5 Eylül 2016 Pazartesi

Yaşlandırdı Ruhumu...

Hayatımın Tozlu Raflarına Kaldıramadığım Bir Sevda Masalıydı O,
Daha Yeni Yeni Yazılmaya Başlamışken Bitiveren, 
Ve O Andan İtibaren İçimi Kemiren...
Hayat Bizi Ayrı da Yazmış Olsa,
Çok Uzakta da Olsa Kokusu Gelip İçime Sızdı...
Onu Hesapsızca Sevdim,
Ve Bundan Hiç Pişman Olmadım...
En Çok Umudumu Yitirmek Yaşlandırdı Ruhumu...
Yarınsızlık Acıttı...
Avucumdaki Ölü Umudu Gömmek İstedim,
Ama Taşlı Sokağımda Onu Gömecek Bir Yer Dahi Bulamadım...!
Bir Gün, 
Sadece Bir Gün İstiyorum Hayattan... 
Elleri Ellerimde, 
Gözleri Gözlerimde,
Ama En Önemlisi Başım Göğsünde Bir Gün...
Korkmadan Saçlarıma Dokunabileceği, 
Kokusunu Hücrelerime İşleyebileceğim Bir Gün...
Bir Saati Bin Yıla Bedel Bir Gün...
İçimde Bir Ukte mi Bu?
Yoksa Ulaşılamayan Bir Hayal mi?
Yada Görülemeyen Bir Rüyamı?
Adı Her Ne Olursa Olsun O'nu İstiyorum..........



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.