Seni Düşünmüyorum Artık...
Düşünmek İstemiyorum...
Ruhum Yeteri Kadar Islandı Gözyaşlarımla...
Yeteri Kadar Kırıldı İçimde ki Masum Çocuk...
Anlamsızlıklarımla Boğuştuğum Günlerde, İmkansız Aşkımın Peşinden Koşarak Tükettiğim Bir Ömrün Suçlayan Bakışları Soğuttu, Avuçlarına Bıraktığım Kıpırtısız Yüreğimi...
Ne Yağmurlar Avutabilirdi İçimdeki Sıkıntıyı, Ne de Anlamsızca Seni Görebilme Umudu...
Dostlarla Konuşup, Acılarımı Dindirme Umudu Sardı Boşluklarımı...
Senin Gibi Değildim Ben...
Yeni Olan Hiçbir Şey Bana Göre Değildi...
Aşk O Kadar Basit Değildi...!
Paylaşılanları Bir Kenara Bırakıp, Benliğimin Bir Parçasının Sende Olduğunu Bile Bile..
Aklımın Bir Ucunda Sen Olduğun Halde Hatırlamayan Bakışlarla Gözlerine Bakamazdım...
Kendimi Acımasızca Kandıramazdım...
Ben Ruhuma Yalan Söyleyemezdim...!
Sahip Olduğum Onca Güzel Şeyin, Hiçbir Şey İfade Etmemesi Ne Kadar Çok İçimi Acıtıyor Bir Bilsen...
Yüreğim Onlara İhanet Ediyor...
Ve Ben Elimden Bir Şey Gelmediği İçin Kendime Saldırıyorum
Her Gecenin Karanlığında Gizlice...
Tüm Hıncını Alıyorum Bedenimden..
Hepsi Senin Yüzünden...!!!
"Neden Bu Kadar İyisin" Cümlesinden Nefret Ediyorum Artık!
Ben İyi Olmak İstemiyorum!!!
Evrenin Her Hangi Bir Yerinde Yaşanılan Küçük Bir Acının,
Bir Parçamı Koparıp Gitmesini İstemiyorum!
Üstümden Geçen Her Rüzgarın Beni Küçük Parçalara Ayırmasına...
Ve Her Defasında Yeniden İnatla Kendimi Toparlama Mücadeleme Dayanamıyorum!
Benden Bir Şeyler Alıp Sonra da Arkasına Bakmadan Gidenlere Dayanamıyorum!
Senin ve Diğerlerinin Yalancı Bakışlarına Dayanamıyorum!
Her Gün, Her Gece Neden Hep Böyle Olmak Zorunda Olduğunu Soruyorum
Kendi Kendime...
Neden Ruhuyla Konuşmuyor İnsanlar???
Neden Kalın Maskelerinizin Ardından Bakıyorsunuz Her Defasında Aşka??
Hiç Hak Etmeyen Bir Hakla Neden İşkence Ediyorsunuz?!!!
Bana Uzattığın Soğuk Ellerinin İçimi Ne Kadar Üşüttüğünü Hiçbir Zaman Bilmeyeceksin...!
Yok Olduğumu ve Yok Olurken de, Senden Bir Daha Hiç Bulamayacağım Bir Parçanı Koparıp Götürdüğümü Anlamayacaksın!
Şimdi Kim Kimi Neden Affetmeli Bilmiyorum...
Birbirimizden Eksilttiğimiz Onca Şeyin Tekrar Yerine Konmayacağını Bilmek Kadar İçimizi Acıtan Başka Bir Şey Olmayacak Ömrümüz Boyunca...
Her Seferinde Acıtarak Birbirimizi Yalnızlıklarımıza Dalacağız Yeniden...
Yeniden Kararacak Bakışlarımız...
Tanıdık Bir Ayazın İçinde Bırakıp, Savrulup Giden Ruhlarımızın Arkasından Bakarak Anlayacağız Zamanın Kanatan Geçişini...
Uçurumlarımız Yükselecek ve Bir Daha Biz Eski Biz Olmayacağız...!!!
Gözlerim Bir Yudum Uykuya...
Ömrüm Bir Yudum Nefese Hasret...
Kalbim Yorgun...
İçim Suskun...
Gözlerim Nemli...
Kimbilir Gözümden Kayan Yıldızlar Belki Son Noktayı Koyar Ömrüme...
Belki Aldığım Son Nefestir...
Sessiz ve Yalnız Geçirdiğim Son Gecemdir...
Kimbilir Belki de Yazılan Son Yazıdır...
Belki Son Seslenişim, Son Haykırışımdır...
Belki Bu Sondur...!
Ve Sen Sevgili, Bir Gün Yıllar Sonra...
On, Ya da Elli Yıl Sonra Sana da Geldiğinde Ölüm İnan Hissedeceğim Acını...
Çekeceğim Sancını...
Hissedeceğim...
Bileceğim Öldüğünü Ve Dolacaksın Aklıma...
Mahşer Günü Çıkıp, Seni Arıyor Olacağım Yana Yakıla...
Ses Ver Bana Olurmu ?
Ses Ver ki Seni Bulayım...
Ses ver ki Sana Verdiğim Sözü Tutayım...!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.