Hangi Köşesine Kaçsam Ruhumun Seninle Çarpıştım!

Hayatımdan Gittiğin Günden Beri Sana Dair Yazılmış Cümlelerle Dolu Yüreğim...
Sensiz Geçen Her An'ı Her Saniyeyi İlmek İmek İşliyorum Kalbime...
Paket Paket Sigara Bile Dindirmiyor Acımı Artık...
Her Şey Nafile Bu İflah Olmaz Kalbime...
Sensizliğe Sitemler Edemeyecek Kadar Yorgunum Artık...
Belki de Kabullenemiyorum Hala, Benim Kalbimden...
Bedenimden... Gözlerimden Başka Yerleri Kendine Mesken Tutuşunu...
Kabullenemiyorum Adına Ayrılık Dediğin Bu Yenilgiyi...
Bu Bitiş Sahnesini Kaldıramıyor Kuş Misali Ellerinde Çırpına Kalbim...
Sen Umursamıyorsun...
Aldırmıyorsun Haykırışlarıma...
Kalbime...
Gidiyorsun!
Teselli Olmuyorsun Ayrılıklarla Yıpranmış Gözlerime...
Bilirim Duymuyorsun Beni...
Duysan da Umursamıyorsun...
Kimbilir Kimlerin Koynunda Sabahlıyorsun...
Ve Ben...
Başkasının Koynunda Isındığnı Bilirken Sensizlikten İçi Titreyen Ben!
Geçecek Biliyorum...
Bitecek...
Dinecek Bu Kimsesizlik...
Yok Sayacağım Seni...
Sebebim Olamayacaksın!
Yakanım Olamayacaksın!
Ölümüm Olamayacaksın!

Üşüyorum Galiba Biraz Başka Tenler Dokundukça Bedenime...
Gittin Sen Bak Parçalandım Ben Yine!
Artık Ne Sen Gelirsin Bana...
Ne Ben Dön Derim Sana...
Sarıldığım Yastık Sırılsıklam Olmuş Gözyaşlarıyla...
Ne Sen Durdurabilirsin...
Ne Ben Silebilirim Elimle...
Biz Bittik!
Ne Sen Gelirsin Bana...
Ne Ben Alırım Seni Yanıma..
Teşekkür Ederim Yine de Sana..
Bir Zamanlar Gerçekten Sevildiğimi Hissetmiştim...
Gerçekten Senin Kollarının Arasında Olmasam da Güvende Olduğumu Hissetmiştim...
Teşekkür Ederim Sana...
Önce Çok Mutlu Edip...
Sonra Dibe Gömdüğün...
Toprakla Üzerime Örttüğün İçin...!!

Bin Kere Ağlamış Kadar Yazdım...
Yazmadan Önce Çok Ağladım...
Her Şeyi Bir Kerede Söylemeliydim...
Daha Kolay Yok Edebilirdim Senden Kalan İzleri...
Şu Bir Gerçek ki!
Hangi Köşesine Kaçsam Ruhumun Seninle Çarpıştım!
Sen mi Bana Demir Attın?
Ben mi Sana Saplandım?
Çıkaramadım!
Sildiysen Kalbinden Mührümün İzini...
Hissetmiyorsan Sıcaklığını...
Bir Anlamı Yoksa Bakışların...
Kaybettiyse Değerini Gözyaşlarım...
Ve Çok da Zor Gelmiyorsa Bakmadan Gitmek Ardına...
Durma!
Git!

Unutmak Tesellidir Yalnızlığa, Bir Anlamda Vazgeçiş...
Unutmak, Çok Zor, Unutulmak Çok Acı...
Yeniden Sevmek İçin Unutmuş Gibi Yaparız Bazen...
Gideriz Unut Beni Der Ayrılırız...
Unutmuş Olmak, Unutmasını İstediğimiz İçin Değil Acımızı Hafifletmek İçindir Tüm Çabalar...
Ayrılışın Ardından Unutulmadığını, Unuttum Diye Koca Bir Yalan Söylediğimizi Anlarız...
Gidiş Daha Kolay Gelir...
Gidişin Ardından Zor Gelir Daha Acıtmasın İsteriz...
Zorluğu Yenmek İçin Unuttum Deriz,...
Unutmak Yoktur, Unutmak Değil Alışmaktır Onsuzluğa...
Unuttukça Hatırlarız, Düşünürüz...
Gerçekte Unutmadığımızı, Unutulmadığını Biliriz Ama Unuttum Demek Kolaydır...
Unutulmak Bir An, Unutmak Yüzyıl Sürer...
Unutulmak Daha Hızlı, Unutmak Aheste...
Her Ayrılıkta Bir Hüzün Duyar Ya İnsan, Unutulduğunu Düşündüğü Andır Bu...
Unutmak...
Unutulmak...
Unutturmak...
Kolay Demek Kolaycılık Bir Anlamda...

Unutulduğu İçin Üzülen Bilmeli ki, Unutanın Unuttuğundan Değildir
Unutmuş Gibi Yapması...
Aradan Geçen Onca Zaman Sonra Unuttum Dediğimiz Olay,
Nesne Aklımıza, Dilimizin Ucuna Geldiğinde Hatırlamayanımız Var mıdır?
Alışıyor İnsan...
Deneyerek...
Öğrenerek...
Yanılarak...
Yaşayarak Tecrübe Kazanıyor...

Unutuluş Acıtır, Hüzün Verir, Unutuş Zor Gelir, Emek Gerektirir...
Unuttuğumuz Unutamadığımızdır...