Bari Sen Acı Bana Yağmur...!

Yağmur...!
Hüznü de Koynunda Taşıyan Afet!
Benden Daha mı Dolusunda Taşıyorsun Sen! İçin Benden Daha mı Çok Yağıyor da Akıyorsun!
Neler Taşıyabilirsin ki Sen Kara Bulutlarından Başka?
Ağırlığı Ne ki?
Onla Boy Ölçüşebilir misin?
Yağma Yağmur...!
Sen Boşaldıkça Ben Doluyorum!
İçimde Ondan Başka Bir Şey Sığdıracak Yerim Yok!
Ne Olur Acı Verme Bana Yağmur!
Sus!
Duymayayım Camıma Vuran Sessizliğini!
Benim İçimde Kopan Fırtınanın Sessiz Çığlığı Çoktan Kulaklarımı Sağır Etti Bile!
Yapma Yağmur!
Bir de Sen Acıtma İçimdeki Beni!
Acıtma İçimdeki Onu!
Acıtma İçimdeki Çocuğu!
Görmüyor musun Her Bir Karem Ağlıyor!
Kıvranıyorum Çaresizliğin Titreyişlerinde!
İçimde Bilmediğim Bir Sancı Yerle Bir Ediyor Duygularımı, Tıpkı Senin Maviliği Yerle Bir Ettiğin Gibi...
Dayanmak Çok Zor Biliyor musun Yağmur, Onun Dudaklarından Dökülen Zehre...
Kezzaptan Daha Yakıcı!
İşkenceden Daha Tırmalayıcı!
Bari Sen Acı Bana Yağmur...!!!


Her Düşüşünde Gözümden Siyah Damlaların, Birikmiş Keder, Unutulmamış Acılara Bir Taş Daha Konuluyor Kalbimde...
Ürperen Tenim Değil, Ruhum Bu Sefer...
Öyle Bir Esiyor ki Rüzgar, Kalmayacak Senden Bir Parça Diye İnatla Haykırıyor Yüzüme...
Çok Soğuk...
Bütün Hücrelerim Kalbimin Ortasında İnatla Tütmeye Devam Eden Küllerin Etrafına Dizilmiş, Küllerin Yeniden Alev Almasını Sağlayacak O Közü Bekliyorlar Sanki...!
Oysa Gökkuşağına Yazmıştım Adını, Çiğ Düşmüş Sabahlar Bıraktın Bana...
Buğulanmış Camları, Yıldızsız Geceyi, Sualsiz Çöken Gamı, Sessiz Çığlıkları Bıraktın
Anlamsız Binlerce Hece Oldu Senszilik Dilimde...
Yokluğunun Izdırabı Sardı Evin Duvarlarını...
Uykularım Bölündü Karabasan Gibi...
Çöken Hayalin Yüzünden Bak Gözlerim Yanıyor!
Bak Alev Alev Yanıyor...!!!