9 Nisan 2012 Pazartesi

Sözlerim Bitiyorsa Biten Sadece Söz Değildir...

Öyle Bir An ki!
Haykırıyorum Parça Parça...
Hiçliğe Fısıldıyorum...
Düğümlüyorum Çığlıklarımı, Kalemime...
O Yazıyor, Ben Yazıyorum...
Birgün, Bana Susacak Sesim...!
Şimdi Yazıyor...
Bağırıyor...
Vuruyor Dipsiz Yok Oluşlara...


Söylenecek Ne Çok Şey Varken Susmak...
Anlatamamak Kendini Nasıldır Bilir misin?
Bu Firari Gecelerde Yüreğini Alıp Gitmek Bir Başına Nasıldır?
Gönül Çığlık Çığlık İsyanlardayken, Kelimelerin Dilde Susması Nasıldır Bilir misin?
Suskunluğun Yürekte Yer Etmesi...
"Seni Seviyorum" ların, Basite İnmesi Nasıldır Bilir misin?

"Geçecek" Diyor İç Sesim...
Geçecek...
Geçmedi!
Geçmiyor!
Her Gün Biraz Daha Ölüyorum...
Bu Kadar Karamsar Ne Zaman Oldum Ben Diye Düşünmeden Edemiyorum...

Hani Sürekli Gülümseyen Ben?
Hani, İçinde Sonsuz Paylaşma İsteği Olan Ben?
Hani Mutluluk Saçan, Gülen, Gülümsetebilen Ben?
Hani Her Şeye Rağmen Sevmek, Sevmek, Sevmek Diyen Ben?
Hissetmiyorum, Alıştım mı Diye Düşünüyorum!
Bir Yanım Eksik de, Tamamlayamayan Yine Ben!
Eski Ben’i Ne Kadar Özlediğim Geliyor Aklıma...
Uçuveriyor Sonra...
Belki Bir Gün Bulurum O Mutlu, Gülümseyebilen İçimdeki Küçük Kızı...
Ama Şimdi Değil!
Yalnızken Değil!
Atlatamamışken Değil!
Ağlarken Hiç Değil!


Kelimeler Dilimin Değil Kalbimin Ucunda...
Dilimden Döküldüğü de Oldu Ama Beyhude Bir Çabaymış ve O Andan Beri Bende Kilitli Paragraflar Birikti...
Ne Zaman ki Layık Olanı Bulur, İşte O Zaman Kalbim Bir Umman Olur...
Bir Yığın Cümle Var Dilimin Ucunda...
Yutsam Kelime Kelime Boğazımda Düğümlenecek...
Bir Başlık Bulup Dökmeli Satırlara Ama Hangi Başlığa?
Anlatılır mı ki Kelimelerle Çekilen Özlem ?
Anlatılmıyor...
Gitmek de Bilmiyor...
Oysa Dilimin Ucunda Hepsi, Öylece Duruyor Yüreğimde...
Her An Anlatacakmış Kadar Derin...
Bir O Kadar Dipsiz Bir Kuyu Gibi...

Sözlerim Eksiliyorsa Eksilen Sadece Sözde Değildir...
Gören Gözümde...
Duyan Gönlümdedir...
Sözlerim Bitiyorsa Biten Sadece Söz Değildir...
Yaşanılandır...
Özdür...
Özümdür...
Özündür...


Ah Benim Bildiğinden Şaşmayıp, Bilmediğinden Kaçan Ser'im...
Bu Ser, Sefil Edecek Zannımca Sinemi...
Öyle Bir Sefillik ki Adımı Sorsalar Durup Düşüneceğim Asırlarca...
Düşünmek Zorunda Olduklarımdan Kaçış Olacak Belki de Bu...
Vardığım Yerden Ne Beklediğimi Bilmeden...
Nerede Olduğumu  İdrak Edemeden Geri Döneceğim Başladığım Yere Koşa Koşa...

Gel Gitlerle Geçen Ömrün Son Çırpınışaları Olsa Gerek Başlıklara Sığamamak...!!!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.