Bir Satırlık Yazıydım Silindim...!!!

Hayatı Mahvolmuş Bir İnsana Bakıyorum Aynadan...
Kim Olduğunu Tanıyamıyorum!
Kendimi Tanıyamıyorum!
İstemiyorum da Zaten!
Her Türlü Ölümü Düşündüm...
Arabanın Altında Kalmak... Yüksek Bir Yerden Atlamak...  İlaçlar İçmek... Kendime Aşırı Derecede Zarar Vermek Her Tarafımı Kanatmak...
Her Şeyi Yapabilirdim... Hala da Vaktim Var...!
Neyi Beklediğimi, Nereye Koştuğumu Bilmiyorum... Ya da Zaman Beni Nereye Götürüyor? Bilmiyorum...
Ağlamak Hıçkıra Hıçkıra Hiç Durmadan Bütün Gece Uyumadan...
Uyumadan Düşünmek Geçmişteki Hayallerimi Ama Geçmişti Hepsi...
Bütün Hepsi...
Aynada ki Kadın Hayatından Mutlu Olduğunu Söylüyor!
Ve Benim de Onun Gibi Basit Şeyler Yaparak Hayatımı Mutlulukla Boğabileceğim Düşünüyor...
Hayır! Yapamam Bunu Kendime...
Eğer Yaparsam Kendime Yaptığım En Yanlış Şey Olacak Biliyorum...
Her Şey Üstüme Düştü Bugün... Kalktım ve Kalktım Tekrardan, Ama Bu Kez Yürürken Bile Düşürmek İçin Yerdekiler Bile Çaba Harcadı...
Her Şey Ters Gidiyor!
İyi Gittiği Zamanlarda da Korkuyorum Her Şeyden...  Parçalanmak İçin Yaşıyormuşum Gibime Geliyor Artık...
Ölmeden Önce Öldürmek!
Evet İşte Bu İnsandan Önce Vardı Galiba Ölüm ve Öldürmek...
Ve Ben Bunu Hergün Yapıyorum Kendime...! Ölüyorum ve Öldürüyorum!
Sonra Her Şeyin Biçbir Şey Olduğunu Düşünüyorum.
Sır Gibi Kalıyor İnsanın İçinde Ama Bir Süre Sonra Yaşadıktan Sonra Bazı Şeyleri Anlıyoruz...
Anlamak Zorunda Kalıyoruz...
Ve Aynadan Parçalanmış Ruhumuza Bakma Cesaretleri... Ölüm Seansları...
Bütün Acılarım Aklıma Geliyor Birer Birer İçimden Geçip Geçip Öldürüyolar Hergün...
Usanmadan! Sıkılmadan! Bıkmadan!
O Kadar Çok Ölüyorum ki ve Sonradan Yaşadığımı Fark Ediyorum...
Neden Olduğunu Düşünüyorum Düşünüyorum...
Sonra Aşklarım... Yarım Kalışlarım...  Yarım Yaşayışlarım Hep Bir Eksiklik... Bir Boşluk...
Doldurmaya Gelenler Acı Çekerek Geri Dönüyolar Ve Bana Her Şeyi Düzeltebileceğini Söylüyor Hakkımda Birşey Bilmeden...
Yapacağından O Kadar Emin ki Bende Başka Kişilerin Hayatını Düzeltmesini Söylüyorum, Öncelikle Kendi Hayatından Başlayarak Hemde...
Bunları Söylüyorum Çünkü Hayatı Düşündüğü Zaman Gerçekten Kötüydü...
Ve Kendini Kurtaramamış Bir İnsan Bana Nasıl Yardım Edeceğini Düşündüm O Konuşurken.
Ve Söylediklerini Duymuyordum Ama Ben Kurtarmıştım Kendimi Ölümle...
Her Gün Kurtarıyorum Hemde O Farkına Varmadan...!
Nefes Almak İçin Bu Kadar Zorlandığım Zamanlar Olmamıştı...
Sözcükler Kusuyorum!
Sıyrıldım Tüm Rollerimden....
Mutluyum Çünkü Yokum Bugün!
Uyumadan Uyandım...
Hiç Bir Şeyin Önemli Olmadığını Fark Ediyorum...
Ellerimi Çekiyorum Gözlerimden... Görülebilecek Her Şeyi Görüyorum, Duyuyorum...
Ve Hiçbir Şeyin Olmadığını Bu Kadar Net ve Saf Görüyorum...
Saflık Hiçbir Şeydir... Hiçbir Şey İse Her Şey...
Kendimi Dünyadan, Seni Kendimden Saklıyorum...
Rüyalara Dalıyorum... En Sevdiğim Rüyamı Görüyorum Ve Onunla Saatlerce Oynuyorum En Güzel Yalanlarla...
Hayatımın Filmini İzliyorum, Uykudan Kalktıktan Sonra Ağzımdan Çıkan Sigara Dumanın Arasından...
İşte Ölüme Daha da Yaklaştığımı Fark Ediyorum...
Az Kaldı Diyorum!
Etrafıma Bakıyorum Bulamıyorum Azraili... O da mı Dalga Geçiyor Yoksa?
Hayır Yapmayın Bunu Bana!  Kirletmeyin Daha Fazla Ruhumu! Bırakın Bari O Temiz Kalsın!
Ahhh Oynama Benimle Azrail!  Sen Yapma Bari!
Hoşlanmadığın Bişeyler Var Galiba...
Herkes Mutluluğun Resmini İstiyor Benden, Ben İse Bir Yokolmuşluğun Resmini Yapabileceğimi Söylüyorum...
Acının... Boşluğun Resmini Belki de Hiç Farkında Olmadan...  Hiçliğin Hiçliklerimin Resmini...
İşte Hepsini Bir Portreye Sığdırdım...
Nerdesin Oyalama Artık Beni!  Çok Oyalandım Zaten Anılarımla! Yaşamamışlığımla!
Onlarla Beraber Ölmek İçin Kaybettiğim Her Şeyi Verebilirdim...!!!

Siyah Bir Makyaj Yaptım Bugün'üme...
Gülmedim... Güldürmedim... Ağlattım Biraz...
24 Saatlik Ömrü Olmasına Rağmen Ona İşkence Ettiğime Anlam Veremediğini Hayıflayarak Akıttı Makyajını... Yalnız Nefes Alıp Geçtim Sitemlerine...
Korkarak Saatlere Baktım... Gözlerim Kaçtı Takvimden... Aslında Biliyorum Günü... Ayı... Yılı...
Yine de Klasik Bir Acı Sergiliyorum Yorgunluğumla...
Dayanamadım...
Aç Kalma, Biraz da Korku Ye Dedim Bugün'üme...!
Gelmişsin Gözlerimi Açtırmışsın Kendine .
Zahmet Olmuştur... Pişmanlık İstedi... Ver de Tamamen Öleyim Acı Çektirme Artık!
Olmaz Dedim... Ne Yaşarsam Yaşayayım Artık Çok Geç! Pişmanlık Öldü Senden Öncekilerle...
Ağladı Yine...
Öleceksin Az Kaldı Kurtulacaksın Benden Dedim Hain Bir Tebessümle...
Cevap Vermedi... Yazı Ölmez Biliyordu...
Karışacağı... Hatırlanacağı Günlük Sayfasına Bakıyordu Umutsuzca...
Bitmeyeceğini Sanıp Biteceğini Bildiğim Bir Hafta Bekliyor Beni...
Ve Daha Kelebek Ömürlü 6 Gün Daha...
Onlara Nasıl Davranacağım, Hangi Misafirlerime Bir Cenaze Törenine, Ya da Şenliğe Dönüştüreceğim Bilmiyorum...
Hesap Kitap Yapılamayacak Bir Kaderdir Zaman...
Ne Yazılmışsa Kaderime, Üstünü Tamamlayacağım Sadece...!!!


Bir Satırlık Yazıydım Ben!
Anlamsız... Gereksiz... Boş ve Silinip Unutulacak...
Sadece Benim Yaşadığım... Anladığım... Gördüğüm... Düşlediğim ve Düşündüğüm...
Kayıp Bir Dünyanın Kapısını Bulup Açmayı... Size Kendime Anlatmaya Çalışıyordum...
Böylece Kendimi... Seni... Onu... Bunu ve Diğerlerini... Herkesi... Hepimizi Karanlık ve Dipsiz Bir Yalnızlıktan Çıkarmaya Çalışıyordum...
Durmadan Yazıyordum... Deli Dolu... Akıllıca... Boşu Boşuna Yazıyordum...
Her Söz Bende Başka Açıp Başka Soluyordu... Her Mavi Harf Bir Başka Kokuyordu...
Yorulmayan... Durmayan... Dinlenmeyen... Uyuyup Uyanmayan...
Kış Gibi Donan, Üşüyebilen... Sonbahar Yaprağı Gibi Solan ve Sürüklenen Bir Satırlık Yazıydım Silindim...!!!