Daha Ağır İlerliyor Artık Sensiz Her Saat...

Son Zamanlarda Daha Hızlı Çöker Oldu Karanlık Tozlu Akşamlarına...
Ve Daha Çabuk Tükenmeye Başladı Herşey...
Daha Bir Donuklaştı Bakışlarım...
Daha Ağır İlerliyor Artık Sensiz Her Saat...
Daha Derinlere İnebiliyorum ve Daha Sert Vuruyorum Dibe...
Çığlıklarımı Daha Az Yutarken Daha da Sessizleşiyorum Geçen Her Günde...
Her Daha Çok Sensizleştiğimi Fark Ettiğimde Geçen Her Gün Biraz Daha Az Sen Kokuyorum...
Artık Yaşamak Daha Zor Her Geceyi ve Ölüm Biraz Daha Yakın..
Bulamadıkça Aynalarda Sende Kalan Beni, Söküp Atamadıkça İçimden Bende Bıraktığın Seni, Artık Bilerek Bekliyorum Her Henüz Gelmeyişini ....
Ve Daha Açık Seçik Görüyorum Gelmemeye Daha Fazla Gecikişini...
Ve Daha Çok Seviyorum Seni...
Seni Sevmeyi...
Seni Çok Sevmeyi...
Seni Daha Çok Sevmeyi...
Ve Sonunda Rüyalarıma Hapsettim Seni...
Hayalin Daha Canlı Şimdi ve Gözlerim Daha Nemli...
Daha Dayanılmaz Artık Seni Sensiz Sevmek...
Ve Daha İmkansız İsmini Tekrar Tekrar Susmak, Kokunu Her Uyanınca Hatırlamak...
Ve Ben Artık Daha Yalnız...
Daha Umarsız...
Daha Savunmasız...
Daha Dermansız...
Ve Sensiz Her Şey Daha Bir Tuzsuz Tatsız...
Her Yer Daha Issız Daha Bucaksız...!
Bak Yine Akşam Oluyor Sevgili...
Yine Penceremde Son Buluyor Koca Bir Gün...
Ve Yine Yalnızlık Yanıbaşımda...
Bense Sendeyim...
Yine Beynim, Damarlarım Sen!
Seni Düşünüyorum...
Bugün de Akşam Oldu Sevgili...
Ve Ben Yine Sensizlik de Yok Olmaktayım...
Doldu Gözlerim Yaş İle...
Dolduramadığım, Tek Şeyimdi Kalbim Aşk İle...
Ne Zaman Akşam Olsa Tek Düşüncemdi, Boş Bir Kalp, Kilitli Bir Kapısı, Pas Tutmuş Menteşeleri...
Bak Yine Koptum, Yine Ayrıldım Bu Mekandan, Hayattan...
Daldım, Uzaklaştım Yine...
Köreldim, Öldüm...
Bedenim Burada, Ruhum Uçtu Yine Sensizliğin Derinliğinde...!