Gidişim Sessiz Olmayacak Biliyorsun Değil mi?

N'olur Gelme Gecelerime!
Girme Artık Düşlerime!
O Kadar Çok Özledim ki...
Yapma Bunu Bana!
Acıtma Canımı!
Ağlatma Gözlerimi!
Hissedemem Seni...
Uzaksın Bana!
Gözlerine Bakamam...
Kokunu İçime Çekemem...
Seni Seviyorum Diyemem...
N'olur Yapma Bunu Bana!
Her Gün Sana Daha Fazla Yanarak Senden Uzaklaşmak Zorunda Olmak Ne Kadar Zor Sen Biliryor musun?
Senden Gün Geçtikçe Uzaklaşmak...
Nefes Alamamak...
Gitme Demek İsteyip Diyememek Ne Kadar Canımı Yakıyor Haberin Var mı?
Gitmelerin Vurdu Beni En Çok...
Sen Gittikten Sonra Düşürmemen İçin Yalvardığım Umutlarımı Topladım  Kaldırımlardan...
Umutlarımda Yaralandı...
Onların Ne Suçu Vardı ki?
Beni Götürdün Benden...
Ben Sana Yandım...
Can Oldun, Canımı Yaktın!
Keşke Yağmur Olsaydın Akıp Gitseydin, Bana Aşkı Hatırlatmasaydın!

Bak Görüyor musun?
Yine Bir Kuş Kondu Yalnızlık Ağacıma...
Dallarım Titredi!
Sarsıldım Derinden!
Köklerim Söküldü!

Birkaç Gündür İsyanım Var Yaşama...
Sessiz Çığlıklarım, Gülümseyen Gözyaşlarım Var
Kırgınım, Dargınım Herkese...
Özellikle Canımı Hiç Acımadan Yakan Sevgiliye!
Her Şey Nasıl da Yalnızlıkla Örülmüş Camdan Tuğlalarla...
Görüp Dokunamamak, Soyutlanmış Bir Zaman Dilimine Sıkışıp Kalmak...
Ürküyorum...
Korkularım Sıralanıyor Yavaşça...
O Kadar Sessizce Oluyor ki Her Şey, Sesimin Yankısı Kırıyor Tüm Bedenimi...
Dalıp Gidiyorum...
Gittiğim Yerlerde Düşüncelerim Yok...
Düşüncesiz, Boş Bomboş Derinliklere Gömülüyorum...
Sanırım Ölüyorum!

Anladım ki Sonu Yok Bu Yalnızlığın...
Titrek Dizlerimle Basamıyorum Artık Yere Sağlam, Sapasağlam...
Zamansızlığa Boyun Eğdiriyor Bu Gidiş...
Biten Bir Mevsim Gibiyim...
Artıklarım Birikmiş Yaşamaların Sonsuz Döngüsünde Saplanıp Kalıyorum...
Bu Kaldırım Taşları Tanıdık Oysa!
Bu Şehir...
Bu Soğuk...
Bu Efkarlı Gece...

Gidişim Sessiz Olmayacak Biliyorsun Değil mi?
Yerin Göğün İsyanı Dolduracak Kulaklarını!
Ne Sevmiştim Seni...
Ne Çok Seviyorum Hala...
Ve Sonsuza Dek Nasıl Seveceğim...

Tutamadığım Bir Yaşam Benimkisi...
Asla Elde Edemediğim...
Su Gibi Parmaklarımın Arasından Kayıp Giden...
Biraz Islaklık Bırakan...
Zaman Aldırmadan Devam Ederken Yoluna Zamanın Hep Bir Adım Gerisine Düşmüşlüğüm, Tozuna Bulanmışlığım Var!


Şimdi Bedelini Ödüyorum Bazı Şeylerin...
Her Şiir Yazışım Canımın Bir Kez Daha Yanışıdır...
Yüreğimden Damlayan Her Damla Kan Yeni Bir Şiirin İlk Satırlarıdır...
Her Yanılışım, Her Yaralanışım Daha da Güzelleştiriyor Mısraları...
Daha da Bir Anlam Kazanıyor Sanki..
Okuyanlar Benim Ne Halde Olduğumu Bilmez ki...
Şiiri Okur, Kendine Benzetmeye Çalışır Tüm Harfleri...
Sayfayı Kapatır, Kendi İçine Döner...
Bir Daha Hiç Düşünmez O Kafiyeleri...
Bazen Yorumlar Gelir Ya Hani...
"Muhteşem Olmuş" , "Yüreğine Sağlık" Diye...
Haklısınız!
Yüreğim Çok Muhteşem Kanamıştı...
Her Şiir Kendi İçimde Bir Esaretti...
Ve Yüreğim Sağlığını Çoktan Kaybetmişti...
Bazıları Kendini Bulur Şiirin İçinde, Kanamaya Başlar Onun da Yüreğ...i
O'na Yazıldığını Anlar Çünkü...
Ne Düşüneceğini...
Ne Hissedeceğini...
Ne Yazacağını Bilemez...
Her Satıra Kendi Kanını Akıtır...
Ve Bir Yüreğin Kanayışı Bir Başka Yüreğin  Hayata Bakışıydı...
Bedelini Ödüyorum Sevmemin...
Acı Çekmesem Yazamayacaktım...
Canım Yanmasa Ya Yazamazdım Ya da Beğenmeyecektiniz...
Yüreğimi Anlamayacaktınız...
Sonununu Hiç Getiremediğim Kafiyelerimi Siz Beğeneceksiniz Ben Acı Çekeceğim...
İşte Benim Bedelim de Bu...!!!


Vazgeçiyorum!
Herşeyden Herşeyden Vazgeçiyorum Artık!
Nefes Almaktan!
Yaşamaktan!
Yazmaktan!
Herşeyden Ama Herşeyden Vazgeçiyorum!
Artık Dayanamıyorum Canımın Acısına!
Dayanamıyorum Yüreğimin Sancısına!
Dayanamıyorum!
Dayanamıyorum!!!
Sensizlik Ölümüm Olacak, Biliyorum...!!!
Ben Bu Aşk'ın Bedelini Çok Ağır Ödüyorum...!!!

Girdabına Kapıldığım...
Sularına Atıldığım Dünya...
N'olur Azad Et Beni Artık Gideyim...!!!