Neden Solmama İzin Verdin?

Dargınım, Biraz da Kırgın...
Ellerinle Çizdiğin Bu Yürek Yanık Kokar Hala...
Neredesin Desem Ses Var mı?
Uçsuz Bucaksız Hayaller Peşinde ki Yüreğin de?
Bir Ömrü Adayacağın Benim Ömrüm Bitmek Üzere...
Bir Asır Baksan Doymayacağın Bu Gözlerde ki O Işık Sönmek Üzere...
Yetiş!
Sustum!
Dudaklarım Sustu...
Ellerim Sustu...
Bedenim Sustu...
Yüreğim Ne Kadar Sessiz Çığlıklarla Bağırsa da Duyulmaz Kan Kokan Sitemi...
Bu Yüzden O da Mecbur Susturdu Hıckırıklarını..
Bu Sitem Kimseye Değil!
İçimde ki Bu Yüreğin Sahibi Yine Ben Değil miyim?
Peki Neden Öleceğimi Bile Bile Onu Benden İstedin?
Neden Solmama İzin Verdin?
Şimdi Ardından Kala Kaldım...
Biraz Yanık Kokan Yüreğim...
Biraz da Kan Damlayan Gözlerim...
Biraz Seslenişim, Biraz Sukutum...
Evet Bu Benim...
Cansız Bedenim, ve Bomboş Ellerim...
Birde, Giderken Öptüğün Gözlerim...
Öpüşünden Sonra Hep Ağlayan Gözlerim..
Bir Köşede Umutlarım, Bir Kıyıda Hülyalarım Ardımdan Yas Tutuyorlar Şimdi...
Sen Boş Ver...
Bu Yürek Benim Değil mi Sanki..
Senden Arda Kalan Acılarımıda Başı Dik...
Yine Benim Olan Bu Yürek Çeker...
Sende Kalsa da Bir Parçası...
Sen Boş Ver...!!!


Uzunca Zamandır Yalnız Bıraktığım Yalnızlığıma Gömülmüşüm...
Yalnızlığıma Geri Dönmüşüm...
Büyük Bir Coşkuyla Karşılanmış Yalnızlığımca Dönüşüm...
Yalnızlığın ve Sessizliğin Verdiği Huzuru Özlemişim...
Yalnızlık ve Sessizlik; Düşünce ve Hislerde Huzur Vermiş Bana Bilmemişim...
Özlemişim ve Bilmişim...
Ve Sana Bensizliği Terk Etmişim...
Mektuplar Eşliğinde Avaz Avaz Bağırmayı Bile Sensizlik ve Sessizlikle Becermişim...
Sensizliğime Cevap Sessizlikle Gelmiş Bilememişim...
Ben Zaten Hep Sensizmişim...
Ben Zaten Hep Sessizmişim...
Sessizliğime Avaz Avaz Seslenmişim, Sözümü Sessizliğime de Dinletememişim...
Sessizliğimi de Sana Terk Etmişim...
Üstüne Üstlük Seni de Susmaya Mahkum Etmişim...
Ve Gitmişim!
Ama Bir Türlü Gidememiş Gidişim...!