Duyuyor musun?!

 Anlamadığın, 
Kendimi Sana Anlatamadığım Günden Beri,  
Susarak Yazıyorum Kendimi... 
Hatıralarımın Kalbi Durdu, 
Hayata Tutunmaya Çalışan Hayallerimin, 
Nabzı Zayıfladı... 
Yeter Artık! 
Zamansız, 
Mekansız, 
Bir Ruh Misali Dolandırıp Durma Beni Arafta! 
Dualarca Yalvartma Varlığına! 
Umutlarım Üşütüp, 
Beklentilerimi Dondurma! 
Duygularım Titretme! 
Amansız Bir Yolculukta; 
Yaşayamadığımız Anları, 
Yaşayamadığımız Anıları, 
Sessizliğin Sensizliğine Gömme! 
Senden Yoksun Günlerin Sabahında, 
Yokluğunu, 
Yoksunluğumu Unutmak İçin Varmışsın Gibi Yaptırma! 
Bu Sevda Masalından Geriye Gözyaşlarımı Miras Bırakma! 
Varlığınla Oluşmuş Satırlarımı, 
Yokluğunda Sığınılmış Hatıralara Dönüştürerek, 
Acıtma, 
Üzme ki, 
Can Kırıkları Batmasın Canıma! 

Uğruna Canımı Tükettiğim, 
Bil ki;
Hiç Bir Aşk Bu Denli Derin Olmamış, 
Hiç Bir Sevda Masalı Bu Kadar Hüzünlü Yaşanmamıştır... 

Duyuyor musun?!
Sadece Senin Duyabileceğin Ses Tonuyla Fısıldıyorum; 
Seni, Denizin Yağmur Damlalarını...  
Tüm Renklerin Gökkuşağını... 
Yıldızların Geceyi... 
Dalgaların Rüzgarı... 
Ruhun Bedeni Sevdiği Kadar Seviyorum...