6 Şubat 2012 Pazartesi

Konuşsun Kalbim Kalbinle Sevgi Diliyle Sessizce...!


Bu Yokluk İllet Bir Şey...!
Kah Fırtınaya Kah Depreme Dönüşüyor...
Bazen Girdap Olup Beni İçine Çekiyor...
Suç Benim...
Acı Benim...
Kendi Hüznümde Kendimi Boğan da Benim Üstelik, Kurtulamıyor...
Ölemiyor...
Yokluğunda Yok Olamıyorum...

Bu Soğuk Duvar,  Bu Uzaklık, Bu Karanlık Sokak Bu Soluk Soluğa Kaçış...
Nerdeyim Kimdeyim?
Ve Ben, Unutmadan Ama Umutlanmadan Sessizlikteyim...
Samimiyetsiz Bir Gecenin Sırılsıklam Karanlıklarından Birindeyim...



Sana Benimsin" Diyorum Hava Her Karardığında...
Geceler Var Ya Geceler!
Güne Ait Her Şey Silinirken "Sen" ve "Ben" Kalıyoruz Ya Gecelerde "Benimsin" Diyorum Sana Duymuyorsun!
Duyuyorsun Bakmıyorsun!
Canımdasın Diyorum Anlamıyorsun!
Kalbimdesin Diyorum Susuyorsun!

Sen Sustukca Kalbim Şarkıların En Hüzünlü Notasında, Hüzne İnat Umutla Çarpıyor "Bilmiyorsun"...
Sana "Benimsin" Diyorum Senin Olduğumu Her An Biraz Daha Güçlü Hissederek...
İçimdeki Yalnızlığı Geceye Emanet Ettim Görmüyor musun?
Gece Yalnız Değil Artık...
Sen de Ben de Yalnız Değilim...
Sen Varsın Ya Gecede, Ben Varım Ya!
Niye Bakmıyorsun Niye?
Beni Cevapsız Sorularda Öldürürken Niye Konuşmuyorsun?
Benim Olmasaydın Umut Vagonlarında Umuda Olur muydu Yolculuğumuz?
Şarkılar Böyle Dokunur muydu Geceye?
Gözlerim Baharda Solar mıydı Gözlerine Bakarken?
İçim Titrer miydi Böylesine?
Sana "Benimsin" Diyorum Duymuyorsun Hala Beni!
Sen Sustukca Kalbim Şarkıların En Hüzünlü Notasında
İnadından Vazgeçiyor...
Bilmiyorsun!



Biliyor musun Sevgili?
Seni Görünce Önce Ellerinden Tutacağım...
Sonra Öpeceğim...
Sonra da Seni Seviyorum Diyeceğim...
Bana İnanmazsan Kapat Gözlerini...
Daya Başını Göğsüme...
Dinle Kalbimin Sesini...
Kalbim Dinletecek
Sana  Sevgimin Sesini.

Ne Diyeyim Sana Sevgili!
Dilim Lal Oldu Sevgimde...
Konuşsun Kalbim Kalbinle Sevgi Diliyle Sessizce...!





Biliyorum Sevmeyeceksin Beni...
İncitip Üzeceksin...
Biliyorum Bu Şehri Bana Dar Edeceksin...
Çünkü Anladın; Sevgimden Tanıdın Beni...
O Yanık O Hasta Bakışımdan...
Uçuruma Atlar Gibi Sevdalandığımdan...
Sevmek Deyince Hemen Ardından Ölüm Dememden Anladın...
Anladın ve Bir Kabustan Uyandırır Gibi
Çırılçıplak Bir Gerçeğe Uyandırdın Beni, Uyandırdın ve Kaçtın...
Çünkü Sen de Benim Gibiydin...
 Sen de Benim Gibi Seni Sevmeyeni Sevdin Hep...
Beni Sevmeyecektin Biliyorum Ama...
Ama Öyle Susamıştım ki Kendim Gibi Birini Sevmeye...
Öylesine Muhtaçtım ki Kendim Gibi Birini Özlemeye...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.