7 Nisan 2012 Cumartesi

Bugün İçim Cam Kırığı...

Bugün İçim Cam Kırığı...
Her Birinde Seni Beni Bulduğum...
Bugün Her Günden Farklı...
Sensizliği Fark Ettiğim...
Belki de İlk Defa Hissettiğimdin...
Çaresiz Günlerde Sarıldığım...
Birgün Elimden Kayacak Diye Dokunmaya Bile Korktuğumdun...
Seni Sensizliği En Derin Yerlerde Bıraktığımdın...
Öyle Sıkı Kitlemiş ve Sarmıştım ki Kendimce Dokunulmazımdın...
Kendimle Bile Yaşarken Yüreğimden Öteye Sakındığımdın...

Bugün İçim Cam Kırığı...
Kendimle Başbaşayım Şimdilerde...
Geri Dönülmezliğim Her Anımda...
Şimdilerde Sadece Sessiz Senle Yetinmezlerde...
Nereye Kadar Gittiği Belli Olmayacak Bir Serüvenin Sonlarında...
Bildiğim Tek "Doğrunun" Sen Olduğu Gerçeklerde...

Cam Kırığım...
Durduğu Yer Sızlıyor!
Öyle Kanamakta ki Artık Ben de Durduramıyorum İçimdeki Tarifsiz Yarayı...
Zaman Akıp Gidiyor ve Ben Sadece Bekliyorum Neyi Beklediğimi Bile Bilmeden....
Sen Benim Cam Kırığım'dın..
Hep Kanayan Ama Vazgeçilmezim...
Yanımda Olsan da Olmasan da...!


Neler Düşündüğümü Değil, Neler Hissetiğimi Yazabilmeyi İsterdim...
Rüzgarda Kalmış Bir Dal Gibi Şimdi Kalbim...
Ha Kırıldı Ha Kırılacak...
Bu Sefer Tamir Olur mu Bilmem...
Yorgun Düşmüş Yüreğim...
İnatla...
Israrla Karalamakla Meşgül...
Belki Çare Olur Diye...
Ne Çare!
Yazdıkça Batıyorum Derinlere...
Daha da Diplere...
Hissettiklerimi İse Hala Dökemiyorum Kaleme...
Çatırdıyor Ufaktan Kalbim...
Korkuyorum!
Kırılırsa Belki Birleştiremem Bu Sefer...


Hani Olur Ya Son Bir Nefesle!
Bazen, Belki, Biraz...
Aşk'ın zirvesinde Bırakıp Seni Çekip Gider Ya!
Ve Gidişinin Ardından...
Niye?
Neden?
Niçin Dersin...
Aptalllaşırsın!
Sen Acı Çekersin Kimse Umursamaz...
Her Zaman...
Her Gün...
Her Saat
O Hayatını Normalmiş Gibi Devam Ederken...
Sen Yalnız Bir Başına Bomboş Karanlık Odanda Ağlarsın İçten İçe...
Bir El Diye Çığlık Atar Kalbin...
Yardın İstersin!
Ateşlere Atılmış Gibi Yanarsın Alev Alev...
Dayanamazsın Sesin Kesilir!
Gözyaşı Olur Gözlerinden Akıtırsın Acılarını...
Ellerin Titrer...
Dokunamazsın...
Tutamazsın Hiçbir Şeyi...
Hissizleşirsin...
Dudakların Kurur Ama Bir Bardak Su İstemezsin...
Sadece O Dersin!
O Görmez!
Duymaz!
Günlerce Aylarca Yalvarılsın Yaradan'a...
İstersin Delice Tutkuyla...
Gidişinin Ardından Hiç Gitmemiş Gibi Geri Dönsün Diye Beklersin...
Gelmez!
Bilmez!
Sen Aşk'tan Kavrulursun!
Aşk'ın En Deli Haliyle Yanarsın!
Leyla'dan Daha Beterim Gel Dersin!
Aldırış Etmez!
Güler Geçer Senin O Aşık Hallerine...
Anlamaz!
Anlayamaz!
Yorgun Düşersin Artık...
Kalbin Yorulur...
Bir Köşeye Sinersin Sessizce...
O Yoksa Dersin Yaşamamın Ne Anlamı Var!
Yok Olmam Lazım!
Bitmeliyim!
Yitip Gitmeliyim Diye Şartlanırsın Kendince...
Önce Kalbinde ki Kanı Akıtırsın Yavaş Yavaş...
Hissezleşen Kalbin Kanar Ama Hala O Der!
Dayanamazsın...!!!
Çıldırıyorsun Sanıp Elllerini Başının Arasına Alıp Düşünürsün Ölümü...
Son Bir Nefesle Konuşur Dilin Sessizce!
Sevgili Sana En Muhtaç Olduğum Şu Anda Çık Gel!
Son Bir Umutla "Yaşamak" Olsan da "Ölüm" Olsanda Gel...!!!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.