Ben Ne Zaman Sevmek İstesem...!

Sensizliğe Tanık Yüreğim Gecelerden Yorgun...
Gözlerim Duvarlardaki Hüzünden Dalgın...
Satırların Zindanında Esaret Oluyor Ömrüm...
Oysa Gözlerinde Boğulmak, Yüreğine Sığınıp Acılarımı Unutmak İstemiştim...
Bulutlardan Topladığım Hüzünlerle Gözlerine Yağmak İstemiştim...
Sen Bilmedin...
Beyhude Umursamazlığını Yaktım Yüreğimde Gece Oldum...
Yağmur Oldum Bomboş Caddelere Yağdım...
Sen Yine Bilmedin...
Aşkın Divaneliğinde Büyüttüğüm Sözlerden Uzak Elemlerim Bir Bir Depreşirken Duvarlarımda Bilinmezliklere Sürgündeyim...
Bütün Geç Kalmışlığıyla Yüreğimi Sömüren Aşk Artığı Sevgilere Tanığım...
Körpe Umutlarla Yarattığım Kentimin Acı Uğultuları Kulağımda...
Geceden Düşüyorum Üstelik Tutan da Yok Ellerimden...
Nokta Konmuş Bir Hayatın Sessiz İniltilerinden İbaret Çığlıklarından Yeniden Doğmayı Denedim Hep...

Sevgili!
Hayatın En Dik Yamacında Yalnızlığım Oldun...
Kasvetsiz Rüzgarlardan Arta Kalan Nefretleri Yığdın Avuçlarıma...
Buz Kestim, Cam Kırıkları Birikti Gözlerimde...
Acı Bir Hüzün, Yağmur Dolu Bir Bulutun Gözlerimden Dökülmesine Ramak Kalmış...
Zamansızlığın Dur Durak Bilmez Savaşlarından Yenik Çıkmış Yüreğimde, Efsunlu Bir Sevdayla İnatlaşıyorum...
Düşün ki Zaman Acımasızdı Bize Ya da Bana!
Ki Zamandı Herşeyi Bana Veren Ya da Bize!
Seni Verdi Mesela; Yalnızlığı Yani!
Usul Usul İçime Sızan Bu Acı Bu Yalnızlık Senden Hatıra...
Hayatımızın Duvarlarına Astım...
İçimin Okyanuslarından Yaptığım Mavi Düşler Boğuldu...
Hayata İsyanımı Armağan Ettim...
Kıvranıyorum!
Şimdi Hayat Öyküsüzlüğümün Nişanı Gibi Duruyor Hüznün Doğurduğu Resmin Kucağında...
Yüzüme Asıyorum Çoğu Zaman, Yüreğimdeki Boşluklara Esaretimi...
Yüzümde Kırışıyor Hayat...
Gitmelerine Can Yakıyorum...
Ben, Sonsuz Bir Aşkla Gelmek İsterken Sana Sen Somurtkan Mutlulukları Seçtin...
Gece Artığı Saatlerde Kaldın...
Güneşi Soğuttun Gözlerinde, Gözlerim Dondu!
Beni Kirpiklerinden Astığın Günden Beri Milyon Defa Ölüyorum...
Gidişinden Hasretler Yapıyorum Kendime, Sonra Yine Ölüyorum...
Yağmurlar Damlatıyorsun İçime...
Kapandı Sesine İsyan Eden Bu Ağız...
Her Adım Bir İntihar Dirilemem Artık...
Köşe Başlarında Ninni Gibi Ağıt Sesleri Üşüşüyor Kulaklarıma...
Ben Hangi Kimim?
Susarak Haykırıyorum Sana Sessizliğim Oluyorsun...
Geceye Satıyorum Düşlerimi, Yalnızlık Kentine Göçüyorum...
Ve Her Yağmur Gibi Kendimi Ağlıyorum...
Susuyorum...
Aklıma Düşsen Yalnızlık Oluyorum...
Hiç Olmayacak Bir Sevgiydi Yüreğimde Sana Büyüttüğüm...
Şiirlerime Kafiye Oldun Kimi Zaman
Kimi Zaman Ağlayışımdın Şarkıların En Hicaz Satırlarında...
Sana Yazdığım Şiirler Hala En Gizli Sayfalarımda...

Sevgili!
Saçlarında Dalgalanan O Hüzün Kimin?
Dilinde Çürüttüğün O Şarkı, Kaleminde Yanan O Şiir Kime Yol Oluyor?
Hangi Gökyüzünde Mutlusun?
Mutlumusun?

Sevinçlerimiz Bir Çığlığa Dönüştüğünde Her An Dur Diyecek Bir İrkilmeyi Beklemekle Yaşarız Zamanı...
Oysa Hep Yüce Dağlar Aşmak İçin Adımlar Attım...-.
Hep Yangınlar Gördüm Sokağımda...
Yüreğimde Kül, Ayaklarımda Yaralar Vardı...
Beklenmedik Zamanlarda ve Bilinmez Saatlerde, Adına Yabancı Bir Karanlıkta, Hazırlıksız Yolculuklara Çıktım...
Hep Soğukta Kaldım Hep Karaya Vurdu Yüreğim...
Biraz Deniz Dediysem de Hep Karakışlarla Oyalandım...
Dillerim Dolanmadan, Yumruğum Çözülmeden Varmak İsterdim Sıcak Bir Yüreğe...
Hep Karakışta Kaldım, Denize Değmedi Ayaklarım...
Sevgi Denen Şu Altüst Oluşla Ben Baş Edemedim...
Nereye Baktımsa Hep Karanlıktı Güneş Hiç Doğmadı Sabahlarıma...
Ve Bulutlar Bile Yetmiyor Artık Acılarımı Islatmaya...
Sıradan Hayaller Taşıyorum, Hep Bir Avuntu İçinde Yaşıyorum...
Sevdiğim Kadar Hiç Sevilmedim En Çok da Bunu Biliyordum....
Sancısını Söndüremiyorum Bu Hayal Kırıklığımın...
Hayaller Hayatımın Üstünde Yaşıyor ve En Ufak Bir Yalnızlıkta Hayallerim Bile Beni Terkedebiliyor...
Ne Bileyim Böyle Bir Şey İşte!
Umutlarımın Tamamen Bittiği Gün Zaten Hiç Olmayacağım...
İsyan Değil Bu Sadece Yastayım...!
Ben Ne Zaman Sevsem Yağmur Islaklığında Cümleler Yağar...!
Ben Ne Zaman Sevmek İstesem Yalnızlığım Olur Son Durağım...!