Ben Bilmem Sevgili Üstüne Şiirler Yazmayı...

İşte Yine Sensiz Bir Gece Daha...
Önümde Karalanmaktan Yorulmuş Bir Parça Kağıt...
Elimde Bitmeye Yüz Tutmuş Bir Kara Kalem...
Ve Şiirimin Her Kelimesinde Bir Damla Gözyaşı...
Kulaklarımda Ağır Bir Parça Beni ve Aşkımı Anlatan...
Odamda Bir Sessizlik, Sensizim Diye Çığlık Çığlığa Bağıran...
Bu Kaçıncı Gün Sensiz Bilmiyorum...
Sadece Ölmemeye Çalışıyorum, Gün Saymıyorum...
Umutsuzca Bekliyorum, Ama Sen Gibi Gitmiyorum...
Bitmiyorum İşte İstediğin Gibi...!
Hergün Yeniden Başlıyorum...
Hergün Kendime Yeni "Seviyorum" lar Ekliyorum...
Tam Sönecekken Kıvılcım Oluyor, Tekrar Yanıyorum...
Hergün Defalarca "Acaba Döner mi?" Diyorum...
Sen Gittin Ya Arkanı Dönüp! Ben Hala Dönmeyeceğini Bile Bile Bekliyorum...
Sen Bitti Dedin Ya Her Şeyi Silip! Ben Hergün Defalarca Bitiyorum...
Sen Başkasının Oldun Ya Bırakıp Gidip! Ben Bıraktığın Yerde, Gittiğin Günden Beri Hergün Ölüyorum...
Ve İşte Bitmeye Yüz Tutmuş Kalemimle...
Karalanmaktan Yorulmuş Kağıdıma...
Her Biri Bir Gözyaşı İle Islanan Son Sözlerimi Yazıyorum...
Herşeyi Silip Bitmene...
Arkanı Dönüp Gitmene...
Ve Hergün Defalarca Ölmeme Rağmen, Seni Hala Seviyorum...
Aşkım İse Kalbimin Bir Köşesinde Usulca Bekliyor.
Senin Bana Olan Aşkın Değil, Benim Sana Olan Aşkım...!


Anladım ki, Gitmek Ya da Gitmemek Değil Mesele, İz Bırakıp Bırakmamakta Bitiyor...
Yaralarımızın Üstüne, Daha İyileşmeden Yeni Yaralar Eklemek Koyuyor Bize...
Üstelik İlacımızın Gidişini Çaresizlik İçinde İzliyoruz...
Üstelik Bir Yağmur Delice Yağıyor...
Üstelik Biz Şemsiyemizi Evde, Sevgilimizi Yolda Unutmuşuz...
Üstelik, İşte Nasıl Anlatılır Ya, Islanıyoruz...
Islandıkça ve Sırılsıklam Kalakalınca Bir Süre Bakıyoruz Şehre, Işıklara ve Yansımalara...
Hiç Bir Yerde Kendi Yansımamızı Göremiyoruz...
Kendimizi Başka Sevdalara Adamak İstesek de, Silüetimizi Bir Başkasında Unutmuş Oluyoruz...
Her Yeni Gelen Gözlerinde Umutla Gelse de Bize, Biz O Gözlerde Kendimizi Göremiyoruz...
Koca Bir Boşluk Sadece...
Tıpkı Gidenin Ardında Bıraktığı Gibi, Bakmadığı Gibi, Siyah ve Kocaman Bir Boşluk...

Bazen, Bir Zaman Geliyor ve İnsan Anlayamıyor Yüzündeki Islaklığın Sebebini...
Yağmur Bir Yandan Damlarken, Bir Yandan Gözleri Sancıyor İnsanın...
Ağlasa da Ağlamasa da, Bir Sızıyı Gözlerine Hapsediyor ve Bütün Damlaları Kendinin Sanıyor...
Bir Yağmuru Gözyaşlarından Arta Sanıp, Bir Boşluğa Adıyor...
Şemsiye Açmıyor, Çünkü Şemsiyeler Açılsa da Gözler Hep Islak Kalıyor...
Giden, Hep Gidiyor...!
Hayat Bana Bir Armağan Verdi...
Gittiğinden Beri Her Yer Kocaman ve Siyah...
Gittiğinden Beri Görebildiğim Tek Gerçek Şeyi Yitirdim! Yani Seni!
Yani Seni Sevmeyi...!!!

Bir Diyebilsem Seni Sevdiğimi...
Uğrunda Herşeyi Silebileceğimi...
Susuzluğun Sensizlik Olduğu Uçsuz Bucaksız Sevgi Çöllerinde, Hep Adını Haykırdığımı...
Sevgisizlikten Kuruyan, Bir Yudum Sevgiye Muhtaç,
Hiç Başka Birşey İstemeyen Çatlamış Dudaklarımda Hep Seni Hissettiğimi...
Göz Pınarlarım Kururcasına Ağladığımı...
Sonsuzlukta Kaybolduğumu...
Geceleri Kabuslar Gördüğümü...
Düşlerimde Hep Seni Hayal Ederek Seni Hep Kalbimde Gizlediğimi...
''Seni Seviyorum'' Diye Haykırmak İstediğimi Bir Diyebilsem...
Ahh Söyleyebilsem...!

Hoşcakalın...!

Nereye Gidiyorsun Yüreğim!
Kim!
Ne Var Hayalinde...
İçinde Kopan Fırtınalara İnat mı Bu Gidişin?
Yoksa Seni Suskun Bırakan Sevdalara mı?
"Gitme!"Diyen Olmayacak Ardından...
El Sallayabileceğin Bir Sevgilin Olmayacak...
Kalman Gerekiyor Yüreğim...
Zamansız Gidişlerin Yeri Değil Burası...
Kal...!
Sevdaya İnat Kal!
Aşkına İnat Kal!
Döktüğün Her Gözyaşı Damlasının Hatrına Kal!
Acı Çekmek Pahasıyna Olsa Bile Kal!
Çünkü Gidişin Susturamayacak Sesini...!
Gidişin Dindiremeyecek Gözyaşını...!
Dindiremeyecek Yüreğindeki Sancıyı...!
Gitme Yüreğim Kal!
Her Ne Pahasına Olursa Olsun Kal...!


Ne Elim Düzgün Kalem Tutar, Ne de Bilirim Sevgili Üstüne Şiirler Yazmayı...
Ama Birşey Bilirim ki...
Sevdiğince Yaşar İnsan ve Sevdiğince Dudaklarından Düşen Her Sözcük Bir Öyküdür, Bir Şiirdir Sevgili Üstüne...
Zordur Gideni Durdurmak Bazen, "Geri Dön" Diyebilmek Ağır Gelir İnsana...
Gözlerinde Kalan Bir Damla Yaş Büyüyüp Sele Döndükçe, "Geri Dön, Çünkü Seni Seviyorum" Diyememenin Acısı Çökünce Yüreğe...

Ben Bilmem Sevgili Üstüne Şiir Yazmaları, Bilmem Öykülerde O'nu Aramayı...
El Uzatıp, "Seni Seviyorum" Diyebilmenin Gururu Varken, Aşkın Böylesi Gücüme Gidiyor İşte...!


Onu Unutmak Öyle mi?
Bırak Onu Hissetmeyi, Aklıma Bile Gelmemeli Öylemi?
Yapmayın Bunu Bana!
Bırakın Beni, Ben Onu Yaşatırım Yüreğimin Bir Kenarında!
Geç Tanıdım, Çok Sevdim Ama Erken Kaybettim...!