Anladım ki Sen Olmadan Güçlü Olmak Zor...

Yavaş Yavaş Akşamın Karanlığı Çöküyor...
Bense Oturduğum Yerden Yaktığım Mum'u Seyrediyorum...
Ağır Ağır Eriyip Duruyor Karşımda...
Onun Zavallı Bedeni, Yaydığı Koş Işığı, Titreyen Gölgesini Sessizce İzleyerek Ağlıyorum...
Kimseler Görmüyor...
Hıçkırıklarım Dinmiyor...
Gözyaşlarım Tükenmiyor Bir Türlü...
Ve Ben İlk Defa, İnanki İlk Defa Böylesine Bir Ayrılık İçin Ağlıyorum...
Günlerdir Yüzleşiyorum Kendimle...
Kaç Gecedir Düşünceler İçinde Yüreğim...
Bir Bağlanış mıydı Diyorum Gerçekten, Bir Kaçış mı Yoksa...
Senden Kaçış, Sözlerinden, Duyduklarımdan...
Hiç Bu Kadar Ağır Gelmemişti Bana Yüreğim..
Yüreğim Sendin Ama Hiç Bu Kadar Üzmemişti Beni Yüreğin...
Biliyordum Unutmayacağımı, Biliyordum Herşeyin Daha Beter Olacağını!
Anladım ki Hiçbir Kaçışın Sonu Yok...
Güçsüzsen Bunu Saklamanın Yararıda Yok...
Kendine Zarar Vermekten Başka Bir İşe de Yaramıyor Güçlü Gözükmeye Çalışmak...
Ve En Beteri Ne Biliyor musun?
Ben Senin Gidişinle Zaten Kaybetmişim Tüm Gücümü...
Tüm Gücüm Senmişsin Benim Aslında...
Senmişsin Tüm Dayanağım, Tüm Mutluluğum ve Tüm Hüznüm...
Şimdi Anladım ki Sen Olmadan Güçlü Olmak Çok Zor...
Ve Ben Artık Umursamıyorum Hiçbir Şeyi...
Ben ki Sevda Yolunun O En Yürünmezinde Ayaklarımla Değil, Kalbimle Yürümüşüm...
Yürümek de Denmez Ya, Yorgun Adımlarımı Karşılıksız Bir Aşk'ın Ardınca Sürmüşüm...
Ben Artık Kaçmıyorum Senden, Kaçmıyorum İçimdeki Yerinden...
Korkmuyorum!
Çünkü Biliyorum, Sen İçimde Varolduğun Sürece Güçlü Kalacak Bedenim...

İznin Olursa Yüreğine İhtiyacım Var...
Bırak Gözlerin Gözlerimde Kalsın Yüreğimin Yüreğine Söyleyecekleri Var...
Hadi Sevgili Benim Bakışlarımda Kaybol; Ben Seni Derinlerde Bir Yerde Yakalayana Dek...
Ellerimi Tut; Ben Sana Bırakmaman Gerektiğini Öğretene Dek...
Benim Kadar Yürekli Ol; Ben Sana Korkunun Aşk'a Mağlubiyetini Gösterene Dek...
Benim Sessizliğimde Süzül; Ben Sana Suskunluğun Aslında Ne Çok Şey Anlattığını İspatlayana Dek...
Kalbime Bir Gir; Ben Sana Orda ki Değerini Anlatana Dek...!