İçimin İçsizliği Değil miydi Beni Kaldırmalara Düşüren?
Şehrin Kendine Sığamaz Oldum...
Bana Dar Geldi Sebepsiz Susmaların!
Suskunluğumu Ödünç Aldım Geceden...
Karanlık Büyüyor Yüzümde...
Koridorlarıma Birikmiş Bütün Kirli Yağmurlar...
Sesimde Avazı İçime Karışmış Bir Adam Var...
Bir Bilse Arka Bahçemde Neleri Gömdüğümü...
Nelere Katlanamadığımı!
Sevipte Söyleyemediğim Şarkılarım Var...
Bir Dizesini Asla Hatırlayamadığım Şiirler...
Keşke...
Keşke "O" Ben Olsaydım Dediğim Düşlerim Var...
Uyandığımda Yalnızca Başını Hatırladığım...
Ve Asla Sonuna Kadar Görmeyi Beceremediğim Bir "Adam" Var Düşümde...
Tam Dokunacakken Uyandırıldığım Bir "Adam"...
Sonumuzun Ne Olacağını Hiç Öğrenemediğim...
Düşümde Bir "Adam" Var Benim mi? Bilemediğim...
Bir "Adam" Var Diyorum, Düşünüp Düşümden Ayrı Kaldığım...
Saçlarımın Mahreminde Saklıyorum O Adamı...
Seviyorum Onu Tenha Sokaklarımda...
Bir Başka Şehrin Bir Başka Adamın Kadını Olmak Acıtmıyor Ruhumu...
Bana En Çok Acı Veren Onun Suskunluğu...
Demli Bir Çayın Koyuluğuna Uzanıyor Dudaklarım...
Paldır Küldür Düşüyorsun Aklıma...
İçimde Bu Kadar Çokken Dışıma Az Geliyorsun...
En Olmadık Sokakta En Derinime Düşüyorsun...
Mahremini Saçlarımda Gizlediğim O Adam Sensin...
Bu Şehirde Diri Cesetler Gördüm...
Ve Hiç Sevmeyen Kalpler Gördüm...
Oysa Cesetlerin Tek Hakkı Değil miydi Çürüdüğünü Bilerek Susmak...
Susuyorum Şimdiler de ve Belki de Çürüyorum...!
Ah Yüreğim Hangi Şehrin Bayat Gününü Yedin ki Bu Kadar Acı Çekiyorsun?
Tutamadığım Biri Vardı...
Kendime Saklayıp Tenine Dokunamadığım Biri!
Adının Her Geçtiği Yerde Yüreğimin Tellerine Dokunan... İçimi Acıtan...
Beni Yaşayan Bir Ölüden Farksız Kılan Biri!
Bir Sevda Vardı Kalbimin Derinlerinde!
Şimdi Bakıyorum da Ruhsuz Bir Beden Var Onun Yerinde...
Ve Sevdanın Kırıntıları Var Rüzgarda Savrulan!
Kolay Kurulmuş Cümlelerin Altında Kaldı Sevdam...
Doğrulmaya Çalıştıkça Yıkıldım...
Toplanmaya Çalıştıkça Savruldum!
Suskunluğa Dönüştü İçimdekiler...
Sevda Adına Ne Varsa Yine Hüsran Oldu!
Hüzün Tüm Ağırlığıyla Hissettirdi Kendini...
Hasret Lokma Lokma Dizildi Boğazıma...
Yutkunmak Ne Zormuş!
Ben Seni Uzaklardan Sevdim Asırlar Kadar Uzaklardan... Akıl ve Mantıktan Uzaklardan...
Ateşin Korunu Kalbime Kilitledim Yandım İmkansız Aşk'lar Diyarında...
Hasret Pınarları Yakarken İçimi, Kendimi Unuttum!
Ne Kabuslu Gecelere Aldırdım Ne de Sensiz Yarınlara...
Beni Sevmeni Beklemeden Sevdim...
Bu Aşk'ın Çıkmaz Sokak Olduğunu Bile Bile...
Acılar Çekeceğimi Bile Bile Sevdim!
Kaç Kez Gönlümü Sorguya Çektim Vazgeç Bu Sevdadan Diye...
Her Defasında Sevdam Daha da Büyüdü Sığmadı Yeryüzüne...
Girdi Çıkmazların Çıkmazına...
Sensizliği Yazıyorum Şimdi!
Satırlara Sayfalara Yetmiyor Kağıdım...
Tükeniyor Kalemim...
Ne Zaman Anlatmaya Kalksam Baştan Aşağı Sırılsıklam Yangın Yerine Dönüşüyor Bedenim...
Yine Yangınlardayım!
Yine Hüzünlerde!
Şu Yüreğimin Dili Olsada Yazamadıklarımı Anlatsa!
Seni Anlatabilmeyi Çok İsterdim Aşk'tan Anlamayanlara...
Aşk'a Burun Kıvıranlara...
Sırtını Dönenlere...
İnanmayanlara...
Ruh Nedir Bilmeyenlere...
Yürekleriyle Yaşamayanlara...
Mücadeleden Kaçanlara...
Sevmeyi Zayıflık Olarak Görenlere Seni Anlatmak İsterdim...
Seni ve Sana Dair Her Şeyi...
İçimden Bir Şeyleri Alıp Gittin ve Yerine Koskocaman Bir "Hiç" Bıraktın...
Nefes Alıyormuyum? Farkında Değilim!
Acı Çekiyormuyum? Hissetmiyorum!
Sessiz Çığlıklarımı Bile Yok Ettin!
Dün'e Kadar Hep Mutluluktan Havalarda Uçmama Sebep Oldun...
Birden Acımasızca Yarı Canlı Bedenimle En Derin Mezara Gömdün...!
Suskunluğum Feryadım Olsun...
Duymak İsteyen Varsa Ne Ala...!
Ben Şimdi Dünyada Yaşayan Bir Ölüyüm, Diri Diri Yanan Bir Ceset...!!!
Yaşattığın Bu Deli, Bu Derin Hüzün İçin Seni Hiçbir Zaman Affetmeyeceğim...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.