Dünde Kalmış Anılara Rağmen

 Gözlerini Hayal Ederek Umutla Beklemek... 
Bir Ayrılık Şarkısı Duyunca Resmine Bakmak... 
Gözler Ufukta Öylece Kalakalmak... 
Yazılan Dizelerde Hasreti Okumak...  
"Bağlamıyorum" Dense de Umuda Umut Bağlamak... 
"Boş Ver" Dense de Aşkı İçinde Saklamak... 
Mutlu Olsun Diye Kendini Mutsuzluğa Hapsetmek... 
Hüznü Gözlerinden Akıtarak Mısralarda Hasret Gidermek... 
"Olmadı, Olmayacak, Hayaldi, Hep Hayal Kalacak" Diyerek Yüreği Avutmak... 
Kör Bir Kuyunun Darboğazında,
Sevgisizliğin Acısında, Sevilmemişliğin Şaşkınlığında Kabuk Bağlamayan Yarayı Umudun Feryatlarına Sarıp "Sükut İkrardan Gelir" Diyerek Akıtılamayan Gözyaşlarıyla Ateşler İçinde Yanıp Sessiz Sessiz Yutkunarak Küf Tadında Yaşamak Uzaklara Dudak Bükmek Değildir... 

Kurak, Çorak Bahçene En Güzel Çiçeklerini Ekerek Şiirlerde Nağmeleşen Hüzünlerle Umutlarda Yaşayıp Karanlıklar Çökse de
Güne, 
Yalansız, 
Riyasız, 
Dünde Kalmış Anılara Rağmen, 
Gönlünün Derinliklerinden; 
"Aldığım Nefessim,  
Karanlığımda ki Işığım, 
Gözlerimden Akan Yaşımsın" Diyerek, 
Ahvalini, 

Denize, 
Buluta, 
Rüzgara, 
Yağmura Sormaktır...!