Seni Bu Kadar Temiz Sevdiğim İçin Üzgünüm...!

Yağan Yağmura, 
Yağmur Sonrası Çıkan Gökkuşağına, 
Gözyaşlarımla Seni Anlatıp Anlatıp, 
Ağladığım Günden Beri, 
Gözlerim Matemi Ağırlıyor Derinliklerinde...
Her Sabah Kendime,
Hayata,
Ötelerden Bakıyorum...  

Sahi, 
Beni Ne Kadar Tanırsın?
Hangi Karanlık Gecemi Paylaştın Benimle?
Kaç Acıma Derman Oldun?
Kaç Damla Gözyaşımı Sildin Ellerinle?

Sahi,
Beni Ne Kadar Tanırsın?
Seni Ne Kadar Özlediğime, 
Nasıl Hasret Kaldığıma,
Şahit Olup,
Suskunluğa Mahkum Edilmenin Adaletsizliğiyle Karşılaştın mı Hiç?

Sahi,
Beni Ne Kadar Tanırsın?
Zamanın Karanlığını Göğsünde Saklamayı Bilir misin?
Susarken Bile Fısıldayan Hayallerin Sancısını?
Nefesinin,
Gözlerinin,
Gölgenin Bile Hüzün Dolu Oluşunu?
Bilir misin Yokluğunun Zincirlerine Vurulmuş Bir Ömrü Yaşamayı?
Yüzünün Gölgesinde Tükenen Baharları?

Beni Tanımak İstiyorsan Eğer,
Gözlerinle Değil Yüreğinle Bakmalısın Bana...
Yüreğinle Dinleyip, 
Duygularınla Süzmeli,
Gözyaşlarınla Islatmalısın...
İşte O Zaman Gör Bak, 
Koca Dünya Bir Kalemde Nasıl Siliniyor,
Baktığın Her Şeye,
Nasılda Sevdiğine Dönüşüyor...

Bak...!
Ellerim Nasılda Titriyor Yazarken Yine
Yüreğim Sanki Yaramaz Bir Çocuk,
Dur-Durak Bilmeden Çarpıyor Seninle...

Vazgeçmek Yok Senden...!
Çekip Gitmek Yok Benden...!
Hasretin Uzaklarına Yenik Düşmeden,
İnadına Beklemek,
İnadına Sevmek Var Seni...!

Bilir misin?
Aşk Yüceliktir,
Niteliktir,
Sevdanın Gerçek Yüzüdür...
Senden Uzak Olsam da,
Onurlu Yaşadım Ben Aşkımı...
Veda Etmedim Sevgime...
Sözlerinle Yüreğimi Acıtsan da,
Sırtıma Hasretten Hançerler Saplasan da, 
Kuralsız,
Sınırsız Yaşadım Ben Aşkımı...
Kovsan da 
Tüketsende Canımı Sevdim...

Seni Bu Kadar Temiz Sevip,
Bu Kadar Yürekten Sana Bağlandığım İçin Üzgünüm...!