4 Şubat 2012 Cumartesi

Dur Gitme Desem de Durmayacaktın Biliyorum...!

Eğer Birgün Bana Gelip Benimle Bir Konuşsaydın, Sana Sevdamı Anlatacaktım ...

Seni Sensiz Nasıl Yaşadığımı...
Seni Her Gün Nasıl Özlediğimi...
Nasıl Uykularımı Böldüğünü...
Yüreğimi Nasıl Yaraladığını...
Her Şeyde Senden Bir Parça Aradığımı...
Ve Her Gözümü Kapayınca Nasıl Seni Gördüğümü Anlatacaktım...


Her Rüzgar Esişinde Neden Derin Bir Nefes Çektiğimi...
Yüzümü Okşadığında Rüzgar Neden Gözümü Kapayıp, Gülümsediğimi Anlatacaktım...


Yaşadıkça Kalbimde Bir Yerin Olduğunu...
Uzaktan Sevmeyi....
Sen Sevmesen de Benim Seveceğimi Anlatacaktım...


Yazdığım Şiirlerimi Okuyacaktım Sana...
Mısralarım İşte O Gün Dile Gelecekti...
İşte O Gün Haykıracaktı Mısralarım...
İşte O Gün Şiirlerim Şiir Olacaktı...


O Gün...
Saatlerin Zamanın Durmasını İsteyecektim...
Bu An Bu Kısacık An Bitmesin Diyecektim...
Ama Zaman Bana İnat Her Zamankinden Hızlı Geçecekti...
Biliyorum...
Kelimeler Yetmeyecekti...


Ve Biliyorum...
Bunları Anlatmama Fırsat Vermeden...
Seni Seviyorum Diyemeden Gidecektin...
Dur Gitme Desem de Durmayacaktın Biliyorum...!!!


Nerden Başlamalıyım Bilmiyorum...
Bildiğim Tek Şey Sözlerim Bittiğinde Bu Aciz Bilmeyişimin Devam Ediyor Olması Olacak...
Nasıl Haykırmak İsterde Sesi Boğazında Düğüm Olur...
Konuşmak İstersin Konuşamazsın...
Kaçmak İstersin Kaçamazsın...
Öyle Bir Girdin ki Hayatıma Neye Uğradığımı Şaşırdım...
Sevmenin Acemisiyim Ben Hiç Sevenim Olmadı...
Öğretseydin Sevmeyi Hiç Bu Kadar Acı Çekermiydim...
Kim Bilir Kaç Kez Kendime Yakalandım, Kendimden Kaçarken?!
Ve Sustum Vicdan Sorgularında...

Susmaktan Çok Yoruldum... Artık Bildiğin Sesler Hatırına Konuş Dilim...
Gündüzlere Sığmayınca, Geceyi Kabullenir Oldum...
Gecenin En Karanlık Yerinden Yarınlara Aydınlıklar Biriktirmekti Amacım...
Aydınlığı Gecenin Zifiri Karanlığından Biriktirmek, Yarınlarıma Karanlık Ekmekti...


Bir Bedende Bir Düzineyim ... Bir Ruhta Bin...
Oyuncaklarla Yaşama Gülümsemek İçin Geç Bir Zaman Artık...
Şimdi Cümlelerle Oynuyor Beynim...
Bu Oyunda Hep Düşüp Kalkıyorum...
Her Yanım Yara Bere... Her Yanım Vurgun...
Tehlikeli Bir Oyunda Ölüm Kalım Savaşı Vererek Mutsuzluk Diziyorum...
Dizgim Hatalı, Harflerim Kırık...
Kelimelerimin Kapısı Aralı...
Her An Yazıya Dönüşmeyi Bekliyor İçimdeki Ses...
Ne Konuşacak Kadarım Ne de Susmaktan Yanayım...
Bana Karşı Ben Savaşından Ölüm Aklar Beni...
Ki Hangi Yanımı Tutsam Ölümün Kucağıdır Zaten...
Bir Savaşsa Yamaçlarımdaki, Biri Yok Olmalı Biri Kalmalı...
İkisi de Benim...  Bana Karşı Ben...


Anlamı Uzun Olan Bir Cümle Bulanıklığıyım...
Hangi Kelime Beni Özetleyebilir ki? Hangi Dil Lisanımı Konuşur?
Ne Demeliydi ki İçim Bunca Yanmışlığı Üzerine?
Herkese ve Her Şeye Rağmen Yalnız Değilim Yalanının
Ardına Saklanıp, Koyu Bir Yalnızlığı Yudumladığında Ne Söylemeliydi?
Onca Acıyı Dem Tutturan Hayatına mı Kızmalıydı?
Ya da Bitmez Tükenmez Ağıtları mı Diline Dolamalıydı?
Kimden Başlamalıydı Ağıt Yakmaya?
En Suçlusu Kimdi Bozulan Hayatımın?
En Suçlusu Gidenler miydi? Gitmeyip Acı Çektirenler mi?


Bir Bilinmezlik Üçgeni Arasından Oradan Oraya Savruluyorum...
Kendime Sorduğum Soruların Bile Cevaplarını Bulamıyorum...
Aşikar Değilim... Hafi Bir Ömrün Kalıntılarını Taşıyorum...
Yine Ben mi Suçluyum?
Yoksa Tüm Konuşmalarımı Çalıp Bana Sadece Susmayı Bırakanlar mı?


Payıma Bir Son Yazılmış... Ne Kadar Didinsem Boş!
Öyle Geçti ki Vakit...
Sen Bile Kurtaramazsın Artık Beni...
Sen Bile Yarama Merhem Olmazsın...
Sen Bile...!


Geç Bir Zaman...
Git Desem Gitmezsin Belki Şimdi...
Ama Gel Desen Ben de Gelemem...
Her Şey İçin Geç...!
Yoruldum Adına Düşler Biriktirmekten...
Harflerin Kalemime Dolanmasın Artık...!
Ki Adımı Unuttum Adını Yazmaktan...!
Yorgunum...!
Sana Susmayı Kabullenecek Kadar Geç Bir Zaman...


Artık Düşme Satırlarıma...
Ki Sen Satırlarıma Düştükçe Ben Acılara Düşüyorum!
Ki Sen Yazılınca Ben Siliniyorum...!!!


Terkedilmişliğin Hüznü Yalnızlığın Hazin Yüzü İçimde...
Gözlerim Dalgın Hüznüm Yorgun Düşlerim Solgun...
Sesimi Duyan Yok, Bu Çığlıklar Boşa Kimse Duymuyor Haykırışlarımı...
Kelimelerim Suskun...
Benim Neyime Ki Çığlıklar Bana Suskunluklar Gerek....

Senin En Çok Kanattığın Yerden Susuyorum Sana...
Yüreğimden...!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.