Senden Vazgeçemedim Sevgili...!

Biliyor musun Sevgili?
Sen Gittiğinden Beri Sabahları Hiç Neşeyle Uyanmadım Ben...
Hep Kalbimde Dayanılması Güç Bir Ağrıyla Uyanıyorum...
Şimdi Eskisi Kadar İçten de Gülmüyorum, Gülemiyorum...
Konuşmayı da Sevmiyorum...
Sadece Dinliyorum...
Sağlığım da Pek Yerinde Değil Artık...
Ellerimde Titreme Başladı Senin Başkasını Sevdiğini Söylediğin Günden Beri...
Gitmeni Hiç İstemedim...
Sana Kal da Diyemedim...
Çünkü Beni Gönderen Sendin...
Yaşadığımız Güzel Aşk'ı Toprağa Gömen de...

Artık Hiç Bir Şey Avutmuyor Beni...
Ne Yazmak, Ne de Yazmamak...
Ne Susmak, Ne de Konuşmak...
Hiç Ama Hiçbir Şey Acılarıma Merhem Olmuyor...
Ama Biliyor musun Sevgili?
Sen Sustukça Kalbime Dayanılması Güç Ağrılar Saplıyorsun...
Sen Sustukça Ruhumu Ateşe Veriyorsun...
Sen Sustukça Daha da Derinlerime Batıyorsun...
Sen Sustukça Daha da Canımı Acıtıyorsun...

Neyin Karşılığıydı Bu Yaşadıklarım?
Neyin Bedelini Ödetiyorsun Bana?
Bunları Hak Edecek Ne Yapmıştım Sana?
Sadece Sevdim, Ötesi Yoktu!
Sadece Gönlüme Hapsettim Seni, Çıkışın Yoktu!
Bunların Bedelimiydi Bana Ödettiğin?
Olsun Be Sevgili Olsun!
Varsın Senin İstediğin Gibi Olsun!
Varsın Gönlünün Dilediği Gibi Olsun!
Varsın "Sevda" Sevdasızlığın Karanlık Dehlizlerinde Kaybolsun!
Yeter ki Senin Canın Sağ Olsun...!

Bu Aşk'ı Seninle Paylaşmaya Öyle Muhtaçtım ki...
Sanki İçimde Derin Bir Yangın Çıkardın...
Ne Yapsan Senden Vazgeçemiyorum...
Bu Yürekte O Kadar Çok Seviliyorsun ki Aklıma Düştüğünde Ruhum Acıyor...
Seni Sevmenin Acısınının Bedeli Ağlamak Biliyorum...
Seviyorum Diye Diye İçimdeki Yangını Körükledim.
Ama Yine de İçimdeki Yangını Söndüremedim...
Senden Vazgeçemedim Sevgili...
Sen Gel Diyene Kadar Bekleyeceğim Sevgili!
Sensiz Ölmek Yok!
Sen Gel Demeden Ölmeyeceğim Sevgili...!