28 Şubat 2012 Salı

Sensiz Bir Hayata Hükmetmeye Gidiyorum...!!!

Neden Karanlıklardaym?
Neden Acı Var Bedende?
Neden Bu Gözyaşlarım?
Kalınan Çaresizlik Niye??
Bu Soruların Nedeni Ne?!
Hangi Anlamsızlıklar Anlamı Olanların?

İnanamıyorum Artık Hiçbir Şeye...
Ne Sana...
Ne O'na...
Ne Bir Başkasına...
Herkes Yalan Söylüyor Sandığımca...
Hayat Koca Bir Yalan!
Sen Gülmeye Çalışıyorsun Herşeye İnat!
Bir Damla Tebessümle Bakıyorsun Bana...
Bende Yapmaya Çalışıyorum İnan...
Ama İçimden Gelmiyor Sanki Mutluymuşum Gibi Rol Yapmak?!
Kimi Kandırıyorum Ben?
Mutlu muyum Ki?!
Kim İnanır?

Hayatıma Nokta Koymanın Zamanı Belkide...
Geçmişe Çizik Atıp Herşeye Yeniden Başlamanın Zamanı da Olabilir...
Yeni Sayfa Kurmak Lazım...
Ama Emin Ol Bu Sayfada Yerin Olmayacak!
Bundan Sonra Hakedenlerledir İşim...
Hani Olur Ya!
Belki Başka Zaman Görüşmek Umuduyla...!


Elveda Geçmiş!
Bana En Doğruyu Öğreten Geçmiş..
Elveda Zamanı Şimdi...
Ayrılıyorsun Benden!
Bir Daha Göremeyeceksin İyi Bak!
Son Sözün Ne Olurdu Hayata Karşı?
Birşeyler Dilemek İster miydin?
Yok Yok..
Hayatımdan Çık Yeter Bana!


Elveda Hüzünler...!
Bana Acıdan Başka Bir Şey Vermeyen Varlıklar!
En Güzel Zamanımda İnsanı Yasa Boğan Hüzünler...
Elveda Zamanı Şimdi!
Özleyeceksin Beni Biliyorum. "Kimi Üzeceğim Ben Şimdi?" Diye Yas Tutucaksın!
Ama Ben Sana Uzaktan Bir Gülümsememle Cevap Vereceğim...
İşte O Zaman Sen Yıkılacaksın!


Elveda İsimsiz...!
Beni Üzmekten Başka İşe Yaramayan Şahıs!
Elveda Zamanı Şimdi!
Git Başkasına Acı Ver Biraz!
Git Başkası Sana Acı Versin Biraz!
Benim Sana Karşı Son Sözüm Bu Olabilirdi Ancak...

Şimdi Geriye Bakmamak Üzere Gidiyorum!
Sensiz Bir Hayata Hükmetmeye Gidiyorum...!!!


Yere Düşenler Sadece Cam Kırıkları Değildi!
Kalbimin Kırıkları da Vardı Aralarında...
Süpürseydin, Yok Etseydin Ya Onları da!
Ama Yap(a)madın..
Yine Ben Topladım Yerden Kalbimin Kırıklarını...
Sırf Ayaklarına Batmasın Diye...

Sensizlik Korkusu Göbek Adıydı Sevdamızda...
İsimsiz Kalmıştı Yaşadıklarım Sonsuz Harfler Boşluğunda...
Yüreğimde Patlayan Sessiz Volkanların Prangalarında Eskitiyorum Günlerimi...
Artık Ümit te Yok...
Bakışlarımda Yok O Eski Heyecanlarda...
Herkeslerden Uzak Odamın En Karanlık Köşesinde Sessizce Düşünüyorum...
En Masum Hayallerimin Ötesinde Kendimle Yüzleşmenin Kırgınlığı Büyüyor En Karanlık Köşelerimde...
İçimde Söylemeye Korktuğum Yalnızlığımın Sensizliğinin Hapsindeyim...
Biten Bir Sevdanın Kahredici Azabı İçinde Omuzlarıma ve Gözlerime
Çöken Ağırlığı Taşımak, Hayatın Yönlerini Yaşamaktan Daha Zor Olduğunu Acı Bir Şekilde Öğrendim...
Sensiz Ne Kadar Dayanırım...
Bu Hayatın Izdırabını Ne Kadar Çekerim...
Dizlerim Dermansız Kalır da Ne Zaman Taşımaz Olur Ruhu Sensizliğinde Esir Olan Bu Bedeni Bilemiyorum...
Ne Yüzünü...
Ne Ellerini...
Ne de Yüreğini Hissedebiliyorum Bu Soğuk Kış Mevsiminde...
İçimin Sesini Yaktığımdan Beri Yalana Bulanmış Dudaklarda Bir Kurşun Kadar Hızlı...
Bir Kurşun Kadar Soğuk ve Bir Namlu Kadar Sessizdi Bakışlarım...
Ayaz Soğukluğunda Sessizliğe Büründü Bu Şehir...
Gözlerimdeki Işıltı Sönerken Birer Birer Bakışlarımın Ellerini Aradım Yalnızca...
Nereye Uzansam Ayrılığa Çarptım...
Yüreğimde Hissettiğim Duygular Birer Birer Sönüyor...
Sevgi...
Mutluluk...
Huzur...
Bana Kalan Duygular İse Anlamsız Kelimeler...

Asaletini ve Matemini Harmanlayıp Sakladım Vedam da...
Vedaların Bana Ait Tüm Yollarını Çizdim Yüreğimin En Derin Köşelerine...
Gitmeden Önce Savur Küllerini İçindeki Fırtınaya...
Biliyorsun Ben Ben Değilim Artık...!!!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.