Bir "Ben" Arıyorum Artık Mutlu Olan! Keşke Edebiyat Olsaydı...!

Bazen İsteseniz de Yazılmıyor Yazmak İstedikleriniz...
Yazayım Deseniz de Yazılmıyor...
Eller Kalem Tutmaz... Kalem Yazmaz...  Gönül Söylemez Oluyor...
Hani Haykırmak İstersiniz Var Gücünüzle de Ağzınız Açılıp ta Haykıramazsınız...
Düğüm Düğüm Düğümlenir Haykırışlarınız da Boğazınızda Kalır...
Soluksuz Kalırsınız...
Nefessiz Kalırsınız...
Hani Yüreğinizdekileri Rüzgara Vurup Savurmak İstersiniz de Savuramazsınız...
Akıtmak... Boşaltmak İstersiniz de Boşaltamazsınız...
Çaresiz Kalırsınız...
Gönlü Yorgun Kalırsınız...
Gözyaşısız Kalırsınız...
Damlasız Kalırsınız...
İşte O An'lardan... O Demlerden Birindeyim...!


Gitmek Lazım... Çıkıp Gitmek Lazım...
Soluklanmak... Nefeslenmek... Çaresizlikten Kurtulmak... Yorgunluktan Sıyrılmak İçin...
Gözyaşlarını Damlatmak... Sağanak Sağanak Yağmak İçin...
Ve Çıkıp Gidersiniz...!
Nerede Durursunuz?
Nereden Soluklanırsınız?
Nerede Yağarsınız?
Nerede Noktalarsınız Gidişi Bilinmez...!
Bilinmez...
Bilinmez İşte...!


Yine Karışmaya Başladı Sessizliğime Gözyaşlarım...
Kelimelerim de Sustu Sessiz İniltilerimi Dinliyor Artık...
Yoruldum!
Hep Anlaşılmak İstedim, Sadece Anlaşılmak...
Niye Konuşmadığımı... Niye Hep Suskun Yaşadığımı...
Ve Niye İnsanlardan Kaçtığımı Anladım Artık...
Çünkü Kime Uzatsam Elimi, Kime Tutunsam Kaybolmaya Başlıyor...
Zamanla Eriyip Gidiyor...
Her Şey Dalga Geçer Gibi Bakıyor Yüzüme...
Sevmiyorum Bu Dünyayı...
Sürekli Gözyaşı Veriyor Bana...
Arınmak İstiyorum Aklımdan...
Unutmak İstiyorum Hayatı...!
Ama Her Şey Aklımda...!
Ben Aklımdayım...!


Her Gün Yeni Üzüntülerle Yüzleşmekten Bıktım Artık!
Yoruldum Bu Hayattan!
Her Günün, Üzerime Gecenin Karanlığı Gibi Doğmasından Bıktım!
Tükeniyorum Artık!
 
Hep Değer Verdiklerim Geliyor Aklıma Bir Bir...
İçimi Döktüklerim...
O Zaman Niye Bu Haldeyim?
Hani Sevdiklerim Sevenlerim?
Niye Hala Tükeniyorum?
O Kadar Boşluktayım ki, Sanki Yuvarlanırcasına Kayalıklardan...
Korkuyorum!
Her An Eksiliyorum...
Yok Oluyor İçimdeki Ben...
Kaybetmek Üzereyim Artık Kendimi...
Kurtaracak Güç Kalmadı Bu Bedende Bu Ruh'ta Kendimi...
Ne Yaptıklarım Huzur Veriyor Bana Ne de İnsanlar...
Bir Geceleri Huzur Akıyor Gözlerimden...
Bir Geceler Anlıyor Beni...
Ama Tükeniyorum...
Yetmiyor Bu Cana!
Bir El Arıyorum Sıkıca Tutacak....
Bir Omuz Arıyorum Asla Kaybolmayacak...
Bir "Ben" Arıyorum Artık Mutlu Olan...
Yoruldum Artık Ağlamaktan!
İçim Acıyor Anla Artık!
"Ben" Acıyor!
Ama Anlayan Yok İşte...
Yok, Yok Yok...!!!
Bir Anlayan... Bir Saran... Tutup Kaldıran Yok!
Kalkamıyorum ki Kendim...
Artık Konuşmuyorum da...
Hep Suskun Bu Yürek...
Ne Yaşarsa Sineye Çekmekte...
Biraz Daha Sabır Dilemekte...
Ama Yetmiyor İşte!
Tükeniyorum!
Çaresizlikler İçinde Sürükleniyorum!


Işığa Hasret Kaldı Bu Yürek...
Kendimi Parçalamadan Önce Kurtulmam Gerek Ama Yapamıyorum...
Kurtulmak İstiyorum Artık ve Arınmak Bu "Ben"den...
Kaçmak İstiyorum Kendimden ve İnsanlardan...
Ama Hala Yardım İstiyorum Kaçmak İstediklerimden...
Ne Çok Kişi de Sevgim Var Isıtsın Diye Beklediğim...
Ama Ne Kadar Cimri Karşımdakiler!
Hep Benden Alıyorlar Ama Hani Yok İşte Bana Vermiyorlar!
İstediğim Sadece Bir Tutam Sevgi...
Çok Şey mi İstiyorum?