Ben, Ruhunun Her Köşesi Sevda Kokan Kadın...

Ben, 
Issızlığın Titreyişlerindeki Nefes,
Yalnızlıklardaki Ses
Kalabalıklarda ki Sükut,
Çırpınışlardaki Duyulmayan Çığlık...
Ben, 
Yüreğinin,
Ruhunun Her Köşesi Sevda Kokan,
Sen Diyerek,
Sevgili Diyerek Devam Edip,
Özledim İle Bitirdiğim Şiirlerime,
Yorgunluk, 
Ve Hüzün Dokuyan,
Ve Ben,
Yüreğimde Sadece Sana Kanat Çırpan,
Tüm Kuşları Uçuran,
Azat Eden Kadın...!

Sen, Seni Seviyorum Diye Kızıyordun Ya?
Kızma...!
Sonu Yok Sandın Değil mi?
Yıkılmam mı Sandın?!
Oysa Ben Her Gece,
Karanlık Odamın Kuytu Köşelerinde,
Çaresizlik İçinde,
Buz Gibi Soğumuş Yatağımda,
Ruhuna Dokunurdum Ellerimle,
Buseler Kondururdum Yüreğine...
Hayalini Kurup, 
Resmini Çizerdim Duvarlara...
Sımsıkı Sarılır,
Ellerinden Tutar,
Dudaklarından Öper,
Gözlerine Bakar,
Sevmenin,
Aşkın Güzelliğiyle,
Baktığın Her Yer,
Hasretle Sarıldığın Her Şey Olmak İsterdim...
Sana Yangın, 
Sana Vurgun Yüreğim,
İçimde Yanan Hasretle,
Dudaklarımdaki Yangınla,
Umutsuzluğu Kaldırıp Karanlıklardan,
Özgürce Yatmak İsterdim Koynunda...
Gece Issızken, 
Soğukken,
Karanlıkken, 
Sensizken,
Hep Seni Düşünür,
Özlediğim,
Hasretine Anlam Yüklediğim Zamanlar,
Yüzümde Güller Açar,
Gözlerim Mutlulukla Bakardı,
Seni Ne Çok Sevdiğimi Haykırmak Gelirdi İçimden...
Her Gün Biraz Daha Büyürdü Sana Olan Sevgim...
Ne Ben Dur Diyebilirdim Bu Sevgiye,
Ne de Kalbim Seni Sevmekten Yorulurdu...
Bir Yudum Sevgiye Muhtaç,
Bir Zavallı Dilenci Gibi,
Sensiz Gözlerim Kör Dedim,
İnanmadın...!
Ellerim Tutmuyor Dedim,
Güldün...!
Keşke Görebilseydin Gözlerimdeki İfadeyi...
Duyabilseydin,
Tarifi İmkansız Yokluğunla Gelen,
Özlemin Sesini...
Keşke Batırmasaydın İçimdeki Güneşi...
Çünkü Gördüğüm En Tatlı Rüya Sendin,
Kurduğum En Güzel Düş,
Ama Sen,
Gördüğüm En Güzel Rüyanın,
Kurduğum En Güzel Düşün,
En Mutlu Yerinde Uyandırdın Beni...
Artık Hüzün Mevsiminde Yüreğim,
Ve Hüzün Çukurunda Sensizliğim,
Boğazıma Kadar Kışa Batmışım,
Ve Artık Her Nefeste Yaprak Döküyor Düşlerim...

Sen, Seni Seviyorum Diye Kızıyordun Ya?
Kızma...!
Hiçbir Şey Eskisi Gibi Olmayacak...
Mesela,
Artık Seni Sevmek;
Kimsesiz Gecelerin Beklentileri, 
Günlerce Uyuyamamanın Uykuya Hasretliği, 
Ayrı Ayrı Alınan Her Nefes Gibi, 
Ayrı Bir Yaşam Biçimi Olmayacak...
Elini Tutuşum Hayatın Ne Olduğunu Anlayışım,
Beni Öptüğün Zamanlar Varoluşum,
Gittiğin Zamanlar Yok Oluşum Olmayacak...

Sen, Seni Seviyorum Diye Kızıyordun Ya?
Kızma...!
Hiçbir Şey Eskisi Gibi Olmayacak...
Mesela,
Artık Umut Etmeyeceğim,
Derin İç Çekişlerle Biten Umutsuz Cümleler Kurmayacağım...
Ne Uzaklar Diye Bir Yerim Olacak,
Ne de Uzaklara Dair Düşlerim Solacak...
Ne Yüreğime Bir Gelen Olacak,
Ne de Yüreğimden Giden Aranacak...
Hiç Kimse Güneşim Olmayacak,
Dünyamı Karartamayacak...

Sen, Seni Seviyorum Diye Kızıyordun Ya?
Kızma...!
Hiçbir Şey Eskisi Gibi Olmayacak...
Mesela,
Artık Ellerimi Uzattığım Yarınlarım,
Dokunmaya Kıyamadığım Hayallerim Olmayacak...
Tüm Seslerin Sustuğu,
Sokakların Hüzne Büründüğü,
İç Sesimin Çığlıklara Döndüğü Zamanlarda,
Acıtmayacak Beklemelerim...
Titretip,
Ürpertmeyecek Bedenimi...

Sen Seni Seviyorum Diye Kızıyordun Ya?
Kızma...!
Hiçbir Şey Eskisi Gibi Olmayacak...
Mesela,
Artık Ruhumun Raydan Çıkardığı Cümlelerim;
Harf Harf, 
Kelime Kelime, 
Cümle Cümle Kimseye Koşmayacak...
Varlığını Anlatmaya Kelimelerim Yetmezken,
Cümlelerimi Sessizliğimde Boğacağım...
Cam Kırıkları Gibi Hayatımın Her Yanına Batan,
Kesen,
Kanatan Düş Kırıklarım Olmayacak...
Şehrinin Sokaklarında,
Yoksul,
Yalnız Varlığım,
Seni Bulmak İçin Pervane Gibi Dolanmayacak...

Sen, Seni Seviyorum Diye Kızıyordun Ya?
Kızma...!
Hiçbir Şey Eskisi Gibi Olmayacak...
Mesela,
Artık Yüreğim Sus Pus Olacak...
Delirtse de Beni Yalnızlık,
Takılsa da Boğazıma Hıçkırık,
Seviyor mu Sevmiyor mu Diye Kendimle Savaşmayacağım...
Asla,
Ve Asla Kaybettiğimi Geri Alamaya Çalışmayacağım...
Rotasını Kaybetmiş,
Rüzgarın Estiği Yöne Doğru Süratle Yol Alıp,
Ruhumun Derinliklerindeki Fırtınaları Kimseyle Paylaşamayacağım...

Sen, Seni Seviyorum Diye Kızıyordun Ya?
Kızma...!
Hiçbir Şey Eskisi Gibi Olmayacak...
Mesela,
Artık Boşluğa Düşmüş Hayal Gibi,
Seni Sevmenin Acıtan Tarafını Hissetmeyeceğim...
Dudaklarıma Mühür Vurup,
Yüreğime Kilit Asacağım...
Tüm Duygularımı Köreltip,
Acılarımı Törpüleyip,
Sileceğim Dizelerimden Umutsuz Sevdamı...
Gözlerim Silinecek Gözlerinden...
Tökezlediğimde,
Tutunacak Yer Aramayacağım Yüreğinin Caddelerinde...
Hüzünler Dökülse de Her An Üzerime,
Sığınacak Bir Liman Bulamasam da Yaralı Ruhuma,
Bir Daha Yıldızları Düşürmeyeceğim Gecelerime...
Sözleri Biten,
Kelimeleri Bu Sevdayı Anlatmaya Yetmeyen,
Bambaşka Biri Olacağım...

Sen, Seni Seviyorum Diye Kızıyordun Ya?
Kızma...!
Hiçbir Şey Eskisi Gibi Olmayacak...
Çünkü Sevda Teraziyle Tartılamıyor,
Ağırlığı Bilinmiyor...
Sen, Sana Yazacak Bir Sen Bırakmadın Bana,
Şiirlerimdeki Sevgili Olmaktan Çoktan Uzaklaştın...
Sana Tutkun Gönlümü Anlamadın...
Üzülüyorum Bu Sevgiye,
Yitirilmiş Ümitlere...
Bir Kez Yola Çıkmaya Niyetli Olunca İnsan,
Ve Gitmeye Kararlıysa Ardına,,
Ardında Bıraktıklarına Bakmıyor...
Sessiz, 
Sakin,
Son Yolculuk Misali,
Adım Adım Sonsuzluğa Düşüyor... 
Kaybedecek Bir Şeyi Kalmayan,
Ayrılıktan da Korkmuyor...
Belki Yanlıştı,
Belki de Göremiyordum Olamazı,
Ama Doğru Olan Bir Şey Vardı;
Sana Sonuna Kadar Sevdalıydı Yüreğim...
Ki Sen Yazık Ettin Sözlerime, 
Gözlerime,
Yazık Ettin Sevgime...
Gerisi Boş...
Gerisi Nafile...
Boş Ver,
Önemli Değil...!
Nasılsa Bir Gün Her Şey Biter...!