İnan İlk Seni Yakacağım...!

Kelimeler Kalemin Ucunda Bir Kördüğüm Sanki...
Çözebilsem O Düğümü Neler Yazacak Kalemim...
Neler Yazdıracak Yüreğim Kimbilir!
Ama Ben Yine Beceriksizliğimin Son Demindeyim...
Ellerim Titriyor!
Düğümü Çözmeye Çalışırken Dizlerimin Üzerine Yığılıyor Biçare Bedenim...
Yüreğime Sıkışan Kelimelerin Verdiği Ağırlığı Taşıyamıyor Kalemim...
Anla Sevgilim!
Anla ki Anlat Kelimelere Mısralarımdaki Virgüllerin Noktalarıma Yaptığı Eziyetleri...
Kelimelerin Virgüllerin ve Ayrılıkların Yaptıkları Aşk'a  Sevda'ya Can Çekiştirmek Sadece Sevgili...
Söyle Canını Yakmasınlar Bu Sevda'nın!
Canımı Yakıpta Acıtmasınlar "Sen"le Dolup Taşan Yaralı Yüreğimi...
Sızlatmasınlar Yer Yön Bilmez Zalim Kurşunlarla İçimi...
Ya da Söyleme Sus!
Dilinin Ucunda Ez Bütün Kelimeleri...
Çıkamasınlar O İki Dudağının Arasından...
Bir Kez de Onların Yansın Canı!
Sen Uzat Hadi Bana Ellerini...
Tut Kaldır Yere Yığılan Biçare Bedenimi...
Kaldırda Tek Tek Çözelim Kalemin Ucunda Düğümlenen Zalim Kelimeleri...
Uçurumdan Aşağı Atıp Sonsuzluğa Kavuşturalım "Ayrılığa Merhaba" Dedirten Sözcükleri...
Ya da Kelimelerle Sözcüklerle ve Harflerle Uğraşmayıp "Ayrılığı" Çıkaralım Biz İki Kişilik Dünyamızdan!
Ve Kapatalım Kapıları Giremesin Dünyamıza...
Yakamasın Canımızı!
Ve Ayıramasın Sımsıkı Birbirine Sarılı Avuçlarımızı...
Gerekirse Kapalı Kapılar Ardından Sevelim Birbirimizi...
Karanlıkta Değsin Tenlerimiz Birbirine...
Geceleri Nefesime Nefes Olsun Nefesin...
Çünkü Geceleri Sızlıyor Yüreğim!
Çünkü Geceleri Paramparça Oluyor Hislerim...
En Çok Geceleri Acımasızlaşıyor Beni Bıçak Sırtına Yatıran...
Ya da Sırtımdan Bıçaklayan "Sensizliğim"...
Rüyalarımın Mavisindeyken Mavisi Senken..
Karanlığı Fırsat Bilip Karabasanlar Çöküyor Uykularıma...
Yani Demem O ki Ben En Çok Geceleri Korkuyorum Sevgili!
Yatağıma Serpiştirilmiş İğneler Kanatıyor Bedenimi...
Geceleri Mısralarla Kardeş Kelimelerle Özdeş Olan Ben Anlatamıyorum, Yazamıyorum Şimdilerde "Biz" i...
Çözemiyorum Mürekkebi Bile Kurutan Kalemin Ucundaki O Zalim Düğümleri!
Hangi Mısrada Atıldı Bu Düğüm Sevgili?
Hangi Mısrada Bu Kadar Acımasızlaştı Kelimelerin İçi?
Neden dir Kelimelerin Bizimle Uğraşması?
Neden dir Kalemin Bir Türlü Bizi Yazamaması?
Düşünüyorum...
Düşünüyorum da..
Anladım Sanırım Sonunda!
Sen Dinle Yalnızca...
Bizim Sevgimiz Kalemle Kağıda Yazılacak Kadar Küçük ve Basit Değildi ki!
Bizim Sevdamızı Anlatabilecek Kelimelerin Harfleri Yoktu Çünkü Alfabede Sevgili...
Koy Hadi Elini Kalbinin Üzerine ve Bırak Baksın Gözlerin Gözlerime...
Ve Hisset Beni Sende!
Çünkü Ancak O Zaman Anlayabilirsin Bu Yüreğin Seni Ne kadar Çok Sevdiğini..

Sevdim!
Sadece Sevdim!
İçinde Sadece Sevda Kokan Duygularla Yalnız Seni Sevdim...!
İstedim!
Sadece Beni Sev İstedim!
İçinde Kor Gibi Yanan Bir Sevda İle Yalnız Beni Sev İstedim...!
Gittin!
Sadece Gitmekle Kalmadın!
İçinde Bana Ait Kalbin Sevdan İle Yalnız Bıraktın Beni...!
Bir Alevdin Sen Benim İçimde Söndürülmeye Korkulan...
Yandıkça O Acıdan, Sevgi Duyan, Yandıkça O Aleve Daha da Yaklaşan Ben Kül Oldum!
Olur da Bir Gün Küllerimden Yeniden Doğarsam İnan İlk Seni Yakacağım...!
Neden Biliyor musun?
Senin Sevginle Bir Kez Daha Yanmak İçin...!

Ve Şimdi Yine Ağlıyorum Ben...
Gidişine...
Üzüşüne...
Sana Ağlıyorum...
Yine Sen Geldin Aklıma...
Yeniden Kelimeler Sana Dökülmeye Başladı...
Mutlusundur Sen...
Gülüyorsundur Belki de...
Ya Ben?
İşte Ben Her Zaman ki Yerdeyim...
Her Zaman ki Kalp Ağrım Benimle Birlikte...
Ben Yine Ağlıyorum...
Sebebi Yine Sensin...
Nasıl Bir Şeysin Sen Sevgili?
Neden Atamıyorum Seni İçimden?
Neden Silemiyorum Yüreğimden?
Ben Yine Ağlıyorum Sevgili...
Sana...
Bize...
Aslında Hiç Biz Olamamış Olan İkimize Ağlıyorum...!