Aşk Mektubu Değildir Bu Yazdığım...

Kendimle Başbaşa Kaldığım Anda Yine Yazmak, Sana Yazmak...
İlk Başta "Yazmasam mı" Dedim Kendime, Ama Sonra Gördüm ki Yürek Kaleminin Mürekkebi Dolalı Çok Olmuş...
Ve Kalemim Düştü Beyaz Yollara,"Sen"in İzini Arayıp Bulmaya...
Aşk Mektubu Değil Bu Yazdığım, Sadece Yürek Kalemi'min Coşkunluğu Tuttu Yine...
"Sen"li Cümleleri Özlemiş, Benim Seni Özlediğim Gibi...
Her Bir Yanı Odamın "Sen" Oldu Yine...
Nedensiz, Mecalsiz "Seviyorum"lar Dökülüyor Benden Yine...
Seni Özledim...
Ne Bileyim İşte, Özledim...
Sesini Özledim, Olmadık Anlarda Beni Hal Değişimlerine Uğratan...
Özlemeyi En Çok Sende Sevdim Sanırım...
En Çok "Sen"li Özlemler Yaktı İçimi...

Bu Aralar Yine Durgunum...
Kafam O Kadar Dolu ve Karışık ki...
İçimde Konuşan Şeylerin Sesi O Kadar Çok ki...
Kendimi Dahi Dinleyemiyorum...
Sadece Senin Sessizliğinin Yarattığı Bir Yaşamın İçerisinde Donuk Gözlerle Monitöre Bakmaktan Başka Bir Şey Yaptığım Yok...
Ama Orada Olduğunu Bilmek İstiyorum...
Duygularıma Bir İsim Vermek İstemiyorsam da Her Gün İçimde Kopan Fırtınaya Tercüman Olmak İstiyorum...

Benim Gibiler Hayatta Bütün Haklarını Kullanmış Varlıklardır...
Yaşamım Boyunca Başkalarının Sınırlarından Çok Kendi Değer Yargılarım Ve İnançlarım Çizdi Sınırlarımı...
Ve Bu Sınırlar Hayatımın Bütün Dönemlerinde Hep Vardı...
Herkesi Kandırabiliriz Ama Kendimizi Asla Kandıramayız Değil mi?
Ağızdan Çıkan Kelimeler Ne Söylerse Söylesin Doğrusunu Hep İçimizde Biliriz...
Ama Nedense Yaşamın Dönüm Noktaları Söz Konusu Olunca O Doğruları Bir Türlü Söyleyemeyiz...
Belki de Kendimizden Korkuyoruz...
Doğruyu Bilen Dürüst Kendimizden Korkuyoruz...

Belli Noktalar Var Hayatımızda, Onların Ötesine Geçmek Özsaygımı
Zedeleyeceğini Bilsem de, İçimde Kıpırdayan Bir Şeyler, Geç Kaldığımı Söylüyor...
Uzakta Bir Doğal Güzellik Var...
Parlayan Bir Güneş, Açan Bir Çiçek Var...
Sen Varsın...
Sevgiyi Seven Bir İnsan Olarak Orayı Bilip de Gidememek
İnsan Hayatında ki En Büyük Mutsuzluk...

Bu Yazdıklarımı Sana Veya Hayata Dair Bir Mesaj Vermek Niyeti İle Değil,
Kendimi Anlatma Gayreti İle Yazıyorum...
Sessizliğin Beni Anladığına İşaret Diye Düşünüyorum...
Bu Seni Daha da Özel Yapıyor...

Ben Kır Çiçeklerinin Arasında Bile Bir Kış Rüzgarı Gibi Essem de...
Güneşin Tatlılığında, Kaşlarımı Kara Bulutlar Gibi Çatsam da...
Sen Gülümse, Gönlün Hep Bahar Olsun...
Ben Seni Bulamadım Ama Yaşamın Tüm Güzellikleri Seni Bulsun...
Tüm Sevgiler Senin Olsun...
Gördüm ki Sana Yazmayı Özlemişim...
Uçsuz Bucaksız Beyazlara Sadece Benden Seni Anlatan Çizgiler Çizmeyi,
Herbiri Anlamlı Olan...
Aşk Mektubu Değildir Bu Yazdığım...
Daha Çok Herşeyimi Özlediğimi Fısıldamalarımdır...