucaklaştığı Anları Resmederek; 
Yutkunması Güç, 
Yutması Zor, 
Sindirmesi İmkansız Olsa da, 
kalbimde ki Küskünlükle, 
Yanlış Zamanlarda, 
Yanlış Arayışları Bırakarak, 
Sevgimi Sevgisizliğine Emanet Ederek, 
Gecenin Karanlığına Mahkum Ettiğin Ruhum, 
Aldığı Her Nefeste Seni Hisseden Benliğim, 
Bilinmezliğin İçinde, 
Gözlerinin Derinliklerinde, 
Zamansız, 
Mekansız
Adını Sonsuzluğa Yazdı/m...!

Yoruldum Seni Damarlarımda Taşımaktan!

 Gözlerim Yağmur Yüklü Bulut Gibi! 
Mevsimlerim Belirsiz; 
Anlamını Yitirmiş Bir Hayat Gibi, 
Ölüm İle Yaşam Arasında,  
Ziyan Olmuş Hayatın İçinde, 
Sahipsiz Bir Mezardayım! 
Anlayacağın Yalnızlığın Deminde, 
Mutsuz ve Çaresiz, 
Bataklığın İçindeyim! 

Ben Diyorum! 

Ben! 
Gözü Yaşlı Benliğimle Senin Soluna Esir Düşmüş Mülteciyim! 
Mutsuzluğun Zirvesinde! 
Yüreğime Saplanan Kurşunlara, 
Sol Yanıma Akan Gözyaşlarıma İnat, 
Avazım Çıktığı Kadar Sana Sesleniyorum! 
Ruhum Bedenimden Giderken, 
Kasvetli Gecelerin Sabahına Seni Damarlarımda Taşımaktan Yoruldum! 
Uyumak Adına Uykusuzluğa Gitmekten, 
Rüyalarıma Girersin Diye Kirpiklerimi Yormaktan, 
Tüm Işıkları Kapatıp Karanlığa Gömülmekten Yorgunum! 
Hiçe Saydıkça Hayallerimi, 
Alabora Ettikçe Mutluluklarımı, 
Çekmişim Yüzüme Perdeleri, 
İndirmişim Yüreğimdeki Tüm Kepenkleri! 
Dönüşü Olmayan Gidişlerin Yolcusu, 
Vazgeçişlerin Kendisi Olmuşum! 
Benim Hatam, 
Seni Sevip Özlemek, 
İsmini Gönlüme Yazıp,
Defalarca Ölmek, 
Aşk Sarhoşu Başım Dönerken,
Sevdamı Sana Haykırmaktı... 
Ama Sen Canımı Yakmayı, 
Sevdamı Çöpe Atmayı, 
Beni Zora Koşmayı Seçtin! 
Hayat Çölünde Nefeslendiğim Vaham! 
Duygularıma Kilit Vurup, 
Kimliğimi, 
Kişiliğimi Kaybettirmene! 
Kanatlarımı Kırarak, 
Hayallerimi Yıkarak, 
Beni Yarım Bıraktığına Değdi mi? 
Gönlüm, Gönlüne Tabi İken; 
Zehir Ettiğin Ömrüme! 
Bensiz Kurduğun Hayata! 
Hayallere Değdi mi?
Gönül Tahtımdan İnmeye! 
Yenilgimi Görmeye! 
Beni Hepten Kaybetmeye Değdi mi?